Κατ’ επανάληψιν μέσα από το DefenceReview.gr έχουμε τονίσει την ανάγκη ενίσχυσης του Πυροβολικού Μάχης. Το Πυροβολικό Μάχης απέδειξε για πολλοστή φορά την αξία στα πεδία μάχης της Ουκρανίας αλλά και της Μέσης Ανατολής ως μια φτηνότερη λύση προσβολής στόχων υψηλής αξίας έναντι του Αεροπορικού όπλου. Για το ελληνοτουρκικό πεδίο αντιπαράθεσης το Πυροβολικό Μάχης διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας. Λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας το Πυροβολικό Μάχης εάν διαθέτει τα κατάλληλα οπλικά συστήματα μπορεί να προσβάλει πλειάδα στόχων βαθιά στη τουρκική ενδοχώρα και φυσικά να χτυπήσει σκληρά τα τουρκικά κέντρα βάρους. Βασικό προαπαιτούμενο σε μια τέτοια περίπτωση είναι διαθέτει τα κατάλληλα μέσα παροχής πυρών, τα ενδεδειγμένα πυρομαχικά και φυσικά σύγχρονες δυνατότητες στοχοποίησης σε βάθος και με ακρίβεια πληροφοριών.
Όλα τα παραπάνω δεδομένα φαίνεται πως βρίσκονται στο επίκεντρο της αξιολόγησης τόσο του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) όσο και του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ). Στη κατεύθυνση αυτή δρομολογείται το πρόγραμμα απόκτησης νέων πυραυλικών συστημάτων από το Ισραήλ (PULS), εξετάζεται το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των αμερικανικών M-270 MLRS για το οποίο το κόστος έχει μειωθεί αισθητά έναντι των αρχικών οικονομικών απαιτήσεων (από 1.1 δις ευρώ σε 650 εκατομμύρια ευρώ) ενώ εξελίξεις προωθούνται και για τον εκσυγχρονισμό των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70. Στη κατεύθυνση αυτή είναι πιθανό να υλοποιηθεί τόσο το πρόγραμμα απόκτησης νέων πυραυλικών συστημάτων από το Ισραήλ καθώς και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των αμερικανικών M-270 MLRS. Το ζήτημα είναι βέβαια να εξασφαλιστεί πως το Πυροβολικό θα αποκτήσει το κατάλληλο απόθεμα πυρομαχικών (ρουκετών και πυραύλων) που θα επιτρέψουν τη προσβολή στρατηγικών στόχων. Ως εκ τούτων, έχουμε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές για την ανάγκη να διασφαλιστεί το ελληνικό απόθεμα των πυραύλων ATACAMS και να εφαρμοστεί πρόγραμμα επέκτασης του επιχειρησιακού τους βίου. Ενδεικτικά αναφέρεται πως ο αμερικανικός στρατός εφάρμοσε το πρόγραμμα SLEP.
Παράλληλα, αναζητούνται λύσεις για τον πολυπληθή στόλο των αυτοκινούμενων πυροβόλων Μ-109 και της αδιαμφισβήτητης ανάγκης να συνεχίσουν να αποτελούν τον κορμό του Πυροβολικού Μάχης. Δυστυχώς, κατά το προγενέστερο χρονικό διάστημα, μια φτηνή και απλή λύση η οποία βελτίωσε δραστικά το αξιόμαχο των Μοιρών Πυροβολικού, η εγκατάσταση του ισραηλινού συστήματος NAPOS (σύστημα ταχείας τάξης και προσανατολισμού, αναφέρεται ως Navigation and Pointing System) δεν προχώρησε λόγω αδράνειας των αρμοδίων φορέων. Φυσικά δεν αρκεί μόνον το NAPOS. Το NAPOS είναι μια καλή αρχή η οποία πρέπει να συνοδευτεί με ένα γενικότερο πρόγραμμα αναβάθμισης των Μ-109 και κυρίως απόκτησης νέων πυρομαχικών αυξημένου βεληνεκούς για τα πυροβόλα των 155mm.
Επιπροσθέτως, για τη Διεύθυνση Πυροβολικού αποτελεί κεντρικό ζήτημα η αναβάθμιση των μέσων και δυνατοτήτων στοχοποίησης και κατάδειξης στόχων. Η απόκτηση οργανικών Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών σε επίπεδο Μοιρών Πυροβολικού και Διοικήσεων Πυροβολικού έχει καθυστερήσει πολύ δεδομένων των εξελίξεων που καταγράφονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Στον τομέα αυτών πολλές ελληνικές εταιρείες όπως η UCANDRONE του Ομίλου EFA GROUP, η Intracom Defense, η ALTUS LSA, η S.A.S Spirit Aeronautical Systems έχουν παρουσιάσει τεχνολογικά προϊόντα που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποκτηθούν μαζικά για χρήση από τους παρατηρητές του Πυροβολικού. Η σύγχρονη κατάδειξη στόχων επιβάλει την αξιοποίηση Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών από το επίπεδο Μοίρας Πυροβολικού έως το επίπεδο Διοικήσεων Πυροβολικού των Σχηματισμών (Μεραρχίας – Σώματος Στρατού).
Παρά το γεγονός πως οι παραπάνω ελληνικές εταιρίες έχουν επιδείξεις αξιόλογα συστήματα και δοκιμασμένες λύσεις, εντούτοις εξακολουθεί να μην έχει δρομολογηθεί μια ολοκληρωμένη αγορά συστημάτων. Ανάλογες εξελίξεις πρέπει να δρομολογηθούν και με την απόκτηση νέων ραντάρ αντιπυροβολικού καθώς και φορητών συσκευών κατάδειξης στόχων που θα αντικαταστήσουν τον παρωχημένο και κυρίως δυσκίνητο «ΠΟΛΥΦΗΜΟ» του Πυροβολικού. Προβάλει ως αδήριτη ανάγκη η αντικατάσταση παρωχημένων ραντάρ αντιπυροβολικού περιορισμένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων και κυρίως ο εξοπλισμός των Πυροβολαρχιών Παρατηρήσεως με σύγχρονα μέσα.
Ακόμη μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για συστήματα διοίκησης και ελέγχου επίσης από το από το επίπεδο Μοίρας Πυροβολικού έως το επίπεδο Διοικήσεων Πυροβολικού των Σχηματισμών, συστήματα που κάλλιστα μπορούν να σχεδιαστούν και να παραχθούν από ελληνικές εταιρείες με μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία όπως η SCYTALYS του EFA GROUP. Το ίδιο ισχύει και για την ανάγκη περαιτέρω εξέλιξης και βελτίωσης του Συστήματος Τακτικού και Τεχνικού Ελέγχου Πυρός «ΔΙΑΣ», το οποίο πρέπει να αναβαθμιστεί και να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα. Αυτό που θέλουμε να καταδείξουμε είναι πως για την αναβάθμιση του αξιόμαχου του Πυροβολικού Μάχης μπορούν να υπάρξουν λύσεις από την ελληνική αμυντική βιομηχανία. Από το σκέλος των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών έως των πυρομαχικών από τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα ή και άλλες ελληνικές εταιρείες. Ευελπιστούμε οι εξελίξεις που συντελούνται σε επίπεδο Επιτελείων (ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ) να φέρουν άμεσα απτά αποτελέσματα.
Είναι αδιανόητο προγράμματα χαμηλού κόστους αλλά τεράστιας επιχειρησιακής σημασίας και αξίας όπως το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70 (ύψους 170 εκατ. ευρώ) καθώς και του κυριολεκτικά τεράστιου αποθέματος ρουκετών να μην έχουν ήδη ολοκληρωθεί αλλά ακόμη να συζητούνται. Προγράμματα μέσω των οποίων θα μπορούσε να είχε διασφαλιστεί μεγάλη συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και να υπάρξει μεταφορά τεχνογνωσίας στη χώρα μας. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως η Διεύθυνση Πυροβολικού του Γενικού Επιτελείου Στρατού και ο Δ’ Κλάδος του ΓΕΣ (Διεύθυνση Αμυντικού Σχεδιασμού & Προμηθειών) αλλά και ο Δ’ Κλάδος του ΓΕΕΘΑ έχουν πραγματικά καταρτίσει μια πλήρη λίστα προγραμμάτων για τον ολικό εκσυγχρονισμό του Πυροβολικού Μάχης. Το ζητούμενο είναι η πολιτική ηγεσία και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) Νίκος Δένδιας να περάσουν στο στάδιο της υλοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών αναγκαίων για την ελληνική αποτροπή.
Κεφαλαιώδους σημασίας είναι το ζήτημα προκειμένου ορισμένες Μοίρες του Πυροβολικού Μάχης να αποκτήσουν Περιφερόμενα Πυρομαχικά αυξημένου βεληνεκούς σε αποστάσεις άνω των 50 χιλιομέτρων. Και τούτο διότι τα Περιφερόμενα Πυρομαχικά ή Περιπλανώμενα Πυρομαχικά εξασφαλίζουν τη μέγιστη ακρίβεια και παράλληλα είναι σε θέση να λειτουργούν ως μέσα συλλογής πληροφοριών ενταγμένα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο επιχειρήσεων ISR (Intelligence, surveillance and reconnaissance).
