Γράφει ο Β.Κ. από το Amynagr.blogspot.com.

Η Ελληνική και η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ και ΤΗΚ αντίστοιχα), παρά τα όποια προβλήματα τους, είναι σύγχρονες αεροπορίες, που εφαρμόζουν εξελιγμένες τακτικές. Πρόκεται για δυνάμεις άρτια εκπαιδευμένες (σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο), που επιπλέον ανήκουν και στο ΝΑΤΟ.

Σε μια ενδεχόμενη αναμέτρηση λοιπόν των 2 Αεροποριών, αναμένεται να εκτελεστούν πολυσύνθετες αποστολές κι επιχειρήσεις μεγάλης έντασης και διάρκειας. Μάλιστα, αναμένεται να είναι τόσο αμφίρροπη κι έντονη αναμέτρηση, που όμοια της ίσως δεν έχουμε ξανασυνατήσει από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αν και η άποψη του γραφόντος είναι πως το προσωπικό της ΠΑ πετυχαίνει μακράν καλύτερες επιδοσεις από αυτό της ΤΗΚ, εντούτοις τούτο δεν θα ληφθεί υπόψιν στη συνέχεια του άρθρου, για λόγους αντικειμενικότητας.

Παρακάτω θα δούμε τους πιθανούς στόλους μαχητικών Α’ Γραμμής των 2 Πολεμικών Αεροποριών ανά 5ετια (2020-2025-2030), και θα βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα για το «πως στέκεται» η ΠΑ σε σύγκριση με την ΤΗΚ, και πως αναμένεται να «σταθεί» το 2030.

Σημειώσεις – Επεξηγήσεις

1. Δεν έχουν ληφθεί υπόψιν τυχόν απώλειες αεροσκαφών από τυχόν πιθανά (κι απευκταία για την ΠΑ μας) ατυχήματα.
2. Χωρίσαμε τα μαχητικά σε 4 «ποιοτικές» κατηγορίες (γενιές), για να εξεταστεί η ποιοτητα των 2 Αεροποριών. Οι κατηγορίες έχουν ως εξής:
   • 5ης γενιάς: Μαχητικά με ιδιότητες «stealth» και προηγμένο data fusion όπως το F-35 / TF-X (υποθετικά) κοκ.
   • 4,5 γενιάς: Μαχητικά 4ης γενιάς με ραντάρ AESA κι εξελιγμένους υπολογιστές αποστολής, όπως τα F-16 Viper.
   • 4ης γενιάς: Εξελιγμένα αεροσκάφη 3ης γενιάς, όπως τα Mirage 2005Mk2 και τα F-16 Block 52+/Adv.
   • 3ης γενιάς: Αεροσκάφη F-16 Block 30-50, Mirage 2000, καθώς και αναβαθμισμένα μαχητικά 2ης γενιάς (F-4 PI2000/ Terminator)
3. Τέλος, θεωρήσαμε ως δεδομένα, την ομαλή παράδοση των αναβαθμισμένων F-16V, καθώς και την ολοκλήρωη της ανάπτυξης του TF-X το 2026-7.

ΠΑ vs THK το 2020

Εδώ θα πρέπει να πούμε, πως σύμφωνα με παλαιότερες αναφορές και δηλώσεις Αξιωματούχων και Αξιωματικών του ΥΠΕΘΑ και της ΠΑ, η αναλογία δυνάμεων ανάμεσα στην ΠΑ και την ΤΗΚ πρέπει να είναι κατ’ελάχιστο 7,5:10, αλλά με Ελληνική ποιοτική υπεροχή. Κάτι που το 2020 (και σήμερα) δεν ισχύει επ’ουδενί, διότι μπορεί η ΠΑ να απολαμβάνει σχετικά καλή αναλογία στους συνολικούς αριθμούς αεροσκαφών (8,8:10), αλλά η ποιότητα έχει ανατραπεί δραματικά υπέρ της γείτονος, μετά την αναβάθμιση 197 F-16 στο επίπεδο Block50+ Adv, που είναι το ίδιο με τα δικά μας Block52+ Adv.

Συνεπώς, ξεκινάμε με δεδομένο πως η αναλογία δυνάμεων δεν είναι η επιθυμητή.

ΠΑ vs THK το 2025 (υπόθεση)

Το πιο πιθανό (αλλά όχι και σίγουρο), είναι πως μέχρι το 2025 θα συμβούν οι εξής αλλαγές:

• Αναβάθμιση 84 Ελληνικών F-16 στο επίπεδο Viper.
• Απόσυρση 34 Ελληνικών μαχητικών F-4 PI2000 και 27 Τουρκικών F-4E Terminator 2020.

Εδώ βλέπουμε, πως αν και η αριθμιτική ισορροπία μειώνεται κατά 0,4 μονάδες υπέρ της ΤΗΚ, στο 8,4:10, η ΠΑ θα ανακτήσει το ποιοτικό πλεονέκτημα που έχασε μετά το 2010-12. Αυτό αποδεικνύει και τη σωστή επιλογή της ΠΑ για την αναβάθμιση των F-16 στο επίπεδο F-16V.

Το παραπάνω σκεπτικό όμως προϋποθέτει και την ομαλή παράδοση των μαχητικών από την ΕΑΒ, όπου υπολογίζουμε πως μέχρι τις αρχές του 2025 θα έχουν παραδοθεί 40 αεροσκάφη. Κάτι όμως που δεν είναι και δεδομένο.

ΠΑ vs THK το 2030 (υπόθεση).

Οι αλλαγές που υπολογίσαμε να συμβούν μεταξύ 2025 και 2030 είναι οι εξής:

• Εισαγωγή μαχητικών 5ης γενιάς κι από τις 2 αεροπορίες. με την Τουρκία να έχει τα Τουρκικά TF-X.
• Ολοκλήρωση της αναβάθμισης των Ελληνικών F-16 στο επίπεδο Viper.
• Πιθανή απόσυρση των 32 Ελληνικών F-16 Block30, καθώς και των 18 Mirage 2000, διότι θα συμπληρώνουν 42 έτη χωρίς κάποια αναβάθμιση.
• Πιθανή αναβάθμιση των 38 Eλληνικών F-16 Βlock 50 στο επίπεδο Block52+ Adv.

Σενάρια

Σενάριο 1ο: Αποσυρση Μ2000 και Β30, μη αναβάθμιση Β50.

Εδώ, ο συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται και πάλι υπέρ της Τουρκίας, διότι μπορεί μεν η ΠΑ να έχει ποιοτική υπεροχή λόγω των αεροσκαφών 4,5 γενιάς, αλλά έχει σοβαρή αριθμιτική αδυναμία, με μόλις 6,8 μαχητικά ανά 10 Τουρκικά.

Σενάριο 2ο: Απόσυρση ενός τύπου εκ των Μ2000 και Β30.

Εδώ, τα πράγματα είναι σαφώς πιο καλά, αν και οριακά υπέρ της ΠΑ. Στην περίπτωση της διατήρησης μόνο των 18 Μ2000, η αριθμητική ισορροπία ανέρχεται στο 7,4:10. Ενώ στην περίπτωση διατήρησης μόνο των 32 Β30, η αριθμητική ισορροπία ανέρχεται στο 8:10.

Σενάριο 3ο: Διατήρηση των Μ2000 και των Β30, αναβάθμιση των Β50.

Εδώ όπως είναι φυσικό, η ΠΑ διατηρεί την ισορροπία δυνάμεων που κατάφερε να επιφέρει το 2025 με την αναβάθμιση των 84 F-16 σε Viper.

Συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα που εξάγονται, είναι 2, και κάνουν ιδιαίτερο «θόρυβο».

Πρώτον, η επιλογή της ΠΑ να αναβαθμίσει τα F-16 σε Viper, ήταν η μοναδική επιλογή που θα μπορούσε να γίνει. Αλλιώς ο,τι και να έκανε, δεν θα επανερχόταν η κατάσταση.

Και δεύτερον ακόμα και με δεκαετή Τουρκική απραξία (μη προμήθεια άλλου μαχητικού το 2020-2025 και μη περαιτέρω αναβάθμιση των δικων της F-16), η ΠΑ θα ξεμείνει από μαχητικά το 2030. Ακόμα κι αν πάρει 40 μαχητικά 5ης γενιάς.

Ο μόνος τρόπος που βλέπουμε να μην «ξεμείνει», είναι με την διατήρηση των F-16 B30 ή/και των Μ2000 σε υπηρεσία. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με (μερικό) εκσυγχρονισμό τους.

Επίλογος

Η υποθέσεις συνεπώς της πώλησης αριθμού F-16 B30, ή αυτής της απόσυρσης των Μ2000 είναι «αστείες». Η ΠΑ χρειάζεται και το τελευταίο μαχητικό της για να μπορεί να διατηρεί την απαιτούμενη αποτροπή.

Το πως θα βρεθεί ο τρόπος να επιτευχθεί αυτό, είναι θέμα της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας. Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή.

Πιστεύουμε κι ευχόμαστε πως τόσο η τωρινή, όσο και η όποια μελλοντική πολιτική ηγεσία, έχει τη γνώση και τη θέληση να βοηθήσουν την ΠΑ. Είμαστε σίγουροι ομως, πως οι εκάστοτε στρατιωτικές ηγεσίες της ΠΑ έχουν το σθένος της λήψης σωστών αποφάσεων, έτσι ώστε να συνεχίζει η ΠΑ να είναι πρωτοπόρος.