Στο τρίτο μέρος του αφιερώματος μας, σχετικά με τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) για νέα υποβρύχια και τις δυνητικές επιλογές που υπάρχουν, καταγράφουμε τη σουηδική πρόταση με το υποβρύχιο A26 των ναυπηγείων Kockums, τα οποία ανήκουν στην Saab. Τα A26 διατίθενται σε τρείς (3) διαφορετικές διαμορφώσεις έτσι ώστε να καλύπτουν όλες τις πιθανές απαιτήσεις, που μπορούν να προκύψουν: Πρόκειται για τις εκδόσεις Pelagic, Oceanic και Oceanic ER (Extended Range).
Στην έκδοση Pelagic (Πέλαγος) το A26 έχει μήκος μικρότερο των 50 μέτρων και το εκτόπισμα του 1.000 τόνοι (στην επιφάνεια). Η εμβέλεια του είναι 4.000 ναυτικά μίλια (7.408 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης του 10 κόμβους (18,5 χιλιόμετρα την ώρα). Με την ίδια ταχύτητα ο μέγιστος χρόνος παραμονής στην θάλασσα είναι οι 20 μέρες με τη χρήση του συστήματος AIP (Air Independent Propulsion). Οι απαιτήσεις επάνδρωσης είναι της τάξεως των 17-25 ατόμων.
Στην έκδοση Oceanic (Ωκεανός) το A26 έχει μήκος 65 μέτρα και εκτόπισμα 2.000 τόνων (στην επιφάνεια). Η εμβέλεια του ανέρχεται στα 6.500 ναυτικά μίλια (12.038 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης του 10 κόμβους (18,5 χιλιόμετρα την ώρα) ή 30 μέρες στη θάλασσα με τη χρήση του συστήματος AIP (Air Independent Propulsion). Οι απαιτήσεις επάνδρωσης είναι της τάξεως των 17-35 ατόμων.
Στην έκδοση Oceanic ER (Ωκεανός, αυξημένης εμβέλειας) το υποβρύχιο έχει μήκος 80 μέτρα και εκτόπισμα 3.000 τόνους (στην επιφάνεια). Η εμβέλεια του είναι 10.000 ναυτικά μίλια (18.520 χιλιόμετρα) με ταχύτητα πλεύσης του 10 κόμβους (18,5 χιλιόμετρα την ώρα). Με την ίδια ταχύτητα ο μέγιστος χρόνος παραμονής στην θάλασσα είναι οι 50 μέρες με τη χρήση του συστήματος AIP (Air Independent Propulsion). Οι απαιτήσεις επάνδρωσης είναι της τάξεως των 20-50 ατόμων.
Όλες οι εκδόσεις του Α26 ενσωματώνουν το σύστημα AIP Stirling και πετρελαιοκινητήρες, ενώ μπορούν να πλεύσουν σε οποιαδήποτε θάλασσα του κόσμου, χωρίς να έχουν επιχειρησιακό περιορισμό. Στο σύστημα Stirling η αναγκαία θερμότητα παράγεται σε ξεχωριστό χώρο και μεταφέρεται στους κινητήρες, μέσω ενός κλειστού κυκλώματος και έτσι παράγεται η κίνηση του υποβρυχίου. Το Stirling αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1980 και πλέον είναι μια ώριμη τεχνολογία. Με το σύστημα Stirling τα Α26 επιχειρούν μέσα στην ασφάλεια του βυθού για περισσότερο χρόνο. Η χρήση του Stirling είναι ιδιαίτερα αθόρυβη και δεν παράγει θερμικό ίχνος. Καταναλώνει ένα μίγμα βιομηχανικού υγρού οξυγόνου, με τη μορφή αερίου.
Η σχεδίαση του A26 είναι σπονδυλωτή, αφενός για να μπορεί να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε απαίτηση του πελάτη, αφετέρου να είναι εύκολη η συντήρηση και η υποστήριξη του υποβρυχίου. Επιπλέον, μεγάλη προσοχή έχει δοθεί στο ηχητικό ίχνος του υποβρυχίου, το οποίο είναι ιδιαίτερα χαμηλό, ενώ η όλη σχεδίαση έχει εμφανή χαρακτηριστικά stealth, όπως και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του. Εσωτερικά το υποβρύχιο χρησιμοποιεί ελαστικές βάσεις και διαφράγματα για την μείωση του θορύβου και την απορρόφηση των κραδασμών από τη λειτουργία των μηχανικών μερών. Το πηδάλιο του υποβρυχίου είναι διάταξης «Χ», με τέσσερις (4) ανεξάρτητες επιφάνειες, οι οποίες ευνοούν την καλύτερη και πιο αθόρυβη πλεύση του υποβρυχίου.
Ομοίως έμφαση έχει δοθεί στον τομέα των επικοινωνιών, όπου το Α26 ενσωματώνει ολοκληρωμένα συστήματα, τελευταίας τεχνολογίας. Επίσης το υποβρύχιο διαθέτει ενεργητικό και παθητικό σονάρ. Όλα τα υπό-συστήματα του υποβρυχίου διασυνδέονται στο σύστημα GMSS (General Management Services System), το οποίο ενσωματώνει κοινές οθόνες προβολής δεδομένων, ενώ τα κύρια συστήματα του υποβρυχίου ελέγχονται από το σύστημα SCMS (Ship Control and Monitoring System). Η αυτοπροστασία του υποβρυχίου βασίζεται στο σύστημα Ghost, ολιστικής τεχνολογίας stealth, το οποίο καθιστά το A26 «αόρατο και αθόρυβο», σύμφωνα με τη Saab. Σε περίπτωση εισδοχής υδάτων το Α26 ενσωματώνει σύστημα ταχείας ανάδυσης, ενώ ενσωματώνει και σύστημα καταστολής πυρκαγιάς.
Σύμφωνα με τη Saab το A26 μπορεί να αναλάβει όλο το φάσμα των αποστολών που μπορεί ένα υποβρύχιο να εκτελέσει: Προσβολή υποβρύχιων και πλοίων επιφανείας, επιτήρηση θαλασσών, συλλογή πληροφοριών, ναρκοπολέμου, με την εναπόθεση ναρκών ή την εξουδετέρωση τους, μεταφορά και περισυλλογή ομάδων Ειδικών Δυνάμεων κ.ά. Για την εκτέλεση της αποστολής του το Α26 διαθέτει χώρο για τη χρήση μη-επανδρωμένων υποβρυχίων οχημάτων (UUV : Unmanned Underwater Vehicle), καθώς και τηλεχειριζόμενων υποβρυχίων οχημάτων (ROV : Remotely Operated Vehicle). Επίσης, διαθέτει και το σύστημα Multimission Portal, μήκους έξι (6) μέτρων, από το οποίο μπορούν να εξέλθουν και να εισέλθουν στο υποβρύχιο υποβρύχιοι καταδρομείς (έως 8 άτομα).
Η Saab βεβαιώνει ότι όλες οι εκδόσεις μπορούν να δεχθούν διαφορετικές διαμορφώσεις όπλων κατά υποβρυχίων και κατά πλοίων επιφανείας, ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη. Επίσης μπορούν να ενσωματώσουν κάθετους εκτοξευτές για χρήση πυραύλων τεχνολογίας cruise, όπως είναι οι αμερικανικοί Tomahawk. Το Α26 μπορεί να εκτοξεύσει τορπίλες διαμετρήματος 533 ή 400 χιλιοστών, καθώς και νάρκες. Συνολικά η αναχορηγία των A26 είναι της τάξεως των 15 όλων διαμετρήματος 533 χιλιοστών. Είναι ιδιαίτερα θετικό στοιχείο είναι το κόστος των υποβρυχίων, το οποίο είναι ανταγωνιστικό, της τάξεως των € 420 εκατομμυρίων. Το ποσό αυτό προκύπτει από το σουηδικό πρόγραμμα, το οποίο αφορά στη ναυπήγηση δύο (2) υποβρυχίων, έναντι € 840 εκατομμυρίων.
Η σχεδίαση και ανάπτυξη των Α26 ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, στο πλαίσιο του προγράμματος «U-båt 2000» αντικατάστασης των τριών (3) εν υπηρεσία υποβρυχίων κλάσης «Gotland» του Σουηδικού Πολεμικού ναυτικού. Αρχικός στόχος ήταν το υποβρύχιο να είναι έτοιμο στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιόρισε την «σοβιετική απειλή» με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να καταπέσει από την κατηγορία επείγον. Επανήλθε στο προσκήνιο στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ως ανάγκη αντικατάστασης των «Gotland».
Τον Φεβρουάριο του 2014 το πρόγραμμα σχεδόν ακυρώθηκε καθώς η Kockums, υπό τη νέα ιδιοκτησία της γερμανικής ThyssenKrupp, διαφώνησε με τη σουηδική κυβέρνηση στον υπολογισμό του κόστους. Συγκεκριμένα, η ThyssenKrupp ήθελε ο κάθε πιθανός πελάτης να πληρώνει το σύνολο των δαπανών έρευνας και ανάπτυξης, ενώ η σουηδική κυβέρνηση ήθελε το κόστος να διαμοιραστεί ισόποσα στον αριθμό των υπό ναυπήγηση υποβρυχίων. Τελικά, στις 8 Απριλίου του 2014, τα ναυπηγεία Kockums πουλήθηκαν στη Saab, έναντι 340 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών.
Στις 18 Μαρτίου του 2015 το πρόγραμμα επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο όταν το Σουηδικό Ναυτικό προχώρησε στην παραγγελία δύο (2) Α26 με κόστος € 840 εκατομμύρια. Τα υποβρύχια θα φέρουν τα ονόματα HSwMS «Skåne» και HSwMS «Blekinge». Η ναυπήγηση του πρώτου υποβρυχίου (HSwMS «Skåne») ξεκίνησε στις 4 Σεπτεμβρίου του 2015 και αναμένεται να παραδοθεί το 2022, ενώ το δεύτερο υποβρύχιο αναμένεται να παραδοθεί το 2024.
