Προκειμένου να κλείσουμε το κεφάλαιο Mirage 2000-5, που για άλλη μία φορά απέδειξε πρόσφατα το πόσο αποτελεσματική και επικίνδυνη πλατφόρμα είναι στα χέρια των Ελλήνων ιπταμένων, στις τάξεις του TLP στο Albacete της Ισπανίας, επανερχόμαστε στο ίδιο ζήτημα… Εξετάζοντας αυτή τη φορά τις προοπτικές –αν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχουν τέτοιες- προμήθειας μεταχειρισμένων μονάδων από ξένες αεροπορικές δυνάμεις.
Πριν από αρκετά χρόνια και συγκεκριμένα στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, είχε τεθεί ως ζήτημα –βάσιμα ή αβάσιμα δεν θα το εξετάσουμε εδώ- η αγορά αριθμού μαχητικών Mirage 2000-9 από την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Εκείνη την εποχή (2010-2011) το μικρό αραβικό κράτος είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη γαλλική κυβέρνηση για την προμήθεια μαχητικών Rafale, οι οποίες θεωρητικά δεν έχουν ακόμη τερματιστεί… Δεδομένου ότι τα ΗΑΕ αποφάσισαν τελικά πριν από ένα χρόνο (Νοέμβριος 2017) την μικρής έκτασης αναβάθμιση των Mirage 2000-9 που διαθέτουν, μέσω της τροποποίησης του ραντάρ RDY-2 σε RDY-3 (έχει εγκατασταθεί στα ινδικά -5) και την προμήθεια αριθμού ατρακτιδίων στοχοποίησης και καθοδήγησης βομβών λέιζερ, τύπου TALIOS, η προοπτική αυτή –επαναλαμβάνουμε, αν όντως υπήρχε- δεν υφίσταται πλέον…
Mirage 2000-5 και -5F από Κατάρ και Γαλλία. Μία προοπτική άξια διερεύνησης
Και περνάμε στο «δια ταύτα»… Άλλη υποψηφιότητα για την οποία είχε γίνει λόγος παλαιότερα, ήταν τα 12 Mirage 2000-5 της Αεροπορίας του Κατάρ. Πρόκειται για έκδοση σχεδόν πανομοιότυπη με το -5F της Γαλλικής Αεροπορίας (Armee de l Air) και δυνατότητες air to air μόνο. Οι λειτουργικές διαμορφώσεις air to ground του RDY-2 δεν υπάρχουν στα μαχητικά αυτά, ενώ και το πιλοτήριο αν και έχει ακριβώς την ίδια διάταξη με το -5Μk.2, είναι εξοπλισμένο με οθόνες τεχνολογίας CRT έγχρωμες και όχι LCD. Ο υπολογιστής αποστολής είναι υποδεέστερος, όπως είναι και το σύστημα ναυτιλίας (INS) που αποτελεί βελτιωμένη έκδοση αυτού που «φορούσαν» τα Mirage 2000C και –Ε (ULISS 52). Πρόκειται δηλαδή για πλατφόρμα με σαφώς διαφοροποιημένο και υποδεέστερο εξοπλισμό αποστολής σε σχέση με το -5Mk.2/-9. Επομένως, ακόμα και υπό την προϋπόθεση ότι υπήρχε η οικονομική δυνατότητα και ότι ερχόμαστε σε συμφωνία με την κυβέρνηση του Κατάρ, εκτός από τον υποδεέστερο εξοπλισμό αποστολής θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το ζήτημα του μικρού αριθμού των διαθέσιμων μονάδων. Άρα η διερεύνηση της πιθανότητας αγοράς των συγκεκριμένων μαχητικών θα είχε νόημα μόνο εάν ήταν διαθέσιμα προς πώληση και τα 28 Mirage 2000-5F της AdlA. Μόνο υπό αυτή τη συνθήκη θα μπορούσε να εξεταστεί το ζήτημα, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της ΠΑ στο κομμάτι της αναχαίτισης για τα επόμενα 10-15 τουλάχιστον χρόνια…
Τα -5F όμως, θα παραμείνουν σε υπηρεσία για τα επόμενα πέντε τουλάχιστον χρόνια, από τη στιγμή που οι Γάλλοι δεν έχουν ακόμα αποσύρει οριστικά το βασικό Mirage 2000C. 30 περίπου αεροπλάνα του τύπου, εκ των οποίων τα έξι είναι διθέσια –Β, παραμένουν σε υπηρεσία, ενταγμένα στη δύναμη της Μοίρας EC2/5 “Ile de France”.
Μία δύναμη 40 αναχαιτιστικών Mirage 2000-5 θα ήταν πραγματικά πολύτιμη για την Ελλάδα και την Πολεμική Αεροπορία στο άμεσο μέλλον, γιατί κατ΄ αρχήν θα επέτρεπε την αποδέσμευση ισάριθμων F-16. Μαχητικών με ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες στον αγώνα εναντίον επίγειων στόχων…
Τα χαρακτηριστικά που καθιστούν το συνδυασμό RDY/MICA θανατηφόρο…
Από την άλλη το «απλό», αναχαιτιστικό -5 , θα αποτελούσε μία θανάσιμη απειλή για την ΤΗΚ. Σημειώστε ότι ο συνδυασμός RDY και MICA είναι εξαιρετικά επικίνδυνος ακόμα και για τα σημερινά επιχειρησιακά δεδομένα! Με δυνατότητες που εξ’ όσων γνωρίζουμε δεν υπάρχουν στα F-16 εκατέρωθεν των ακτών του Αιγαίου, σε εμπλοκές μέσων και μεγάλων αποστάσεων (BVR-Beyond Visual Range). Πέραν του οπτικού ορίζοντα δηλαδή. Η εμπειρία από την επιχειρησιακή αξιοποίηση και των δύο τύπων από την Πολεμική Αεροπορία έχει αποδείξει και επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη ότι το RDY επιτυγχάνει σημαντικά μεγαλύτερες αποστάσεις αποκάλυψης και εγκλωβισμού ιπτάμενων στόχων, ανεξαρτήτως επιπέδου πλεύσης… Παράλληλα παρέχει και τη μοναδική δυνατότητα ταυτόχρονης σήμανσης των οκτώ (από σύνολο 24 που μπορεί να έχει εντοπίσει!) πιο επικίνδυνων σε μία εμπλοκή. Από αυτούς τους οκτώ στόχους το σύστημα μπορεί ταυτόχρονα να εγκλωβίσει τους τέσσερις και να καθοδηγήσει –πάντα ταυτόχρονα- εναντίον τους ισάριθμους MICA EM και IR. Σε περίπτωση επιλογής βολής ομοβροντίας τεσσάρων MICA, αυτοί εκτοξεύονται με χρονικό διαχωρισμό ενός δευτερολέπτου από τους φορείς οπλισμού του μαχητικού-φορέα, και –είτε διαθέτουν κεφαλή ραντάρ (ElectroMagnetique), είτε αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας (ΙR)- λαμβάνουν στοιχεία καθοδήγησης (ύψος, ταχύτητα, διόπτευση, σχετική ταχύτητα, πορεία) προς το στόχο, εγκλωβίζοντας τον αυτόνομα στην τελική φάση της προσέγγισής τους προς αυτόν. Είναι επίσης επιβεβαιωμένο ότι ο MICA παρουσιάζει καλύτερες κινηματικές επιδόσεις και είναι πιο ευέλικτος σε σχέση με τον ΑΙΜ-120 AMRAAM σε αυτή την μέση και τελική φάση της πρόσκτησης του στόχου.
ΟΛΑ αυτά τα χαρακτηριστικά λοιπόν παραμένουν όντως επιχειρησιακά αναγκαία και πολύτιμα για την Πολεμική Αεροπορία, υπό την προϋπόθεση ότι μπορεί να αποκτήσει τα εν λόγω αεροσκάφη σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και –προπαντώς- σε κάποιο λογικό κόστος. Με δεδομένο ότι θα έχει και τα 24 -5Mk.2 δεσμευμένα στους ειδικούς «στρατηγικούς ρόλους» που αναφέραμε εχθές, αντιλαμβάνεστε ότι οι ισορροπίες διαφοροποιούνται δραματικά υπέρ της ελληνικής πλευράς στο Αιγαίο. Το Κατάρ έχει ήδη παραγγείλει Rafale και η Γαλλική Αεροπορία συνεχίζει, αν και με σχετικά αργούς ρυθμούς, την παραλαβή των δικών της… Θεωρούμε δύσκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη, την υλοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου λοιπόν… Έστω και σταδιακά. Αν η ελληνική πλευρά δείξει αποφασιστικότητα και θέληση για διαπραγμάτευση…
Σενάριο με σημαντικές πιθανότητες υλοποίησης
Το σενάριο απόκτησης των -5/-5F που περιγράφουμε παραπάνω, έχει καλές –αν όχι σημαντικές- πιθανότητες υλοποίησης για πολλούς λόγους. Πρώτος και σημαντικότερος… Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί του συνόλου των ευρωπαϊκών κρατών –και όχι μόνο- είναι ιδιαίτερα «σφιχτοί». Κάτι που με τη σειρά του σε «ελεύθερη μετάφραση» θα μπορούσε να αποδοθεί και ως εξής: Οι Γάλλοι σίγουρα θα χρειαστεί να διατηρήσουν σε υπηρεσία το -5F για πέντε τουλάχιστον ακόμα χρόνια. Δεδομένου όμως ότι ο σχεδιασμός της AdlA (τωρινός και μελλοντικός) προβλέπει μόνο τη διάθεση-επιχειρησιακή αξιοποίηση μαχητικών Rafale για την κάλυψη του συνόλου των ρόλων και των επιχειρησιακών αναγκών της στις επόμενες δεκαετίες, πόσο βέβαιοι είμαστε ότι δεν θα δεχόταν, σε συνεργασία με την Γαλλική Υπηρεσία Εξοπλισμών (DGA) πάντα, να διαπραγματευτεί την πώληση όχι μόνο των 28 -5F αλλά και ενός πλήρους «συνοδευτικού πακέτου» ανταλλακτικών για σκάφος και κινητήρα (Μ53-P2) και συστήματα, έναντι ενός συνολικού και λογικού τιμήματος; Το οποίο θα μπορούσε να αποπληρωθεί μέσω μεσοπρόθεσμού-μακροπρόθεσμου δανείου, χρηματοδοτώντας έτσι την προμήθεια πρόσθετων Rafale ή την περαιτέρω ανάπτυξη του τύπου… Το ίδιο ισχύει και με τα -5 του Κατάρ, τα οποία η Πολεμική Αεροπορία μπορεί να παραλάβει σε δεύτερο χρόνο (μέχρι να παραδοθούν στο αραβικό κράτος τα πρώτα 12-16 Rafale) και να τα εξοπλίσει με το σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π, τύπου ICMS2000Mk.1 που «φορούν» τα δικά μας –ΕG…
Και εδώ μπορούν να μεσολαβήσουν καθοριστικά οι Γάλλοι για ευνόητους λόγους! Μία τέτοια εξέλιξη κατά συνέπεια, για να μην μακρηγορούμε, σίγουρα εμπεριέχει πολλαπλά οφέλη και για τις τρείς εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτό που απαιτείται είναι η αφύπνιση και η δραστηριοποίηση της ελληνικής ηγεσίας. Πολιτικής και στρατιωτικής. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να θέλει να τις ψάξει κάποιος. Επαναλαμβάνουμε… Σίγουρα το εγχείρημα δεν είναι απλό και η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΠΑ αυτά τα τελευταία χρόνια, θα είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας (10+ χρόνια). Θα της δώσει όμως μία σημαντική ανάσα στον ακήρυχτο πόλεμο που εξελίσσεται καθημερινά στο Αιγαίο και τη δυνατότητα να σχεδιάσει καλύτερα τη μελλοντική της μορφή.
Να γιατί δεν υπάρχει σοβαρή προοπτική πιστοποίησης του METEOR στο -5….
Σε ότι αφορά στον METEOR, που όντως με βάση τα αναγραφόμενα από την MBDA διαφοροποιεί σημαντικά τους κανόνες των εμπλοκών BVR εξασφαλίζοντας σαφώς καλύτερες κινηματικές επιδόσεις χάρη στον αυλωθητή που φέρει και τετραπλάσιων διαστάσεων No Escape Zone σε σχέση με τους ΑΙΜ-120 AMRAAM και MICA… Δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία ότι το κόστος ενσωμάτωσης-πιστοποίησης του ευρωπαϊκού πυραύλου νέας γενιάς στο Mirage 2000-5/-9 θα είναι πολύ μεγάλο, δεδομένου ότι ο αριθμός των εν υπηρεσία αεροσκαφών είναι μικρός. Τόσο μεγάλο που ας μας επιτραπεί να διατηρούμε σοβαρές αμφιβολίες για το εάν οποιοσδήποτε χρήστης –ακόμα και τα ΗΑΕ- θα δεχτεί να το αναλάβει. Οι δε Γάλλοι είναι προσανατολισμένοι στο Rafale και φυσικά δεν πρόκειται να μπούν ούτε στο έξοδο, αλλά ούτε και στη σπατάλη χρόνου και πόρων για ένα μαχητικό που για αυτούς ανήκει στο παρελθόν. Τόσο επιχειρησιακά, όσο και εμπορικά. Τόσο απλά είναι τα πράγματα… Να μας επιτραπεί να θεωρούμε πώς οτιδήποτε άλλο λέγεται ή –ακόμα χειρότερα- γράφεται, είναι απλά για την δημιουργία εντυπώσεων και πολύ μικρή –αν όχι ουδεμία- σχέση έχει με την πραγματικότητα.
