O εκσυγχρονισμός των ελληνικών πυραυλικών συστημάτων M-270 MLRS συγκαταλέγεται στα πλέον σημαντικά και φλέγοντα εξοπλιστικά προγράμματα του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) και συγκεκριμένα του Πυροβολικού Μάχης. Τα οπλικά συστήματα προσφέρουν φονικό όγκο πυρός σε μεγάλες αποστάσεις αξιοποιώντας τους πυραύλους MGM-140 ATACMS ικανά να πλήττουν τα λεγόμενα «κέντρα βάρους» του αντιπάλου.
Η επιχειρησιακή αξιοποίηση των ελληνικών M-270 MLRS σε συνδυασμό με τα βλήματα MGM-140 ATACMS προσφέρει δυνατότητα προσβολής ναυστάθμων και αεροπορικών βάσεων της Τουρκίας από τα νησιά του Αιγαίου καθώς και πλειάδας άλλων στόχων ζωτικής σημασίας για τον εχθρό όπως συγκεντρώσεις προσωπικού και υλικού καθώς και αποβατικά μέσα.
Όλα αυτά βέβαια προαπαιτούν πληροφορίες και συγκεκριμένα δεδομένα στοχοποίησης τα οποία δύναται να προέλθουν από πλειάδα μέσων όπως δορυφορικά δεδομένα από το πρόγραμμα HELIOS, UAV καθώς και τμήματα ειδικών δυνάμεων.
Ο εκσυγχρονισμός των M-270 MLRS διαχωρίζεται σε δύο σκέλη. Στο ζήτημα των εκτοξευτών και των επιμέρους αναβαθμίσεων επί των οχημάτων καθώς και στο πλέον ουσιώδες ζήτημα που αφορά τους πυραύλους των εκτοξευτών.
Οι τελευταίες εξελίξεις προσανατολίζονται στην αποστολή Letter of Request (LoR) προς την αμερικανική πλευρά ώστε το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των εκτοξευτών να υλοποιηθεί μέσω διακρατικής συμφωνίας με τη Lockheed Martin. Το ζήτημα των όπλων εκτιμάται πως θα αναζητηθεί σε δεύτερο χρόνο δεδομένου πως ο διάδοχος των MGM-140 ATACMS, είτε το βλήμα Deepstrike είτε το PrSM (Precision Strike Missile) παραμένουν σε εξέλιξη όντας στη τελική φάση δοκιμών. Τη προηγούμενη Παρασκευή είχαμε δημοσιεύσει τη σχετική είδηση (https://defencereview.gr/nea-epitychimeni-dokimi-sta-500-chiliometr/).
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρονταν:
Ο Αμερικανικός Στρατός ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε νέα δοκιμή του υπό ανάπτυξη τακτικού πυραύλου εδάφους-εδάφους PrSM (Precision Strike Missile) σε απόσταση 500 χιλιομέτρων. Η δοκιμή έγινε στις 13 Οκτωβρίου από όχημα M-142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket Systems). Οι νέοι πύραυλοι θα πρέπει να ενταχθούν σε υπηρεσία και να αρχίσουν να αντικαθιστούν τους ATACMS από το 2023. Ο PrSM θα είναι παντός καιρού και θα εκτοξεύεται από τα συστήματα M-270 MLRS (Multiple Launch Rocket System) και M-142 HIMARS. Οι εκτοξευτές M-270 MLRS θα είναι ικανοί να εξοπλιστούν με τέσσερα βλημάτων PrSM, αντί δύο ATACMS, ενώ οι M-142 HIMARS με δύο PrSM έκαστος, αντί ενός ATACMS.
Η αμερικανική εταιρεία κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα (Lockheed Martin) είχε καταθέσει προσφορά ύψους 157 εκατομμυρίων ευρώ διεκδικώντας το πρόγραμμα. Η προσφορά έχει ιδιαίτερα αλμυρή τιμή δεδομένου πως ο ανταγωνισμός και συγκεκριμένα η KMW κατέθεσε κατά 50% οικονομικότερη τιμή για παρόμοιο πακέτο αναβάθμισης, εν πολλοίς και καλύτερο.
Μάλιστα όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες πριν από δύο εβδομάδες, οι Αμερικανοί ζητήσαν το ιλιγγιώδες χρηματικό ποσό των 38 εκατομμυρίων για να εγκατασταθούν οι επικοινωνίες που ζητά η Διεύθυνση Πυροβολικού στους υπό εκσυγχρονισμό εκτοξευτές.
Ειδικότερα, ζητήθηκε η εγκατάσταση των PR4G (ασυρμάτων της Thales, οι οποίοι κατασκευάστηκαν από την Intracom Defense στην Ελλάδα με μεγάλη συμμετοχή άνω του 80%) ώστε να υπάρχει ομοιογένεια αντί των αμερικανικών SINCGARS (της L3Harris ) που προτείναν οι Αμερικανοί της LM.
Σε κάθε περίπτωση το τελικό κόστος θα το γνωρίζουμε όταν σταλθεί η LoR προς τις ΗΠΑ. Οι πρώτες εκτιμήσεις αφορούν κόστος περί τα 200 εκατομμύρια δολάρια και δίχως να έχει ξεκαθαριστεί το ζήτημα με τα βλήματα των εκτοξευτών.
Το προαναφερθέν κόστος επαναλαμβάνουμε αφορά μόνον την αναβάθμιση των εκτοξευτών. Η αναβάθμιση περιλαμβάνει: την βελτίωση του υδραυλικού συστήματος ανύψωσης και διεύθυνσης των πυραύλων επί του οχήματος Μ-270 (όχι την αλλαγή του από υδραυλικό σε ηλεκτρικό), την εγκατάσταση νεότερου βλητικού υπολογιστή με την ονομασία Improved Fire Control System (IFCS) παράλληλα με επιπρόσθετες εργασίες συντήρησης των οχημάτων, νέων επικοινωνιών.
Το επιχειρησιακό ζητούμενο για το Πυροβολικό Μάχης και οι λόγοι που επιβάλλουν τον εκσυγχρονισμό των εκτοξευτών, είναι τα συστήματα να τάσσονται από τους χώρους απόκρυψης σε λιγότερο από 2,5 λεπτά, να βάλουν και ακολούθως αξιοποιώντας τη τακτική του πυροβολικού «βάλλω και μετακινούμαι» να κινούνται προς χώρους αναχορηγίας πυρομαχικών ή χώρους απόκρυψης. Άλλωστε, να σημειωθεί πως ειδοποιός διαφορά του πυραυλικού Πυροβολικού συγκριτικώς με το αυτοκινούμενο πυροβολικό είναι ο μεγάλο ρυθμός βολής και ο μικρός χρόνος τάξης ημέρα και νύχτα με την αξιοποίηση τεχνολογιών προσδιορισμού θέσης. Ο ρυθμός βολής και η ταχεία διαδικασία μετάβασης στον χώρο βολών και ακολούθως η απόκρυψη εξασφαλίζει επιβιωσιμότητα απέναντι στον εχθρικό εντοπισμό είτε από ραντάρ αντί-πυροβολικού είτε από άλλα μέσα συλλογής πληροφοριών όπως τα UAV.
Από πλευράς όπλων, το επιχειρησιακό ζητούμενο είναι οι εκτοξευτές να διαθέτουν τα κατάλληλα όπλα ώστε να προσβάλουν στόχους στρατηγικού ενδιαφέροντος όπως αυτοί που αναλύθηκαν στη πρώτη και εισαγωγική παράγραφο του παρόντος κειμένου. Σήμερα, οι ελληνικοί Μ-270 βάλουν και βλήματα τακτικού ενδιαφέροντος όπως είναι οι Μ26. Συνεπώς, απαιτούνται νέα βλήματα για την αντικατάσταση των MGM-140 ATACMS σε στρατηγικό επίπεδο και κατά δεύτερον νέα βλήματα σε τακτικό επίπεδο για την αντικατάσταση των Μ26.
Στη πρώτη περίπτωση ιδανική (ίσως και ιδεαλιστική) είναι η αντικατάσταση σε μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα των MGM-140 ATACMS από τα νέα βλήματα PrSM (Precision Strike Missile) ενώ οι Μ26 από τις νέας γενιάς ρουκέτες GMLRS. Φυσικά εκτός των νέας γενιάς βλημάτων PrSM υπάρχουν και οι διαθέσιμες επιλογές νεότερων γενιάς βλημάτων ATACMS (Block.IVA ATACMS). Αναλυτικά: (https://defencereview.gr/taktika-vlimata-mgm-168-atacms-gia-ti-roymania/)
Είχαμε αναφέρει τότε:
Η Lockheed Martin ανακοίνωσε ότι απέσπασε συμβόλαιο ύψους $ 364,6 εκατομμυρίων για την προμήθεια 54 τακτικών βλημάτων εδάφους-εδάφους MGM-168 Block.IVA ATACMS (Army Tactical Missile System), καθώς και υπηρεσιών υποστήριξης (LASLE : Launching Assembly Service Life Extension), στην Ρουμανία. Οι παραδόσεις αναμένεται να ολοκληρωθούν τον Μάρτιο του 2020. Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Φεβρουάριο η Ρουμανία συμφώνησε, έναντι του ποσού του $ 1 δισεκατομμυρίου, για την προμήθεια 54 πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων M-142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System), 81 κάλαθων ρουκετών M-31A1 GUMLRS (Guided Unitary Multiple Launch Rocket Systems), 81 κάλαθων ρουκετών M-30A1 GMLRS-AW (Alternative Warhead) και 54 βλημάτων MGM-168 Block.IVA ATACMS. Τα βλήματα MGM-168 Block.IVA ενσωματώνει μονοκόμματη πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας βάρους 230 κιλών. Χρησιμοποιεί σύστημα καθοδήγησης GPS/INS και έχει μέγιστο βεληνεκές 300 χιλιόμετρα. Η ανάπτυξη του ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2000 και ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2002. Το M-142 HIMARS φέρεται επί τροχοφόρου οχήματος της οικογένειας FMTV (6 x 6). Ενσωματώνει έναν κάλαθο 6 ρουκετών των 227 χιλιοστών ή 1 βλήμα ATACMS. Με συμβατικές ρουκέτες το μέγιστο βεληνεκές του HIMARS είναι της τάξεως των 40 χιλιομέτρων, ενώ με ρουκέτες αυξημένου βεληνεκούς το μέγιστο βεληνεκές αυξάνει στα 84 χιλιόμετρα.
Άλλη περίπτωση αυτή του Μπαχρέιν. Αναλυτικά: (https://defencereview.gr/vlimata-atacms-kai-kateythynomenes-royketes-gmlrs-gia-to-mpachrein/)
Στον αντίποδα της αμερικανικής λύσης είναι η ευρωπαϊκή με επίκεντρο την KMW και το νέο βλήμα που σχεδιάζει η MBDA. Η γερμανική εταιρεία αλλάζει εντελώς το υδραυλικό σύστημα σε ηλεκτρικό προσφέροντας σημαντική βελτίωση του χρόνου τάξης και βολής των οπλικών συστημάτων και προσφέρει νέο ηλεκτρονικό πακέτο με επίκεντρο το EFCS – European Fire Control System. Ταυτόχρονα με τα παραπάνω δύναται να βελτιωθεί η θωράκιση, να εγκατασταθούν νέες επικοινωνίες και φυσικά να λάβουν χώρα εργασίες επί των οχημάτων. Το κόστος είναι κατά πολύ μικρότερο των Αμερικανών και ανέρχεται στα 75 εκατομμύρια ευρώ (οικονομική προσφορά Απριλίου 2020).
Συγκεκριμένα, στις 2 Δεκεμβρίου 2019 είχαμε δημοσιεύσει τη σχετική είδηση (https://defencereview.gr/gallia-italia-kai-germania-tha-anaptyx/):
Η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία συνεργάζονται για την ανάπτυξη ενός νέου βλήματος για τα ρουκετοβόλα M-270 MLRS (Multiple Launch Rocket System). Στο πρόγραμμα συμμετέχουν οι εταιρίες KMW (μέσω της κοινοπραξίας KNDS), MBDA, Diehl και Roxel, η οποία ανήκει στην MBDA και τη Safran. Στόχος είναι το νέο βλήμα να επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 150-300 χιλιομέτρων, να είναι δηλαδή αντίστοιχο των ATACMS (Army Tactical Missile System). Κάθε εκτοξευτής θα πρέπει να μεταφέρει 2-4 πυραύλους, όπως και στην περίπτωση των ATACMS. Λεπτομέρειες για το χρονοδιάγραμμα ανάπτυξης του νέου πυραύλου δεν είναι γνωστές. Το πρόγραμμα εντάσσεται στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα CIFS (Common Indirect Fire System) το οποίο έχει ως στόχο, έως το 2035, να αποδώσει μια ολοκληρωμένη οικογένεια συστημάτων παροχής πυρών υποστήριξης, από το επίπεδο όλμου έως το επίπεδο των τακτικών βλημάτων εδάφους-εδάφους μεγάλου βεληνεκούς.
Το πρόγραμμα βέβαια έχει μέλλον μπροστά του και το αμερικανικό νέο βλήμα φαντάζει πιο άμεσο συγκριτικά με το ευρωπαϊκό.
Εναλλακτικά υπάρχει και η παράμετρος του JFS-M (Joint Fire Support Missile) επίσης από την MBDA και ειδικότερα την MBDA Γερμανίας για το πυροβολικό του γερμανικού στρατού και τους εκτοξευτές MARS II / MLRS. Να σημειωθεί ότι το JFS-M έχει φιλοσοφία χερσαίου stand off όπλου δίχως αυτό να αναιρεί το ελληνικό ενδιαφέρον μολονότι το επιχειρησιακό ζητούμενο είναι τα βομβιδοφόρα βλήματα ώστε να βάλλεται μια ολόκληρη περιοχή και να υφίστανται μαζικές και όχι σημειακές απώλειες.
Σε κάθε περίπτωση, το JFS-M θα ήταν μια εξαιρετικά αξιόλογη προσθήκη ώστε να βάλλονται στόχοι με μεγάλη ακρίβεια σε μεγάλες αποστάσεις.
Το JFS-M είναι όπλο φιλοσοφίας πυραύλου cruise κατηγορίας stand off όπως προαναφέρθηκε και έχει μέγιστο βεληνεκές περί τα 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα) και δυνατότητα πλοήγησης προς τον στόχο αντίστοιχου τύπου με τους γαλλικούς SCALP EG ώστε το βλήμα να κατευθύνεται αξιοποιώντας προηγμένες τεχνολογίες πλοήγησης που περιλαμβάνουν εικόνες της περιοχής και αισθητήρα επί του βλήματος. Αυτό πρακτικά επιτρέπει στο βλήμα σε περιβάλλον άρνησης GPS να επιχειρεί με ακρίβεια και φονική αποτελεσματικότητα. Επιπροσθέτως ένα αδιαφιλονίκητο πλεονέκτημα του παραπάνω βλήματος είναι πως δύναται να προσβάλει και κινούμενους στόχους με ταυτόχρονη ανανέωση των δεδομένων του στόχου (πορεία και ταχύτητα) μέσω ζεύξης δεδομένων (data link) από κάποιο άλλο μέσο πχ UAV ή δορυφόρος.
Συμπερασματικά, διακρίνουμε πως η ευρωπαϊκή πλευρά έχει να επιδείξει ένα ευρύ φάσμα νέων τεχνολογιών που περιλαμβάνουν τον νέο πύραυλο υπό ανάπτυξη καθώς και το πυρομαχικό ακριβείας JFS-M.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού είναι τα αμερικανικά PrSM με βεληνεκές στα 500 χιλιόμετρα. Φυσικά ουδείς μπορεί να απαντήσει με απόλυτη υπευθυνότητα εάν το παραπάνω βλήμα που θα ήταν ο ιδανικός διάδοχος των ελληνικών ATACMS αποδεσμεύεται και είναι διαθέσιμο για τη χώρα μας. Συνεπώς κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια είτε θετικά είτε αρνητικά. Το σίγουρο είναι ότι προς το παρόν το βλήμα είναι σε φάση ανάπτυξης και τελικών δοκιμών.
Δεδομένου ότι το κόστος ενός ολοκληρωμένου προγράμματος εκσυγχρονισμού των εκτοξευτών Μ-270 και απόκτησης νέων βλημάτων είναι ιδιαίτερα υψηλό (το πρόγραμμα σύμφωνα με το ΓΕΣ έχει προϋπολογισμό περί τα 250 εκατομμύρια ευρώ) αξίζει να διερευνηθούν και άλλες εναλλακτικές απόκτησης εκτοξευτών και βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη Σερβία με τους εκτοξευτές SHUMADIA και τους πυραύλους YERINA μέγιστου βεληνεκούς 280 χιλιομέτρων ή το Ισραηλινό σύστημα EXTRA με τα βλήματα μέγιστου βεληνεκούς 150 χιλιομέτρων. Μια ακόμη επιλογή είναι το LORA.
Φυσικά για λόγους εθνικής ασφάλειας θα έπρεπε να υπήρχε μεγάλη εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και συγκεκριμένα εταιρειών με τεχνογνωσία στη κατασκευή πυραυλικών και ηλεκτρονικών συστημάτων όπως των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων σε συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες που διαθέτουν τεχνογνωσία και εμπειρία όπως η INTRACOM Defense ώστε να υπάρχουν και εγχώριες εναλλακτικές λύσεις τουλάχιστον για βλήματα τακτικού επιπέδου.
Βεβαίως, για να έχει το Πυροβολικό ακρίβεια βολών και αποτελεσματικότητα χρειάζεται και τα κατάλληλα μέσα παρατήρησης και μετάδοσης πληροφοριών. Τέτοια είναι τα UAV και εδώ είναι ένας τομέας που αρκετές ελληνικές εταιρείες έχουν να επιδείξουν πολύ αξιόλογα προϊόντα όπως η ελληνική UCANDRONE του ομίλου EFA Group ή το RX3 Plus προϊόν συνεργασίας μεταξύ του ΑΠΘ και της INTRACOM Defense. Συνεπώς, αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι πως το Πυροβολικό και ακόμη περισσότερο το πυραυλικό πυροβολικό απαιτεί νέα συστήματα στοχοποίησης και ειδικά σε τέτοιες μεγάλες αποστάσεις.
Σε επίπεδο Μοίρας Πυροβολικού θα πρέπει να εξασφαλιστούν τα σύγχρονα τεχνολογικά βοηθήματα όπως τα UAV για τους Προκεχωρημένους Αξιωματικούς Πυροβολικού ώστε να υπάρξει μετάβαση από τις παρωχημένες μεθόδου στις σύγχρονες.
Εκτός αυτών το ΓΕΣ διαπραγματεύεται και τον αντικαταστάτη των SPERWER που όπως όλα δείχνουν θα είναι τα γαλλικά PATROLLER. Όμως μέγιστη προτεραιότητα και έμφαση οφείλει να δοθεί στα ελληνικής σχεδίασης UAV ώστε να γίνει η έναρξη μαζικής παραγωγής ελληνικών UAV.
Συμπερασματικά, δεδομένου πως το πυροβολικό διαρκώς κερδίζει έδαφος ως το κατ’ εξοχήν Όπλο με δυνατότητα προσβολών σε μεγάλο βάθος με τις αποστάσεις να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο η ελληνική πλευρά οφείλει να εξετάσει όλες τις εναλλακτικές αμερικανικές, ευρωπαϊκές ή άλλες. Τόσο στο θέατρο επιχειρήσεων της Θράκης όσο και του Αιγαίου και της Κύπρου, το Πυροβολικό Μάχης διαδραματίζει καταλυτικό και νευραλγικό ρόλο και επομένως πρέπει να το διασφαλιστούν τα πλέον σύγχρονα και ενδεδειγμένα οπλικά συστήματα. Αυτά δεν είναι μόνον οι σύγχρονοι εκτοξευτές αλλά είναι κυρίως τα πυραυλικά οπλικά συστήματα που στη κυριολεξία μεταφέρουν τον πόλεμο στην εχθρική ενδοχώρα ενώ η παρουσία τους από τον καιρό της ειρήνης, συνιστά ένα έντονο στοιχείο που συμβάλει στην αποτροπή.
