Δύο ημέρες μετά την ολοκλήρωση της κορυφαίας άσκησης της εφεδρείας του ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ με διοργανώτρια τη μητροπολιτική Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΕΦΕΔ), ο πρόεδρος της ΛΕΦΕΔ και έφεδρος ταγματάρχης πεζικού Ιωάννης Σιδηρόπουλος μας παραθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με επίκεντρο τα θέματα της εφεδρείας και του Ελληνικού Στρατού.
Άλλωστε οι εξελίξεις στην Ουκρανία μας προσφέρουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντλήσουμε διδάγματα και συμπεράσματα για τον ρόλο των χερσαίων δυνάμεων στις σύγχρονες επιχειρήσεις, την εκπαίδευση του Πεζού μαχητή, τα θέματα επιστράτευσης και πολιτικής άμυνας.
Γιάννης Νικήτας, DefenceReview.gr. Οι επιχειρήσεις στην Ουκρανία και ιδιαίτερα οι χερσαίες επιχειρήσεις βασίζονται κατά μεγάλο βαθμό στο Όπλο του Πεζικού. Ο απλός αγώνας πεζικού, ο ελιγμός δια πυρών, ο αμυντικός αγώνας του Πεζικού βλέπουμε πως είναι στο προσκήνιο. Πως πρέπει να μας προβληματίσουν σε επίπεδο ΕΣ;
Γιάννης Σιδηρόπουλος, πρόεδρος ΛΕΦΕΔ: Πιστεύω και ελπίζω να προβληματίζεται η ηγεσία αν και τα ερεθίσματα για αλλαγές σε εξοπλισμό και οπλισμό θα έπρεπε να μας έχουν οδηγήσει προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και δεκαετίες. Αν ρίξουμε μια ματιά στον εξοπλισμό του Πεζικού μας και κάνουμε τις συγκρίσεις θα πρέπει να αντιδράσουμε όλοι άμεσα.
Η πρόοδος των τεχνολογιών των οπλικών συστημάτων και η γενικότερη εξέλιξη των συστημάτων όπως βλέπουμε στην Ουκρανία δεν υποκαθιστούν τον ρόλο και τη σημασία του καλά εκπαιδευμένου πεζού μαχητή. Κύριε Σιδηρόπουλε πως αξιολογείτε εσείς το παραπάνω και πως θεωρείτε πως πρέπει να προσαρμοστεί η ελληνική πραγματικότητα;
Γιάννης Σιδηρόπουλος, πρόεδρος ΛΕΦΕΔ: Η πρόοδος και η εξέλιξη πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ όψιν καθώς αλλάζουν άρδην τα δεδομένα σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης ,πρέπει να προσαρμοστούν όλες οι τακτικές ,ατομικές και ομαδικές σ αυτά τα δεδομένα .Σε κάθε περίπτωση η ορθή ,ουσιαστική καλά οργανωμένη και σκληρή εκπαίδευση πρέπει να θεωρείται ως δεδομένο και ζητούμενο και για να ομιλούμε συγκεκριμένα καθώς οι πόλεμοι ομοιάζουν μεταξύ τους έχουν όμως βασικές διαφορές στην Γεωστρατηγική και Εθνική προσέγγιση και τους αντικειμενικούς σκοπούς στην δική μας περίπτωση και αναφέρομαι στην μόνιμη απειλή εξ ανατολών ο αμυντικός αγώνας ,η κατοχή και διατήρηση εδαφών είναι υψίστης σημασίας και αυτό το είδος αγώνα τον διεξάγει κατά βάση το Πεζικό.
Ένα ακόμη ουσιώδες δίδαγμα από τη σύρραξη στην Ουκρανία είναι πως οι χερσαίες δυνάμεις πρέπει να είναι επαρκείς σε όγκο με υψηλή επάνδρωση. Να διαθέτουν εφεδρείες και ικανό αριθμό προσωπικού. Πως μπορεί στη χώρα μας να βελτιωθεί η επάνδρωση και πως μπορεί να γίνει η αξιοποίηση της εφεδρείας ως μια δεξαμενή προσωπικού για τον ΕΣ;
Γιάννης Σιδηρόπουλος, πρόεδρος ΛΕΦΕΔ: Η περίπτωση της Ουκρανίας έχει πολλές διαφορές με την κατάσταση στην χώρα μας, πολίτες της χώρας λαμβάνουν μέρος στις εχθροπραξίες σε διαφορετικές πλευρές και η σύρραξη πέρα από τα χαρακτηριστικά της επίθεσης από ξένη δύναμη εντός εισαγωγικών πάντα έχει και αυτά της εμφύλιας διαμάχης, το όποιο σύστημα επιστράτευσης έχει τα πρακτικά του προβλήματα αν και μετά τα γεγονότα του 2014 πιστεύω πως έχουν γίνει αλλαγές.
Όταν μιλάμε για επάνδρωση στον ΕΣ αναφερόμαστε φυσικά και βασικά σε Εφέδρους καθώς η αριθμητική του δύναμη βασίζεται στην επιστράτευση, όποιος έχει κάτι άλλο στο μυαλό του δεν γνωρίζει, δεν θέλει να γνωρίζει ή κατοικεί σε άλλη χώρα. Όταν οι μονάδες Πεζικού βρίσκονται στην καλύτερη περίπτωση στο 30% της δύναμης τους ας κάνουμε όλοι μας τους υπολογισμούς, δεν ΄΄παίζει΄΄ η ομάδα χωρίς εμάς και ΄΄παίχτης΄΄ χωρίς προπονήσεις όσο καλός κι αν ήταν στο παρελθόν δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να τα καταφέρει ο ίδιος και πολύ περισσότερο να βοηθήσει την ομάδα του να κερδίσει.
Η Εφεδρεία είναι η μεγάλη δεξαμενή του ΕΣ όχι γιατί έτσι το έχει σχεδιάσει έτσι αλλά γιατί το προβλέπει το σύνταγμα και σύμφωνα μ αυτό κάνει τον σχεδιασμό του ,πρέπει να ξεκινάμε από εδώ γιατί μόνο έτσι θα βγάλουμε συμπεράσματα για το τι γίνεται έως τώρα και το τι πρέπει να γίνει.
Δεν είναι ο Ελληνικός Στρατός τσιφλίκι κανενός ανήκει και είναι κομμάτι του Ελληνικού Λαού και μόνο έτσι πρέπει να τον βλέπουμε.
Υψηλούς αριθμούς επάνδρωσης δεν μπορούμε να έχουμε καθώς δεν μπορούμε λόγω οικονομικών να συντηρούμε μεγάλους αριθμούς επαγγελματιών στρατιωτικών και η θητεία είναι χρονικά μικρή για να καλύψει αρκετά την επάνδρωση των μονάδων. Άρα η λύση είναι μια και μοναδική ,Εφεδρεία καλά προετοιμασμένη και οργανωμένη από πριν.
Επιστράτευση, παλλαϊκή άμυνα και πολιτική άμυνα. Έννοιες οι οποίες υφίστανται στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό αλλά σπανίως έχουν δοκιμαστεί σε κάποια μεγάλη εθνική άσκηση. Ποια τα ουσιώδη διδάγματα για τη χώρα μας από την Ουκρανία.
Γιάννης Σιδηρόπουλος, πρόεδρος ΛΕΦΕΔ: Ας τις πάρουμε με την σειρά.
Επιστράτευση γίνεται υποτίθεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με την μορφή κλήσης προς εκπαίδευση ή συμμετοχή σε ασκήσεις ενός απειροελάχιστου αριθμού Εφέδρων, τα τελευταία δε χρόνια λόγω οικονομικών συνθηκών και covid αργότερα έχουν σταματήσει σχεδόν και αυτές. Στις κλήσεις αυτές παρουσιάζεται στην καλύτερη περίπτωση το 70 με 80% ,παίρνει απαλλαγή λόγω διαφόρων αιτιών το 20% περίπου από αυτούς και στο τέλος μια χούφτα Έφεδροι λαμβάνουν μέρος στην εκπαίδευση ή άσκηση ,να χαμε να λέγαμε πως εκπαιδεύουμε την Εφεδρεία
Δοκιμή τουλάχιστον ως άσκηση άνευ στρατευμάτων και μιλάμε για μερική επιστράτευση ούτε για αστείο. Έστω για να δούμε ποιοί είμαστε ζωντανοί, ποιοί αρτιμελής και υγιείς, ποιοί είμαστε εντός χώρας, ποιοί δεν θα έρθουν λόγω πεποιθήσεων. Θεωρώ δεδομένο πως η υπηρεσία θα βρεθεί εμπρός σε μια κατάσταση στην οποία πρέπει να προσαρμοστεί και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές άμεσα.
Παλλαϊκή και Πολιτική Άμυνα, αυτά μόνο στα χαρτιά, οι ελάχιστες κλήσεις προς ενημέρωση γίνονται από την ΕΛΑΣ και είναι ακόμη ένα να χαμε να λέγαμε, σας το λέω γιατί έχω συμμετάσχει σε αρκετές από αυτές ως παρατηρητής, η απάντηση δε στην ερώτηση του τι σημαίνει Πολιτική Άμυνα είναι ένα μεγάλο ταμπού. Ας το πούμε εδώ να το γνωρίζουν όλοι πως είναι η Πολιτική Προστασία σε περίοδο πολέμου, ναι πολέμου, ας τρομάξει λίγο ο κόσμος μήπως και καταλάβει τι γίνεται γύρω μας.
Διδάγματα πολλά τα οποία όπως ανέφερα παραπάνω πρέπει ο Ελληνικός Στρατός να μελετήσει, να αναλύσει σε βάθος και να προβεί στις απαραίτητες για την άμυνα αλλαγές.
Στο κομμάτι που με αφορά ως Έφεδρο και δη Αξιωματικό μπορούν να ειπωθούν πολλά θα μείνω σ αυτά τα οποία πιστεύω πως μπορώ να εκφράσω την γνώμη μου και αφορούν αποκλειστικά το όπλο του Πεζικού και μάλιστα στα πολύ χαμηλά κλιμάκια που αφορούν όλους μας.
Οι μάχες δίνονται και κερδίζονται επί του εδάφους, μέτρο με μέτρο από τα μικρά ή λίγο μεγαλύτερα τμήματα πάντα σε δύναμη Υπομονάδος και κάτω, οι εμπλεκόμενες δυνάμεις παρότι το μέτωπο είναι πολύ μεγάλο είναι κυρίως δύναμης διμοιρίας, οι στρατιώτες είναι αρκετά καλά εξοπλισμένοι και εφοδιασμένοι με πληθώρα αντιαρματικών όπλων των οποίων τα αποτελέσματα στην μάχη είναι τουλάχιστον θεαματικά, καμία δηλαδή σχέση με τον άθλια εξοπλισμένο Έλληνα Πεζικάριο που θα εμπλακεί σε μάχη εφοδιασμένος με εξάρτυση που ήταν της ΄΄μόδας΄΄ πριν από εξήντα χρόνια και έχουν αποσύρει εδώ και δεκαετίες όλοι οι στρατοί του πλανήτη και στον οπλισμό της ομάδος να υστερεί κατά πολύ του γνωστού αντιπάλου.
Τώρα όσον αφορά την εκπαίδευση ,τουλάχιστον απ ότι μας δείχνουν γιατί βλέπουμε ότι επιθυμεί η καθένας από τους εμπλεκόμενους παρατηρώ ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο, οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τον ατομικό τουλάχιστον οπλισμό, πιθανώς κατάλοιπο της νοοτροπίας της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που δεν αφήνει εκτός ούτε τις γυναίκες.
Επαναλαμβάνω λοιπόν χωρίς να θέλω να το παίξω ειδήμων αλλά μιλώντας με την μικρή εμπειρία που έχω αποκτήσει μαζί με άλλους συναδέλφους προσπαθώντας μόνοι μας να γίνουμε καλύτεροι πως με μια ριζική αλλαγή στον εξοπλισμό, ατομικό και ομαδικό, σε οπλομηχανήματα και οχήματα του Πεζικού, η ρεαλιστική ,σκληρή και ουσιαστική εκπαίδευση του Επαγγελματία και του Κληρωτού Αξιωματικού και οπλίτη, η διαρκής και σε τακτά χρονικά διαστήματα συντήρηση γνώσεων της Εφεδρείας σε πρώτη φάση θα φέρει άμεσα θετικά αποτελέσματα.
Η αλλαγή στα σχέδια και τον τρόπο της Επιστράτευσης, με συνεχείς επικαιροποιήσεις στοιχείων και κλήσεις για μετεκπαίδευση με το σκεπτικό του ΟΛΟΙ πρέπει να είναι έτοιμοι και όχι μόνο οι κάτοικοι των Νησιών και της Βορείου Ελλάδος να συνδράμουν στην άμυνα της χώρας, σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο και η θεσμοθέτηση επιτέλους του Εθελοντή Εφέδρου που θα εφοδιάσει τον στρατό με τουλάχιστον 10000 σε πρώτη φάση άνδρες πρόθυμους να εκπαιδεύονται και να είναι μονίμως τουλάχιστον όσο το επιτρέπει η ηλικία τους εντεταγμένοι στην δύναμη μονάδων Πεζικού.
Αλλαγές τώρα πριν είναι πολύ αργά.
