Τις τελευταίες ημέρες το ΠΝ δέχεται τεράστιες έξωθεν πιέσεις να αποδειχθεί μεταχειρισμένα αμερικανικά πλοία κλάσεως FREEDOM που το Ναυτικό των ΗΠΑ τα αποσύρει λόγω σωρείας τεχνικών προβλημάτων και αστοχιών. Απόρροια υψηλού κόστους εκσυγχρονισμού το Ναυτικό των ΗΠΑ εγκαταλείπει τα πλοία. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως οι Αμερικανοί θέλουν να «φορτώσουν» στο ΠΝ τα πλοία USS Fort Worth (LCS-3) και USS Freedom (LCS-1), πλοία που θα αποσυρθούν τον Μάρτιο του 2021.
Τα πλοία κλάσεως FREEDOM είναι μια εντελώς ακατάλληλη και προβληματική επιλογή. Το γράφουμε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε. Τα πλοία κλάσεως FREEDOM είναι στην ουσία κανονιοφόροι, το πολύ κορβέτες αφού διαθέτουν έναν ανεπαρκή οπλισμό. Μόνον το RAM είναι άξιο αναφοράς από πλευράς οπλισμού.
Σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες και απαιτήσεις του ΠΝ ούτε από πλευράς δυνατοτήτων αεράμυνας περιοχής ούτε από πλευράς ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων αφού διαθέτουν μόνον σόναρ μεταβλητού βάθους κατηγορίας VDS τύπου AN/SQR-20 και όχι σόναρ τρόπιδας. Ο οπλισμός τους αρκείται σε ένα πυροβόλο Mk.110 των 57 χιλιοστών και 24 AGM-114L Hellfire!!! Τα πλοία στην ουσία είναι περιπολικά ανοιχτής θάλασσας για το Ναυτικό των ΗΠΑ.
Παράλληλα με τη παραπάνω «προοπτική» οι ΗΠΑ πιέζουν για την προμήθεια των MMSC στη διαμόρφωση της Σαουδικής Αραβίας. Επίσης, άλλη μια χείριστη επιλογή.
Γιατί όμως είναι χείριστη επιλογή;
Διότι τα πλοία και πάλι δεν ικανοποιούν τις ανάγκες και απαιτήσεις του ΠΝ και εξηγούμαστε. Πρώτον, η Αμερικανική P&A την οποία είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια έχει την τιμή των 4,4 δις δολαρίων για τέσσερα πλοία τύπου MMSC ή αλλιώς 3,971 δις ευρώ για τέσσερα πλοία. Σε αυτό το ποσό πράγματι συμπεριλαμβάνονται όπλα και FOS. Τα έχουμε αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο μας.
Τα MMSC έχουν εκτόπισμα 4.000 τόνους και πλήρωμα 110-130 ατόμων. Είναι ελαφρώς μεγαλύτερα σε μήκος και ενσωματώνουν σύστημα κάθετης εκτόξευσης Mk.41 οκτώ κελιών, έκαστο με δυνατότητα ενσωμάτωσης 32 αντιαεροπορικών βλημάτων ESSM (μπορούν επίσης να φιλοξενήσουν και βλήματα SM-2). Επιπροσθέτως, έχει επιλεγεί το νεότερο ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης TRS4D και το σύστημα διαχείρισης μάχης COMBATSS21, το οποίο βασίζεται στο Aegis. Επίσης φέρουν οκταπλό εκτοξευτή βλημάτων Harpoon Block II. Τα πυροβόλα και πολυβόλα παραμένουν τα ίδια.
Η παραπάνω τιμή των 3,971 δις ευρώ είναι για πλοία χωρίς φόρτο βλημάτων SM-2 και σημειώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί πως με το υφιστάμενο ραντάρ τα πλοία απαιτούν τροποποιήσεις στο ραντάρ ώστε να βάλει τα βλήματα SM-2, συνεπώς μάλλον απαιτείται νεότερο ραντάρ. Επομένως, μιλάμε για τέσσερα πλοία με φόρτο 32 ESSM σε οκτώ κελιά με έκαστο κελί του ΜΚ41 να δέχεται 4 βλήματα ESSM. Με απλά λόγια η τιμή είναι στη διαμόρφωση πλοίων όπως ακριβώς του Ναυτικού της Σαουδικής Αραβίας. Επιπροσθέτως, στη Αμερικανική P&A δεν αναγράφεται πουθενά πως τα πλοία θα φέρουν σόναρ τρόπιδας.
Εάν το ΠΝ εν τέλει αποφασίσει να αποκτήσει τα MMSC θα πρέπει να προβεί σε εκτεταμένες τεχνικές τροποποιήσεις ώστε να μπορούν να βάλουν SM-2 (οι ASTER 30 είναι ανώτεροι τεχνολογικώς) και δευτερευόντως να εγκαταστήσει σόναρ τρόπιδας. Αυτοί οι τροποποιήσεις θα αυξήσουν ακόμα περισσότερο το κόστος. Ενδεικτικά τονίζουμε:
Η Σαουδική Αραβία, η οποία αποφάσισε την προμήθεια τεσσάρων MMSC , ενός πλοίου βασισμένο στα πλοία «Freedom». Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού τύπου το κόστος του προγράμματος θα ανέλθει στα $ 6 δισεκατομμύρια ή 5,39 δις ευρώ (πλοία, όπλα, υποστήριξη, εκπαίδευση). Δηλαδή, 1,34 δις ευρώ για κάθε πλοίο που ΔΕΝ ικανοποιεί τις ανάγκες του ΠΝ.
Τον Ιανουάριο του 2018, το Γραφείο Επιχειρησιακών Δοκιμών και Αξιολογήσεων του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας κατέγραψε και δημοσιοποίησε σοβαρά προβλήματα με τα πλοία LCS, μεταξύ των οποίων: Θέματα που αφορούν το ραντάρ, τον περιορισμένο βαθμό αυτοπροστασίας των πλοίων από βλήματα κατά πλοίων και την απουσία εναλλακτικών-πολλαπλών μέσων αυτοπροστασίας, ιδιαίτερα κατά του πρώτου πλήγματος. Σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου «κανένα LCS δεν μπορεί να επιβιώσει σε υψηλής έντασης μάχης».
Οι δοκιμές εν πλω κατέδειξαν σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Για παράδειγμα τα πλοία «Freedom» έχουν παρουσιάσει επανειλημμένα προβλήματα με τους υδροπροωθητές (Water Jet). Το USS «Milwaukee» ρυμουλκήθηκε πίσω στο ναύσταθμο αμέσως μόλις εντάχθηκε σε υπηρεσία. Το σκάφος των «Independence» αντιμετωπίζει πρόβλημα διάβρωσης. Αποτέλεσμα αυτών των προβλημάτων είναι η αύξηση του κόστους υποστήριξης τους σχεδόν στο επίπεδο του κόστους υποστήριξης των «Arleigh Burke».
Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Reuters», το «Milwaukee» τέθηκε εκτός υπηρεσίας λόγω προβλήματος στο σύστημα πρόωσης. Συγκεκριμένα το σύστημα εναλλαγής της πρόωσης μεταξύ του αεροστρόβιλου και του πετρελαιοκινητήρα απέτυχε στη διάρκεια δοκιμαστικής εναλλαγής στη μέθοδο πρόωσης. Στο «Fort Worth» συνέβη το ίδιο, τον Ιανουάριο του 2016, ενώ έπλεε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το περιστατικό αποδόθηκε σε μη-προβλεπόμενες διαδικασίες από το πλήρωμα, το οποίο φαίνεται ότι άφησε το σύστημα εναλλαγής της μεθόδου πρόωσης με περιορισμένη ποσότητα ελαίου και λιπαντικού. Τον Ιούλιο του 2016 το «Freedom» αντιμετώπισε εισροή θαλάσσιου ύδατος σε έναν από τους δύο πετρελαιοκινητήρες και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βάση του.
Οι Αμερικανοί διαρκώς προβάλλουν ως επιχείρημα τις οικονομικές διευκολύνσεις των FMS. Είναι η μισή αλήθεια γιατί η άλλη μισή είναι πως τα FMS έχουν τόκους και όχι μικρούς. Σημειωτέον, πως τα FMS δεν είναι μια δωρεάν διαδικασία. Υπάρχει επιβάρυνση της τάξης των 10% σε κάθε πρόγραμμα ως υπηρεσίες της Αμερικανικής Κυβέρνησης.
Σε όλα τα παραπάνω που αφορούν τον οπλισμό και τα ηλεκτρονικά/ αισθητήρες δεν έχουν προσθέσει πως το ΠΝ δεν επιθυμεί υδροπροωθητές και κατασκευή από αλουμίνιο.
Το ΠΝ εάν κληθεί να επιλέξει Αμερικανικό πλοίο κατόπιν πολιτικών πιέσεων θα πρέπει να είναι τα FFG(X).
Τα υπόλοιπα περί κλάσεως FREEDOM και MMSC είναι εντελώς ακατάλληλες επιλογές και ελπίζουμε πως η ηγεσία του ΠΝ θα σταθεί αντάξια των περιστάσεων. Ελπίζουμε…
Δεν τίθεται θέμα φυσικά πως η Belharra ελληνικής διαμόρφωσης με 32 βλήματα, RAM και ένα κατά πολύ ανώτερο ραντάρ, μια πανίσχυρη σουίτα ανθυποβρυχιακού πολέμου πόσο καλύτερο πλοίο είναι καλύπτοντας πλήρως τις ανάγκες και απαιτήσεις του ΠΝ. Ο καθένας μπορεί να το καταλάβει.
Το ότι στις Belharra το κόστος μπορεί να συμπιεστεί επιπλέον είναι ζήτημα ναυπηγικού πλάνου και περισσοτέρων πλοίων. Δεδομένου ότι θα κληθούμε να αντικαταστήσουμε εννέα φρεγάτες «S» θα έπρεπε να διαπραγματευόμαστε για έξι πλοία με ναυπήγηση στην Ελλάδα, μεταφορά τεχνογνωσίας, εμπλοκή ελληνικών εταιρειών και οικονομίες κλίμακας.
Το ερώτημα είναι ένα: μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να τολμήσει να διαπραγματευτεί κατάλληλα και με τόλμη να αποκτήσει οπλικά συστήματα game changer όπως τα Rafale και οι Belharra; Θα μας αφήσει ο εθνικός προμηθευτής των Ενόπλων Δυνάμεων;
Σας παραθέτουμε επίσης άλλες δύο αναλύσεις μας που αξίζει να διαβαστούν:
