Πρόκειται για προσέγγιση που συμπυκνώνεται στον τίτλο και που κατά την άποψη του DR εμπεριέχει λογική σε συνδυασμό με το χαμηλότερο δυνατό ρίσκο. Οικονομικό και επιχειρησιακό. Μία αεροπορική δύναμη όπως η Πολεμική Αεροπορία, που εκτός από την ελάχιστη οροφή των 200 μαχητικών έχει ανάγκη από απόλυτα αξιόμαχα αεροσκάφη, ασφαλώς δεν έχει τα περιθώρια της δαπάνης δισεκατομμυρίων δολαρίων (ή ευρώ…), χωρίς αυτή να εξασφαλίζει ουσιαστικό επιχειρησιακό αντίκρυσμα.
Αυτό γράφεται και υποστηρίζεται στη βάση όσων προκύπτουν από τα στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας και τα οποία παραθέσαμε με κάθε λεπτομέρεια μέσα από δύο διαδοχικά αφιερώματα στις σημερινές επιχειρησιακές ικανότητες του F-35A. Σε ρόλους αέρος – αέρος και ISR (https://defencereview.gr/f-35a-for-hellenic-air-force-advantages-and-disadvantages-at-air-to-air-mission/) και βέβαια σε ρόλους αέρος – εδάφους / επιφανείας (https://defencereview.gr/f-35a-lightning-ii-operational-advantages-and-disadvantages-for-hellenic-air-force-air-ground-missions/). Ακόμη πιο πριν, στις αρχές του τρέχοντος έτους, είχαμε παραθέσει και πάλι όσα στοιχεία είναι διαθέσιμα και αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι προς το συμφέρον της Πολεμικής Αεροπορίας (οικονομικά και επιχειρησιακά), η ενίσχυση του στόλου των Mirage 2000-5Mk.2 με αριθμό Mirage 2000-9 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (https://defencereview.gr/mirage-2000-9-from-united-arab-emirates-as-a-potential-fighter-for-hellenic-air-force/).
Επειδή τα γραπτά μένουν (scripta mannent), υπενθυμίζουμε ότι υπήρξαν δημοσιεύματα στο παρελθόν, σε εποχές που η ελληνική Πολιτεία είχε αφήσει τα υπερπολύτιμα Mirage 2000-5Mk.2 κυριολεκτικά στην τύχη τους, που υποστήριξαν ότι το καλύτερο που είχε να κάνει η Ελλάδα είναι να αναζητήσει αγοραστή για αυτά! Το DR είχε καταθέσει την άποψή του τότε ( https://defencereview.gr/giati-prepei-oposdipote-na-enischysoy/), επιχειρηματολογώντας ενάντια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι εξελίξεις μας δικαίωσαν, αλλά το ζήτημα δεν εντοπίζεται εκεί…
Το ζήτημα, το πραγματικό πρόβλημα, είναι ότι μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι τα δημοσιεύματα αυτά επαναλαμβάνονται ακόμα και σήμερα, βασιζόμενα μάλιστα σε “επιχειρήματα” όπως ο περιορισμός της πολυτυπίας και η εξασφάλιση μέρους των κονδυλίων που θα απαιτηθούν για την αγορά ακόμη περισσότερων μαχητικών Rafale και φυσικά F-35A. Ανησυχία γιατί δεν λαμβάνεται καν υπόψη αφενός ότι το Mirage 2000-5Mk.2 βρίσκεται ήδη σε ελληνική υπηρεσία, είναι μία ικανότατη πλατφόρμα εναέριας μάχης και μπορεί να χρησιμοποιήσει την ίδια γκάμα αερομεταφερόμενων όπλων με το Rafale, με σημαντικά χαμηλότερο κόστος όμως ανά ώρα πτήσης.
Αφετέρου δεν λαμβάνεται υπόψη και το γεγονός ότι τα προβλήματα του Lightning II, δεν έχουν ακόμη επιλυθεί, ενώ και το κόστος συντήρησης και υποστήριξης του 5ης γενιάς μαχητικού παραμένει εξαιρετικά υψηλό, έως και απαγορευτικό για αεροπορικές δυνάμεις όπως η Πολεμική Αεροπορία. Αεροπορικές δυνάμεις δηλαδή που έχουν ανάγκη τους αριθμούς πέρα από την ποιότητα. Πρόσφατα δε, στο πρόβλημα του υψηλού κόστους υποστήριξης και συντήρησης του F-35, ήρθε να προστεθεί και αυτό της αύξησης της τιμής αγοράς!
Σύμφωνα με δημοσίευμα του BreakingDefense (https://breakingdefense.com/2022/03/f-35-to-get-more-expensive-in-next-deal-program-exec-says/?utm_campaign=Breaking%20News&utm_medium=email&_hsmi=206250661&_hsenc=p2ANqtz-8KTp4RCwEWZLqPPcF06gOCC0sv9icz6pmGNESNrso7Y0t2rMj5Ho2n14Ilq4UZeN8_DNWmLjRU2hHCGSIYaswhMIKdaQ&utm_content=206250661&utm_source=hs_email), είναι δεδομένο ότι η τιμή ανά μονάδα για τις εκδόσεις -Β και – C του Lightning II θα αυξηθεί. Είναι επίσης πολύ πιθανό να ανέλθει πάνω από το όριο των 80 εκατομμυρίων δολαρίων, που έχει τεθεί από το αμερικανικό πεντάγωνο για το F-35A.
Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, που βασίζεται σε δηλώσεις του υποστράτηγου Eric Fick, το συμβόλαιο για την παραγωγή 478 μαχητικών F – 35 των Lot 12, – 13 και Lot – 14, αναφέρει ότι τα αεροσκάφη του Lot 14 θα παραδίδονταν έναντι 77,9 εκατομμυρίων δολαρίων για την έκδοση -Α, 94,4 εκατομμυρίων για την έκδοση – C (Carrier variant) και 101,3 εκατομμυρίων δολαρίων για την έκδοση STOVL, F – 35B. H κατασκευάστρια Lockheed Martin που βρίσκεται αυτή την περίοδο σε διαπραγματεύσεις με την αμερικανική κυβέρνηση σχετικά με το ζήτημα αυτό, επικαλείται λόγους ανόδου του πληθωρισμού κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid – 19, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους παράδοσης απαρτίων και πρώτων υλών από τους προμηθευτές της, για να αιτιολογήσει την αύξηση της τιμής.
Παράλληλα, σε άλλο άρθρο του με την ίδια ημερομηνία (https://breakingdefense.com/2022/03/full-rate-production-for-f-35-is-at-least-another-year-away/), ο ίδιος ιστοχώρος αποκαλύπτει ότι η διαδικασία παραγωγής πλήρους ρυθμού (Full Rate Production), θα καθυστερήσει κατά ένα τουλάχιστον χρόνο. Δεν θα αρχίσει δηλαδή πριν από το Φθινόπωρο του 2023. Όχι εντός του 2022 όπως ήταν μέχρι πρότινος σχεδιασμένο… Η καθυστέρηση αποδίδεται (πάλι με βάση της δηλώσεις του υποστράτηγου Fick), στην ακλόνητη απόφαση του αμερικανικού πενταγώνου να ολοκληρωθούν με επιτυχία, οι 64 συνολικά δοκιμές που θα διεξαχθούν στο Joint Simulation Environment.
Ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα συστημάτων – περιβάλλον προσομοίωσης στο οποίο θα αξιολογηθούν συνολικά οι πραγματικές δυνατότητες του F – 35 να αντιμετωπίζει απειλές όπως το ρωσικό Su – 57 και το κινέζικο J – 20, με τα όπλα τους. Μόνο υπό αυτή την προϋπόθεση θα επιτραπεί η πλήρους ρυθμού παραγωγή του Lightning II, μέσω της ενεργοποίησης του Milestone C κατά τους Αμερικανούς. Κατόπιν όλων αυτών και με τη διαδικασία ανάπτυξης της διαμόρφωσης πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας (FOC – Block 4) να βρίσκεται σε εξέλιξη, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα αύξησης της τιμής ανά μονάδα και για τα F – 35A του Lot 14, παρά το ότι έχει συνυπογραφεί το αντίθετο στο συμβόλαιο του 2019 για την αγορά των 478 μονάδων!
Ανατρέχοντας στα διαθέσιμα στοιχεία επομένως, όπως και στο παρελθόν εξετάζαμε όλα τα στοιχεία που προέρχονταν από το ίδιο το Ναυτικό των ΗΠΑ, σχετικά με τις δυνατότητες και το πραγματικό κόστος των LCS που εξακολουθεί να διατηρεί σε υπηρεσία, αλλά και την πρόθεσή του ή την πραγματική του δυνατότητα να παραχωρήσει (ή να πωλήσει) μεγάλες μονάδες επιφανείας του σε συμμάχους – χώρες, αυτό που προκύπτει είναι το ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να βιαστεί σε ότι αφορά μία πιθανή προμήθεια μαχητικών F – 35A.
Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να επιδιώξει την εξασφάλιση αριθμού μαχητικών Mirage 2000 – 9 από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για να κάνει τη δουλειά της οικονομικά και αποτελεσματικά για τα επόμενα 20 σχεδόν χρόνια… Και επειδή αυτό λένε τα στοιχεία, θα ήταν οπωσδήποτε σοφό να μην τα αγνοήσουμε. Όσες φορές το πράξαμε μόνο χαμένοι βγήκαμε.
