Για την επιχειρησιακή αξία των όπλων, αερομεταφερόμενων και μη, έχουμε επανειλημμένα κάνει εκτενείς αναφορές μέσα από αυτό τον ιστότοπο. Αξιοποιώντας στοιχεία από τον διεθνή Τύπο και νούμερα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Όχι κλισέ και τσιτάτα με μοναδικό στόχο τον εντυπωσιασμό και την παραπλάνηση. Δεν εμπίπτουν στη δική μας δεοντολογία τέτοιες πρακτικές, αλλά αυτό είναι κάτι που θα το κρίνετε πρώτοι από όλους εσείς… Τελεία και παύλα ως προς αυτό το ζήτημα.

Από την πλευρά μας βέβαια δεν σας κρύβουμε ότι έχει πολλές φορές περάσει από το μυαλό μας η σκέψη ότι δεν έχουν νόημα τέτοια αφιερώματα από τη στιγμή που η διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της χώρας, που έχει μεταξύ άλλων ως αποτέλεσμα και την σταδιακή απομείωση της πραγματικής αποτρεπτικής ισχύος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, επηρέασε και κάθε δυνατότητα άσκησης πραγματικής εξωτερικής πολιτικής. Κάθε δυνατότητα επιβολής κυριαρχικών δικαιωμάτων με άλλα λόγια…

Δεν θα ήταν σωστό όμως κάτι τέτοιο. Και δεν θα ήταν και τίμιο απέναντι στην πατρίδα. Από πολλές πλευρές. Ή, αν θέλετε, από κάθε πλευρά. Το ότι η χώρα έχει περιέλθει στην τραγική οικονομική και ηθική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα, μετά από μία δεκαετία ανελέητου οικονομικού πολέμου, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ αν μη τι άλλο το να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας και όχι να καταπίνουμε αμάσητο ότι μας σερβίρεται…

Αποτροπή-Οι, πολλαπλές, διαστάσεις του ελληνικού προβλήματος

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, όταν ο Τούρκος απέναντι, παρά τις πιέσεις που έχει δεχθεί από τη Δύση, συνεχίζει όχι μόνο να εξοπλίζεται αλλά και να αναπτύσσει με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς την αμυντική του βιομηχανία, χρηματοδοτούμενος από τις φίλιες χώρες του περσικού Κόλπου, οι επιλογές μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να εξαντλούνται στο πώς θα εξασφαλίσουμε δύο ή τρία συστήματα MQ-9 Reaper από τις ΗΠΑ!!! Καλά είναι και τα χρειαζόμαστε, αλλά ένας τόσο μικρός αριθμός τέτοιων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ επιχειρησιακά. Απλά θα μας επιβαρύνει με άλλο ένα έξοδο. Γιατί το λέμε αυτό; Μα γιατί πολύ απλά σε όσους ασχολούνται με την άμυνα και τις ένοπλες δυνάμεις, είναι γνωστό και απόλυτα κατανοητό το γεγονός ότι αν θέλεις πραγματικά να καταστρέψεις τις ένοπλες δυνάμεις μίας χώρας, τις τροφοδοτείς με ανομοιογενές υλικό... Διαφορετικά συστήματα και όπλα, ανεξάρτητα από τον αριθμό τους. Είναι μαθηματικά βέβαιο και αποδεδειγμένο άπειρες φορές στην πράξη ότι η κατάρρευση θα έρθει ταχύτατα. Τα παραδείγματα στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι δεκάδες και έχουμε αναδείξει αρκετά όχι μία φορά αλλά κατ επανάληψη… Εξακολουθούμε βέβαια τον ίδιο δρόμο. Ακόμα και σήμερα. Σα να μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα.

Δεν επιδιώκουμε μόνο την δωρεά λιγοστών Reaper τη στιγμή που θα έπρεπε να απαιτούμε την παροχή δύο τουλάχιστον Μοιρών… Επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η επιδιώκουμε να τα επαναλαμβάνουμε διαρκώς. Πως να μας πάρει κανείς στα σοβαρά λοιπόν κυρίες και κύριοι. Όχι οι Γάλλοι… ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.

Θέλουμε παραδείγματος χάρη να προμηθευτούμε τέσσερα ελικόπτερα MH-60R. Με το αιτιολογικό της αντικατάστασης των απαρχαιωμένων AB-212ASW της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού και τη δικαιολογία-ελαφρυντικό της δυνατότητας αποπληρωμής τους σε μεγάλο βάθος χρόνου, μέσω κάποιου προγράμματος FMS… Και θα μπορούσαμε να τα δεχθούμε όλα αυτά τα τραγελαφικά, αλλά… Προκύπτει, βάσει της κοινής λογικής, το πολύ απλό ακόλουθο ερώτημα: Γιατί στο εν λόγω πρόγραμμα δεν έχουμε συμπεριλάβει και την αναβάθμιση-εκσυγχρονισμό των 11 Aegean Hawk που ήδη διαθέτουμε και την εν συνεχεία υποστήριξή τους; Γιατί μιλάμε μόνο για τη μεμονωμένη προμήθεια τεσσάρων ελικοπτέρων; ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι έτσι θα δημιουργήσουμε τη ανάγκη συντήρησης, υποστήριξης και επιχειρησιακής εκμετάλλευσης δύο διαφορετικών τύπων; Την οποία φυσικά δεν θα μπορούμε να καλύψουμε… ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι έτσι απαξιώνουμε με δική μας πρωτοβουλία τα 11 παλαιότερα Aegean Hawk; Τελικά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τι έγινε με το στόλο των επιθετικών ΑΗ-64 Apache. Είναι πρόσφατο το ζήτημα δεν έχουν περάσει δα και δεκαετίες…

Αγοράσαμε 12 καινούρια ΑΗ-64DHA χωρίς ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ να εκσυγχρονίσουμε στο ίδιο επίπεδο τα 19 εναπομείναντα AH-64A+. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Εδώ και αρκετά χρόνια ψάχνουμε απεγνωσμένα λύσεις υποστήριξης τους. Μάτια βέβαια… Γιατί ακόμη και η ισραηλινή λύση είναι ημίμετρο. Δεν φαίνεται να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος λοιπόν και αυτό εξακολουθεί να παραμένει το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, η έλλειψη κονδυλίων δεν είναι το πρωταρχικής σημασίας ζήτημα που αντιμετωπίζουμε.

Αν θέλαμε να συγκροτήσουμε και να συντηρήσουμε πραγματική δύναμη αποτροπής τα τελευταία δέκα χρόνια, θα είχαμε ΑΜΕΣΑ προβεί σε ριζική αναδιοργάνωση των ενόπλων μας δυνάμεων. Καταργώντας δεκάδες άχρηστες μονάδες που καταπίνουν χρήματα μαζί με παρωχημένο υλικό. Επανακαταρτίζοντας το προσωπικό και τις πραγματικές ανάγκες επάνδρωσης. Όχι αφαιρώντας του τη δυνατότητα να επιβιώσει πετσοκόβοντας τη μισθοδοσία του…

Η αποτροπή λοιπόν είτε σε τακτικό, είτε σε στρατηγικό επίπεδο, απαιτεί και πραγματική πρόθεση και σκέψη αποτροπής. Όταν για παράδειγμα αντιμετωπίζεις πρόβλημα επάνδρωσης το ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ που κάνεις, είναι το να καθιερώσεις υποχρεωτική στράτευση για όλους (αγόρια και κορίτσια) στα 18 ή τα 19 έτη ηλικίας. Το κάνει το Ισραήλ. Γιατί όχι και εμείς; Σε όσα από αυτά τα παιδιά θέλουν να παραμείνουν στο στράτευμα, προσφέρεις κίνητρα… Όχι μόνο οικονομικά. Κίνητρα σπουδών, επιμόρφωσης, επαγγελματικής κατάρτισης και εξειδίκευσης. Επιλέγεις τους καλύτερους και τους δίνεις τη δυνατότητα να γίνουν αεροπόροι, μηχανικοί, οπλουργοί, ηλεκτρολόγοι, χειριστές βαρέων οχημάτων και μηχανημάτων, προγραμματιστές, μηχανικοί λογισμικού και εξοπλισμού Η/Υ και τόσα άλλα. Σε συνεργασία με τα δεκάδες ανώτατα και τεχνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που υπάρχουν στη χώρα και που περνούν περίοδο μαρασμού καθώς όλο και λιγοστεύουν οι οικογένειες που έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στην επαρχία για σπουδές…

Επιλέγεις τους καλύτερους και τους δίνεις τη δυνατότητα να υπηρετήσουν για πέντε, δέκα, δεκαπέντε χρόνια, ανάλογα με τις ανάγκες σου σε πραγματικά κρίσιμα πόστα, παρέχοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να βγουν με πραγματικά προσόντα και προϋπηρεσία στην αγορά εργασίας. Τις παραγωγικές σχολές τις κρατάς για τον κορμό των ενόπλων δυνάμεων. Το “σκληρό πυρήνα”. Τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς καριέρας. Όλα αυτά είναι πράγματα που με διαφορετική μορφή, με διαφορετικούς τρόπους, κάνουν απαρέγκλιτα εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ και πολλές άλλες προηγμένες δυτικές χώρες. Αρκετές από τις οποίες έχουν μικρές αλλά πραγματικά αξιόμαχες και αποτελεσματικές ένοπλες δυνάμεις (https://defencereview.gr/norvigia-pos-mia-mikri-chora-egine-prot/ )

Μπορεί να γίνει κάτι τώρα;

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ όσο δεν υπάρχει πραγματική πολιτική ηγεσία στη χώρα. Δεν αφήνουμε απέξω τη στρατιωτική ηγεσία… Απλά επειδή υπάρχει πρωτίστως για να εφαρμόζει την εξωτερική και αμυντική πολιτική που καθορίζει η πολιτική ηγεσία, θεωρούμε (και πιστεύουμε ακράδαντα στην ορθότητα αυτού που λέμε και έχουν υιοθετήσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι προηγμένες δυνάμεις) ότι η στρατιωτική ηγεσία δεν αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες. Μπορεί να πιέσει μέσω του “όπλου” της παραίτησης αλλά μέχρι εκεί… Και αυτό μπορούμε με ασφάλεια να της το καταλογίσουμε. Διαχρονικά για ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης, όχι μόνο για τα τελευταία δέκα χρόνια.

Επεμβάσεις-παρεμβάσεις, του ξένου παράγοντα προς εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων, έγιναν επανειλημμένα και εξακολουθούν να γίνονται σε όλα τα δυνητικά ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα… Ας έρθουμε στο προκείμενο για να δούμε όμως, ότι η παρέμβαση του ξένου παράγοντα δεν έχει την αποκλειστική ευθύνη για όσα στραβά λαμβάνουν χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος της αναλογεί σε εμάς… Τους αυτόβουλους καρπαζοεισπράκτορες. Έχουμε και λέμε λοιπόν… Πριν από ένα χρόνο, τον Απρίλιο του 2018, ανακοινώθηκε μέσω του τότε υφυπουργού άμυνας Φώτη Κουβέλη, η πρόταση που είχε κατατεθεί από τη γαλλική πλευρά για την υπενοικίαση (lease) δύο φρεγατών FREMM από το Γαλλικό Ναυτικό. Για χρονική περίοδο πέντε ετών. Μέχρι δηλαδή την παράδοση στο Πολεμικό Ναυτικό δύο καινούριων Belhara… H πρόταση lease των δύο αυτών μονάδων, με ετήσιο κόστος μεταξύ 150 και 200 εκατομμυρίων ευρώ, δεν διευκρινίστηκε ποτέ αν περιλάμβανε και τελική αγορά τους (lease to buy) ή όχι (https://www.liberal.gr/arthro/200476/amyna–diplomatia/2018/me-duo-gallikes-fregates-enischuetai-to-polemiko-nautiko-.html).

Στον ένα χρόνο που έχει μεσολαβήσει από τότε, φυσικά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Ούτε η πρόταση της υπενοικίασης των δύο FREMM για την άμεση κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού υλοποιήθηκε, αλλά ούτε φυσικά και η προμήθεια των δύο Belhara. H οποία στο μεγαλύτερο μέρος της θα χρηματοδοτούνταν από την υπεραπόδοση των ελληνικών ομολόγων που διέθεταν οι Γάλλοι. Ή τουλάχιστον αυτό είχε γίνει γνωστό… Ο γερμανικός παράγοντας σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, ήταν αυτός που αντέδρασε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τους δικούς του λόγους και δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην πιστέψουμε την πληροφορία αυτή. Από την άλλη πλευρά υπήρξαν και πολλά δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι και η ελληνική πλευρά φάνηκε ΑΠΡΟΘΥΜΗ να υιοθετήσει τη λύση αυτή, ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να καλύψει μέρος του χρέους με τα ποσά που θα συγκέντρωνε από την υπεραξία των ομολόγων! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ… Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που κατά γενική ομολογία και αποδεδειγμένα επιβάρυνε τον ελληνικό λαό κατά 80 περίπου δίσ. Ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τις εγκληματικές επιλογές και ενέργειές της, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ήδη υπογράψει δύο προγράμματα (εκσυγχρονισμό P-3B και F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced) με τις ΗΠΑ, ονομαστικής αξίας μεγαλύτερης των δύο δισ. Δολαρίων και ετοιμάζει και τρίτο (MH-60R), η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει δεσμεύσει την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου για τα επόμενα 100 (95 πλέον…) χρόνια, ξαφνικά “κόπηκε” για την κάλυψη μέρους του ελληνικού χρέους…

Η πραγματικότητα κυρίες και κύριοι είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε το όλο ζήτημα ως επικοινωνιακό τέχνασμα για να “ροκανίσει” χρόνο μέχρι τις εκλογές… Για να δαπανήσει σημαντικά μεγαλύτερα ποσά για προεκλογικές παροχές… Για να επιστρέψει δηλαδή ψίχουλα στους Έλληνες που κυριολεκτικά καταλήστεψε φορολογικά και όχι μόνο… Επιτρέψτε μας επομένως να πιστεύουμε στη δεύτερη εκδοχή. Με τέτοιες συμπεριφορές, επαναλαμβάνουμε, πώς είναι δυνατόν να μας πάρει κανείς στα σοβαρά; Ασφαλώς και θα μπορούσαμε να έχουμε καταλήξει σε συμφωνία με τους Γάλλους. Όπως θα μπορούσαμε να έχουμε ενεργό και το στόλο των Mirage 2000-5Mk.2 και των πολύτιμων όπλων τους, εδώ και χρόνια. Οτιδήποτε σχετικό με “σύγχυση μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας” και άλλα τέτοια φαιδρά, είναι εκ του πονηρού. Ο καρπαζοεισπράκτορας είναι καρπαζοεισπράκτορας… Όσο και να προσπαθήσει να το κρύψει, ματαιοπονεί!

Η γεωπολιτική διάσταση που ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την ανάγκη στρατηγικής αποτροπής από την Ελλάδα

Προς επιβεβαίωση όσων υποστηρίζουμε παραπάνω, υπενθυμίζουμε ότι υπήρξαν προτάσεις για την αγορά μεταχειρισμένων μονάδων επιφανείας από άλλες ναυτικές δυνάμεις (Αυστραλία και ΗΠΑ) οι οποίες φυσικά δεν υλοποιήθηκαν, όπως δεν υλοποιήθηκε και ο εκσυγχρονισμός των MEKO 200HN. Πέρασε λοιπόν ένας χρόνος… Άλλος ένας χρόνος χωρίς καμία εξέλιξη. Θα έρθουν οι εκλογές, κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξει η κυβέρνηση και θα παρέλθει και άλλος ένας χρόνος… Και άλλος… και άλλος!

Κυρίες και κύριοι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Δεν το λέμε εμείς το “φωνάζουν” τα γεγονότα. Ποντάρουμε στο ότι η Τουρκία έχει πάρει ένα δρόμο χωρίς επιστροφή προς την αγκαλιά της Μόσχας, αλλά πολύ φοβόμαστε πώς η Ιστορία για άλλη μία φορά θα μας διαψεύσει και θα μας καταδικάσει… Σε όσους σπεύδουν με κάθε ευκαιρία (ή και χωρίς αφορμή!) να διατυμπανίσουν τον ανανεωμένο στρατηγικό ρόλο της Ελλάδας ως συμμάχου των ΗΠΑ στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, δεν έχουμε παρά να υποδείξουμε και να υπογραμμίσουμε το πώς πραγματικά μας αντιμετωπίζει η υπερδύναμη (επιεικώς ως υποτελείς…).

Δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε επίσης ότι η Τουρκία “έπαιξε” μεταξύ δύο στρατοπέδων με επιτυχία και στο παρελθόν… Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οδηγώντας μας (συνεπικουρούμενων και άλλων παραγόντων) στη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και καθόλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βγαίνοντας πολλαπλά ωφελημένη… ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Το πραγματικό ζήτημα κυρίες και κύριοι δεν είναι αν θα παραλάβει τα F-35 ή τους S-400… Δεν είναι αυτό το πραγματικό διακύβευμα. Το πραγματικό ζήτημα για την Ελλάδα είναι ότι η Τουρκία θα “τραβήξει”το σχοινί της αντιπαράθεσής της με τη Δύση σε τέτοιο σημείο, που για να προσφέρει το δέλεαρ να ξαναγυρίσει στο “μαντρί”, θα ζητήσει πολύ σημαντικότερα ανταλλάγματα. Μεταξύ αυτών θα είναι το μισό Αιγαίο και δικαιώματα συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων…

Αγαπητοί αναγνώστες η τουρκική εξωτερική πολιτική, που ουδέποτε διαφοροποίησε τις επιδιώξεις της έναντι της Ελλάδας, εμπεριέχει μία σταθερή παράμετρο… Την ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή υπερδύναμη. Ουσιαστικά εμπόδια προς την πάγια αυτή επιδίωξη (προϋπήρχε του Ερντογάν, δεν είναι δικό του εφεύρημα!), είναι το Ισραήλ και η Ελλάδα. Ο Αμερικανικός παράγοντας προσπαθούσε ανέκαθεν να διατηρήσει την Τουρκία στη σφαίρα της άμεσης επιρροής του με το χαμηλότερο δυνατό, για αυτόν, κόστος. Χωρίς δηλαδή να διαταράξει τις σχέσεις του με τον σημαντικότερο σύμμαχό του στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα της παροχής ανταλλαγμάτων στην Τουρκία, για την διατήρησή της στην άμεση επιρροή τους, οι ΗΠΑ δεν θα διστάσουν να “αξιοποιήσουν” τον αδύναμο κρίκο. Τον καρπαζοεισπράκτορα…

Μην αμφιβάλλετε καθόλου για αυτό. Το αποδεικνύει και το επιβεβαιώνει η εισβολή στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974. Εδώ δεν δίστασαν να πιέσουν την Ελλάδα να αποδεχθεί την ΑΠΑΙΤΗΣΗ των Σκοπίων για την παραχώρηση της ονομασίας… Δεν έπραξαν ούτε για μία στιγμή το αντίθετο. Να πιέσουν δηλαδή τα μικρά και φτωχά Σκόπια να ενταχθούν άνευ όρων στο ΝΑΤΟ!

Το ότι δεν το έπραξαν, πέρα από οτιδήποτε άλλο βέβαια δείχνει το πόσο πραγματικά εκτιμούν την Ελλάδα ως σύμμαχο και παράλληλα αποκαλύπτει την εκκωφαντική ανυπαρξία της ελληνική εξωτερικής πολιτικής.

SCALP EG και SCALP Naval (Naval Cruise Missile)- Γιατί ανατρέπουν το αρνητικό ισοζύγιο ισχύος της Ελλάδας στο Αιγαίο…

Η απόκτηση των κατευθυνόμενων βλημάτων οριζόντιας πλεύσης αέρος–εδάφους μεγάλων αποστάσεων SCALP EG της εταιρείας MBDA από τη Πολεμική Αεροπορία, αναμφισβήτητα προσέδωσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα, το οποίο ξεφεύγει από τα επίπεδα του τακτικού. Η τουρκική απάντηση στο SCALP EG άργησε να έλθει και ήταν το βλήμα AGM-84Κ SLAM-ER που είναι ουσιαστικά η έκδοση αέρος-εδάφους του γνωστού ναυτικού βλήματος επιφανείας-επιφανείας RGM- 84 HARPOON. Αυτή η απάντηση όμως δεν είναι ισοδύναμη λόγω της τεχνολογικής υστέρησης του συγκεκριμένου βλήματος συγκριτικά με το SCALP EG. Ακόμη και με το τουρκικό SOM τα πράγματα δεν θα διαφοροποιηθούν σημαντικά αν και η απειλή είναι σημαντική, μην κρυβόμαστε… Οι Γάλλοι μετά την επιτυχία του προγράμματος εστίασαν στην ανάπτυξη και επιχειρησιακή εκμετάλλευση της ναυτικής έκδοσης του SCALP EG. Το SCALP NAVAL παρέχει πλέον στο Γαλλικό Ναυτικό δυνατότητες προσβολής στόχων ξηράς παρόμοια με αυτή που έχει το Ναυτικό των ΗΠΑ με το στρατηγικό Tomahawk.

Κύρια αποστολή του SCALP EG (Emploi Général – γενικής χρήσης) είναι η προσβολή επίγειων στόχων υψηλής αξίας του αντιπάλου. Τυπικά μεταξύ αυτών των στόχων περιλαμβάνονται στρατηγεία, αεροδρόμια, ναύσταθμοι και εγκαταστάσεις ελλιμενισμού, εγκαταστάσεις αποθήκευσης πυρομαχικών και στόχοι υποδομής (ηλεκτροδότηση, γέφυρες κλπ). Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με τη μεγάλη ακτίνα του και την εξαιρετική του ακρίβεια, το κατατάσσει στα στρατηγικά όπλα.

Το πρόγραμμα ανάπτυξης του όπλου προέρχεται από το πρόγραμμα Apache της MBDA που υλοποιήθηκε στη δεκαετία του ‘80. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν κατέστη σαφές ότι επιχειρησιακά το ζητούμενο ήταν η δυνατότητα προσβολής επίγειων στόχων από μεγάλες αποστάσεις, από το πρόγραμμα Apache προέκυψε το SCALP EG.

Το όπλο έχουν προμηθευτεί η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η χώρα μας. Είναι επίσης γνωστό και ως Storm Shadow (αγγλική έκδοση) ή Black Saheen (έκδοση Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων). Τα αεροσκάφη τα οποία είναι πιστοποιημένοι φορείς είναι τα βρετανικά Tornado GR4, τα ιταλικά Tornado IDS, τα γαλλικά Dassault Rafale και Mirage 2000, τα ελληνικά και αραβικά Mirage 2000-5/-9 καθώς και τα Eurofighter Typhoon πλέον.

Το SCALP EG είναι ένα υποηχητικό όπλο φιλοσοφίας «fire and forget» βάρους 1230 κιλών, μέγιστης διαμέτρου 630 εκατοστών και ανοίγματος πτερυγίων τριών μέτρων. Η ώση του στροβιλοκινητήρα Turbomeca Microturbo TRI 60-30 μπορεί να αποδώσει ταχύτητα πλεύσης 0,8 Μach και η χωρητικότητα σε καύσιμο, ακτίνα άνω των 250 χιλιομέτρων. Ο σχεδιασμός του SCALP ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό τεχνολογία χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth). Η άτρακτος είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε να ανακλά το μεγαλύτερο μέρος της προσπίπτουσας ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Επιπλέον, έχουν χρησιμοποιηθεί υλικά RAM (Radar Absorbing Materials), οπότε ο συνδυασμός καθιστά τον εντοπισμό και την αναχαίτιση του όπλου εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.

Μπορεί να εξαπολυθεί από μέσο ή μικρό ύψος. Μετά την εκκίνηση του κινητήρα ακολουθεί καθοδική πορεία, ώστε να λάβει το προκαθορισμένο ύψος πτήσης (κάτω από τα 200 μέτρα!). Όταν βρεθεί σε αυτό το ύψος, κινείται πλέον αδρανειακά (Inertial) προς το στόχο, με ταχύτητα πτήσης 0.8mach με προορισμό τις συντεταγμένες του στόχου που έχουν εισαχθεί στο σύστημα καθοδήγησής του. Σε αυτή τη φάση της πτήσης, η κατεύθυνση του όπλου υποβοηθείται από GPS (σύντομα από το ευρωπαϊκό δίκτυο δορυφόρων Galileo) και τη ψηφιακή βάση απεικόνισης εδαφικού αναγλύφου TERPROM (TERrain PROfile Matching). To TERPROM είναι μία βάση δεδομένων που χρησιμοποιεί αποθηκευμένα ψηφιακά στοιχεία υψών εδάφους που συνδυάζονται με τα δεδομένα INS και ραδιιοϋψομέτρου για να υπολογίσουν τη θέση του όπλου πάνω από την επιφάνεια της γης.

Στην τελική φάση της πτήσης του, το όπλο ανέρχεται σε ένα μεγαλύτερο ύψος ώστε να βελτιώσει το οπτικό πεδίο του αισθητήρα IR που διαθέτει στο ρύγχος του. Σκοπός του τελευταίου είναι να αναγνωρίσει θετικά (ταυτοποιήσει) το στόχο και να προσδιορίσει το σημείο πρόσκρουσης. Η τερματική κατεύθυνση προς τον στόχο επιτυγχάνεται μέσω του παθητικού υπέρυθρου αισθητήρα απεικόνισης (passive Imaging Infra-Red seeker – IIR seeker) σε συνδυασμό με το αυτόνομο σύστημα αναγνώρισης στόχων (Autonomous Target Recognition-ATR).

Ο παθητικός υπέρυθρος αισθητήρας ερευνά στο οπτικό του πεδίο και συγκρίνει τις επαφές του με τις πληροφορίες (φωτογραφίες του στόχου) οι οποίες είναι περασμένες στη μνήμη του αυτόνομου συστήματος αναγνώρισης στόχων. Ακολουθεί η διαδικασία αναγνώρισης και πρόσκτησης του στόχου (target identification and acquisition process). Κατά τη διαδικασία αυτή και ενώ το όπλο προσεγγίζει το στόχο, η σύγκριση μεταξύ των επαφών του αισθητήρα IIR και του συστήματος ATR επαναλαμβάνεται συνεχώς με σκοπό τη βελτίωση της διακρίβωσης και τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης του στόχου και του σημείου πρόσκρουσης (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος Θ 1m). Όταν αυτό επιτευχθεί το βλήμα λαμβάνει την κατάλληλη πορεία καθόδου ώστε να πλήξει το στόχο.

Είναι προφανές ότι για να είναι επιτυχής μία βολή βλήματος SCΑLP EG θα πρέπει να έχει προηγηθεί άριστη προετοιμασία εκ των προτέρων από το έδαφος. Και αυτό γιατί τόσο η επιλογή του στόχου, όσο και ο προγραμματισμός της πορείας πτήσης του βλήματος, λαμβάνουν χώρα πριν από την απογείωση με βάση τις υπάρχουσες αλλά και τις τελευταίες πληροφορίες.

Για την καταστροφή του στόχου, το SCALP είναι εφοδιασμένο με την πολεμική κεφαλή «Bomb Royal Ordnance Augmented Charge – BROACH» η οποία αναπτύχθηκε από την κοινοπραξία BAE Systems Land Systems Munitions & Ordnance, Thales Missile Electronics και QinetiQ. Η BROACH είναι συνολικού βάρους 450 κιλών και αποτελείται από δύο γομώσεις. Η πρώτη είναι η μικρότερη και σκοπός της είναι το βλήμα να διατρήσει το έδαφος, το σκυρόδεμα, ή τη θωράκιση του στόχου, ώστε να είναι εφικτή η είσοδος του εντός προστατευμένων στόχων. Η δεύτερη γόμωση είναι η ισχυρότερη και στοχεύει στην καταστροφή του στόχου μετά την είσοδο του βλήματος στο εσωτερικό του. Οι ακριβείς χρόνοι πυροδοτήσεως των δύο γομώσεων ρυθμίζονται μέσω δύο πυροσωλήνων μεταβλητού χρόνου, έτσι ώστε να εκτελεστούν τις κατάλληλες χρονικές στιγμές αναλόγως των χαρακτηριστικών των στόχων.

Τέλος, το όπλο μπορεί να επανακατευθυνθεί ενατίον εναλλακτιού στόχου από το μαχητικό-φορέα και είναι επίσης εξοπλισμένο με έναν μηχανισμό αυτοκαταστροφής ο οποίος ενεργοποιείται στην περίπτωση όπου η διαδικασία αναγνώρισης και πρόσκτησης του στόχου δεν είναι επιτυχής.

MdCN ή SCALP NAVAL-Game changer που η Ελλάδα αρνείται να εκμεταλλευτεί

Οι Γάλλοι μετά την επιτυχία του προγράμματος SCALP EG αποφάσισαν την αυτόνομη ανάπτυξη και κατασκευή 250 βλημάτων μακρού πλήγματος για το ναυτικό τους. 200 για τις μονάδες επιφανείας και 50 για τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια κλάσης Barracuda αρχικά. Σήμερα το όπλο ενσωματώνεται και στα συμβατικά Scorpene 2000. Στη λήψη αυτής της απόφασης συνέβαλε καθοριστικά η άρνηση των ΗΠΑ στο γαλλικό αίτημα για την προμήθεια πυραύλων BGM-109 Tomahawk.

Το βλήμα SCALP NAVAL έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το SCALP EG, όπως το σύστημα κατεύθυνσης και η κεφαλή μάχης BROACH. Η κύρια διαφορά πηγάζει από τη επιχειρησιακή απαίτηση για μία εμβέλεια μεγαλύτερη των 1000 χιλιομέτρων. Αυτή η ακτίνα, υπαγόρευσε την κατασκευή ενός βλήματος, το οποίο είναι κατά πολύ μεγαλύτερο (κυρίως λόγω μεγαλύτερη χωρητικότητας καυσίμου) από την έκδοση αέρος-εδάφους και κατατάσσει το SCALP NAVAL στην κατηγορία των στρατηγικών ναυτικών βλημάτων προσβολής επίγειων στόχων.

Με μήκος 6,50 μέτρων, διάμετρο μισού μέτρου και βάρος 1400 κιλών, το SCALP NAVAL μπορεί να εκτοξευθεί από τον κατακόρυφο εκτοξευτή κατευθυνόμενων βλημάτων (Vertical Missile Launcher) SYLVER Α70 της MBDA. Οι εκτοξευτές γενιάς SYLVER κατασκευάστηκαν για την βολή των κατευθυνόμενων βλημάτων επιφανείας-αέρος ASTER 15 και ASTER 30 των γαλλικών και ιταλικών φρεγατών HORIZON/ORIZZONTE και FREMM καθώς και των βρετανικών αντιτορπιλικών Type 45. Υπάρχουν τρεις τύποι εκτοξευτών που πλέον διατίθενται και για τις νέας γενιάς Belhara:

-O SYLVER A43, ο οποίος χρησιμοποιείται για την εκτόξευση των κατευθυνόμενων βλημάτων μέσης ακτίνας ASTER 15.

-O SYLVER A50 ο οποίος χρησιμοποιείται για την εκτόξευση των κατευθυνόμενων βλημάτων μέσης ακτίνας ASTER 15 και αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής ASTER 30.

-Ο SYLVER Α70 ο οποίος είναι κατάλληλος τόσο για την εκτόξευση των ASTER 15/30 όσο και για των SCALP NAVAL.

Κατά τα άλλα δεν αλλάξει κάτι, πέρα από το γεγονός ότι πολλές πηγές ανεβάζουν την ακτίνα του εκτοξευόμενου από σκάφη επιφανείας SCALP Naval ακόμα και στα 1400 χιλιόμετρα! Η ουσία βρίσκεται στο ότι ακόμη και η ακτίνα των 1000 χιλιομέτρων της ναυτικής έκδοσης του όπλου είναι υπέρεπαρκής για την προσβολή οποιουδήποτε στόχου εντός τη τουρκικής επικράτειας. Βρίσκεται επίσης στο ότι το όπλο μπορεί να εξαπολυθεί ακόμη και από τους τορπιλοσωλήνες των υποβρυχίων Type 214 του ΠΝ, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει… Τέλος, έγκειται κυρίως στο ότι όταν υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε τέτοια όπλα, προχωράς στην προμήθειά τους ταχύτατα και κάτω από συνθήκες απόλυτης μυστικότητας αν είναι δυνατόν…

Με άλλα λόγια δεν το διατυμπανίζεις το θέμα και δεν καταφεύγεις σε άσκοπους και γελοίους λεονταρισμούς… Όσο για το εάν το ΠΝ χρειάζεται όντως φρεγάτες οπλισμένες με SCALP Naval ή οι αποστολές στρατηγικής κρούσης θα πρέπει να αποδοθούν αποκλειστικά και μόνο στην Πολεμική Αεροπορία και το στόλο των υποβρυχίων, θεωρούμε ότι κάθε σχολιασμός είναι περιττός… Όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο σε Αιγαίο και Κύπρο και ΑΔΥΝΑΤΕΙΣ να ασκήσεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, απλά δεν σε ενδιαφέρει ποιος θα έχει την αποστολή… Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το να διασφαλίσεις ότι θα “επιστρέψεις” καταστρεπτική ισχύ πυρός σε αυτόν που θα επιχειρήσει εναντίον σου το πρώτο πλήγμα… ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ του. Και επειδή δεν έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε για φρεγάτες ΑΑ άμυνας περιοχής και μονάδες επιφανείας με άλλα, ξεχωριστά, καθήκοντα ΑΣΦΑΛΩΣ και είναι αναγκαίο να προβούμε άμεσα στην προμήθεια 2+4 Belhara οπλισμένων με SCALP Naval, με παράλληλο, σοβαρό, εκσυγχρονισμό των MEKO 200HN και όχι το “πασάλειμμα” που συζητάμε τώρα. Γιατί περί πασαλείμματος πρόκειται, το οποίο μάλιστα κάναμε στις S επί Γ. Παπαντωνίου και σήμερα πληρώνουμε…