Η αναθεώρηση του Νόμου Βενιζέλου πρέπει να είναι η άμεση προτεραιότητα για τη νέα πολιτική ηγεσία. Ο νόμος 3978/2011 είναι η ταφόπλακα των εξοπλιστικών προγραμμάτων καθότι δημιουργεί ένα εξαιρετικά γραφειοκρατικό και δαιδαλώδες πλάσιο αναφορικά με τη σύναψη μιας σύμβασης αμυντικού υλικού.
Δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά τα επιτελεία πρέπει να έχουν τη δυνατότητα για άμεσες αποφάσεις και δρομολόγηση αυτών με σκοπό σύντομα να εντάσσεται το νέο υλικό. Πρακτικά αυτό συνεπάγεται απλοποίηση των διαδικασιών, απευθείας αναθέσεις και μη ενημέρωση της Βουλής και ειδικότερα της επιτροπής εξωτερικών και άμυνας. Μολονότι πολλοί μπορεί να εγείρουν ζητήματα διαφάνειας εντούτοις τα χρονικά περιθώρια επιβάλλουν άμεσες αποφάσεις.
Εκτίμηση μας είναι πως για συμβάσεις τεχνικής υποστήριξης και εκσυγχρονισμών πρέπει να δρομολογούνται άμεσες διαδικασίες. Για παράδειγμα η διενέργεια διεθνών διαγωνισμών για την σύναψη σύμβασης τεχνικής υποστήριξης προς ένα τύπο που μόνον μια εταιρεία τον υποστηρίζει είναι μια αχανής και πολύ χρονοβόρα διαδικασία που θα καταλήξει πάλι στην ίδια τη κατασκευάστρια εταιρεία.
Υπάρχουν πόροι ενταγμένοι στον τακτικό προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ που χάνονται επειδή οι διαδικασίες υπερβαίνουν τα χρονικά περιθώρια και ως εκ τούτων τα χρήματα αυτά επιστρέφονται στο Υπουργείο Οικονομικών.
Eνδεικτικά αναφέρουμε πως ο Νόμος Βενιζέλου:
- Δίνει μεγάλες προθεσμίες υποβολής των προτάσεων από τις εταιρείες αμυντικού υλικού.
- Δεν προβλέπει διαδικασίες fast track όταν οι ΕΔ επείγονται στα πλαίσια έντασης μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας και πρέπει άμεσα να παρθούν αποφάσεις για εξοπλιστικά.
Ασφαλώς και επιβάλλεται να υπάρχει διαφάνεια. Όμως σε καμία περίπτωση αυτή η διαφάνεια δεν πρέπει να αποτελεί τροχοπέδη στον εθνικό αμυντικό σχεδιασμό και τις ανάγκες των ΕΔ. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως συμβάσεις ανταλλακτικών, πυρομαχικών και εκσυγχρονισμού μέχρι ενός ποσού πρέπει άμεσα να υλοποιούνται χωρίς γραφειοκρατία και καθυστερήσεις.
