Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας, που επιχειρούν στη Συρία αντιμετωπίζουν δύο, δύσκολες στην αντιμετώπιση τους, απειλές: Τα κατευθυνόμενα αντιαρματικά βλήματα και, κυρίως, τα φορητά αντιαεροπορικά συστήματα μικρού βεληνεκούς (MANPADS : Man-Portable Air-Defense Systems). Τα MANPADS είναι φθηνά, εύκολα στη χρήση, ελαφρά όπλα, αποτελεσματικά κατά χαμηλά ιπτάμενων στόχων. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), από το 2001 και μετά η μαύρη αγορά συστημάτων MANPADS έχει «ανθίσει» με αναφορές για τιμές περί τις $ 200.000 ανά εκτοξευτή.

Στο παρελθόν τα MANPADS έχουν χρησιμοποιηθεί και ως μοχλός στρατιωτικής πίεσης. Για παράδειγμα, είναι σήμερα γνωστό ότι οι ΗΠΑ είχαν εξοπλίσει τους Αφγανούς Μουτζαχεντίν με FIM-92 Stinger, κατά των σοβιετικών δυνάμεων την περίοδο 1980-1989. Ωστόσο, το πρόβλημα για τις κυβερνήσεις είναι ότι ποτέ δεν ξέρουν εάν τελικά αυτά τα συστήματα χρησιμοποιηθούν εναντίων τους, όπως έγινε με τις ΗΠΑ όταν, το 2001, εισέβαλαν στο Αφγανιστάν και υπήρξαν περιστατικά προσβολής αμερικανικών ελικοπτέρων από FIM-92 Stinger.

Είναι αποδεδειγμένο ότι οι Κούρδοι της Συρίας, του Ιράκ και της Τουρκίας διαθέτουν MANPADS, τα οποία, σύμφωνα με την Τουρκία, έχουν αποκτήσεις από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία ή από χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού, μέσω της μαύρης αγοράς. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και για τα φορητά αντιαρματικά συστήματα κατευθυνόμενων βλημάτων. Ήδη η Τουρκία μετράει απώλειες, τόσο σε επίπεδο αρμάτων μάχης όσο και σε επίπεδο επιθετικών ελικοπτέρων και μη-επανδρωμένων εναέριων συστημάτων, απώλειες οι οποίες αναμένεται να αυξηθούν, όσο η Τουρκία υπερεκτιμά τις δυνατότητες της, υποτιμά τον αντίπαλο και αγνοεί τη γεωγραφία του εδάφους που επιχειρεί.