Την Τρίτη, 22 Δεκεμβρίου, κατά την επίσημη επίσκεψη του Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου στην Περιοχή Ευθύνης της ΧΙΙ Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού στην Αλεξανδρούπολη, πραγματοποιήθηκε τελετή αποκαλυπτηρίων Μνημείου Πεσόντων, αποτίοντας τον προσήκοντα φόρο τιμής στους ήρωες της Μεραρχίας που έπεσαν στα πεδία των μαχών, υπερασπιζόμενοι την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας. Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ προέβη στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου τονίζοντας ότι η ΧΙΙ Μ/Κ ΜΠ απέκτησε ένα μνημείο αντάξιο της Ιστορίας της και της προσφοράς της προς την Πατρίδα. Στις πλευρές του μνημείου αναγράφονται τα ονόματα των 655 νεκρών της Μεραρχίας στα πεδία των αγώνων, στο Σαγγάριο, το Αφιόν Καραχισάρ, το Δορύλαιο, την Κιουτάχεια, τα στενά Κλεισούρας και τον Αλιάκμονα.
Η μεραρχία σχηματίστηκε κατά την αναδιοργάνωση και επέκταση του Ελληνικού Στρατού μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και αποτελούσε μέρος του Γ’ Σώματος Στρατού. Διαλύθηκε όμως στη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού και δεν συμμετείχε σε καμία επιχείρηση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Φεβρουάριο του 1920 ιδρύθηκε η Μεραρχία Ξάνθης από Θράκες. Τον Μάιο του 1920, η Μεραρχία συμμετείχε στην κατάληψη της Δυτικής Θράκης, μετά την οποία μεταφέρθηκε στη Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο αποσύρθηκε από τη Μικρά Ασία και εστάλη-συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατάληψης της Ανατολικής Θράκης. Μετά τις εκλογές του 1920 η Μεραρχία Ξάνθης μετονομάστηκε σε 12η Μεραρχία Πεζικού. Στις αρχές του 1921 μεταφέρθηκε πάλι στο ανατολικό μέτωπο και εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη. Η μεραρχία παρέμεινε στη Μικρά Ασία υπό το Α’ Σώμα Στρατού μέχρι τον Αύγουστο του 1922.
Η μεραρχία ουσιαστικά καταστράφηκε ως δύναμη μάχης μετά τη Μάχη του Τουμλού Μπουνάρ. Τα απομεινάρια της απέπλευσαν στις 31 Αυγούστου από το Τσεσμέ για τη Χίο. Στην Ελλάδα συγχωνεύθηκε με την Ανεξάρτητη Μεραρχία για να σχηματίσουν τη νέα 12η Μεραρχία στις Φέρες ως τμήμα της Στρατιάς Έβρου. Έμεινε στη Δυτική Θράκη μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, με έδρα τη Κομοτηνή. Μετά το ξέσπασμα του πολέμου του 1940 παρέμεινε στη Θράκη, αλλά στις 6 Μαρτίου 1941 μεταφέρθηκε στο Τμήμα Στρατιάς Κεντρικής Μακεδονίας. Μετά τη Μάχη της Σιάτιστας, η Μεραρχία υποχώρησε προς τα νοτιοδυτικά, ενώ με την ελληνική συνθηκολόγηση, στις 24 Απριλίου, διαλύθηκε. Το 1964 μετασχηματίστηκε, ενώ το 1996 μετατράπηκε σε Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού. Το 2009 έλαβε τον τιμητικό τίτλο «Έβρος».
