Τη Παρασκευή το βράδυ δόθηκε το πράσινο φως από την αρμόδια υπηρεσία εξοπλιστικών προγραμμάτων της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την προμήθεια των αμφιβίων οχημάτων AAV-7A1 δυνητικού κόστους 370 εκατομμυρίων δολαρίων. Επιπροσθέτως κατά τον παρόντα χρόνο δρομολογούνται οι διαδικασίες ώστε από ελληνικής πλευράς να αποσταλεί η σχετική επιστολή LoR (Letter of Request) προς τις ΗΠΑ ώστε να ανοίξει ο δρόμος της απόκτησης των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών MQ-9B Sea Guardian με εκτιμώμενο κόστος βάση των διαθέσιμων πληροφοριών περί τα 380 εκατομμύρια δολάρια.
Σε αμφότερες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις το ζήτημα προσεγγίζεται όχι από τη σκοπιά των συνολικών εξοπλιστικών αναγκών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αλλά δίνοντας έμφαση στα στενά όρια της επιχειρησιακής αξιοποίησης των εν λόγω οπλικών συστημάτων αναδεικνύοντας τυχόν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτών με επιπρόσθετες αναφορές στην τακτική διάσταση της απόκτησης αυτών για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτό βέβαια ισχύει για ένα ακόμη μείζον εξοπλιστικό και συγκεκριμένα της πρόσκτησης των μαχητικών 5ης γενιάς F-35A για τη ΠΑ με δυνητικό κόστος άνω των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τη στιγμή που η ΠΑ έχει να καλύψει άλλες πιεστικότερες ανάγκες υψηλής προτεραιότητας δαπανείται ένα τεράστιο οικονομικό ποσό για ένα πρόγραμμα το οποίο θα μπορούσε να δρομολογηθεί σε δεύτερο χρόνο.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω προγραμμάτων είναι η σαφής υποτίμηση έτερων εξοπλιστικών αναγκών και προτεραιοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Προγράμματα με πολύ μεγαλύτερη επιχειρησιακή σημασία και αξία μένουν πίσω ή περικόπτονται. Ενδεικτικώς η τέταρτη φρεγάτα FDI HN για το ΠΝ έχει ξεχαστεί με το ψευδές επιχείρημα της έλλειψης πόρων ενώ οι κορβέτες από τέσσερις έχουν μειωθεί σε πρόγραμμα πρόσκτησης τριών κορβετών με δικαίωμα προαίρεσης για μια ακόμη. Ενδεικτικώς αναφέρεται πως το κόστος για τη τέταρτη FDI HN ανέρχεται στα 975 εκατομμύρια ευρώ έως τα τέλη Ιουνίου του τρέχοντος έτους και το ΠΝ κινδυνεύει να μείνει με μόλις τρεις μονάδες έναντι τεσσάρων φρεγατών με ενισχυμένες ικανότητες αεράμυνας περιοχής και επιχειρησιακές δυνατότητες υπέρ- πολύτιμες για την ελληνική αποτροπή.
Εναλλακτικά θα δαπανηθούν περί τα 370 εκατομμύρια δολάρια για παρωχημένα αμφίβια οχήματα αντί της μαζικής και ουσιαστικής αναβάθμισης του Πυροβολικού Μάχης του Στρατού Ξηράς με σύγχρονα μέσα στοχοποίησης για τους παρατηρητές των Μοιρών του Πυροβολικού, υλοποίηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων RM-70, προμήθειας νέων ρουκετών και άλλων μέσων που βελτιώνουν δραματικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες του σύγχρονου Πυροβολικού. Ειδάλλως θα μπορούσαν να είχε προμηθευτεί το Πυροβολικό και νέα πυραυλικά συστήματα αυξημένου βεληνεκούς που θα μεγιστοποιούσαν κατακόρυφα την ελληνική αποτροπή.
Αντ’ αυτού προκρίνεται μια αμφιλεγόμενη προμήθεια αμφιβίων οχημάτων υψηλού κόστους των οποίων η επιχειρησιακή αξία είναι περιορισμένη στο ελληνοτουρκικό θέατρο επιχειρήσεων δεδομένων των προκλήσεων που υφίστανται σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο και έχουν κάνουν με τις συνθήκες και το δόγμα αμφιβίων επιχειρήσεων.
Κύριο μέλημα θα έπρεπε να αποτελεί στα πλαίσια του ορθολογικού σχεδιασμού των εξοπλιστικών προγραμμάτων η απόκτηση σύγχρονων ταχυπλόων ταχείας μεταφοράς προσωπικού εξοπλισμένα κατ’ ελάχιστον με τηλεχειριζόμενους σταθμούς οπλισμού αμιγώς στρατιωτικών προδιαγραφών κατάλληλων για επιχειρήσεις στη θαλάσσια περιοχή του Αρχιπελάγους. Σκάφη τα οποία είναι απαραίτητα για την άμυνα του Αιγαίου δεδομένου πως μια τουρκική αποβατική και αεροαποβατική ενέργεια αναμένεται να εκδηλωθεί σε μικρονήσια, βράχους και βραχονησίδες.
Αντίστοιχα και η περίπτωση των Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών MQ-9B Sea Guardian είναι μια προμήθεια αμφιλεγόμενου χαρακτήρα δεδομένου του υψηλού κόστους απόκτησης των εν λόγω συστημάτων και συγκριτικά με άλλες εναλλακτικές επιλογές. Δυστυχώς εξακολουθούμε να συζητάμε για πανάκριβες πλατφόρμες που αυξάνουν τη πολυτυπία (δεδομένης της απόκτησης Heron Ι κάλλιστα θα μπορούσαμε να στραφούμε σε HERON II εξοπλισμένα με όπλα) τη στιγμή που ο στόλος των F-16 αντιμετωπίζει μεγάλες παθογένειες λόγω έλλειψης όπλων κρούσης και ατρακτιδίων. Τα ΑΣΕΠΕ λόγω μη έγκαιρης υπογραφής σύμβασης τεχνικής υποστήριξης κινδυνεύουν να απαξιωθούν ενώ κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν εκσυγχρονιστεί όντας πλατφόρμες υπέρ υψηλής αξίας σε στρατηγικό επίπεδο.
Δεδομένου του κόστους των MQ-9B Sea Guardian η ΠΑ θα μπορούσε να αναβαθμίσει το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου (ΣΑΕ) και κυρίως τους χερσαίους σταθμούς ραντάρ εφοδιάζοντας τους με σύγχρονα κινητά ραντάρ νέων επιχειρησιακών δυνατοτήτων.
Συνεπώς το ζητούμενο δεν είναι η μονομερής και μονόπλευρη αξιολόγηση του κάθε οπλικού συστήματος υπό τη στενή οπτική γωνία των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων αλλά αξιολογώντας τις ευρύτερες ανάγκες και πραγματικές εξοπλιστικές προτεραιότητες και κυρίως τα οπλικά συστήματα που μεγιστοποιούν την ελληνική αποτροπή.
