Αντιδράσεις στην Ιταλία προκαλεί η σύλληψη της πλοιάρχου του πλοίου Sea Watch 3, το οποίο μετέφερε 42 από τους 54 παράτυπους μετανάστες που διέσωσε ΜΚΟ, στα μέσα Ιουνίου. Η σύλληψη της Γερμανίδας πλοιάρχου προκάλεσε όμως και ένταση στις σχέσεις Ρώμης-Βερολίνου.
Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΑΡΑΚΙΝΟΣ για το SL PRESS
Στο θέμα παρενέβη ακόμη και ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ για να επισημάνει ότι μπορεί να υπάρχουν «ιταλικοί κανόνες» ελλιμενισμού, η Ιταλία όμως «δεν είναι οποιοδήποτε κράτος», αλλά ιδρυτικό μέλος της ΕΕ και θα περίμενε κανείς «ότι θα συμπεριφερθεί διαφορετικά».
Την ίδια αναφορά είχε κάνει όμως πριν λίγες ημέρες και ο Σαλβίνι, όταν σχολιάζοντας την προσφυγή της Γερμανίδας πλοιάρχου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τόνισε ότι δεν μπορεί μία ΜΚΟ να επιβάλλει στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ ποια μεταναστευτική πολιτική θα ακολουθήσει.
Ο Γερμανός πρόεδρος ανέφερε επίσης ότι «όποιος σώζει ανθρώπους, δεν μπορεί να θεωρείται εγκληματίας», ενώ νωρίτερα ο υπουργός Εξωτερικών Μάας εξέφρασε την αντίθεση της Γερμανίας «στην ποινικοποίηση των θαλάσσιων διασώσεων» και ζήτησε την απελευθέρωση της πλοιάρχου. Η Καρόλα Ρακέτε, πάντως, δεν συνελήφθη, επειδή διέσωσε παράτυπους μετανάστες, αλλά για παραβίαση απαγόρευσης ελλιμενισμού, χαρακτηρίζοντας μάλιστα η ίδια την ενέργειά της, ως μια «πράξη ανυπακοής».
Γερμανικές πιέσεις
Ενδιαφέρον για την υπόθεση έδειξε και η Άγγελα Μέρκελ. Στο περιθώριο της συνόδου κορυφής συζήτησε το θέμα με τον πρωθυπουργό Κόντε, ο οποίος της απάντησε ότι δεν έχει αρμοδιότητα, καθώς στην Ιταλία ισχύει η διάκριση των Εξουσιών. Ο Κόντε, σε αυτήν την υπόθεση τουλάχιστον, έχει ταυτιστεί με την γραμμή Σαλβίνι, όπως φάνηκε από δηλώσεις που έκανε την περασμένη εβδομάδα.
Το Βερολίνο πιέζει για την απελευθέρωση της καπετάνισσας του πλοίου της ΜΚΟ Sea Watch, με κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης να ζητούν ακόμη και παρέμβαση της ΕΕ. Παραλλήλως, επικρίνουν τον Σαλβίνι και επιδίδονται σε ευχολόγια για μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε ό,τι αφορά την μετανάστευση και το άσυλο. Μια πολιτική που η απερχόμενη Κομισιόν δεν κατάφερε να θεσπίσει. Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Ζεεχόφερ, ο οποίος, εξαιτίας του μεταναστευτικού, προκάλεσε τρεις κυβερνητικές κρίσεις, απειλώντας ακόμη και την καγκελαρία της Μέρκελ δήλωσε ότι «έχει εμπιστοσύνη στην ιταλική δικαιοσύνη».
Ενώπιον αυτής της Δικαιοσύνης παρουσιάζεται σήμερα στο δικαστήριο του Αγκριτζέντο της Σικελίας η 31χρονη πλοίαρχος, κατηγορούμενη για ενθάρρυνση της παράνομης μετανάστευσης και για αντίσταση κατά της αρχής, καθώς δεν σταμάτησε το σκάφος της στην εντολή των ιταλικών αρχών. Για αυτό το δεύτερο αδίκημα προβλέπεται φυλάκιση από τρία ως δέκα χρόνια φυλάκιση. Τα ιταλικά ΜΜΕ εκτιμούν, ωστόσο, ότι η Καρόλα Ρακέτε μάλλον θα αφεθεί ελεύθερη εν αναμονή της δίκης της και ότι στην συνέχεια ο Σαλβίνι θα επιβάλλει πιθανότατα την απέλασή της από την Ιταλία.
Η πλοίαρχος του, υπό ολλανδική σημαία, γερμανικού σκάφους διάσωσης Sea-Watch 3 κατηγορείται ότι εμβόλισε ταχύπλοο της ιταλικής οικονομικής αστυνομίας, την ώρα που, παρά την απαγόρευση, προσέγγιζε το λιμάνι της Λαμπεντούζας, μεταφέροντας δεκάδες παράτυπους μετανάστες. Η γερμανική ΜΚΟ Sea-Watch κατηγορεί πάντως την ιταλική αστυνομία, ότι αυτή προκάλεσε το συμβάν στο λιμάνι.
Ίσα που το ακούμπησε
Στην ανακοίνωσή της, η Sea-Watch 3 υποστηρίζει ότι «η πλοίαρχος Ρακέτε έκανε όλους τους ελιγμούς πολύ αργά» και ότι έδωσε στο ταχύπλοο της οικονομικής αστυνομίας «πολύ χρόνο για να απομακρυνθεί από την θέση του μεταξύ του Sea-Watch 3 και της αποβάθρας»! Αναφέρει μάλιστα ότι η ιταλική αστυνομία «προφανώς δεν υπολόγισε σωστά την κατάλληλη στιγμή για να απομακρυνθεί» (!) και υποστηρίζει ότι τα δύο πλοία «ίσα που ακούμπησαν».
Η 31χρονη καπετάνισσα έχει αναγορευτεί σε ηρωίδα από την ιταλική αριστερά. Πολλοί, ωστόσο, την επικρίνουν για την ενέργειά της να εμβολίσει το αστυνομικό σκάφος, εκθέτοντας σε κίνδυνο τους επιβαίνοντες σε αυτό. Σε ό,τι αφορά, πάντως, τον Σαλβίνι, έχει χαρακτηρίσει το συμβάν «πράξη πολέμου» και πανηγυρίζει για την σύλληψή της.
Η Ρακέτε διέσωσε 53 μετανάστες που επέβαιναν σε ένα φουσκωτό, στα ανοιχτά της Λιβύης στις 12 Ιουνίου. Οι ιταλικές αρχές δέχτηκαν για λόγους υγείας να φιλοξενήσουν 13 από αυτούς, αλλά αρνήθηκαν στους υπόλοιπους την είσοδο στην Ιταλία. Τώρα τους επέτρεψαν να αποβιβαστούν στην Λαμπεντούζα, απ’ όπου θα μεταφερθούν σε κέντρο υποδοχής και στην συνέχεια στην Γαλλία, στην Γερμανία, στην Φινλανδία και στο Λουξεμβούργο ή στην Πορτογαλία που έχουν συμφωνήσει να τους υποδεχθούν.
Οι θέσεις της αντισυστημικής ιταλικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι για τις ΜΚΟ και το μεταναστευτικό, έχουν προκαλέσει και άλλες φορές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην Ρώμη, τις Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Από τότε άλλωστε, που ο Σαλβίνι άρχισε το traffic-control στην κεντρική Μεσόγειο, απαγορεύοντας στα πλοία, κυρίως των ΜΚΟ, να δένουν σε ιταλικά λιμάνια, διεθνοποιήθηκε το μεταναστευτικό και έπαψε να είναι πρόβλημα των χωρών εισόδου, δηλαδή της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι οι θαλάσσιες διελεύσεις από τη Λιβύη και την Τυνησία έχουν μειωθεί σε σχέση με την τριετία 2014-2017, στις ακτές της Ιταλίας φτάνουν καθημερινά παράτυποι μετανάστες. Την Κυριακή, η ιταλική αστυνομία και η ιταλική ακτοφυλακή διέσωσαν 55 μετανάστες, ανάμεσά τους τέσσερα βρέφη, που ήταν επί τρεις ημέρες στη θάλασσα. Οι ιταλικές λιμενικές αρχές μετέφεραν τους διασωθέντες στην Σικελία, ενώ έντεκα από αυτούς, οι οποίοι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας, αποβιβάστηκαν άμεσα στη Λαμπεντούζα.
