Το 2018 η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία της Μεγάλης Βρετανίας (Royal Air Force : RAF) συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας της RAF οργανώθηκε μια συζήτηση για το πώς επιλέγει η RAF τα ονόματα των αεροσκαφών της. Η RAF υιοθετεί τα ονόματα που επιλέγουν οι αμυντικές βιομηχανίες, κατασκευάστριες των διαφόρων αεροσκαφών, σε περιπτώσεις αμερικανικών αεροσκαφών. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία αποδοχής του ονόματος θα πρέπει να εγκριθεί εγγράφως από τον Υπουργό Αεροπορίας, έως το 1964, και από τον Υπουργό Άμυνας, από το 1964 και μετά.
Για τα βρετανικής παραγωγής αεροσκάφη, το 1918 το τότε Υπουργείο Πολεμοφοδίων (Ministry of Munitions) δημιούργησε ένα ενιαίο, τυποποιημένο σύστημα ονοματοδοσίας, το οποίο αποτελείται από ένα σύνολο γενικών κατηγοριών (για παράδειγμα ζώα) με τα ονόματα να πρέπει να παραπέμπουν στη συγκεκριμένη κατηγορία και να αποδίδονται σε αεροσκάφη με συγκεκριμένο ρόλο (για παράδειγμα μαχητικά ή μεταφορικά). Σύμφωνα με το σύστημα του 1918 κάθε αεροσκάφος θα έχει ένα όνομα, μιας συγκεκριμένης κατηγορίας και έναν αύξοντα αριθμό (για παράδειγμα Mark.1), ο οποίος θα προσδιορίζει την εξέλιξη του αεροσκάφους.
Έτσι, τα πρώτα μαχητικά αεροσκάφη είχαν ονόματα ζώων, ορυκτών ή τρομακτικών φαντασμάτων: «Camel» («Καμήλα», της Sopwith), «Meteor» («Μετεωρίτης», της Gloster) και «Demon» («Δαίμων», της Hawker). Τα βομβαρδιστικά είχαν γεωγραφικά ονόματα όπως «Lancaster», «Hudson», «Bristol Beaufort» και «Boston». Τα μεταφορικά αεροσκάφη θα πρέπει να έχουν ονόματα σχετιζόμενα με τα ταξίδια, όπως τα «Globemaster» («Κύριος του Πλανήτη») και «Voyager» («Ταξιδιώτης»), ενώ τα αεροσκάφη πληροφοριών, επιτήρησης, πρόκτησης στόχου και αναγνώρισης (ISTAR : Intelligence, Surveillance, Target acquisition and Reconnaissance) θα πρέπει να έχουν ονόματα σχετιζόμενα με την όραση, όπως τα «Sentry» και «Sentinel» που αμφότερα σημαίνουν «Φρουρός», «Σκοπός». Όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως τα αμερικανικά μεταφορικά αεροσκάφη C-130J Super Hercules, τα οποία διατηρούν το όνομα «Ηρακλής» της κατασκευάστριας εταιρίας, παρόλο που ως όνομα δεν σχετίζεται με ταξίδι.
Τη λογική πίσω απ’ αυτή την απόφαση εξηγεί ο Stuart Hadaway, ιστορικός και εκπρόσωπος τύπου του Τμήματος Αεροπορικής Ιστορίας του Βρετανικού Υπουργείου Άμυνας: Στη δεκαετία του 1930 η RAF είχε μια τάση να δίνει επιθετικά ονόματα στα μαχητικά αεροσκάφη, όπως «Fury» («Μανία», «Οργή»), «Gauntlet» («Γάντι», για πρόκληση σε μονομαχία), «Gladiator» («Μονομάχος»), «Defiant» («Προκλητικός»), «Spitfire» («Οξύθυμος»), ενώ το 1937 εμφανίστηκε για πρώτη φορά η τάση επιλογής ονομάτων βίαιων φυσικών φαινομένων, όπως το «Hurricane» («Τυφώνας») και αργότερα το «Westland Whirlwind» («Ο Ανεμοστρόβιλος των Westland», σε υπηρεσία τον Ιούνιο του 1940). Αλλά, και σε αυτή την περίπτωση υπήρξαν εξαιρέσεις για τα αμερικανικά μαχητικά, όπως τα P-51 Mustang (άγριο άλογο της Αμερικής) ή τα «Mosquito» («Κουνούπι»), τα οποία διατήρησαν τα ονόματα που έλαβαν εξ αρχής από την κατασκευάστρια εταιρία.
Μετά το 1945 αυτή η γενική τάση ονοματοδοσίας συνεχίστηκε στην RAF, με τα μαχητικά «Lightning» («Αστραπή», της English Electric) και «Tornado» («Ανεμοστρόβιλος», της Panavia), αλλά με πολλές εξαιρέσεις όπως τα αεροσκάφη «Meteor» («Μετεωρήτης», της Gloster), «Vampire» («Βρικόλακας», της De Havilland, «Swift» («Ταχύς», της Supermarine) και «Hunter» («Κυνηγός», της Hawker.
Σήμερα φαίνεται ότι υπάρχει η τάση της αναβίωσης της «κλασσικής» εποχής της RAF, δηλαδή της περιόδου από τη δεκαετία του 1940 μέχρι τη δεκαετία του 1970, με έμφαση στην επιλογή ονομάτων βίαιων φυσικών φαινομένων. Έτσι το όνομα του νέου μαχητικού που αναμένεται να αναπτύξει η BAE Systems θα είναι «Tempest» («Θύελλα»). Ομοίως, ονόματα βίαιων φυσικών φαινομένων έχουν τα δύο εν υπηρεσία μαχητικά αεροσκάφη της RAF, δηλαδή το «Typhoon» («Τυφώνας», πρόκειται για το ευρωπαϊκό Eurofighter) και το F-35 Lightning II («Αστραπή», της αμερικανικής Lockheed Martin).
