Με μία κίνηση που δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ήταν αναμενόμενη, η γαλλική κυβέρνηση κατέθεσε στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου πρόταση στη βελγική, βάσει της οποίας προσφέρεται το μαχητικό πολλαπλών ρόλων Rafale προς αντικατάσταση του F-16A/B MLU, στο πλαίσιο μίας ευρύτερης στρατηγικής συνεργασίας, στην οποία με βάση τα στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Γάλλοι θα περιλαμβάνεται όχι μόνο σημαντικό υποκατασκευαστικό έργο για την βελγική αμυντική βιομηχανία αλλά και δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία διαμόρφωσης των μελλοντικών εκδόσεων του Rafale.
Η γαλλική πρόταση δεν έγινε στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει το Βέλγιο σε εξέλιξη για την επιλογή νέου μαχητικού, καθώς αποδίδει έμφαση τόσο στον πολιτικό παράγοντα, όσο και στο γεγονός ότι οι ενοποιημένες, εδώ και πολλά χρόνια, ένοπλες δυνάμεις του Βελγίου, έχουν επωφεληθεί σημαντικά διατηρώντας το αξιόμαχό τους σε σχετικά υψηλό επίπεδο, μέσα από την συνεργασία τους με τις ένοπλες δυνάμεις γειτονικών χωρών. Η ναυτική δύναμη του Βελγίου επί παραδείγματι, είναι ενταγμένη πρακτικά στις τάξεις του Ναυτικού της Ολλανδίας τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται σε ότι έχει να κάνει με την εξοικονόμηση πόρων και την εφαρμογή σημαντικών οικονομιών κλίμακας, μέσω της εξασφάλισης κοινής διοικητικής μέριμνας και λογιστικής υποστήριξης. Πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε και η έναρξη ενός κοινού ναυπηγικού προγράμματος.
Το χερσαίο κομμάτι των βελγικών ενόπλων δυνάμεων από την άλλη πλευρά, πρόκειται να εξοπλιστεί με νέας γενιάς τεθωρακισμένα οχήματα μάχης που αναπτύσσονται από τη Γαλλία στο πλαίσιο του προγράμματος Scorpion. Η βελγική κυβέρνηση αιτιολόγησε την απόφασή της αυτή, βασισμένη στη λογική ότι ναι μεν θα προβεί σε μία σημαντική επένδυση, αλλά θα εξοικονομήσει σημαντικά κονδύλια σε βάθος χρόνου, επιτυγχάνοντας υψηλά επιχειρησιακά αποτελέσματα, καθώς θα συνεργαστεί στενά με το Γαλλικό Στρατό σε θέματα εκπαίδευσης, ανάπτυξης και εφαρμογής τακτικών και ταχείας μεταφοράς και εμπλοκής σε θέατρα επιχειρήσεων ανά τον κόσμο, ενώ παράλληλα θα χρησιμοποιήσει το δικό του σύστημα λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και η γαλλική πρόταση για το Rafale.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα τις προτάσεις από τον βελγικό διαγωνισμό για την επιλογή νέου μαχητικού, ο οποίος είχε διακρατικό χαρακτήρα καθώς η κυβέρνηση της χώρας είχε αιτηθεί την υποβολή ολοκληρωμένων προτάσεων από κυβερνήσεις και όχι από κατασκευαστές, έχουν αποσυρθεί η Boeing με το F/A-18E/F Super Hornet και η σουηδική SAAB με το Grippen –E νέας γενιάς. Οι εισηγήσεις των επιτελών της αεροπορικής δύναμης του Βελγίου κλίνουν προς το F-35, γεγονός που η πολιτική ηγεσία της χώρας μπορεί και ίσως επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί, υιοθετώντας ίδιο τρόπο επιχειρησιακής εκμετάλλευσης με τη ναυτική δύναμη. Συνεργασία δηλαδή με την Ολλανδική Αεροπορία (σε λογιστικό-τεχνικό και επιχειρησιακό επίπεδο) η οποία έχει ήδη επιλέξει το αμερικανικό μαχητικό.
Κινούμενοι εκτός διαγωνισμού, οι Γάλλοι προσφέρουν μέσω του Rafale μία ίδιου τύπου, αλλά ευρύτερη –όπως υποστηρίζουν- συνεργασία. Πέρα από την αποδέσμευση της τελευταίας έκδοσης του μαχητικού και της μεγάλης ποικιλίας όπλων που μπορεί να φέρει καλύπτοντας κάθε επιχειρησιακή ανάγκη, οι Γάλλοι προσφέρουν την δυνατότητα ένταξης των ιπταμένων και των τεχνικών της βελγικής αεροπορικής δύναμης στο εκπαιδευτικό σύστημα της Armee de l Air, την πρόσβαση στον γαλλικό εναέριο χώρο για την διεξαγωγή ασκήσεων και κοινών εκπαιδεύσεων, ένταξη στο γαλλικό σύστημα λογιστικής και τεχνικής υποστήριξης και τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του γαλλικού στόλου αερομεταφορών και εναέριου ανεφοδιασμού για την υποστήριξη επιχειρήσεων εντός και εκτός Ευρώπης, προς εκπλήρωση κυρίως των ΝΑΤΟΪΚΩΝ υποχρεώσεων της μικρής χώρας.
Οι εξελίξεις αναμένονται περισσότερο από ενδιαφέρουσες καθώς το Βέλγιο προφανώς θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις δύο αυτές επιλογές για συνεργασία με ΗΠΑ και Ολλανδία ή με τη Γαλλία, προκειμένου να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά επιχειρησιακά, οικονομικά και βιομηχανικά οφέλη. Η προϊστορία της από κοινού αγοράς των F-16A/B με Δανία, Ολλανδία και Νορβηγία στα τέλη της δεκαετίας του ’70, της υλοποίησης του κοινού προγράμματος εκσυγχρονισμού τους (MLU) στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και της σε μεγάλο βαθμό συνεργιστικής επιχειρησιακής τους αξιοποίησης, δείχνουν να δίνουν ένα προβάδισμα στο F-35. Τίποτα όμως δεν θα πρέπει προς το παρόν να θεωρείται δεδομένο.
