Η στροφή των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό/ σύγκρουση Μεγάλων Δυνάμεων, με κύριο παράδειγμα τον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία, προσφέρει στην Ελλάδα διδάγματα/ μαθήματα, για την αποτελεσματικότερη χρησιμοποίηση των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων/ Ειδικών Δυνάμεων τα οποία είναι πολύ πιό κοντά στις εθνικές αμυντικές ανάγκες της χώρας, σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα διδάγματα/ μαθήματα του εικοσαετούς πολέμου κατά της Τρομοκρατίας.
Γράφει ο: Δημήτρης Π. Πατσουλές
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε ένα παράδειγμα του πως οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ) και γενικότερα οι Ειδικές Δυνάμεις μπορούν αποτελέσουν κεντρικό άξονα ή/ και έναν κρίσιμο πολλαπλασιαστή ισχύος μίας συμβατικής εθνικής άμυνας. Την ίδια στιγμή, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ ζητούν πλέον από την Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (USSOCOM) να προτείνει ένα σχέδιο επιχειρησιακής δράσης των ΔΕΕ τις οποίες ελέγχει, με το οποίο θα συνεισφέρει σαν διοίκηση συνολικά στο νέο δόγμα του Ολοκληρωμένου Διακλαδικού Πολέμου (Joint Warfighter Concept) εναντίον συμβατικών απειλών από ισοδύναμες τεχνολογικά ή/και ανώτερες ποσοτικά Μεγάλες Δυνάμεις.
Σε περίπτωση που το σχέδιο που θα προτείνει η USSOCOM δεν “πείσει” το Διακλαδικό Επιτελείο, υπάρχει κίνδυνος η διοίκηση να απολέσει τα ανεπίσημα αλλά ουσιαστικά χαρακτηριστικά “Κλάδου” που απέκτησε χάρις στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας, και να επιστρέψει σε έναν οργανισμό που ασχολείται όχι με επιχειρήσεις, αλλά με θέματα εξοπλισμού, εκπαίδευσης, δογμάτων και διοικητικής διαχείρισης. Αν τελικά αυτό συμβεί, οι ΔΕΕ κάθε Κλάδου θα έλθουν σε στενότερο ή και σχεδόν απόλυτο επιχειρησιακό έλεγχο από τους Κλάδους τους, για να εξυπηρετούν ως μέρος αυτού πλέον το ευρύτερο δόγμα Διακλαδικού Πολέμου. Οι γεωγραφικοί Διοικητές/ Διοικήσεις Μάχης των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ θα αποκτήσουν μεγαλύτερο ή και πλήρη έλεγχο της σχεδίασης επιχειρήσεων και του καθορισμού των αποστολών των ΔΕΕ, εις βάρος των επιμέρους Διοικήσεων Ειδικών Επιχειρήσεων σε κάθε Διοίκηση Μάχης.
Αυτές οι εξελίξεις ενδιαφέρουν τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ως προς την μορφή, τις αποστολές και τον τρόπο χρησιμοποίησης των Ειδικών Δυνάμεων/ ΔΕΕ που διαθέτουν, ώστε αυτές να εξυπηρετούν τις ελληνικές αμυντικές ανάγκες με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, μία πρόκληση για την νεοσύστατη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ), που ακόμα διαμορφώνεται, αλλά υπό την κεκτημένη ταχύτητα και την επίδραση των δεδομένων του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας.
Οι Ειδικές Δυνάμεις της Ουκρανίας σε δράση
Η Ουκρανία χρησιμοποίησε τις ΔΕΕ και τις Επίλεκτες Δυνάμεις (Επιλ. Δυν.) της (θα μπορούσαν χαρακτηριστούν Ειδικές Δυνάμεις όπως τις εννοούμε στην Ελλάδα) για να αντιμετωπίσει έναν συμβατικό στρατό σε μία σύρραξη μεγάλης κλίμακας/ υψηλής έντασης/ μεγάλης διάρκειας.
Οι ουκρανικές SOF ήταν πολυάριθμες (υπολογίζονται σε 4.000 με 6.000 μέλη) όπως επίσης και οι Επίλεκτες Μονάδες (το Συγκρότημα Αζόφ υπολογίζεται σε 16.000 με 22.000 άνδρες). Χρειάστηκε μία οκταετία και μία τεράστια συμβολή από τις ΝΑΤΟϊκές SOF τόσο σε εκπαιδευτές/ συμβούλους όσο και σε χρηματοδότηση και υποδομές για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Αυτό επέτρεψε την μαζική και σε ευρύ μέτωπο χρησιμοποίηση των ΔΕΕ/ Επίλεκτων Δυνάμεων εναντίον των τεθωρακισμένων/ μηχανοκίνητων δυνάμεων του Ρωσικού στρατού.
Ο αντίκτυπος της δράσης των ουκρανικών ΔΕΕ/ Επιλ. Δυν. κατά των ρωσικών μηχανοκίνητων δυνάμεων κατέστη εφικτός αφενός χάρις στον εξοπλισμό τους με αντιαρματικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας που χορήγησε το ΝΑΤΟ σε τεράστιες ποσότητες, και αφετέρου χάρις στην στρατηγική επιλογή της οχύρωσης του Ουκρανικού στρατού μέσα σε μόνιμες οχυρώσεις και σε αστικά κέντρα, όπου ο άμαχος πληθυσμός δεν είχε εκκενωθεί, ώστε να “εργαλειοποιηθεί” και έτσι να παίξει έναν σημαντικό επιχειρησιακό και ψυχολογικό ρόλο.
Οι κύριες αποστολές των ουκρανικών ΔΕΕ/ Επιλ. Δυν. ήταν: η εκτέλεση αντιαρματικών ενεδρών σε αστικό/ ημιαστικό περιβάλλον, η εκτέλεση καταδρομικών ενεργειών στα πλευρά και τα μετόπισθεν των ρωσικών μονάδων, η ενίσχυση ποιοτικά και ηθικά των συμβατικών χερσαίων δυνάμεων, η “υποστήριξη” ψυχολογικών επιχειρήσεων για την εξυπηρέτηση των στρατηγικών σκοπών των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ κυβέρνησης Κιέβου. Ο ρωσικός πόλεμος ελιγμών από ισχυρά αλλά μικρά Τακτικά Συγκροτήματα Τάγματος, τα οποία είχαν περιορισμένους εδαφικούς χώρους ελέγχου, άφηνε πολλά κενά, ώστε οι ουκρανικές ΔΕΕ να διεισδύσουν με τροχοφόρα θωρακισμένα οχήματα, για να εκτελέσουν ενέδρες και καταδρομικές ενέργειες. Σχεδόν το 100% των ουκρανικών Ειδικών Επιχειρήσεων αφορούσε χερσαίες επιχειρήσεις, αφενός λόγω της ρευστής φύσης του πεδίου μάχης και αφετέρου λόγω της ρωσικής κυριαρχίας στον αέρα με αεροσκάφη ή/και αντιαεροπορικά συστήματα. Για παράδειγμα, μία αεροκίνητη επιχείρηση των ουκρανικών ΔΕΕ στο Φιδονήσι κατέληξε σε απόλυτη τραγωδία.
Η αποστολή της Αναγνώρισης από τις ουκρανικές SOF σε τακτικό/ επιχειρησιακό επίπεδο δεν είναι γνωστό κατά πόσο ήταν επιτυχημένη, καθώς οι προσβολές πυροβολικού αρχηγείων και θέσεων πυροβολικού των Ρώσων επετεύχθησαν κυρίως από Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΜΕΑ) και ΝΑΤΟϊκά αεροπορικά και δορυφορικά μέσα παρατήρησης/ συλλογής πληροφοριών. Ωστόσο, είναι θεμιτό να υποθέσουμε ότι η ρευστότητα του πεδίου μάχης επέτρεψε την εγκατάσταση κρυφών παρατηρητηρίων/ χώρων απόκρυψης μικρών ομάδων αναγνώρισης στα ρωσικά μετόπισθεν, οι οποίες εντόπιζαν και μετέδιδαν συντεταγμένες σημαντικών στόχων σε σχεδόν ζωντανό χρόνο.
Αυτοί οι τρόποι χρήσης των ουκρανικών ΔΕΕ/ Επίλ. Δυν. εναντίον ισχυρού συμβατικού αντιπάλου σε συμβατικό πεδίο μάχης είχαν την αναπόφευκτη συνέπεια των βαριών απωλειών. Οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν εκτεταμένα τις δικές τους Ειδικές Δυνάμεις (Spetsnaz), για να ανιχνεύουν και να εκκαθαρίζουν το έδαφος εμπρός από τα ΤΣΤ. Αυτές οι ρωσικές Ομάδες Κυνηγών-Φονεών Ειδικών Δυνάμεων, διείσδυαν στην περιοχή επιχειρήσεων, πριν το ΤΣΤ εισέλθει σε αυτή, και με την βοήθεια Ρώσων πολιτοφυλάκων και πρακτόρων που γνώριζαν το έδαφος εντόπιζαν τους Ουκρανούς και τους εξόντωναν (μεγάλο ρόλο διαδραμάτισαν πολυάριθμες ομάδες ελεύθερων σκοπευτών/ ανιχνευτών).
Από την άλλη μεριά, οι ενέδρες και οι καταδρομικές ενέργειες των ουκρανικών ΔΕΕ ημέρα και νύκτα (ανεξαρτήτως αν ήταν επιτυχημένες ή όχι) επέφεραν την αντίδραση των ρωσικών μηχανοκίνητων δυνάμεων με βαριά πολυβόλα, ταχυβόλα ΤΟΜΑ, αυτόματα βομβιδοβόλα, όλμους και πυροβολικό, που καθοδηγούνταν από σύγχρονους θερμικούς αισθητήρες, με συνέπεια την άμεση πρόκληση βαριών απωλειών στους ενεδρεύοντες και επιδρομείς. Οι βαριές απώλειες “κατανάλωσαν” σε δραματικό βαθμό τις ουκρανικές ΔΕΕ/ Επιλ. Δυν., οι οποίες δεν μπορούν να τις αναπληρώσουν καθώς ένας Operator χρειάζεται τουλάχιστον δύο με τρία έτη να καταστεί “επιχειρησιακός”.
Διδάγματα από την δράση Ουκρανικών ΔΕΕ
Τα κυριότερα διδάγματα από την δράση των ουκρανικών ΔΕΕ/ Επίλ. Δυν. μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
- Στρατηγικός Αντίκτυπος των SOF σε χερσαίο πόλεμο μεγάλης κλίμακας/ έντασης/ διάρκειας υπάρχει όταν η Ποσότητα συμβαδίζει με την Ποιότητα, εφόσον οι ΔΕΕ θα πρέπει να καλύψουν ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων, να ενσωματωθούν σε συμβατικές μονάδες και να “απορροφήσουν” απώλειες.
- Ένα Ευρύ Γεωγραφικά και Ρευστό (Χερσαίο στην Ουκρανία) πεδίο μάχης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτραπεί μία βιώσιμη δράση των ΔΕΕ. Τα κενά ανάμεσα στις μηχανοκίνητες μονάδες που διεξάγουν κινητό πόλεμο επιτρέπουν την διείσδυση τμημάτων ΔΕΕ. Η φύση του εδάφους επίσης διευκολύνει την δράση ΔΕΕ. Τα μεγάλα και πυκνά δάση της Ουκρανίας, αλλά και ο αστικός και περιαστικός ιστός στον οποίο εστιάζονται οι πολεμικές επιχειρήσεις επέτρεψαν στις ουκρανικές ΔΕΕ να διεισδύουν, να κρύβονται και να διαβιώνουν μέσα σε εχθρικό έδαφος.
- Η φορητή υψηλή τεχνολογία στον τομέα C5IR (Command, Control, Communications, Computer, Cyber, and Intelligence Resource) που εξασφαλίζει Γνωστική Κυριαρχία, και “έξυπνων” φορητών οπλικών συστημάτων μεγάλης αποτελεσματικότητας εναντίον “σκληρών στόχων” (Hard Target Attack) στις SOF είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η υψηλή τεχνολογία των συμβατικών δυνάμεων και η υπεροχή τους σε ποσότητα, προστασία και ισχύ πυρός. Οι Ουκρανικές ΔΕΕ ήταν εφοδιασμένες με συσκευές επικοινωνιών/ μετάδοσης δεδομένων υψηλής τεχνολογίας του ΝΑΤΟ, οι οποίες λειτουργούσαν μέσω της υποδομής ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ σε αυτόν τον τομέα (δορυφόρους, στρατηγικά ΜΕΑ και αεροσκάφη C5I).
- Τα Μέσα Διείσδυσης/ Μεταφοράς – Κρούσης των ΔΕΕ πρέπει να είναι ανάλογα του γεωγραφικού χώρου του θεάτρου επιχειρήσεων, του είδους του πολέμου, και των ικανοτήτων του αντίπαλου, παράγοντες που καθορίζουν τις μεθόδους/ τακτικές δράσης των ΔΕΕ. Οι Ουκρανικές ΔΕΕ επένδυσαν σε ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ Ειδικών Επιχειρήσεων επειδή: η από αέρος δράση (διείσδυση/ αποχώρηση) θα ήταν αδύνατη λόγω ρωσικής αεροπορικής κυριαρχίας, το θέατρο επιχειρήσεων ήταν κυρίως χερσαίο, η γεωγραφία (μεγάλες πεδινές εκτάσεις με δάση και αστικά κέντρα) ευνοούσε την κίνηση τροχοφόρων οχημάτων, και το ρευστό, με κενά άσκησης ελέγχου, χερσαίο πεδίο μάχης ευνοούσε την από ξηράς διείσδυση.
- Η “Κατανάλωση” των ΔΕΕ σε συμβατικό πόλεμο είναι υψηλή και έχει ως συνέπεια την ραγδαία “Υποβάθμισή” τους. Τα πλήγματα των ΔΕΕ (σε μαζική ή επιλεκτική μορφή) εναντίον συμβατικών σύγχρονων στρατών, προκαλούν σε αυτές βαριές απώλειες, οι οποίες δεν είναι άμεσα ή μεσοπρόθεσμα αναντικατάστατες λόγω της μακράς περιόδου εκπαίδευσης/ πιστοποίησης των Operator ΔΕΕ. Ως εκ τούτου, από στρατηγικής/ επιχειρησιακής άποψης, οι ΔΕΕ συνιστούν στρατηγικό όπλο σε μία συμβατική σύγκρουση, που αποδίδει σημαντικά αποτελέσματα κυρίως στην αρχή της σύρραξης, και για χρονικό διάστημα ανάλογο της ποσότητά τους ή/ και της εφεδρείας τους.
Διδάγματα για Ελλάδα
Τα διδάγματα από τον πόλεμο της Ουκρανίας για τις ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις της Ελλάδος θα πρέπει να προσεγγιστούν με ενδιαφέρον αλλά και μεγάλη επιφύλαξη καθώς υπάρχουν κρίσιμες διαφορές στις αμυντικές συνθήκες των δύο χωρών τόσο από γεωγραφικής όσο και από γεωπολιτικής άποψης.
Σε έναν πιθανό πόλεμο Ελλάδος- Τουρκίας, το κύριο θέατρο επιχειρήσεων θα είναι το Αιγαίο, ένα αρχιπελαγικό περιβάλλον, κοντά στον ηπειρωτικό κορμό του αντιπάλου, μακριά από τον ηπειρωτικό κορμό της φίλιας χώρας Το δευτερεύον θέατρο επιχειρήσεων θα είναι ο Έβρος, ήτοι χερσαίο πεδινό περιβάλλον, με μεγάλο υδάτινο κώλυμα, και λοφώδες έδαφος στα ενδότερα, και με γραμμή αντιπαράθεσης χωρίς βάθος, πλην του νότιου τομέα.
Η Τουρκία χαρακτηρίζεται από ποσοτική, ποιοτική (σε μικρό βαθμό) και τεχνολογική υπεροχή, εμπειρία πολέμου γενικά (Κουρδική σύγκρουση), εμπειρία/ εφαρμογή υβριδικού πολέμου (Συρία, Λιβύη), επιτυχής εφαρμογή μάχης “πολυχωρικού” τύπου μέσω αντιπροσώπου (Αζερμπαϊτζάν). Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα – μετά από μία δεκαετία αδιαφορίας – μόλις τώρα αρχίζει να εκσυγχρονίζει τις ένοπλες δυνάμεις της, αν και χωρίς συγκεκριμένο όραμα και δόγμα, συνεχίζει να επιμένει στην μικρή θητεία και στην εγκατάλειψη της Εφεδρείας, και δεν έχει πολεμική εμπειρία. Αν θέλουμε να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα με ελληνικό ενδιαφέρον μέσα από τα διδάγματα των Ουκρανικών ΔΕΕ/ Επιλ. Δυν. μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής:
Ποσοτική Διάσταση ελληνικών ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων: Οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις για να έχουν στρατηγικό αντίκτυπο σε συμβατικό πόλεμο υψηλής έντασης/ μεγάλης διάρκειας θα πρέπει να αυξηθούν ποσοτικά για να χρησιμοποιηθούν μαζικά. Αυτό “μεταφράζεται” αφενός σε 100% επάνδρωση των Μονάδων και αφετέρου στην εξασφάλιση μίας σημαντικού μεγέθους αλλά και ποιοτικής Εφεδρείας, στην μορφή τόσο αποστολών συμπλήρωσης εν ενεργεία Μονάδων όσο και Εφεδρικών Μονάδων ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων με μικρής προειδοποίησης πολεμική ετοιμότητα.
Γεωγραφία Θεάτρου Επιχειρήσεων/ Ρευστότητα πεδίου μάχης: Στο Αιγαίο η πολυνησιακή φύση του θαλάσσιου περιβάλλοντος δημιουργεί ένα πολεμικό πεδίο που ευνοεί την ρευστότητα στην μάχη και την ύπαρξη κενών που μπορεί να εκμεταλλευτούν οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις. Στην δική μας περίπτωση ωστόσο δεν θα πρόκειται για διείσδυση πίσω από εχθρικές γραμμές με την κλασσική έννοια αλλά αφενός για διείσδυση/ πρόσβαση μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον προς φίλια νησιά με σκοπό την ενίσχυση ή την ανακατάληψη, και αφετέρου για την διεξαγωγή ενός πολέμου συνεχόμενων αμφίβιων/ αεροκίνητων ελιγμών προς αντιμετώπιση των αντίστοιχων εχθρικών ελιγμών.
Υψηλή Τεχνολογία: Οι Ειδικές Δυνάμεις πρέπει να επενδύσουν σε υψηλή τεχνολογία στους τομείς: Γνωστικής Κυριαρχίας και Προσβολής Σκληρών Στόχων κατά προτίμηση Εξ Αποστάσεως. Οι ελληνικές ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις θα πρέπει να παρακολουθήσουν το ΝΑΤΟϊκό μοντέλο της Γνωστικής Κυριαρχίας, που επιτρέπει σε μικρότερες και ελαφρύτερες δυνάμεις να γνωρίζουν τις κινήσεις/ προθέσεις του εχθρού και να πλήττουν με ακρίβεια κρίσιμα κέντρα διοίκησης-ελέγχου και οπλικά συστήματα. Αντιστρόφως, δε, να αποφεύγουν επιθέσεις και προσβολές από τον εχθρό ώστε να εξασφαλίζουν την επιβίωσή τους.
Αυτό για να επιτευχθεί απαιτείται μεγάλη επένδυση σε ικανότητες Επικοινωνιών/ Ηλεκτρονικών Υπολογιστών/ Κυβερνοπολέμου, και την απόκτηση ασφαλών δικτύων για να λειτουργούν αυτές οι συσκευές. Θα πρέπει να καταφύγουμε σε συγκεκριμένους συμμάχους (βλέπε Γαλλία), που θα μας παρέχουν δορυφορικές συνδέσεις κ.λπ. – κάτι που δεν μπορούν να το παράσχουν οι ΗΠΑ τόσο για λόγους δικής τους ασφάλειας αλλά και πολιτικής ίσων αποστάσεων από τους Συμμάχους, ιδιαίτερα στην ελληνο-τουρκική διένεξη.
Το άλλο σκέλος της τεχνολογικής υπεροχής είναι πιό εφικτό, καθώς στην αγορά διατίθενται πολλά είδη αντιαρματικών συστημάτων Fire & Forget και Top Attack καθώς και άλλων έξυπνων πυρομαχικών (κυρίως Περιφερόμενα Πυρομαχικά), που θα πρέπει να είναι ο κύριος εξοπλιστικός στόχος των ελληνικών ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων. Οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις θα πρέπει να “βαρύνουν” λίγο – σε ποσοστό τόσο που θα ισορροπεί η ευκινησία/ ευελιξία με την ισχύ πυρός, και σε αυτό θα βοηθήσουν νέα μέσα μεταφοράς, όπως ελαφρά οχήματα, σκάφη και ελικόπτερα ειδικών αποστολών.
Μέσα ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων: Θα πρέπει να αποκτηθούν νέα αεροπορικά, ναυτικά και χερσαία μέσα διείσδυσης/ κρούσης από τις Ειδικές Δυνάμεις. Όπως είδαμε στην Ουκρανία, το φυσικό περιβάλλον και η απειλή καθόρισαν το μέσο (θωρακισμένα οχήματα) στο οποίο εστίασαν/ επένδυσαν οι Ουκρανικές ΔΕΕ. Παρομοίως, στην Ελλάδα το φυσικό περιβάλλον και η απειλή ευνοούν τα ναυτικά/ υποβρύχια μέσα Ειδικών Επιχειρήσεων. Οι αμφίβιες δυνάμεις ταχείας αντίδρασης (32 ΤΑΞΠΝ, Ζ’ ΜΑΚ) θα επιβιώσουν της αεροπορίας και του ναυτικού του εχθρού, και θα διεξάγουν έναν πόλεμο ελιγμών χρησιμοποιώντας πολλά, μικρά, θωρακισμένα και οπλισμένα μεταφορικά σκάφη. Τα ελικόπτερα αν και προσφέρουν ταχύτητα αντίδρασης είναι ευάλωτα και για να επιβιώσουν απαιτούν έστω τοπική αεροπορική υπεροχή, αν όχι κυριαρχία, κάτι το οποίο είναι αμφίβολο αν μπορεί να επιτευχθεί. Τα υποβρύχια μέσα διείσδυσης (υποβρύχια οχήματα μεταφοράς δυτών, ημικαταδυόμενα σκάφη, υποβρύχια μεταφοράς ειδικών δυνάμεων) προσφέρουν την μέγιστη δυνατή ασφαλή και αφανή διείσδυση.
Ενσωμάτωση ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων – Συμβατικών Δυνάμεων. Οι ουκρανικές ΔΕΕ και οι Επίλεκτες Μονάδες ενσωματώθηκαν με επιτυχία στις συμβατικές Μονάδες του Στρατού, όποτε αυτό ήταν αναγκαίο, με σημαντικά θετικά αποτελέσματα. Ήταν μία τακτική που δεν φαίνεται να έχει εφαρμογή στα ελληνικά δεδομένα, αλλά σίγουρα καταδεικνύει ότι οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις σε συμβατικό πόλεμο θα πρέπει να συνεργάζονται στενά με τις συμβατικές Μονάδες όλων των Κλάδων. Άλλωστε, η επιχειρησιακή δράση των ελληνικών ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να συνδεθεί άρρηκτα με την υποστήριξη από τα συμβατικά οπλικά συστήματα των τριών Κλάδων, διαφορετικά αυτές δεν έχουν ελπίδα επιβίωσης και εκτέλεσης των αποστολών τους σε συμβατικό πόλεμο. Αυτό προαπαιτεί ότι οι συμβατικές δυνάμεις των τριών Κλάδων θα πρέπει να κατανοήσουν την αξία των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων ως πολύτιμα πολυεργαλεία που υποβοηθούν όχι μόνο την εκτέλεση των δικών τους κλασσικών Κλαδικών αποστολών αλλά και διευρύνουν τις ικανότητές τους προς επίτευξη σκοπών και εκτέλεση αποστολών που μέχρι τώρα δεν μπορούσαν λόγω της αμιγούς συμβατικής φύσης τους.
“Κατανάλωση” ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων: Θα πρέπει να αποδεχθούμε – όπως δείχνει η Ουκρανία – ότι η χρήση των Ειδικών Δυνάμεων σε αποστολές μέσα σε ένα περιβάλλον Συμβατικού Πολέμου Υψηλής Έντασης/ Μεγάλης Διάρκειας θα “καταναλώσει” ταχύτατα το επαγγελματικό και έμπειρο προσωπικό. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητη η δημιουργία μίας εκτενούς αλλά και ποιοτικής Εφεδρείας Ειδικών Δυνάμεων, που θα παρέχει αριθμό μονάδων, πλήρους επάνδρωσης με πολύ καλά εκπαιδευμένο προσωπικό. Θα πρέπει να τεθεί υπό εξέταση η δημιουργία ενός εφεδρικού ΕΤΑ (παλαιότερα καλούνταν έφεδροι στην συγκεκριμένη Μονάδα) με εφέδρους υψηλών στάνταρ και αφοσίωσης – ένα είδος 21st και 23rd SAS Reserves (δέχονται ακόμη και υποψήφιους χωρίς στρατιωτική εμπειρία). Επίσης, κάθε Μονάδα Ειδικών Δυνάμεων θα έπρεπε να διαθέτει μία δύναμη εφέδρων υψηλής ετοιμότητας/ ποιότητας, ενώ οι Εφεδρικές Μοίρες Καταδρομών θα πρέπει να εκπαιδεύονται σε μόνιμη βάση.
Επίλογος
Το κύριο συμπέρασμα από την χρήση Ουκρανικών SOF είναι ότι χάρις στην τεχνολογία C5I και “έξυπνων” φορητών βλημάτων μεγάλης αποτελεσματικότητας οι Ειδικές Δυνάμεις μπορούν πλέον να έχουν κρίσιμη στρατηγική επίδραση ακόμα και ως υποστήριξη συμβατικών δυνάμεων στα πλαίσια συμβατικού πολέμου υψηλής έντασης/ μεγάλης διάρκειας. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΔΕΕ θα απορρίψουν την ανεξάρτητη δράση για την επίτευξη στρατηγικών στόχων, και να υποστηρίζονται από τις συμβατικές δυνάμεις σε αυτό. Η ΔΕΠ είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για την επίτευξη των ανωτέρω σκοπών.
Ωστόσο, για την ώρα, φαίνεται ότι η προσπάθεια εστιάζει στις ΔΕΕ και όχι στις Ειδικές Δυνάμεις. Αν και είναι απόλυτα λογικό το “κτίσιμο” ΔΕΕ υψηλών ικανοτήτων να απορροφά χρόνο, χρήμα και την προσοχή της ηγεσίας, θα πρέπει να βρεθεί ένα σχέδιο για αναβάθμιση των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων τόσο ποσοτικά, ήτοι με 100% επάνδρωση και εξασφάλιση ικανής/ ποιοτικής Εφεδρείας, όσο και ποιοτικά, ήτοι με την απόκτηση σύγχρονων ατομικών υλικών, νέου φορητού οπλισμού, νέου βαρέως οπλισμού, επικοινωνιών και συστημάτων διοίκησης-ελέγχου, μέσων μεταφοράς και κρούσης.
