Με ιδιαίτερα ελκυστικό και έξυπνο τρόπο επανέρχονται οι Γάλλοι της Naval Group αναφορικά με τη προοπτική απόκτηση των φρεγατών Belharra για το ΠΝ. Η Naval Group επιδεικνύει νέα δυναμική και κυρίως ευελιξία προς τη διαμόρφωση των πλοίων ώστε να καλύπτουν στο ακέραιο τις πάγιες επιχειρησιακές απαιτήσεις του ΠΝ.
Το κύριο σημείο της γαλλικής πρότασης όπως αναφέρεται στο σημερινό επίσημο δελτίο τύπου της Naval Group, είναι η ενσωμάτωση, ολοκλήρωση και διασύνδεση των υπερσύγχρονων βλημάτων μέσης ακτίνας VL MICA NG στις Belharra. Επί της ουσίας καλύπτεται η διαρκής ανάγκη και απαίτηση του ΠΝ για βλήμα μέσης ακτίνας.
To βλήμα VL MICA NG αντιπροσωπεύει τη τελευταία τεχνολογική γενιά στη κατηγορία των βλημάτων μέσης ακτίνας. Πρόκειται για έναν αδιαμφισβήτητα κορυφαίο πύραυλο μέσης ακτίνας που σε συνδυασμό με τα βλήματα ASTER 30 και το οπλικό σύστημα εγγύς άμυνας (CIWS) τύπου RAM, συγκροτούν μια πυκνή, πολυεπίπεδη και πολυστρωματική αεράμυνα για αντιμετώπιση των πάσης φύσεως εναέριων απειλών.
Το μειονέκτημα των VL MICA NG είναι ότι δεν τοποθετούνται και δεν εγκαθίστανται σε τετράδες όπως συμβαίνει με τους CAMM και ESSM σε εκτοξευτές MK41. Τα πλεονεκτήματα των VL MICA NG είναι πως πρόκειται για βλήματα αυτόνομης καθοδήγησης προς τον στόχο («fire and forget»), με πολύ υψηλό ρυθμό βολής και κυρίως μπορούν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονες επιθέσεις κορεσμού κατά των πλοίων.
Από την άλλη μεριά οι VL MICA NG φέρουν εξαιρετικά προηγμένα ηλεκτρονικά και διαθέτουν αξιοζήλευτες κινηματικές επιδόσεις λόγω του ότι πρόκειται για μια πολύ σύγχρονη σχεδίαση.
Ο υπό συζήτηση φόρτος περιλαμβάνει μια μίξη μεταξύ VL MICA NG και ASTER 30 με επικρατέστερο σενάριο τη τοποθέτηση 16 VL MICA NG και 16 ASTER 30. Οι VL MICA NG φέρονται σε συγκεκριμένους εκτοξευτές της MBDA με την ονομασία CLA (Autonomous Launcher Container). Ο MICA NG φέρει είτε υπέρυθρο ερευνητή (IR), είτε RF, με την MBDA να χαρακτηρίζει την έκδοση IR ως «the silent hunter», αφού καθοδηγείται παθητικά.
Κατά την άποψη μας το ζητούμενο είναι το ΠΝ εκτός από ικανό φόρτο βλημάτων μέσης ακτίνας, που αδιαμφισβήτητα είναι αναγκαία και απαραίτητα, να παραλάβει και να εντάξει επιτέλους βλήματα αεράμυνας περιοχής ώστε να επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Και εδώ υπάρχουν δύο πολύ συγκεκριμένες και σαφείς επιλογές: είτε τα γαλλικά Aster 30 είτε τα αμερικανικά SM-2. Με εξαίρεση τις τελευταίες εκδόσεις των SM-2 (ειδικότερα είναι η έκδοση Block IIIC ενεργού καθοδήγησης), τα Aster 30 είναι ανώτερα και κυρίως είναι βλήματα ενεργού καθοδήγησης. Και αυτό γιατί οι SM-2 είναι βλήματα παρωχημένης τεχνολογικής σχεδίασης προηγούμενων δεκαετιών.
Εξασφαλίζονται δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι ο ASTER 30 επιταχύνει στη μέγιστη ταχύτητα πλεύσης του πολύ γρήγορα, εξασφαλίζοντας πολύτιμο χρόνο αντίδρασης στο πλοίο – φορέα για την άμυνά του. Το δεύτερο είναι ότι κατά τη φάση πρόσκτησης του στόχου είναι εξαιρετικά ευέλικτο. Ενώ αναφέρεται ότι έχει την ίδια επιχειρησιακή οροφή των 65.000 περίπου ποδών (20.000 μέτρα) με τον SM-2, ο ASTER 30 είναι πολύ πιο ευέλικτος στην τερματική φάση πρόσκτησης.
Έχουμε κάνει εκτενή ανάλυση στον παρακάτω σύνδεσμο:
Επιπροσθέτως, τα νέα πλοία του ΠΝ, εκτός της ύπαρξης ικανού φορτίου βλημάτων αεράμυνας περιοχής και μέσης ακτίνας, οφείλουν να διαθέτουν άριστες ανθυποβρυχιακές δυνατότητες που δεν θα περιορίζονται μόνον στο ελικόπτερο δεδομένου πως τα ελικόπτερα για πλειάδα λόγων όπως είναι η αυξημένη εχθρική απειλή, οι καιρικές συνθήκες και τεχνικά ζητήματα δεν είναι σε θέση να επιχειρήσουν.
Ως προς το δελτίο τύπου της NAVAL Group κάποια άλλη αξιόλογη αλλαγή δεν υφίστανται. Τα δεδομένα της διαμόρφωσης και των επιμέρους επιλογών είναι γνωστά και έχουμε αναφερθεί πολλάκις. Οι Γάλλοι έχουν αποδώσει μεγάλη βαρύτητα στην διευρυμένη εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και της μεταφοράς τεχνογνωσίας στην Ελλάδα.
Εξακολουθεί να παραμένει ασθενές και αδύναμο σημείο της γαλλικής πρότασης η ενδιάμεση λύση. Πρόκειται για τις φρεγάτες D-615 «Jean Bart» κλάσης «Cassard» και D-646 «Latouche-Tréville» κλάσης «Georges Leygues». Τα πλοία μολονότι είναι εν ενεργεία και σε καλή κατάσταση, εντούτοις έχουν βραχυπρόθεσμο ορίζοντα ζωής ενώ πολλά συστήματα είναι παρωχημένα. Ενδεικτικά, τα βλήματα SM-1 δεν υποστηρίζονται πλέον.
Η D-615 «Jean Bart» άρχισε να ναυπηγείται τον Φεβρουάριο του 1986, καθελκύστηκε τον Μάρτιο του 1988 και εντάχθηκε σε υπηρεσία το Σεπτέμβριο του 1991, είναι δηλαδή πλοίο 30 ετών. Η D-646 «Latouche-Tréville» άρχισε να ναυπηγείται τον Φεβρουάριο του 1984, καθελκύστηκε τον Μάρτιο του 1988 και εντάχθηκε σε υπηρεσία τον Ιούλιο του 1990, είναι δηλαδή πλοίο 31 ετών.
Ανακεφαλαιώνοντας, σημειώνεται ότι:
Τα πλοία της ενδιάμεσης λύσης παραδίδονται δωρεάν και άμεσα. Συγκεκριμένα στις αρχές του 2022.
Η πρώτη FDI HN ναυπηγείται στη Γαλλία και παραδίδεται το 2025.
Προτείνεται η ναυπήγηση των υπολοίπων τριών πλοίων στην Ελλάδα. Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση του Ομίλου North Star συμφερόντων του εφοπλιστή Θεόφιλου Πριόβολου που θα μπορούσε ήδη να εκκινήσει επενδυτικό πρόγραμμα ανάτασης των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και εκεί να ναυπηγηθούν σε μεσοπρόθεσμο χρόνο οι νέες φρεγάτες.
Προσφέρεται ευρεία και μεγιστοποιημένη συμμετοχή της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Μεταφορά στην Ελλάδα όλης της απαραίτητης τεχνολογίας και τεχνογνωσίας για την κατασκευή των 3 FDI HN, εντός χρονοδιαγράμματος, στα ίδια επίπεδα ποιότητας και απόδοσης όπως η πρώτη του τύπου που θα κατασκευαστεί στη Γαλλία και θα παραδοθεί το 2025.
Οι ναυπηγοί και τα στελέχη της Naval Group συνεργάστηκαν με τους δύο κύριους οργανισμούς αμυντικής βιομηχανίας, τον Σύνδεσμο Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού, ΣΕΚΠΥ, την Ένωση Ελληνικών Εταιρειών Αεροδιαστημικής Ασφάλειας & Άμυνας HASDIG και με τη HEMEXPO- τον Σύνδεσμο Κατασκευαστών Ναυτιλιακού Εξοπλισμού.
Συνολικά οι Γάλλοι θα συνεργαστούν με περισσότερες από 70 ελληνικές εταιρείες, με έδρα την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, έχουν εντοπισθεί 10 εκ των οποίων ήδη έχουν προκριθεί, ενώ άλλες 40 βρίσκονται σε στάδιο επαφών ή αρχικής αξιολόγησης των βιομηχανικών τους δυνατοτήτων. Η διαδικασία συνεχίζεται και εντός των επομένων εβδομάδων αφού η Naval Group έχει δεσμευθεί να επιτύχει την πιο εκτεταμένη Ελληνική Βιομηχανική Συμμετοχή.
Κλείνοντας, οι Γάλλοι προτείνουν την υλοποίηση του Εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής (ΕΜΖ) των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ 200 ΗΝ από την Thales Hellas.
Συνδυάζοντας την τεχνογνωσία τους και την εμπειρία τους, η Thales και η Naval Group βρίσκονται σε θέση για να προσφέρουν τη βέλτιστη σχέση κόστους-απόδοσης, τόσο για το ίδιο το πρόγραμμα ΕΜΖ, όσο και για τη διασφάλιση της λειτουργικής διαθεσιμότητας των πλοίων.
Το πρόγραμμα αναβάθμισης των MEKO ΗΝ προορίζεται να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, με συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας. Από αυτή την άποψη, η THALES μπορεί να βασιστεί στην παρουσία της THALES HELLAS S.A. και τις ήδη διαμορφωμένες σχέσεις ανάμεσα στην Thales και την Naval Group με υφιστάμενους βιομηχανικούς εταίρους.
Το σίγουρο είναι πως μετά την απογοήτευση που επικρατεί μετά την κατάθεση της αμερικανικής πρότασης τόσο στη στρατιωτική όσο και στη πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, οι Γάλλοι αλλά και όλοι οι ευρωπαίοι έχουν επιστρέψει δυναμικά.
Εμείς έχουμε εκφράσει πολλές φορές τη θέση μας και είναι σαφής: το ΠΝ οφείλει να στραφεί σε μια ευρωπαϊκή σχεδίαση που πρωτίστως πρέπει να καλύπτει τα επιχειρησιακά και τεχνικά κριτήρια που έχει θέσει. Αδιαμφισβήτητα, κάθε ευρωπαϊκή σχεδίαση έχει προτερήματα και μειονεκτήματα όπως συμβαίνει με όλα τα οπλικά συστήματα, το ζητούμενο όμως είναι να διασφαλιστούν οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του ΠΝ.
