Επί σειρά ετών, κύριε Πρόεδρε, έχει καλλιεργηθεί σε αυτή τη χώρα η αντίληψη ότι δεν χρειαζόμαστε όπλα για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα κι ότι τα χρήματα που θα ξοδεύαμε για όπλα θα μπορούσαμε να τα δαπανήσουμε για σχολεία και νοσοκομεία. Ότι είναι προτιμότερο να υποδεχτούμε τους αλλόφυλους εισβολείς με γαρίφαλα, αν πάλι δεν τα έχουμε καταναλώσει το προηγούμενο βράδυ στα μπουζούκια. Κι ακόμη ότι δεν χρειάζεται να έχουμε στράτευμα, από τη στιγμή που δεν πρόκειται να πολεμήσουμε. Κι αν συμβεί καμία στραβή στη… βάρδια μας, τότε θα σπεύσουν οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα επέμβει η Ευρώπη μαζί με τις ΗΠΑ για να πετύχουν μια σχετικά περιορισμένη ήττα. Κάτι σαν τα Ίμια ένα πράγμα, όπου δήθεν εξακολουθούν κατά κάποιον τρόπο να μας ανήκουν, αλλά δεν περπατάει σε αυτά ούτε ελληνική κατσίκα. Δηλαδή κατσίκα Έλληνος τσοπάνη, για να ακριβολογούμε!
Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ για το LIBERAL
Ταυτόχρονα, θέλουμε να ανακηρύξουμε ΑΟΖ και ονειρευόμαστε ότι θα ξοδέψουμε σε διακοποδάνεια άλλα δύο ΑΕΠ της χώρας χωρίς να έχουμε μερικές φρεγάτες για να προστατεύσουν τα γεωτρύπανα ή για να αποκρούσουν τους πειρατές.
Θα μου πείτε ότι στο παρελθόν οι μεγάλοι εξοπλισμοί έδωσαν περιθώρια για μεγάλα «κόλπα». Θα συμφωνήσουμε. Αλλά αυτό το γεγονός δεν ακυρώνει την ανάγκη νέων εξοπλισμών. Να το πούμε, κύριε Πρόεδρε, ξεκάθαρα στον κόσμο. Η Ελλάδα χρειάζεται όπλα και μάλιστα από τα πλέον σύγχρονα. Αυτός ναι, είναι ένας καλός λόγος για να πληρώσουμε οι Έλληνες έναν ειδικό φόρο. Όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Άλλη μία φορά, λοιπόν!
Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ειρήνη πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο. Και εν πάση περιπτώσει, η δαπάνη χρημάτων για την αγορά εξοπλισμών είναι αυτή που κτίζει συμμαχίες και όχι η ευγνωμοσύνη των ισχυρών αλλοφύλων για τον Παρθενώνα και τον Σωκράτη. Αγοράζοντας κανόνια και φρεγάτες αγοράζουμε και χρόνο. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Την ίδια ώρα, κύριε Πρόεδρε, απαιτείται μία ουσιαστική αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο και ευέλικτο στράτευμα, εξοπλισμένο με σύγχρονα και έξυπνα όπλα. Δεν μπορεί να έχουμε τους περισσότερους στρατηγούς στο ΝΑΤΟ και δεν μπορεί το μεγαλύτερο μέρος των αμυντικών μας δαπανών να αφορά τους μισθούς των στρατιωτικών. Πρέπει να συζητηθούν όλα από την αρχή. Πόσο χρόνο παραμένει κανείς στο στράτευμα, πώς αξιοποιείται σε μεγαλύτερη ηλικία.
Άλλα δύο κρίσιμα θέματα, κύριε Πρόεδρε, είναι αυτά των εφέδρων και της ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας.
Είμαστε λίγοι. Αριθμητικά υστερούμε. Η λύση για να αυξήσουμε τη δυναμικότητά μας είναι να αξιοποιήσουμε πλήρως τους εφέδρους. Πώς θα γίνει αυτό; Ας ρωτήσουμε τους Ισραηλινούς. Ναι μεν δεν πρόκειται να στείλουν τανκς και αεροπλάνα για να αντιμετωπίσουν αντί για μας την τουρκική επιθετικότητα, αλλά τεχνογνωσία θα μας δώσουν!
Κι ερχόμαστε σε ένα επίσης μεγάλο θέμα, αυτό της ανάπτυξης της αμυντικής μας βιομηχανίας. Δείτε, κύριε Πρόεδρε, τι έχει καταφέρει σε αυτόν τον τομέα η Τουρκία. Και ας μελετήσουμε όλοι μαζί τι ακριβώς έκαναν οι Ισραηλινοί. Οι Ισραηλινοί, λοιπόν, απέκτησαν προβάδισμα στην τεχνολογία επειδή επένδυσαν στην αμυντική βιομηχανία. Έδωσαν χώρο στις καινοτόμες ιδέες, εργάστηκαν σκληρά και κατάφεραν ένα αποτέλεσμα που είναι αξιοθαύμαστο. Η επένδυση στην αμυντική βιομηχανία θα έχει ως αποτέλεσμα να αναπτυχθούν και άλλοι τομείς. Όπως ακριβώς συνέβη, δηλαδή, στο Ισραήλ.
Πρέπει, κύριε Πρόεδρε, να πείτε όλη την αλήθεια στους Έλληνες. Η άμυνα, η ελευθερία, απαιτούν θυσίες. Όλοι μας είμαστε υπέρ της ειρήνης και της αδελφοσύνης των λαών. Και θα ήμασταν πιο ένθερμοι οπαδοί αυτής της άποψης αν είχαμε για γείτονα το Λουξεμβούργο και όχι την Τουρκία. Επίσης, σε έναν μελλοντικό κόσμο μπορεί πράγματι να πετάμε λουλούδια με τους Τούρκους και να οραματιζόμαστε μαζί ένα ειρηνικό μέλλον σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Μέχρι τότε, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε σε ετοιμότητα και κυρίως να είμαστε καλά εξοπλισμένοι.
Άφησα, κύριε Πρόεδρε, τελευταίο το θέμα της συνεννόησης των πολιτικών κομμάτων. Ας μην παρασυρθούμε από τα «ωραία» που έκανε επί πρωθυπουργίας του ο Αλέξης ο Τσίπρας, εκμεταλλευόμενος τα εθνικά μας θέματα. Δείξτε του εσείς πώς θα έπρεπε να είχε συμπεριφερθεί. Θυμίστε και στον ελληνικό λαό πώς είναι να είναι κανείς υπεύθυνος όταν έχει να κάνει με τόσο κρίσιμα ζητήματα. Ότι πρέπει να ενώνει με τις πολιτικές του και όχι να διχάζει. Κι ότι πρέπει να ενημερώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να επιδιώκει τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες. Ακριβώς επειδή δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές σε θέματα που αφορούν τα συμφέροντα του έθνους μας.
