Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 2020 στην ιστοσελίδα POGO (Project On Government Oversight) με τον τίτλο «Uncorrected Design Flaws, Cyber-Vulnerabilities, and Unreliability Plague the F-35 Program» και συντάκτη τον Dan Grazier (ο POGO, ο οποίος ιδρύθηκε το 1981, ως ένας ανεξάρτητος οργανισμός ελέγχου της αμερικανικής κυβέρνησης). Το άρθρο αναφέρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το F-35 Lightning II, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Υπηρεσία Επιχειρησιακών Δοκιμών και Αξιολόγησης (DOT&E : Director Operational Test and Evaluation). Η μετάφραση έγινε από τη συντακτική ομάδα του «DefenceReview.gr».

«Καθώς το πρόγραμμα F-35 τείνει προς το τέλος της πολλά καθυστερημένης περιόδου επιχειρησιακών δοκιμών και την συνεπακόλουθη απόφαση παραγωγής πλήρους ρυθμού, τα αναπάντητα ερωτήματα, σχετικά με την μαχητική αποτελεσματικότητα και την καταλληλότητα του, για τον αεροπορικό στόλο παραμένουν. Το γραφείο δοκιμών όπλων του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, στην έκθεση του για το 2019, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές του 2020, δίνει μια εικόνα μιας ανολοκλήρωτης σχεδίασης και ενός τρωτού αεροσκάφους το οποίο μπορεί να μην καταφέρει ποτέ να εκτελέσει πολλές από τις προβλεπόμενες λειτουργίες του. Η έκθεση του Διευθυντή του DOT&E περιλαμβάνει τα εξής:

-Το πολυβόλο του F-35A όχι μόνο δεν μπορεί να πυροβολήσει σωστά, αλλά δημιουργεί ρωγμές στο αεροσκάφος όταν το κάνει.

-Δεν έχει υπάρξει αισθητή βελτίωση στη συνολική αξιοπιστία του προγράμματος, από το 2016 και μετά.

-Το σύνολο του συστήματος F-35 παραμένει τρωτό σε κυβερνοαπειλές.

-Η εγκατάσταση των εξομοιωτών, αναγκαία για την πλήρη δοκιμή του αεροσκάφους και την εκπαίδευση των πιλότων, παραμένει ανολοκλήρωτη.

Όπως πρόσφατα δημοσίευσε ο POGO, ένα εμπιστευτικό έγγραφο του Γραφείου Προγράμματος F-35, το οποίο καταγράφει τον αυξανόμενο αριθμό των σχεδιαστικών ελαττωμάτων, βρέθηκε στα χέρια μας στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Καθώς το πρόγραμμα προσεγγίζει τη στιγμή της απόφασης πλήρους ρυθμού παραγωγής ο συνολικός αριθμός των άλυτων σχεδιαστικών ελαττωμάτων έχει αυξηθεί κατά 10, πάνω από το συνολικό αριθμό που αναφέρθηκε από το DOT&E τον Ιανουάριο, όταν ο συνολικός αριθμός των ελαττωμάτων θα έπρεπε να είχε μειωθεί. Το Γραφείο Προγράμματος F-35 δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας να σχολιάσει την έκθεση.

Τα άλυτα σχεδιαστικά ελαττώματα προσθέτουν ρίσκο

Οι Αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις έθεσαν υψηλούς στόχους για το πρόγραμμα F-35 στο ξεκίνημα του το 2001. Το πρόγραμμα έθεσε 536 προδιαγραφές επιδόσεων για τις λειτουργικές απαιτήσεις του αεροσκάφους και των συστημάτων του. Μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου 2019 το πρόγραμμα είχε ικανοποιήσει μόνο 493 εξ αυτών.

Το γραφείο του προγράμματος αναμένεται να αναθεωρήσει επίσημα το αρχικό συμβόλαιο με τη Lockheed Martin πριν την έναρξη παραγωγής πλήρους ρυθμού για να διαγράψει κάποιες από τις απαιτήσεις και να ολοκληρώσει το υπόλοιπο των εργασιών στη διάρκεια των τελευταίων αναπτυξιακών προγραμμάτων. Η έκθεση του DOT&E δεν περιλαμβάνει μια πλήρη λίστα των στόχων που δεν επιτεύχθηκαν, αλλά αναφέρει ότι το αεροσκάφος δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές αντοχής της ατράκτου του. Αυτό σημαίνει ότι το αεροσκάφος είναι πιθανό να μην αντέξει για όσο σχεδιάστηκε και η ετοιμότητα θα επηρεαστεί αρνητικά από την αποτυχία δημιουργίας ενός αποτελεσματικού δικτύου υποστήριξης και συντήρησης. Η έκθεση του DOT&E αναφέρει ότι πολλοί από τους ανικανοποίητους στόχους μπορεί να μην επιτευχθούν ποτέ ή θα επιτευχθούν στη διάρκεια των τελευταίων αναπτυξιακών προγραμμάτων.

Παρά την αυτό-συγχαρητήρια διακήρυξη του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας το 2018, ότι το πρόγραμμα ολοκλήρωσε την προβληματική αναπτυξιακή διαδικασία, το DOT&E αναφέρει ότι στην πραγματικότητα το συμβόλαιο της φάσης ανάπτυξης «μπορεί να χρειαστεί χρόνια για να ολοκληρωθεί». Στο μεταξύ, οι πιλότοι σήμερα αντιμετωπίζουν ένα αεροσκάφος με προβλήματα που απαιτεί απ’ αυτούς να εργαστούν μεταξύ ελαττωματικών συστημάτων, τα οποία σύμφωνα με το DOT&E «μπορεί να παρατηρηθούν από τις επιχειρησιακές δοκιμές και τις επιχειρήσεις στο πεδίο μάχης». Μετάφραση: Οι Αμερικανοί πιλότοι θα έχουν ένα υποανάπτυκτο και προβληματικό αεροσκάφος στη μάχης για το ορατό μέλλον.

Εκτός των απαιτήσεων που δεν έχουν και πιθανότατα δεν θα ικανοποιηθούν το πρόγραμμα ακόμα ταλαιπωρείται από εκατοντάδες άλυτα σχεδιαστικά ελαττώματα. Το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας αποκαλεί αυτά τα σχεδιαστικά ελαττώματα ως «αστοχίες» και μέχρι τη δημοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης του DOT&E το F-35 έχει 873. Τα περισσότερα αναγνωρίστηκαν πριν την ανακήρυξη του τέλους της φάσης ανάπτυξης του προγράμματος, επίσημα γνωστή ως φάση ανάπτυξης και επίδειξης του συστήματος, παρέχοντας περισσότερα στοιχεία σχετικά με το πόσο ανώριμη ήταν η απόφαση να τερματιστεί αυτή η φάση.

Το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας χωρίζει αυτές τις αστοχίες σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με τη σοβαρότητα και την επίδραση που έχουν στην ασφάλεια και τις επιδόσεις αποστολής. Η πιο σοβαρή είναι η Κατηγορία 1 ή όσων «μπορεί να επιφέρουν θάνατο, σοβαρό τραυματισμό ή σοβαρή ασθένεια, να επιφέρουν απώλεια ή σοβαρή ζημιά στο οπλικό σύστημα, να περιορίσει σοβαρά την μαχητική ετοιμότητα της υπηρεσίας που το χρησιμοποιεί ή να προκαλέσει παύση της γραμμής παραγωγής». Το DOT&E αναφέρει, στην ετήσια έκθεση του, ότι το πρόγραμμα F-35 ακόμα σημειώνει 13 άλυτες αστοχίες Κατηγορίας 1.

Η έκθεση δεν αναφέρει τις αστοχίες, αλλά μια έκθεση του Ιουνίου 2019, του Defense News, παρέχει μια λίστα των αστοχιών Κατηγορίας 1 μέχρι εκείνη τη στιγμή. Οι μηχανικοί έχουν να αντιμετωπίσουν ακίδες στο πιλοτήριο οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν στους πιλότους πόνο στα αυτιά και τη μύτη, δομική ζημιά, φουσκάλες στην επίστρωση stealth από υπερηχητική πτήση και προβλήματα ελέγχου στα F-35B και F-35C, που δεν επιτρέπει στους πιλότους τον πλήρη έλεγχο του αεροσκάφους στη διάρκεια συγκεκριμένων ελιγμών. [Σημείωση του μεταφραστή: Στις 25 Απριλίου η ιστοσελίδα Defense News αναφέρει σε ανάρτηση της ότι το F-35 αντιμετωπίζει περιορισμούς στις υπερηχητικές πτήσεις. Μπορείτε να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση ΕΔΩ]

Η έκθεση της 28^ης Φεβρουαρίου αναφέρει ότι η διαδικασία επίλυσης των αστοχιών σημειώνει βελτίωση και πλέον έχουν απομείνει μόνο εννέα αστοχίες Κατηγορίας 1, εκ των οποίων τέσσερις έχουν χαρακτηριστεί υψηλής προτεραιότητας. Ενώ δηλαδή το πρόγραμμα επιδιόρθωσε τέσσερις από τις 13 πιο σοβαρές σχεδιαστικές αστοχίες, ο POGO, προγενέστερα, είχε σημειώσει περιπτώσεις επισήμων του γραφείου του προγράμματος που απλά αλλάζουν τους αριθμούς. Λίγα λεπτά πριν τη συνεδρίαση του Deficiency Review Board του προγράμματος F-35 του 2018, έγιναν αλλαγές σε έγγραφα για να καταταγούν κάποιες αστοχίες Κατηγορίας 1 σε κατώτερη κατηγορία αντί να τις επιδιορθώσουν. [Σημείωση του μεταφραστή: Στις 24 Απριλίου η ιστοσελίδα Defense News αναφέρει σε ανάρτηση της ότι από τις 13 πιο σοβαρές σχεδιαστικές αστοχίες έχουν επιδιορθωθεί έξι. Μπορείτε να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση ΕΔΩ]

«Το πρόγραμμα δεν έπρεπε να εισέλθει στη φάση Επιχειρησιακών Δοκιμών και Αξιολόγησης με αστοχίες και σίγουρα δεν πρέπει να εισέλθει σε ρυθμό πλήρους παραγωγής. Μπορεί να παράξετε αεροσκάφη που δεν είναι ασφαλή», δήλωσε ο Tom Christie, που υπηρέτησε ως διευθυντής επιχειρησιακών δοκιμών και αξιολόγησης υπό την Προεδρία του George W. Bush administration στον POGO. «Όταν δεις πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και τα διορθώσεις, πόσα θα έχει θέσει εκτός υπηρεσίας για να τα διορθώσεις;».

Ο αριθμός των σχεδιαστικών αστοχιών είναι ένα ζήτημα, αλλά η έκθεση του 2019 υπογραμμίζει επίσης και την εμμονή τους. Το F-35 εισήλθε σε φάση επιχειρησιακών δοκιμών το Δεκέμβριο 2018 με ένα μεγάλο «τεχνικό χρέος» προβλημάτων τα οποία εντοπίστηκαν αλλά δεν διορθώθηκαν στη διάρκεια της φάσης των αναπτυξιακών δοκιμών, όπως ανέφερε στις αρχές του 2020 το DOT&E. Από τις 873 αστοχίες, που εντοπίστηκαν από το DOT&E μέχρι το Νοέμβριο 2019, περίπου 576 ή το 66% πέρασαν άλυτα στη φάση της ανάπτυξης. Το τεχνικό χρέος του προγράμματος αυξήθηκε στη διάρκεια των επιχειρησιακών δοκιμών καθώς οι δοκιμαστές συνεχίζουν να βρίσκουν νέες αστοχίες, και η έκθεση του DOT&E αναφέρει ότι οι άλυτες αστοχίες «πρέπει να αντιμετωπιστούν από το πρόγραμμα έτσι ώστε στη φάση SDD (System Development and Demonstration) η βασική διαμόρφωση του λογισμικού και του συστήματος να είναι σταθερή, πριν προστεθεί ένας μεγάλος αριθμός νέων ικανοτήτων στο λογισμικό, στη νέα διαμόρφωση του αεροσκάφος σχετική με το Block.4 (μελλοντική ανάπτυξη)».

Αυτό που λέει το DOT&E, με όρους μηχανικής, είναι ότι το συνεχώς διορθωμένο λογισμικό, που ελέγχει τα συστήματα του F-35, είναι ασταθές. Το «κομπιούτερ που τυγχάνει να πετά» είναι ένα πυκνά διασυνδεδεμένο δίκτυο συστημάτων, λογισμικού, όπλων και δεδομένων αποστολής. Κάνοντας μια αλλαγή στο λογισμικό ενός συστήματος, και συχνά αυτό γίνεται, έχει αθέλητα αρνητικές συνέπειες σε ένα άλλο, φαινομενικά μη σχετικό σύστημα. Το DOT&E θέλει το πρόγραμμα να διορθώσει όλες τις υπάρχουσες αστοχίες έτσι ώστε το F-35 να είναι μια σταθερή βάση πάνω στην οποία οι σχεδιαστές και οι μηχανικοί να προσθέσουν νέες ικανότητες τα ερχόμενα χρόνια. Μέχρι να γίνει αυτό, κάθε φορά που μια νέα λειτουργία προστίθεται, πιθανότατα θα δημιουργούνται νέες αστοχίες εκτός των παλαιών, κάτι που θα επιβαρύνει το χρονοδιάγραμμα και θα αυξήσει το κόστος.

Μένει να δούμε πόσο βιώσιμο είναι ένα τέτοιο σενάριο λαμβάνοντας υπόψη ότι το πρόγραμμα είναι ήδη μια δεκαετία πίσω από το αρχικό χρονοδιάγραμμα και με έναν προϋπολογισμό που έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

Αστοχίες στην κυβερνοασφάλεια θέτουν σε κίνδυνο το όλο πρόγραμμα

Η αστάθεια λογισμικού μπορεί να είναι το λιγότερο πρόβλημα του προγράμματος F-35, σε σχέση με τις ανησυχίες στην κυβερνοασφάλεια. Το F-35 βασίζεται σ’ ένα σφιχτά διασυνδεδεμένο δίκτυο συστημάτων υπολογιστών, τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος. Τα προβλήματα μ’ αυτό το σύστημα, καλούμενο ALIS (Autonomic Logistics Information System), έχουν γίνει τόσο εκτεταμένα που αξιωματούχοι του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας ανακοίνωσαν τον Ιανουάριο ότι θα το αντικαταστήσουν μ’ ένα νέο σύστημα το 2022.

Προς το παρόν το πρόγραμμα ακόμα απαιτεί από αυτό το προβληματικό σύστημα να «τρέξει» την επίγεια υποστήριξη του F-35. Το ALIS, το οποίο λειτουργεί η Lockheed Martin, ολοκληρώνει διαγνωστικά εργαλεία συντήρησης, διαχειρίζεται την αλυσίδα εφοδιασμού, τη σχεδίαση αποστολής και την ανάλυση των απειλών. Έχει σχεδιαστεί να συλλέγει δεδομένα υποστήριξης και αποστολής από το αεροσκάφος και μετά να το διαχέει. Τα όσα λέει η αξιολόγηση του DOT&E είναι χαρακτηριστικά:

«Το ALIS παραμένει αναποτελεσματικό και δύσκολο στη χρήση του, ακόμα απαιτεί τη χρήση μεγάλου αριθμού παρακαμπτήριων μεθόδων, έχει προβλήματα με την ακρίβεια και την εγκυρότητα των δεδομένων και απαιτεί μεγάλο χρόνο από το προσωπικό υποστήριξης. Ως αποτέλεσμα δεν επιτρέπει την αποτελεσματική παραγωγή διαθεσιμότητας όπως είχε σχεδιαστεί. Οι χρήστες συνεχίζουν να μην έχουν εμπιστοσύνη στη λειτουργικότητα και σταθερότητα του ALIS».

Η απόφαση αντικατάστασης του ALIS ήρθε μετά από χρόνια προσπάθειας του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας να πείσει τους Αμερικανούς ότι το αξίας $ 16,7 δις δίκτυο θα λειτουργήσει. Το νέο σύστημα θα βασίζεται στη λειτουργία cloud και θα ονομάζεται ODIN (Operational Data Integrated Network). Αυτό σημαίνει ότι μετά την αποτυχία της Lockheed Martin να παράξει ένα λειτουργικό σύστημα, στην πρώτη της προσπάθεια ALIS, το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας θα πληρώσει ξανά την ίδια εταιρία για τη δημιουργία του ODIN.

Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν οι μηχανικοί θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο που θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, αλλά ήδη ξέρουμε ότι στο παρόν, αξιωματούχοι του προγράμματος δεν λαμβάνουν επαρκεί μέτρα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του F-35 και του δικτύου υποστήριξης του, ενώ το πρόγραμμα συνεχίζει να χρησιμοποιεί το ALIS. Το ODIN αναμένεται να στηθεί και να αρχίσει να λειτουργεί το 2022. Μέχρι τότε οι χρήστες θα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το προβληματικό ALIS.

Για έναν μοχθηρό παίκτη ή πιθανό αντίπαλο κάθε ψηφιακό δίκτυο που συνδέει έναν ολόκληρο στόλο μοιάζει με έναν γιγαντιαίο στόχο για κυβερνοεπίθεση. Ο Michael Gilmore, ο πρώην Διευθυντής του DOT&E δήλωσε το 2016 ότι η κυβερνοευαλωτότητα του προγράμματος είναι «σημαντική». Η διείσδυση ενός κακόβουλου λογισμικού στο πληροφοριακό σύστημα του F-35 είναι μια ανησυχία, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα των γνωστών κυβερνοεπιθέσεων. Αυτή η ανησυχία διατυπώθηκε σε έκθεση του Μαρτίου 2020, της επιτροπής US Cyberspace Solarium Commission, που πρότεινε την επέκταση των τρεχουσών προσπαθειών αναζήτησης κακόβουλου λογισμικού στα δίκτυα του Υπουργείου Άμυνας, δηλώνοντας ότι η τρέχουσα αμυντική στάση έχει αποδειχθεί «αναποτελεσματική στην αποτροπή εχθρικών κυβερνοεπιθέσεων».

Οι κυβερνοδοκιμές του F-35 δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί. Τα τρέχοντα σχέδια αφήνουν πολλά στη σφαίρα του επιθυμητού και δείχνουν ότι οι μέχρι σήμερα δοκιμές δεν είναι επαρκώς σχολαστικές. Το DOT&E αναφέρει ότι το πρόγραμμα ακόμα δεν έχει απαντήσει επαρκώς σε πολλές τρωτότητες που έχουν βρεθεί μέχρι στιγμή, στη διάρκεια των δοκιμών. Πολλές από αυτές τις τρωτότητες είναι γνωστές εδώ και χρόνια.

Ο συμβατικός τρόπος με τον οποίο πραγματοποιούνται οι δοκιμές είναι απίθανο να αποκαλύψουν όλες τις πιθανές κυβερνοτρωτότητες. Αντί να γίνουν δοκιμές στο ίδιο το αεροσκάφος ή τα δίκτυα υποστήριξης, όλες οι δοκιμές, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει σε εργαστήρια όπως το Mission Systems Integration Lab στο Fort Worth του Τέξας, όπου εξαρτήματα του αεροσκάφους χρησιμοποιούνται για να μιμηθούν το F-35. Το DOT&E θέλει να μεταφέρει τις δοκιμές εκτός εργαστηρίου και σε πτητικό επίπεδο, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος αξιολόγησης ολόκληρου του δικτύου. Η ανησυχία είναι ότι το εργαστήριο δεν μπορεί να μιμηθεί απολύτως το αεροσκάφος ή όλους τους τρόπους που ένας επιτιθέμενος θα μπορούσε να αποστέλλει δεδομένο προς το ή να αποσπά δεδομένα από το δίκτυο.

Στην περίπτωση του προγράμματος F-35 τα πιθανά σημεία διείσδυσης είναι πολλά και διάφορα. Στο ίδιο το αεροσκάφος ένας χάκερ θα μπορούσε, πιθανά, να αποκτήσει πρόσβαση στα συστήματα επικοινωνιών του F-35, όπως το σύστημα πλοήγησης, το Link-16 και το IFF. Στο έδαφος θα μπορούσε να αποκτήσει πρόσβαση στο σύστημα του αεροσκάφους μέσω του ALIS και στο μέλλον μέσω του ODIN και μέσω του εργαστηρίου επαναπρογραμματισμού όπου προγραμματιστές σχεδιάζουν τους φόρτους δεδομένων αποστολής του F-35. Εάν ένα κακόβουλο λογισμικό, ικανό να διαταράσσει τα συστήματα του αεροσκάφους, να υποκλέβει δεδομένα ή να προσθέτει ψευδή στοιχεία, εισχωρούσε σ’ ένα από τα παραπάνω συστήματα, μοιραία θα διαχέονταν σ’ ολόκληρο το στόλο των F-35 αφού τα δεδομένα διαμοιράζοντα.

Αξιωματούχοι του προγράμματος δεν θέλουν να δοκιμάσουν ένα πραγματικό αεροσκάφος ή εξοπλισμό υποστήριξης αποστολής διότι τείνουν να πιστέψουν ότι αν το κάνουν αυτό θα μπορούσαν να διαταράξουν τις επιχειρήσεις του F-35. Μια σειρά δοκιμών κυβερνοεπιθέσεων ακυρώθηκε το 2015 από φόβο ότι οι δοκιμές θα μπορούσαν να ζημιώσουν το λογισμικό και ουσιαστικά να μολύνουν ολόκληρο το δίκτυο με κακόβουλο λογισμικό. Με την ακύρωση των δοκιμών ή τον περιορισμό τους εντός αποστειρωμένων εργαστηρίων, αξιωματούχοι του προγράμματος, αθόρυβα, αναγνωρίζουν την τρωτότητα του F-35 και του επίγειου δικτύου δεδομένων και ότι οι χάκερ ή κυβερνομαχητές του εχθρού μπορούν να κάνουν πραγματική ζημιά.

Ένα μαχητικό αεροσκάφος που δεν μπορεί να πυροβολήσει σωστά

Ένα από τα μειονεκτήματα του F-35, που μέχρι στιγμής έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είναι αυτό του πυροβόλου του F-35A. Το F-35A έχει εσωτερικό πυροβόλο. Επειδή το F-35 υποτίθεται ότι θα αντικαταστήσει τα A-10 στον πολύ σημαντικό ρόλο της εγγύς αεροπορικής υποστήριξης ένα ακριβές και αποτελεσματικό πυροβόλο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που φίλιοι στρατιώτες είναι σε κοντινή απόσταση από τον εχθρό ή από στόχους που είναι κοντά σε αμάχους, ακριβείς βολές πυροβόλων είναι η καλύτερη λύση από ότι ένας πύραυλος ή μια βόμβα.

Το DOT&E αναφέρει μικρή ή καθόλου πρόοδο στο πρόβλημα του πυροβόλου του F-35A. Όπως ισχύει εδώ και χρόνια οι πιλότοι δεν μπορούν αξιόπιστα να προσβάλουν έναν στόχο με το πολυβόλο του F-35A. Δοκιμές του 2017 έδειξαν ότι οι βολές κατέληξαν μακριά και προς τα δεξιά του στόχου, όπως αυτός απεικονιζόταν στην κάσκα του πιλότου. Οι μηχανικοί διερεύνησαν πολλές επιλογές για να διορθώσουν της ευθυγράμμιση του σκοπευτικού του πυροβόλου. Άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο τοποθετείται το πολυβόλο στην άτρακτο, αναβάθμισαν τις διαδικασίες σκόπευσης και τροποποίησαν το λογισμικό του συστήματος μάχης. Αλλά μέχρι στιγμής δεν είναι σαφές αν το πρόβλημα έχει διορθωθεί διότι καμία από τις λύσεις αυτές δεν έχει δοκιμαστεί με επιτυχία, σύμφωνα με το DOT&E.

Δοκιμές, που ολοκληρώθηκαν το 2019, αποκάλυψαν ότι: Η χρήση του πυροβόλου δημιουργεί δομική ζημιά στο αεροσκάφος. Το DOT&E αναφέρει ότι Μοίρες που επιχειρούν με νεότερα μοντέλα του F-35A εντόπισαν ρωγμές στο αεροσκάφος, κοντά στο πυροβόλο, στη διάρκεια εκπαιδευτικών πτήσεων κατά τις οποίες οι πιλότοι έκαναν χρήση του πυροβόλου. Το πρόβλημα των ρωγμών είναι αρκετά σοβαρό έτσι ώστε η Πολεμική Αεροπορία έλαβε την ακατανόητη απόφαση να πει στους πιλότους να χρησιμοποιούν το πυροβόλο ορισμένων F-35 μόνο στη μάχη. Μένει να διευκρινιστεί το πώς η Πολεμική Αεροπορία περιμένει να καταρρίψει ένα εχθρικό αεροσκάφος αν οι πιλότοι δεν μπορούν να πυροβολήσουν κατά την εκπαίδευση.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το DOT&E αναφέρει ότι «το εσωτερικό πυροβόλο του F-35A παραμένει μη αποδεκτό».

Το F-35B των Πεζοναυτών και το F-35C του Ναυτικού χρησιμοποιούν εξωτερικά ατρακτίδια πυροβόλων. Η έκθεση του DOT&E παρέχει λιγότερες λεπτομέρειες σχετικά μ’ αυτά, απλά αναφέρει ότι τα ατρακτίδια δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ακριβείας όπως το πυροβόλο του F-35A. Η έκθεση λέει ότι τα αποτελέσματα ευστοχίας, στη διάρκεια δοκιμών, έχουν συνέπεια και «ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές του συμβολαίου».

Η τελευταία δήλωση είναι περίεργη για να συμπεριληφθεί με μια έκθεση επιχειρησιακών δοκιμών, διότι μιλά για κάτι που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί στη διάρκεια της φάσης των δοκιμών ανάπτυξης. Ο εν αποστρατεία Σμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας Jim Burton περιέγραψε τις δοκιμές ανάπτυξης στο βιβλίο του The Pentagon Wars ως «πολύ ελεγχόμενες, με έμφαση στις μηχανικές δοκιμές, σχεδιασμένες να προσδιορίσουν αν ένα νέο οπλικό σύστημα ανταποκρίνεται στις τεχνικές προδιαγραφές και τις επίσημες προδιαγραφές του συμβολαίου». Σύμφωνα με τον Gilmore, του πρώην Διευθυντή του DOT&E, οι προδιαγραφές του συμβολαίου δεν μπορούν να συμπεριλάβουν όλα όσα ένα οπλικό σύστημα πρέπει να κάνει. «Ένα μαχητικό αεροσκάφος που δεν μπορεί να πετάξει ή δεν μπορεί να μεταφέρει ένα οπλικό φορτίο προφανώς είναι μη αποδεκτό», έγραψε σε ένα άρθρο το 2015 για το National Defense. «Αλλά ένα αεροσκάφος που ικανοποιεί μόνο αυτές τις προδιαγραφές δεν θα μπορεί, εξασφαλισμένα, να διεισδύσει στην εχθρική αεράμυνα και να καταστρέψει στόχους».

Οι επιχειρησιακές δοκιμές υποτίθεται ότι γίνονται για να προσδιοριστεί αν το αεροσκάφος μπορεί να αποδώσει στη μάχη και είναι κατάλληλο για χρήση. Το να λέμε ότι κάτι ικανοποιεί τις προδιαγραφές του συμβολαίου δεν είναι το ίδιο με το να λέμε ότι είναι αποτελεσματικό στη μάχη. Κάθε πυροβόλο μπορεί να είναι ικανό να προσβάλει στόχους σε συνθήκες εργαστηρίου, αλλά είναι η ικανότητα της προσβολής στόχων στην μάχη και η παραγωγή των επιθυμητών αποτελεσμάτων που καθιστούν ένα όπλο πραγματικά αποτελεσματικό.

Οι δοκιμές του F-35 ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί

Παρά το γεγονός ότι είχε δύο δεκαετίες να προετοιμαστεί, το πρόγραμμα απέτυχε να κάνει επαρκείς προετοιμασίες δοκιμών του F-35. Οι ηγέτες του προγράμματος σχεδίαζαν, από αρχής, να πραγματοποιήσουν εκτεταμένη χρήση προπλασμάτων και εξομοιωτών για να δοκιμάσουν τις πιο σύνθετες αποστολές που υποτίθεται πως πρέπει να εκτελεί το F-35, αλλά απέτυχαν να φτιάξουν ένα επαρκές πλάνο ή να χρηματοδοτήσουν τους αναγκαίους εξομοιωτές. Τα αεροπορικά πεδία δοκιμών των δυτικών ΗΠΑ στερούνται του απαραίτητου εξοπλισμού για να δημιουργήσουν το ίδιο επιβλητικό αντιαεροπορικό δίκτυο άμυνας, που ένα ανεπτυγμένο έθνος θα ανέπτυσσε κατά του F-35. Επιπρόσθετα οι αποστάσεις δεν είναι αρκετά μεγάλες για δοκιμές σχηματισμών, έως και οκτώ αεροσκαφών, με στόχο τη δοκιμή της ικανότητας του F-35 να λειτουργεί εντός μιας ολοκληρωμένης ομάδας, μέσω του διαμοιρασμού των δεδομένων στοχοποίησης και του ραντάρ.

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του περιορισμένου χώρου το πρόγραμμα χρειάζεται μια εξειδικευμένη εγκατάσταση εξομοιωτών, η οποία εξομοιώνει το F-35 και το σύγχρονο πεδίο μάχης. Το αρχικό σχέδιο του 2001 επιφόρτισε την Lockheed Martin για τη δημιουργία της εγκατάστασης VSIM (Verification Simulator), για να δοκιμαστούν οι μαχητικές ικανότητες και τα σενάρια που δεν μπορούν να δοκιμαστούν στα αεροπορικά πεδία δοκιμών. Αλλά στα 14 χρόνια, από το 2001 μέχρι το 2015, η Lockheed Martin απέτυχε να παράξει έναν χρηστικό εξομοιωτή.

Τον Αύγουστο του 2015, το Γραφείο Προγράμματος F-35 αποφάσισε να μεταφέρει το πρόγραμμα στο Ναυτικό, το οποίο υποσχέθηκε ότι μπορεί να παραδώσει έναν εξομοιωτή υψηλής πιστότητας, με την ονομασία JSE (Joint Simulation Environment), έγκαιρα, για την έναρξη των επιχειρησιακών δοκιμών.

Παραδόξως ο αντικαταστάτης εξομοιωτής δεν είναι έτοιμος και είναι δύο χρόνια εκτός χρονοδιαγράμματος. Το DOT&E αναφέρει ότι ο εξομοιωτής θα έπρεπε να είναι έτοιμος, για τις αρχικές επιχειρησιακές δοκιμές και αξιολογήσεις, το καλοκαίρι του 2020. Η εγκατάσταση στο Naval Air Station στο Patuxent River του Μέρυλαντ είναι έτοιμη, αλλά το λογισμικό του εξομοιωτή δεν είναι ακόμα έτοιμο.

Επιπλέον, οι σχεδιαστές δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμα τις διαδικασίες πιστοποίησης και διαπίστευσης για να επιβεβαιώσουν ότι το λογισμικό του εξομοιωτή αναπαράγει με ακρίβεια την επίδοση ενός πραγματικού αεροσκάφους κατά την πτήση. Χωρίς πιστοποίηση ο εξομοιωτής απλά θα είναι μια παρουσίαση για το τι, σύμφωνα με τους κατασκευαστές, μπορεί να κάνει το F-35. Για να πιστοποιήσουν το λογισμικό του εξομοιωτή οι προγραμματιστές πρέπει να ενσωματώσουν τα δεδομένα που συλλέγονται κατά τις πτήσεις στα αεροπορικά πεδία δοκιμών, για το πώς το σύστημα αποστολής του αεροσκάφους ανταποκρίθηκε όταν το αεροσκάφος αντιμετώπισε απειλές. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα για την εξασφάλιση ότι ο JSE εξομοιώνει με ακρίβεια πραγματικές συνθήκες. Το DOT&E αναφέρει ότι η διαδικασία αυτή είναι σε εξέλιξη.

Όταν η εγκατάσταση των εξομοιωτών ολοκληρωθεί το σχέδιο επιχειρησιακών δοκιμών κάνει λόγω για την εκτέλεση 64 αποστολών. Η εγκατάσταση είναι επίσης πολύ σημαντική για την ανάπτυξη και δοκιμή της αναβάθμισης Block 4 τα ερχόμενα χρόνια, άρα περεταίρω καθυστερήσεις θα μπορούσαν να έχουν αρνητική επίδραση στη δοκιμή του F-35 και στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού του τα ερχόμενα χρόνια.

Η απόφαση του 2015 θα φύγει το πρόγραμμα από τη Lockheed Martin τουλάχιστον έχει λογική, σε αντίθεση με την αρχική απόφαση η εταιρία να φτιάξει την εγκατάσταση των εξομοιωτών. Η παραχώρηση αυτού του έργου στη Lockheed Martin ήταν σαν να πληρώνεις ένα μαθητή γυμνασίου να γράψει τις εξετάσεις τους, υπό την έννοια ότι ο εξομοιωτής θα χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει αν το αεροσκάφος που προσπαθούν να πουλήσουν στην κυβέρνηση μπορεί να αποδώσει όπως διαφημίζεται.

Αλλά το Ναυτικό, που φτιάχνει τον εξομοιωτή, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη Lockheed Martin για να ολοκληρώσει το πρόγραμμα, που σημαίνει ότι η εταιρία έχει ήδη πληρωθεί για να φτιάξει τον αρχικό εξομοιωτή, που δεν παραδόθηκε και τώρα θα πληρωθεί ξανά για να βοηθήσει στην κατασκευή του νέου εξομοιωτή. Ακόμα και αυτή η ρύθμιση αντιμετωπίζει προβλήματα στην εξέλιξη του. Ένα παράδειγμα είναι η αντιπαράθεση για το «F-35-in–a–box». Το Ναυτικό χρειάζεται αυτό το μοντέλο εξομοιωτή από τη Lockheed Martin για βασικές επιχειρήσεις του F-35. Η εταιρία έκανε χρήση μια διαφωνίας επί του συμβολαίου για να καθυστερήσει την παράδοση του λογισμικού, που οδήγησε στην γενικότερη καθυστέρηση των επιχειρησιακών δοκιμών.

Το DOT&E αξίζει εύσημα που παραμένει ακλόνητο στο να επιμένει στην ολοκλήρωση της εγκατάστασης των εξομοιωτών, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το πλήρες πρόγραμμα επιχειρησιακών δοκιμών. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια ανάπτυξης και δοκιμών η πολιτική πίεση συνεχίζει να αυξάνει υπέρ της έναρξης του ρυθμού πλήρους παραγωγής του F-35.

Οι καθυστερήσεις σχετικά με το JSE θα μπορούσαν εύκολα να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία να περιοριστεί χρονικά η διαδικασία επιχειρησιακών δοκιμών. Η αργή πρόοδος του αρχικού προγράμματος εξομοιωτών και στη συνέχεια η καθυστέρηση παραδόσεων, αναγκαίων για την ολοκλήρωση του αντικαταστάτη εξομοιωτή, δίνει τουλάχιστον την εντύπωση ότι αξιωματούχοι της Lockheed Martin αποπειρώνται να μηχανευτούν ένα τέτοιο σενάριο. Εάν το πρόγραμμα αρχικών επιχειρησιακών δοκιμών και αξιολογήσεων περιοριστεί είναι αμφίβολο ότι θα μάθουμε ποτέ αν το πρόγραμμα ήταν πραγματικά αποτελεσματικό στη μάχη, για το σύνολο των αποστολών που αναμένεται να εκτελεί.

Το F-35 είναι σπάνια διαθέσιμο για πτήση

Ανεξάρτητα από τις ικανότητες που το F-35 θα μπορούσε θεωρητικά να εισαγάγει στην εναέρια μάχη, αυτές θα είναι χρήσιμες όταν το αεροσκάφος πετάει. Το να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της αξιοπιστίας του στόλου των F-35 είναι μια πολύπλοκη αποστολή, λόγω των διαφόρων στατιστικών που χρησιμοποιούνται για να καταγράψουν την κατάσταση του στόλου. Αλλά, με οποιοδήποτε μέτρο, το F-35 συνεχίζει να υποαποδίδει.

Παραδοσιακά το μέγεθος που χρησιμοποιεί η Πολεμική Αεροπορία, για να κρίνει την κατάσταση του αεροπορικού στόλου, είναι η διαθεσιμότητα. Η διαθεσιμότητα υπολογίζεται διαιρώντας τον αριθμό των ωρών πτήσης, που μπορεί ένα αεροσκάφος να εκτελέσει σε μια τουλάχιστον αποστολή (βαθμός  ικανότητας αποστολής), με το συνολικό αριθμό ωρών πτήσης του συνόλου των αεροσκαφών. Με βάση αυτό το μέγεθος η κατάσταση του στόλου των F-35 παραμένει κάτω από το στόχο του προγράμματος για 65% διαθεσιμότητα. Η έκθεση δεν αναφέρει το ακριβές ποσοστό διαθεσιμότητας, απλά λέει: «Ο μηνιαίος μέσος όρος ολόκληρου του στόλου, της Αμερικανικής Αεροπορίας, για τους 12 μήνες, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019, είναι κάτω του στόχου του 65%». Χωρίς να δίνει συγκεκριμένους αριθμούς το DOT&E αναφέρει ότι το αεροσκάφος, στον ενεργό επιχειρησιακό στόλο, περίπου το 1/3 του συνολικού στόλου, επίσης δεν κατάφερε διαθεσιμότητα 65% τους 12 μήνες πριν το Σεπτέμβριο του 2019, αλλά πέτυχε το στόχο αυτό τους τρείς τελευταίους μήνες του οικονομικού έτους 2019.

Αξιωματούχοι του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, εκτός του χώρου της Αεροπορίας, προφανώς επιλέγουν να υπογραμμίζουν τον βαθμό ικανότητας αποστολής (MC : Mission Capable) ως μέτρο της κατάστασης του στόλου. Υπολογίζεται κατά μονάδα και εκφράζει το ποσοστό των αεροσκαφών, ικανών να εκτελούν τουλάχιστον μια από τις προβλεπόμενες αποστολές. Ένα αεροσκάφους που απλά μπορεί να απογειωθεί κατατάσσεται στη λίστα των ικανών προς αποστολή. Προτιμούν αυτό το μέγεθος από το πιο αυστηρό μέγεθος της πλήρους ικανότητας αποστολής (FMC : Full Mission Capable), που είναι το ποσοστό των αεροσκαφών που είναι έτοιμα να εκτελέσουν όλες τις προβλεπόμενες αποστολές. Για παράδειγμα, ένα F-35 μπορεί να είναι ικανό να εκτελεί αεροπορικές προσβολές, αλλά μια αστοχία στο ραντάρ να μην του επιτρέπει την ιχνηλάτηση στόχων στον αέρα. Για ένα αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων όπως είναι το F-35, ο βαθμός FMC είναι ένα πιο σχετικό μέγεθος. Σύμφωνα με το DOT&E:

Κανένα τμήμα του στόλου, συμπεριλαμβανομένου του μάχιμου στόλου δεν μπόρεσε να διατηρήσει ποσοστό MC 80%, που έθεσε ο Υπουργός Άμυνας Mattis. Ωστόσο, συγκεκριμένες μονάδες κατάφεραν τον στόχο του 80% για μικρές περιόδους, στη διάρκεια επιχειρήσεων ανάπτυξης. Σε μια παρόμοια τάση στη διαθεσιμότητα, ο βαθμός MC και FMC του συνόλου του αμερικανικού στόλου βελτιώθηκε ελαφρά το 2019. Τα ποσοστά FMC υστέρησαν των συνολικών ποσοστών MC με μεγάλη διαφορά, δείχνοντας χαμηλή ετοιμότητα για τις αποστολές που απαιτούνται από ένα ικανό αεροσκάφος. Και οι τρείς εκδόσεις πέτυχαν σχεδόν παρόμοιους βαθμούς MC, αλλά σημαντικά διαφορετικούς βαθμούς FMC. Το F-35A σημείωσε την καλύτερη επίδοση FMC, ενώ ο στόλος των F-35C σημείωσε έναν ιδιαίτερα χαμηλό βαθμό FMC. Ο βαθμός FMC του F-35B ήταν σχεδόν στο ενδιάμεσο των άλλων δύο εκδόσεων.

Σε αντίθεση με την έκθεση του προηγούμενου έτους το DOT&E επιτέλους περιέλαβε στοιχεία που αφορούν στο βαθμό FMC του F-35, αν και δεν έδωσε τον αριθμό-ποσοστό. Ο βαθμός FMC είναι το καλύτερο μέγεθος για την επίδοση του αεροσκάφους. Σε μια ομιλία, στις 9 Μαρτίου 2020, στο Mitchell Institute for Aerospace Studies, ο Ταξίαρχος της Αμερικανικής Αεροπορίας David Abba, Διευθυντής του Γραφείου Ολοκλήρωσης του F-35, δήλωσε: «Ειλικρινά, στην μάχη 5^ης γενιάς, σε τύπο μάχης near–peer που αναμένουμε και είναι ο λόγος που αγοράσαμε αυτό το αεροσκάφος, ο βαθμός FMC είναι εκεί που πρέπει να είμαστε».

Το DOT&E υπογραμμίζει την έλλειψη σε ανταλλακτικά ως τον κύριο και μεγαλύτερο λόγο για τους χαμηλούς ρυθμούς ετοιμότητας, με κλονισμό της συντήρησης και αεροσκάφη στα υπόστεγα να αναμένουν τροποποιήσεις. Πηγές είπαν στον POGO ότι οι βαθμοί FMC παραμένουν κοντά στα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα-δημοσιευμένα μεγέθη. Τα μεγέθη αυτά αφορούν σε έκθεση του Απριλίου 2019 του GAO (Government Accountability Office) σχετικά με την συντήρηση του F-35, η οποία περιλαμβάνει και ένα διάγραμμα που δείχνει ότι το σύνολο του αμερικανικού στόλου των F-35, σε όλους τους κλάδους, εμφανίζει μέσο όρο βαθμού FMC 26,8%.

Τα διαθέσιμα δεδομένα απεικονίζουν ένα πρόγραμμα που έχει επιδείξει μικρή βελτίωση στην αξιοπιστία του. Αν το αεροσκάφος έπρεπε σήμερα να αναπτυχθεί μαζικά για μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας, το μεγαλύτερο μέρος του στόλου των F-35 θα παρακολουθεί τη σύγκρουση από τα παρασκήνια.

Το DOT&E ξανά υπό απειλή

Ο μόνος λόγος που γνωρίζουμε για πολλά από αυτά τα ζητήματα είναι γιατί το Κογκρέσο δημιούργησε ένα ανεξάρτητο γραφείο επιχειρησιακών δοκιμών το 1983. Πριν, το Κογκρέσο και οι φορολογούμενοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να  βασίζονται σε πληροφορίες δημοσιευμένες από τη γραφειοκρατία του Υπουργείου Άμυνας σχετικά με τα όπλα που αγοράζουν με τα δολάρια των φορολογούμενων. Οι διάφορες υπηρεσίες λειτουργούν από άτομα με προσωπικό, και συχνά με οικονομικό, διακύβευμα, στο να είναι σίγουροι ότι τα όπλα που αγοράζουν καταλήγουν σε παραγωγή πλήρους ρυθμού, ανεξάρτητα αν αποδίδουν όπως διαφημίστηκαν. Μέλη του Κογκρέσου δημιούργησαν το DOT&E, ανεξάρτητο από τη γραφειοκρατία του Υπουργείου Άμυνας και παρά τη σφοδρή αντίδραση των αμυντικών κατασκευαστών, με στόχο να εξασφαλίσει ότι οι πληροφορίες που λαμβάνει δεν έχουν φιλτραριστεί ή αλλοιωθεί.

Μη έχοντας τη δυνατότητα να ελέγξουν το DOT&E, οι αμυντικοί κατασκευαστές και οι υποστηρικτές τους επανειλημμένα έχουν προσπαθήσει να το τερματίσουν. Ο Υπουργός Άμυνας Mark Esper, που βρίσκεται σε εκπαιδευτική άδεια, από τη θέση του ως υποστηρικτής της Raytheon, στην υπηρεσία της κυβέρνησης, τώρα εμφανίζεται να ακολουθεί αυτή την παράδοση. Υπό το πρόσχημα της απελευθέρωσης δαπανών για την πληρωμή προγραμμάτων υψηλής προτεραιότητας, ο Esper δημοσίευσε το σχέδιο του να αντιμετωπίσει τη σπατάλη στο «fourth estate» ή στις υπηρεσίες υποστήριξης του Υπουργείου Άμυνας εκτός των Κλάδων. Σε ένα γράφημα του FY 2021 Defense Wide Review, βρήκαμε ότι το DOT&E βρίσκεται, για μια ακόμη φορά, υπό κατάργηση.

Υπάρχουν πολλά σπάταλα προγράμματα που θα μπορούσαν να κοπούν από τη γραφειοκρατία του Υπουργείου Άμυνας, πολλά εκ των οποίων δεν θα λείψουν. Το DOT&E δεν είναι ένα εξ αυτών. Χωρίς αυτό, οι Κλάδοι του Πενταγώνου θα μπορούν να διοχετεύουν δικές τους πληροφορίες που χρειάζονται προκειμένου να διατηρήσουν τα προγράμματα που θέλουν ενεργά, με τον ελάχιστο αποτελεσματικό έλεγχο.

Το Κογκρέσο πρέπει να επιμείνει για να προστατεύσει το δικό του και το συμφέρον των πολιτών και να διασφαλίσει ότι αυτή η πρόταση θα αποτύχει. Ακολούθως, το Κογκρέσο πρέπει να αναλάβει δράση για να διαλύσει τη μεγαλύτερη ελπίδα της αμυντικής βιομηχανία που είναι ο τερματισμός των ετήσιων εκθέσεων του DOT&E. Οι ετήσιες εκθέσεις ήταν να τερματιστούν το 2021, αλλά μια τροποποίηση του 2020 που προτάθηκε από την εκπρόσωπο Katie Porter επέκτεινε την έκδοση τους μέχρι το 2025. Το Κογκρέσο πρέπει να καταστήσει τις ετήσιες εκθέσεις μια μόνιμη απαίτηση και όχι μια απαίτηση υποκείμενο αναθεώρησης.

Συμπέρασμα

Καθώς το F-35 συνεχίζει να πηγαίνει τρεκλίζοντας προς το τέλος των επιχειρησιακών δοκιμών πρέπει να αποκτήσουμε μια καθαρότερη εικόνα των πραγματικών ικανοτήτων του προγράμματος και των αστοχιών που πρέπει να διορθωθούν. Αν και όταν το JSE ολοκληρωθεί και οι εναπομείναντες δοκιμές ολοκληρωθούν το DOT&E θα αξιολογήσει όλα τα δεδομένα από τις δοκιμές και θα συμπεριλάβει μια αξιολόγηση στην επίσημη έκθεση των Αρχικών Επιχειρησιακών Δοκιμών και Αξιολόγησης.

Αυτό θα είναι το τελικό νομικό εμπόδιο πριν την πολλά αναμενόμενη απόφαση έναρξης παραγωγής πλήρους ρυθμού, τον Οκτώβριο 2020, σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα. Το αρχικό χρονοδιάγραμμα ανέφερε έναρξη παραγωγής πλήρους ρυθμού το 2014, έξι χρόνια πριν.

Στην ουσία, το Υπουργείο Άμυνας συμπεριφέρθηκε στην διαδικασία της Αρχικής Επιχειρησιακής Δοκιμής και Αξιολόγησης ως μια απλή τυπικότητα, παρά το ότι ο ομοσπονδιακός νόμος εντέλει τις επιχειρησιακές δοκιμές ως πρόδρομο της παραγωγής πλήρους ρυθμού. Περισσότερα από 440 F-35 έχουν παραδοθεί στους τρείς Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων και επιπλέον αεροσκάφη έχουν παραδοθεί σε συμμάχους των ΗΠΑ. Αξιωματούχοι του Υπουργείου Άμυνας ανακοίνωσαν, το 2019, μια συμφωνία με την κύρια ανάδοχο εταιρία, διάρκειας τριών ετών, για την παραγωγή 478 F-35 για τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Η παραγωγή πλήρους ρυθμού αφορά σε 160 F-35 το χρόνο, που είναι ο αριθμός των αεροσκαφών που θα παραχθούν στην παρτίδα 13 (Lot 13). Με τη συμφωνία αυτή, το Υπουργείο Άμυνας έλαβε de facto απόφαση παραγωγής πλήρους ρυθμού, παρά το ότι το πρόγραμμα δεν έχει ακόμα εκπληρώσει τα νομικά κριτήρια που να δικαιολογούν μια τέτοια κίνηση.

Όπως μια ακόμα ετήσια έκθεση επιχειρησιακών δοκιμών ξεκάθαρα δείχνει, αυτό που θα πάρουμε αντί των χρημάτων μας είναι ένα θανατηφόρο προβληματικό αεροσκάφος που θα χρειαστεί εκτεταμένες και δαπανηρές εργασίες και αναβαθμίσεις για αρκετά χρόνια. Στην ουσία, η Lockheed Martin θα πληρωθεί τουλάχιστον δύο φορές προκειμένου να κάνει αυτά τα αεροσκάφη όπως πρέπει. Κάθε ισχυριζόμενη εξοικονόμηση, ταχέως θα ενσωματωθούν, όσο πλησιάζει η ώρα του λογαριασμού της επιτάχυνσης παραγωγής μιας ανολοκλήρωτης σχεδίασης αεροσκάφους».