Τα διαδικτυακά δημοσιεύματα (defencenews.com) που αναφέρουν ότι η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία αντικατάστασης των μη-επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV) MQ-1 Predator με τα νεότερα MQ-9 Reaper, με την επίσημη τελετή απόσυρσης τους να τοποθετείται μέσα στο καλοκαίρι του 2018, αποκτούν για κάποιο λόγο και ελληνικό ενδιαφέρον. Είμαστε σίγουροι ότι το θέμα της πιθανής παραχώρησης κάποιων συστημάτων στην χώρα μας, θα αποτελέσει το νέο ελληνικό αμυντικό «δισκοπότηρο».  Κατά πόσο όμως θα ήταν ρεαλιστικά εφικτή μια τέτοια πιθανότητα;

  1. Είναι πολύ δύσκολη η αποδέσμευση της άδειας εξαγωγής οπλισμένων Predators για παραχώρηση σε Ελλάδα. Όχι μόνο ένεκα της διαχρονικής απροθυμίας των αμερικανικών υπηρεσιών να δώσουν συστήματα με τεχνολογία αιχμής στην χώρα μας, αλλά και τις γενικότερης ευαισθησίας που υπάρχει για την ασφάλεια μη επανδρωμένων συστημάτων με δυνατότητες κρούσης σε μεγάλες αποστάσεις. Υπενθυμίζουμε ότι η Ιταλία διαθέτει 6 MQ-9 Reaper και όταν το 2011, τα πρώτα 2 Ιταλικά MQ-9 Reaper απέκτησαν την αρχική επιχειρησιακή ικανότητα και πέταξαν τον Αύγουστο του ίδιου έτους, σε αποστολές επιτήρησης και αναγνώρισης στο θέατρο επιχειρήσεων της Λιβύης, ήταν άοπλα. Ήταν τότε που η αμερικανική πλευρά δεν έδινε άδεια εξαγωγής οπλισμένων MQ-9 Reaper ακόμα και σε συμμαχικές χώρες. Όμως τον Νοέμβριο του 2015, ήρθε μια ανακοίνωση του Αμερικανικού Πενταγώνου που έδειχνε την αλλαγή στάσης των ΗΠΑ: Το αμερικανικό Πεντάγωνο ενημέρωνε για μια πιθανή πώληση, μέσω FMS, οπλικών συστημάτων για τα Ιταλικά MQ-9 Reaper, αξίας 130 εκ. δολαρίων. Η πώληση αφορούσε 156 βλήματα Lockheed Martin AGM-114R2 Hellfire II μαζί με οκτώ εκπαιδευτικά βλήματα, 30 βόμβες λέιζερ GBU-12, 30 σύνολα  JDAM GBU-38, 30 σύνολα λέιζερ JDAM GBU-54, 30 βόμβες καθοδηγούμενες από λέιζερ GBU-49 (φωτο), κιτ εγκατάστασης οπλισμού στα drones, τεχνική υποστήριξη και ανταλλακτικά. Υπήρχε δηλαδή μια αναμονή 4 ετών. 

Επίσης, τα γαλλικά MQ-9 Reaper είναι και αυτά άοπλα και θεωρείται πιθανό ότι μόνο με την ένταξη μοντέλων του block 5 θα αποκτήσουν δυνατότητα κρούσης με βλήματα Hellfire ή κάποιο ευρωπαικό σύστημα. Άγνωστο όμως το πότε ακριβώς.

Ίσως βέβαια, η ένταξη στο τουρκικό οπλοστάσιο αντίστοιχων συστημάτων με παραπλήσιες δυνατότητες (Anka,Bayraktar Block TB2) να είναι ένας καταλύτης που θα κάνει τις αρμόδιες υπηρεσίες του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών να εξετάσουν ένα πιθανό ελληνικό αίτημα με θετική στάση.

2. Τα MQ-1 Predators είναι ταλαιπωρημένα με χιλιάδες ώρες πτήσης σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Υεμένη, Σομαλία και Λιβύη. Γεννούνται σοβαρές αμφιβολίες αν οι αμερικανοί θα μας προωθήσουν μοντέλα του τελευταίου block παραγωγής MQ-1B Block 10 / 15: Τα μοντέλα αυτά περιλαμβάνουν αναβαθμισμένα ηλεκτρονικά, αντίμετρα, τροποποιήσεις  για να αποφευχθούν ζημιές από τη χρήση κατευθυνόμενων όπλων, αναβαθμισμένο σύστημα πολυ- φασματικών στόχων AN / AAS-52 και μεγαλύτερες πτέρυγες.Υπάρχει πάντα η σοβαρή πιθανότητα, τα νεότερα μοντέλα να προωθηθούν σε συμμαχικές χώρες που βρίσκονται εγγύτερα της ρωσικής επικράτειας όπως οι χώρες της Βαλτικής και η Ουκρανία, για να καλύψουν οξύτατες ανάγκες επιτήρησης ρωσικών βάσεων και ασκήσεων.

3. Είναι άραγε έξυπνη η αποδέσμευση σοβαρών κονδυλίων για να στηθούν γραμμές τεχνικής και λογιστικής υποστήριξης, εγκαταστάσεις για τους θαλάμους χειρισμού των Predators, για ένα σύστημα που βρίσκεται στην δύση της καριέρας του; Ακόμα και στην περίπτωση που αποδεσμευόταν η παραχώρηση της οπλισμένης έκδοσης, θα μας αρκούσε όλη αυτή η επένδυση για να έχουμε ένα drone με 2 (!) μόνο βλήματα Hellfire; Όταν το νεότερο και πιο εξελιγμένο μοντέλο Reaper μπορεί να οπλιστεί με τέσσερα βλήματα Hellfire ή ένα μείγμα βόμβων GBU-12 Paveway II καθοδηγούμενων με λέιζερ και βόμβες JDAM GBU-38; Και ας μην κάνουν κάποιοι «θερμόαιμοι» αμυντικοί αναλυτές λόγο για δυνατότητα εφοδιασμού των «ελληνικών» Predators με βλήματα Stinger και βλήματα αέρος επιφάνειας Griffin ( 6 συνολικά) καθοδήγησης GPS!

Εδώ δεν εφοδιάστηκαν τα ελληνικά Apache τόσα χρόνια όχι μόνο με βλήματα Stinger αλλά και με τα  αντιαρματικά βλήματα Hellfire AGM-114L κατηγορίας «Fire & Forget», που θα αξιοποιούσαν τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει το ραντάρ Longbow και το σύστημα IDM των AH-64DHA!

Μήπως θα ήταν σοφότερη επιλογή να γίνει ένας διαγωνισμός για ένα νεότερο και ικανότερο σύστημα που θα καλύπτει ευρύτερες ανάγκες και των 3 κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, με ένα ποσοστό εμπλοκής και των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών;

4. Η απόσυρση των MQ-1 Predators το 2018 πιθανότατα δεν θα αφήσει αδιάφορες δεκάδες υπηρεσίες εσωτερικής ασφάλειας της Αμερικής με ιδιαίτερα αυξημένες ανάγκες επιτήρησης σε χερσαία και υδάτινα περιβάλλοντα, όπως η αμερικανική ακτοφυλακή, η DIA, η υπηρεσία δασών και η υπηρεσία τελωνείων και συνοριακής προστασίας.