Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας η μελλοντική δομή δυνάμεων των κύριων μονάδων κρούσης του Γερμανικού Ναυτικού με ορόσημο τη χρονική περίοδο 2030 – 2035. Στη δομή δυνάμεων του Γερμανικού Ναυτικού ξεχωρίζει η αντικατάσταση των σημερινών φρεγατών F-124 της κλάσης Sachsen από τη νέα σχεδίαση των γερμανικών φρεγατών με δυνατότητα επιχειρήσεων σε ωκεάνια περιβάλλοντα F-127.
Με τη προοπτική πως το πρόγραμμα των F-127 θα εκκινήσει σύντομα και σχεδιαστικά θα προχωρήσει σχετικά άμεσα τότε η προοπτική απόσυρσης των φρεγατών F-124 της κλάσης Sachsen περί τα τέλη της δεκαετίας ή αρχές της επόμενης διαφαίνεται σχετικά ρεαλιστική. Βεβαίως πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος επιπρόσθετων καθυστερήσεων στο πρόγραμμα των F-127 οι οποίες θα επιφέρουν καθυστερήσεις στην απόσυρση των F-124.
Σήμερα το Γερμανικό Ναυτικό διαθέτει τρεις φρεγάτες αεράμυνας περιοχής F-124. Το σύνολο των πλοίων καθελκύστηκε και εντάχθηκε σε υπηρεσία στις αρχές του 2000. Το 2030 θα είναι περίπου 30 ετών. Ιδανικός και επιθυμητός χρόνος αποσύρσεων με στόχο την απόκτηση τους από το ΠΝ είναι περίπου του 2030 ώστε το ΠΝ να αξιοποιήσει τα πλοία για επιπλέον μια 15ετία κατ’ ελάχιστο. Σε κάθε περίπτωση μια έγκαιρη διερεύνηση από πλευράς ΠΝ προς το Γερμανικό Ναυτικό με μια αρχική εκδήλωση ενδιαφέροντος θα αποδώσει περισσότερο ακριβείς πληροφορίες.
Τα πλοία διαθέτουν εξαιρετικές επιχειρησιακές δυνατότητες με έμφαση στην αεράμυνα περιοχής. Εξοπλίζονται με μεικτό φόρτο βλημάτων μέσης (32 ESSM) και βλήματα μεγάλης ακτίνας, SM-2 Block IIIA (24 βλήματα ανά πλοίο). Επίσης ο συνδυασμός ραντάρ – αισθητήρων χαρακτηρίζεται από τους κορυφαίους (SMART-L & APAR).
Βέβαια εάν τα πλοία είναι διαθέσιμα μετά το 2035 τότε η προοπτική απόκτησης τους δεν αξίζει αφού θα βρίσκονται στη δύση της επιχειρησιακής τους ζωής ενώ το κόστος κύκλου ζωής συνέπεια της παλαιότητας θα είναι υψηλό.
Η παράμετρος των ολλανδικών LCF
Τον Μάρτιο του 2019 στο DefenceReview.gr είχαμε αναφερθεί στη διερεύνηση του ΠΝ με το Ολλανδικό Ναυτικό με αντικείμενο τη προοπτική απόκτησης μεταχειρισμένων LCF της κλάσης De Zeven Provinciën.
Όπως σημειώναμε στο άρθρο μας:
Oι σκέψεις του Π.Ν επικεντρώθηκαν στα εξής δύο πλοία που έκλεισαν 20 χρόνια στο Ολλανδικό Ναυτικό: Στη φρεγάτα F802 De Zeven Provinciën που παραδόθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου του 1998 και στη φρεγάτα Tromp που καθελκύστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1999. Τα πλοία από κάθε άποψη ήταν αυτό που λείπει από το Π.Ν: μια πανίσχυρη πλατφόρμα αεράμυνας περιοχής με ικανά ραντάρ και πληθώρα βλημάτων. Τελικώς το φλερτ τερματίστηκε άδοξα αφού η ολλανδική απάντηση προς το Π.Ν ήταν δεν είναι διαθέσιμα στο παρόν χρονικό διάστημα και σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο και επομένως μετά το 2025 μπορεί να επαναληφθεί ένας σχετικός διάλογος.
Είναι γνωστό πως το Ολλανδικό Ναυτικό επιθυμεί να αντικαταστήσει την υφιστάμενη σχεδίαση των LCF από τις νέες φρεγάτες αεράμυνας περιοχής απότοκο του κοινού προγράμματος των ναυτικών Γερμανίας και Ολλανδίας. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του προγράμματος Future Air Defender (FuAD) θα αποκτηθούν από τέσσερις νέες φρεγάτες για τα Ναυτικά της Γερμανίας και Ολλανδίας. Ήδη η γερμανική TKMS παρουσίασε σχεδιαστικά τη δική της σχεδίαση στα πλαίσια του προγράμματος FuAD.
Καταλυτικό κριτήριο αποτελεί είτε στη περίπτωση των ολλανδικών φρεγατών LCF είτε στην επιλογή των γερμανικών φρεγατών F-124 οι χρόνοι αποδεσμεύσεως των πλοίων. Και τούτο διότι όπως προαναφέρθηκε εάν τα πλοία προσφερθούν μετά το 2030 τότε η προοπτική απόκτησης τους διαφαίνεται δυσχερής λόγω βραχύβιου ορίζοντα αξιοποίησης.
Μείζον ζήτημα αποτελεί και το σκέλος της πολυτυπίας για το ΠΝ αφού τυχόν επιλογή αυτών των φρεγατών θα αύξανε δραστικά το κόστος υποστήριξης και ετήσιων λειτουργικών εξόδων για τα νέα οπλικά συστήματα (βλήματα SM-2 τη στιγμή που έχουν επιλεχθεί οι γαλλικοί Aster 30) καθώς και των επιμέρους συστημάτων ραντάρ, αισθητήρων και τακτικού συστήματος. Επίσης τα βλήματα SM-2 IIIA παρότι σήμερα είναι σχετικώς σύγχρονα στα τέλη της δεκαετίας θα υπολείπονται τεχνολογικά ενώ ενδεχομένως η υποστήριξη τους λόγω παλαιότητας να συναντήσει δυσχέρειες. Το ίδιο φυσικά ισχύει για το ραντάρ APAR που ανήκει στις απαρχές του 2000.
Ενδεχόμενη προμήθεια άλλου τύπου βλημάτων νεότερης γενιάς όπως των SM-2 IIIC θα αύξανε το κόστος περαιτέρω ενώ ενδεχομένως να απαιτούσε και αναβαθμίσεις στα ηλεκτρονικά των πλοίων ώστε να υποστηρίζουν τα νεότερης γενιάς βλήματα.
Είναι επίσης βέβαιο πως τα πλοία λόγω παλαιότητας θα απαιτούν εκτεταμένης έκτασης συντήρησης στον μηχανολογικό και ηλεκτρολογικό τους εξοπλισμό.
Άλλωστε η στόχευση του ΠΝ σε πλοία νέων ναυπηγήσεων για την αντικατάσταση των φρεγατών “S” είναι απολύτως λογική και θεμιτή. Στα πλαίσια αυτής της προσέγγισης το ΠΝ προγραμματίζει την αντικατάσταση των 9 φρεγατών “S” (ή 10 με την απόσυρση της «ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ) στη βάση της πρόσκτησης των γαλλικών FDI HN, των νέων κορβετών και μεσοπρόθεσμα της νέας ευρωπαϊκής κορβέτας (EPC). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στη περίπτωση των κορβετών GOWIND οι επιτελείς του ΠΝ κρίνουν ως εξαιρετικά βαρύνουσας σημασίας το κοινό τακτικό σύστημα με τις FDI HN καθώς και ορισμένα κοινά οπλικά συστήματα (EXOCET Block IIIC).
