Ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος στη Συρία θα μπορούσε να αλλάξει συμμαχίες και στρατηγικές στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, που αφορούν και την Ελλάδα και την Κύπρο, σε σημείο που να τρίβουμε τα μάτια μας.
Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ για το HELLAS JOURNAL
Γι’ αυτό πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα η Αθήνα και η Λευκωσία, και η συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο πρέπει να ενδυναμωθεί περαιτέρω, διότι θα μπορούσε να προστατεύσει, ειδικά την Κύπρο, από τη λαίλαπα του Ταγίπ Ερντογάν.
Είναι μία κρίσιμη περίοδος και οι μεγάλες δυνάμεις, η Αμερική και η Ρωσία μετρούν τους συμμάχους τους και τους περιστασιακούς φίλους τους. Αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα μπορεί να αναγκαστούμε να τα …ξεχάσουμε, μου είπε σοβαρός αναλυτής της Ουάσιγκτον. Σήμερα διεξάγεται μία πολύ σημαντική συνάντηση, στο Σότσι της Ρωσίας, μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του Τούρκου ομολόγου του, Ταγίπ Ερντογάν, όπου θα προσπαθήσουν να επιλύσουν διαφορές που ξαφνικά εμφανίστηκαν στις σχέσεις τους. Και αν οι διαφωνίες παραμείνουν και μετά τη συνάντηση; είναι το ερώτημα των σοβαρών αναλυτών…
Η σύνοδος κορυφής της Τεχεράνης που έστησαν οι σύμμαχοι-αυτή τη στιγμή τουλάχιστον-(Ρωσία, Ιράν και Τουρκία) κατέληξαν σε ισχυρές διαφωνίες. Όσο και να προσπάθησαν οι ηγέτες των τριών χωρών να τις κρύψουν, φανερώθηκαν από κάποιες κουβέντες του Ταγίπ Ερντογάν στους Τούρκους δημοσιογράφους στο προεδρικό αεροπλάνο κατά την επιστροφή στην Άγκυρα.
Το μέτωπο της Τεχεράνης και της Μόσχας, και η απόλυτη στήριξη του προέδρου της Συρίας, παραμένει ισχυρό και εάν υποστηρίξει κανείς ότι δεν θα σπάσει ποτέ, θα είναι σωστός. Ο πρόεδρος της Τουρκίας προσπάθησε να επηρεάσει τους ομολόγους του της Ρωσίας και του Ιράν χωρίς επιτυχία. Οπότε δεν είναι υπερβολή να υποθέσουμε ότι σημειώθηκε η πρώτη σύγκρουση σε μία ετερόκλιτη συμμαχία, που θα μπορούσε και να την «σπάσει», παρά το γεγονός ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή τα συμφέροντά τους είναι περισσότερα από τις διαφωνίες τους.
Ο κ. Ερντογάν, λοιπόν, διαφωνεί με τη Μόσχα και την Τεχεράνη για την επιχείρηση του συριακού στρατού στο Ιντλιμπ, που χωρίς αμφιβολία θα προκαλέσει ανθρωπιστική καταστροφή. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι σε μία περιοχή, και εξαρτώνται από τον θρησκευτικό φανατισμό των αιμοβόρων τζιχαντιστών, αλλά και ενός καθεστώτος που θέλει με κάθε θυσία να επιβληθεί και να εξυπηρετήσει επίσης τα ρωσικά και τα ιρανικά στρατηγικά συμφέροντα.
Στο θέμα αυτό, η Άγκυρα βρίσκεται πολύ κοντά στις αμερικανικές θέσεις. Στο τελευταίο θυμωμένο τηλεφώνημα του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στον Τούρκο ομόλογό του, ο κ. Πομπέο άκουσε με ικανοποίηση από τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι η Τουρκία συμφωνεί με τη στάση των ΗΠΑ στο Ιντλιμπ. Τι σημαίνει άραγε αυτή η τουρκική μικρή «στροφή» σε ένα μείζον ζήτημα;
Αυτό το θέμα θα μπορούσε να αναθερμάνει την παγωμένη τουρκοαμερικανική σχέση, αν και οι διαφορές των δύο χωρών είναι από τη γη μέχρι τον ουρανό. Την ίδια στιγμή θα προκαλούσε μία μεγάλη κρίση με τη Ρωσία και το Ιράν.
Όμως, αν ο κ. Ερντογάν αποφασίσει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας του, η οποία κτυπιέται από μία επικίνδυνη οικονομική κρίση, και η οποία θα οδηγήσει την Τουρκία σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, θα επέλεγε να γονατίσει στην Ουάσιγκτον. Η Αμερική είχε διασώσει εύκολα το 2004 τον κ. Ερντογάν, που είχε καταφύγει στο ΔΝΤ. Βέβαια, Ερντογάν είναι αυτός και το μυαλό του είναι ταραγμένο. Θα κοιτάξει, προφανώς, τα …άστρα και θα αποφασίσει.
Μερικοί αναλυτές πιστεύουν ότι στο Ιντλιμπ θα αναμετρηθούν στο τέλος είτε κατευθείαν είτε μέσω των δορυφόρων τους η Ρωσία και η Αμερική. Εάν συμβεί αυτό θα εισέλθουμε στη χειρότερη φάση του νέου ψυχρού πολέμου. Στην περίπτωση αυτή η Τουρκία πρέπει να επιλέξει. Και δεν είναι επιλογή ο «επιτήδειος ουδέτερος» που ανέδειξε σε επιστήμη ο κ. Ερντογάν.
Εάν φτάσουμε σε πολεμική σύρραξη, πρέπει να επιλέξουν επίσης η Ελλάδα και η Κύπρος. Οι επιλογές δεν είναι πολλές, ως γνωστό, και η Αθήνα και η Λευκωσία αποκλείεται να ταχθούν με τη Μόσχα, ούτε να επιλέξουν την ουδετερότητα.
Το ταξίδια των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου, Νίκου Κοτζιά και Νίκου Χριστοδουλίδη, στο Ισραήλ και την Αίγυπτο, κρύβουν πολλά μυστικά. Και επειδή πρόκειται για θέματα υψίστης εθνικής ασφάλειας, πρέπει όσοι γνωρίζουν να σιωπούν…
