Η ασφάλεια, η ευημερία, και τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού βρίσκονται όλο και περισσότερο συνδεδεμένα με τα αντίστοιχα των άλλων γειτονικών εθνών. Τα συμφέροντα του έθνους μας εξυπηρετούνται καλύτερα ευνοώντας ένα ειρηνικό σύστημα του γεωπολιτικού συμπλόκου μας στη Βαλκανική και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Μπορούμε να ευημερούμε λόγω αυτού του συστήματος συνδιαλλαγής, ωστόσο, πρώτιστο καθήκον μας είναι να αναγνωρίσουμε ότι είναι υπερβολικά ευάλωτο, αυτό το σύστημα, σε μια σειρά από διαταραχές που μπορεί να παράγουν επικαλυπτόμενες και επιβλαβείς επιπτώσεις ακόμη και μακριά από τις πηγές τους. Η κύρια απειλή πολέμου από μέρους της Τουρκίας, η περιφερειακές συγκρούσεις, η τρομοκρατία, η ανομία ακόμη και οι φυσικές καταστροφές, έχουν τη δυνατότητα να απειλήσουν την εθνική ασφάλεια του Ελληνισμού αλλά και την περιφερειακή ευημερία.

Ο Κλαούζεβιτς στο έργο του, «Περί Πολέμου», αναφέρει ότι ο πόλεμος είναι «απλώς η έκφραση της πολιτικής με άλλα μέσα», που υπονοεί ότι η στρατιωτική στρατηγική αποτελεί μέρος του ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού και ότι οι πόροι του έθνους πρέπει να υποτάσσονται στο καθήκον της επίτευξης των πολιτικών αντικειμενικών σκοπών του πολέμου, εν προκειμένω, της εθνικής ασφάλειας. Όμως η παραδοσιακή στάση των διαφόρων τεχνοκρατών και δήθεν στρατιωτικών αναλυτών, που τα πάντα για αυτούς είναι κουτάκια και νούμερα που συμπληρώνουν, είναι ότι η πολιτική και η εθνική στρατηγική είναι ριζικά και ουσιαστικά δύο διαφορετικά πράγματα.

Ας τους υπενθυμίσουμε λοιπόν ότι η εθνική στρατηγική δεν ξεκινά όταν τελειώνει η πολιτική, αλλά είναι αλληλοεξαρτώμενες και αλληλένδετες. Αυτό που οι σημερινοί κουστουμαρισμένοι τεχνοκράτες, επιρρεπής στον αδιάκριτο στρατηγικό αυτισμό, λανθασμένα πιστεύουν και προσπαθούν με επιτηδευμένη γλώσσα να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη, είναι ότι από τη στιγμή που η πολιτική θα διευθετήσει την οποιαδήποτε κρίση, η εθνική στρατιωτική στρατηγική πρέπει να θεωρηθεί ότι βρίσκεται πέρα από την πολιτική. Όμως αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν δηλώνουν ότι πολιτικές και στρατιωτικές συνιστώσες της κυρίας εθνικής προσπάθειας απαιτείται να είναι ταυτισμένες και αλληλοσυμπληρούμενες.

Η εθνική στρατηγική οφείλει, και πρέπει να λαμβάνει υπόψη της, όλους τους παράγοντες της γεωπολιτικής πραγματικότητας. Αυτό το στοιχείο είναι πολύ κρίσιμο, επειδή αναπτύσσεται και εφαρμόζεται σε πραγματικό χρόνο και χώρο για την αντιμετώπιση του όποιου αντιπάλου. Ένα κράτος, λοιπόν, οφείλει να προσαρμόζει συνειδητά τη στρατηγική του στις γεωπολιτικές πραγματικότητες. Σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν, οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν αυτές τις αλλαγές και να τροποποιήσουν τη στρατηγική και τους στρατηγικούς σκοπούς αναλόγως. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο αντικειμενικός σκοπός είναι και παραμένει ο ίδιος.

Ο Ελληνισμός ζει και αναπνέει σε μια θάλασσα που ενώνει τα έθνη μας, ακόμα και εκείνες τις χώρες που είναι απομονωμένες. Επειδή ο θαλάσσιος χώρος-η Μεσόγειος θάλασσα, κόλποι, εκβολές ποταμών, νησιά, παραθαλάσσιες περιοχές, ακτές και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτά-υποστηρίζει τη συντριπτική διακίνηση εμπορίου και ενεργειακών πόρων, που μεταφέρει τη ψυχή ενός παγκόσμιου συστήματος που συνδέει εκτός από τα κράτη μας κάθε χώρα της γης. Επίσης δίνει τη δυνατότητα να βοηθήσουμε τους φίλους και εταίρους που έχουν ανάγκη να αντιμετωπίσουν και να νικήσουν την επιθετικότητα του οποιουδήποτε επιβουλεύεται τα συμφέροντα μας.

Σήμερα, η Ελλάδα, οι εταίροι μας και οι σύμμαχοί μας έχουμε βρεθεί στη Νοτιανατολική Μεσόγειο όπου υπάρχει έντονος ανταγωνισμός για παγκόσμια επιρροή και διαχείριση των ενεργειακών πόρων, σε μια εποχή στην οποία υπάρχουν χαμηλές πιθανότητες να εμπλακούμε σε ένα γενικευμένο πόλεμο ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Η πρόκληση για μας είναι να εφαρμόσουμε τη Θαλάσσια Ισχύ μας με τρόπο που να προστατεύει τα ζωτικά συμφέροντα της πατρίδας μας και να προωθεί τη μεγαλύτερη συλλογική ασφάλεια, τη σταθερότητα και την εμπιστοσύνη. Ενώ υπερασπιζόμαστε την πατρίδα μας για να αποτρέψουμε τους πιθανούς αντιπάλους από ένα πόλεμο παραμένει αδιαμφισβήτητη η ανάγκη για ενίσχυση της Θαλάσσιας Ισχύος, με σκοπό να εφαρμοστεί γενικότερα στον ενιαίο αμυντικό χώρο Ελλάδος-Κύπρου ώστε να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύει ότι η πρόληψη πολέμου είναι τόσο σημαντική όσο και να κερδίζουμε τους πολέμους. Υπάρχει αυξημένη ένταση, οπότε μεταξύ των απαιτήσεων υπάρχει η συνεχής δέσμευση, εν καιρώ ειρήνης, της διατήρησης των κρίσιμων δεξιοτήτων μας που είναι απαραίτητες για να κερδίσουμε στη μάχη. Οι Ναυτικές δυνάμεις μας συμβάλουν αποφασιστικά ενισχύοντας την ικανότητά μας να αποτρέψουμε τον πόλεμο, κερδίζοντας το δύσκολο αγώνα της αξιόπιστης αποτροπής, επηρεάζοντας θετικά τα γεγονότα και τις επιπτώσεις από το διεθνή ενεργειακό αγώνα.

Συντάκτης: Δημήτρης Τσαϊλάς, Υποναύαρχος (εα)

Πηγή: Liberal