Η είδηση είναι ότι η Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) ανακοίνωσε την παράταση, κατά ένα (1) μήνα, του διαγωνισμού γενικής επιθεώρησης και επισκευή των κυρίων μηχανών των φρεγατών MEKO-200. Η ουσία είναι ότι συνεχίζουμε να απαξιώνουμε τα εν υπηρεσία οπλικά συστήματα, πολυτέλεια που δεν έχουμε. Συγκεκριμένα, χθες 19 Φεβρουαρίου, με ανακοίνωση της η ΓΔΑΕΕ γνωστοποιεί ότι η καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης προσφορών για την επιθεώρηση και επισκευή των πετρελαιοκινητήρων MTU 20V 956 TB82 των MEKO-200, μετατίθεται από τις 21 Φεβρουαρίου για τις 21 Μαρτίου του 2019.
Υπενθυμίζουμε ότι στις 14 Ιουνίου του 2018 η ΓΔΑΕΕ ανακοίνωσε τη ματαίωση του ίδιου διαγωνισμού (με αριθμό προκήρυξης «03/17»), ο οποίος είχε προκηρυχτεί στις 24 Αυγούστου του 2017 με προϋπολογισμό € 13.759.991. Ο λόγος ήταν η «υποβολή μη αποδεκτών και μη συμφώνων με τα προβλεπόμενα στη διακήρυξη του διαγωνισμού φακέλων με δικαιολογητικά ποιοτικής επιλογής». Στη συνέχεια ο ίδιος διαγωνισμός επαναλήφθηκε με καταληκτική ημερομηνία υποβολής προτάσεων την 21η Φεβρουαρίου του 2019, η οποία πλέον μετατίθεται για την 21η Μαρτίου.
Πρόκειται για ένα μικρό μεν, αλλά σημαντικό πρόγραμμα, το οποίο αφορά στην ομαλή λειτουργία και τη διαθεσιμότητα των πολύτιμων φρεγατών MEKO-200 του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ). Η συγκεκριμένη είδηση, έρχεται να προστεθεί σε άλλες, τις οποίες πολλάκις έχουμε αναδείξει στο «DefenceReview.gr», οι οποίες καταγράφουν διαχρονικές παθογένειες στο χώρο της άμυνας: Καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες, μετακυλήσεις, ακυρώσεις και μη-υπογραφή συμβάσεων εν συνεχεία υποστήριξης οπλικών συστημάτων πολύτιμων και ικανών να παρέχουν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πολύτιμες υπηρεσίες, αλλά λόγω των επιλογών και των αποφάσεων των ιθυνόντων απαξιώνονται.
Ξεκινώντας από τις MEKO-200 τα πλοία θα έπρεπε ήδη να είχαν αναβαθμιστεί, αλλά δυστυχώς παραμένουν ως έχουν εδώ και 21-27 χρόνια, την ίδια στιγμή που η Τουρκία αναβαθμίζει τις τέσσερις (4) MEKO-200 Track.2A/.2B κλάσης «Barbaros» που διαθέτει, πρόγραμμα το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2025 (το σχετικό συμβόλαιο υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2017). Οι φρεγάτες κλάσης «Barbaros» παραδόθηκαν στο Τουρκικό Ναυτικό το 1997 (δύο πλοία), το 1998 και το 2000 αντίστοιχα και το πρόγραμμα αναβάθμισης έχει στόχο να τα διατηρήσει αξιόμαχα μέχρι το 2040 περίπου.
Εκτός από την Τουρκία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία προχωρούν και αυτές με προγράμματα αναβάθμισης των δικών του MEKO-200. Ήδη η Αυστραλία ανακοίνωσε ότι η πρώτη από τις οκτώ (8) MEKO-200 κλάσης «Anzac» ολοκλήρωσε το πρόγραμμα αναβάθμισης μέσης ζωής, συνολικού κόστους $ 1,4 δισεκατομμυρίων (τα πλοία εντάχθηκαν σε υπηρεσία το διάστημα 1996-2006). Το σχετικό συμβόλαιο υπογράφηκε τον Απρίλιο του 2016, ενώ η αναβάθμιση θα ολοκληρωθεί το 2024. Ομοίως, τον Μάιο του 2018 η ξεκίνησε και το πρόγραμμα αναβάθμισης των δύο (2) MEKO-200 της Νέας Ζηλανδίας, πλοία τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 1997 και το 1999 αντίστοιχα.
Η ελληνική πραγματικότητα είναι δυσάρεστα διαφορετική. Αρχικά για το πρόγραμμα αναβάθμισης των τεσσάρων (4) ελληνικών MEKO-200, το ΠΝ ζήτησε € 450 εκατομμύρια. Το κονδύλι, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, αρχικά έπεσε στα € 250 εκατομμύρια για να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για μόλις € 100 εκατομμύρια, τα οποία αμφιβάλουμε αν και αυτά είναι διαθέσιμα. Εντωμεταξύ, τα πλοία, τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία την περίοδο 1992-1998, βρίσκονται κοντά στο στάδιο της τεχνολογικής απαξίωσης και της μειωμένης επιχειρησιακής απόδοσης, λόγω της παλαιότητας ων συστημάτων τους.
Και δεν είναι μόνο οι MEKO-200. Και άλλα πολύτιμα, για την εθνική μας άμυνα οπλικά συστήματα, «χαροπαλεύουν»: Η ναυπήγηση 6ης και της 7ης Super Vita, προχωράει μεν αλλά με τραγικά αργούς ρυθμούς. Τα υποβρύχια T-214.1700 AIP δεν έχουν τορπίλες εδώ και 16 χρόνια, ενώ τα αναβαθμισμένα T-209.1100 και τα μη-αναβαθμισμένα T-209.1200 πρέπει να αντικατασταθούν. Πριν από μερικές μέρες δημοσιεύσαμε την είδηση ότι αποφασίστηκε νέα καθυστέρηση στην υλοποίηση του προγράμματος υποστήριξης των μεταφορικών ελικοπτέρων NH-90. Τα μαχητικά αεροσκάφη Mirage-2000, που κάνουν τη διαφορά στους ουρανούς του Αιγαίου, αναμένουν την υπογραφή σύμβασης εν συνεχεία υποστήριξης. Το ίδιο και τα μεταφορικά αεροσκάφη C-27J Spartan και C-130 Hercules. Τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64A+ Apache βρίσκονται και αυτά κοντά στο όριο της απαξίωσης, λόγω παλαιότητας. Τα υπερσύγχρονα Leopard-2HEL και ικανά Leopard-2A4 δεν έχουν ακόμα σύγχρονα πυρομαχικά και τόσες άλλες ανάγκες, μικρές ή μεγάλες (εκσυγχρονισμός των M-270 MLRS και RM-70, ανανέωση της αεράμυνας του Ελληνικού Στρατού, με την αντικατάσταση των Hawk και OSA-AK/-AKM κ.ά.)
Εδώ και 14 χρόνια, από το 2005 και μετά, η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει σε κανένα μείζων εξοπλιστικό πρόγραμμα, εκτός της αναβάθμισης των F-16 και των P-3 και τις προμήθειες των CH-47 και OH-58 Kiowa Warrior. Εξοπλιστικά προγράμματα που θα έπρεπε να είχαν ήδη ολοκληρωθεί δεν έχουν καν δρομολογηθεί. Σήμερα, η κατάσταση είναι κρίσιμη και οριακή. Αύριο, η κατάσταση θα είναι όχι απλά εις βάρος μας αλλά το ισοζύγιο θα έχει ανατραπεί πλήρως, με τις ευθύνες να βαραίνουν τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, που δεν μεριμνούν για την αμυντική ενίσχυση της χώρας. Πρέπει να ληφθούν άμεσες αποφάσεις, διότι τα χρονικά περιθώρια έχουν τελειώσει.
