Αν οι Γάλλοι πιέζουν για να συναφθεί η σύμβαση για τις 2+2 Belh@rra τότε οι Γερμανοί κάνουν ακριβώς το ίδιο για τις νέες τορπίλες των υποβρυχίων. Στη Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΓΕΝ η τελευταία πρόταση των Γερμανών είναι πολύ ανταγωνιστική και κερδίζει έδαφος.
Όπως γράφαμε σε άρθρο μας 29 Ιουλίου:
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η γερμανική πρόταση περιλαμβάνει εκτός των καινούργιων τορπιλών και ολικό εκσυγχρονισμό των παλαιών SUT Mod 0 είτε σε επίπεδο SUT Mod 3 είτε σε επίπεδο SUT Mod 4. Προφανώς ελαφρύτερος εκσυγχρονισμός σημαίνει περισσότερες τορπίλες ενώ βαρύτερος εκσυγχρονισμός λιγότερες τορπίλες. Πάντως, το επίπεδο της SUT Mod 4 προσεγγίζει αρκετά αυτό της SeaHake Mod.4 ER. Σημειώνεται ότι το ΠΝ διαθέτει περί τις 112 τορπίλες τύπου SUT Mod 0.
Τι αναφέρουν οι νεότερες πληροφορίες
Η αρχική προσφορά των Γερμανών προσέφερε εκσυγχρονισμό συνολικά 18 τορπιλών SUT σε επίπεδο SUT Mod 4. Όπως τονίζουμε και στη παραπάνω παράγραφο οι SUT Mod 4 πλησιάζουν σε μεγάλο βαθμό τις ικανότητες των SeaHake Mod.4 ER. Η τελευταία προσφορά των Γερμανών αυξάνει τον αριθμό των τορπιλών που αναβαθμίζονται από 18 σε τουλάχιστον 30. Προϋπόθεση να επιλεγεί η SeaHake Mod.4 ER της Atlas Elektronik για τα ελληνικά υποβρύχια.
Σύμφωνα με τη Γερμανική εταιρεία Atlas Elektronik η τορπίλη SeaHake Mod.4 ER είναι η μοναδική που είναι πλήρως ολοκληρωμένη και συμβατή με το σύστημα μάχης των υποβρυχίων «214» καθώς και του «ΩΚΕΑΝΟΥ». Τα υποβρύχια διαθέτουν τα συστήματα μάχης ISUS 90-15 και ISUS-90-46 αντίστοιχα. Σημειώνεται ότι το ΠΝ διαθέτει περί τις 112 τορπίλες τύπου SUT Mod 0.
Από την άλλη μεριά Γάλλοι και Ιταλοί διεκδικούν το πρόγραμμα με τις F-21 και BlackShark δύο αναμφισβήτητα εξαιρετικές και πολύ νεώτερης σχεδίασης τορπίλες που δεν διαθέτει το Τουρκικό Ναυτικό και προσφέρουν την απαραίτητη ποιοτική διαφοροποίηση. Σε κάθε περίπτωση όμως ο δωρεάν εκσυγχρονισμός σχεδόν του 1/3 του αποθέματος είναι ισχυρό χαρτί.
Η Atlas Elektronik παρουσίασε την βελτιωμένη έκδοση αυξημένου βεληνεκούς SeaHake Mod.4 ER, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της οποίας είναι ότι είναι πλήρως διασυνδεμένη με το σύστημα μάχης, τόσο των «214», όσο και των «209». Δηλαδή δεν χρειάζεται καμία πιστοποίηση, από τη στιγμή της φόρτωσης στο υποβρύχιο είναι λειτουργική-επιχειρησιακή (Plug-and-Play). Η ιστορία των τορπιλών της οικογένειας DM ξεκινά το 1959, με την παρουσίαση της DM-1 «Seeschlange». Λίγο αργότερα αναπτύχθηκε η DM-2 «Seal». Το 1967 άρχισε η ανάπτυξη της έκδοσης DM-2A1 «Seal», ενώ το 1971 άρχισε να αναπτύσσεται η έκδοση DM-2A2 «Seal». Το 1985 ξεκινά η ανάπτυξη της έκδοσης DM2A3 «Seeheckt», ενώ η έκδοση DM-2A4 «Seeheckt» ολοκλήρωσε την ανάπτυξή της το 1999. H έκδοση εκτεταμένου βεληνεκούς SeaHake Mod.4 ER ολοκλήρωσε την ανάπτυξη της περί το 2015.
Η Γερμανική τορπίλη πετυχαίνει μέγιστο βεληνεκές μεγαλύτερο από 140 χιλιόμετρα (έχει πραγματοποιηθεί σχετική δοκιμή τον Μάρτιο του 2014 που επιβεβαίωσε το παραπάνω εντυπωσιακό νούμερο) ενώ η μέγιστη ταχύτητα αγγίζει τους 50 κόμβους ή 92,6 χιλιόμετρα ανά ώρα. Φέρει πολεμική κεφαλή 260 κιλών. Ασφαλώς η απόσταση είναι και συνάρτηση της ταχύτητας.
Πάντως ένα βασικό κριτήριο δεν είναι μόνον η εμβέλεια αλλά και το βάθος από το οποίο μπορεί να βληθεί.
