Η Τουρκία και η Ρωσία έχουν τέσσερις τομείς αλληλεπικαλυπτόμενων συμφερόντων, που χρειάζονται μεταξύ τους με προσεκτική διαχείριση, ώστε να παράγουν ουσιαστικές δυνατότητες συνεργασίας:
Γράφει ο Δημήτρης Τσαϊλάς (Υποναύαρχος Π.Ν ε.α.)
• Η Ρωσική γεωπολιτική υποχώρηση στη δεκαετία του 1990 άνοιξε τα Βαλκάνια στη Τουρκία ανταγωνιστικά λόγω της απειλής. Η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η πλειοψηφία των εδαφών της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν όλες πρώην
Οθωμανικές κτήσεις και στην εποχή τους αποτέλεσαν το πιο προηγμένο τμήμα της οθωμανικής οικονομίας.
• Η Τουρκία αποτελεί σημαντική πηγή εισαγωγών από τη Ρωσία.
• Οι ενεργειακές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι στενές. Η Ρωσία είναι ο κύριος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Η Τουρκία εξαρτάται από τη Ρωσία κατά 65% στο φυσικού αερίου και κατά 40% του πετρελαίου εισαγωγής.
• Η Τουρκία και η Ρωσία έχουν αμοιβαία αλλά και ανταγωνιστικά συμφέροντα στην Υπερκαυκασία. Στο Αζερμπαϊτζάν, για παράδειγμα, θεωρούν τους Τούρκους, σημαντικούς εταίρους. Η Αρμενία παραμένει φιλο-ρωσική αλλά και έντονα αντι-τουρκική. Η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν βρίσκεται σε αντιπαράθεση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που θεωρείται αμφισβητούμενο έδαφος, διεθνώς αναγνωρισμένο ως μέρος του Αζερμπαϊτζάν, διοικείται από τη Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ως πραγματικά ανεξάρτητο κράτος με πλειοψηφία όμως των Αρμενίων.
Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, οι οποίες ήταν εχθρικές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, έχουν γενικά βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, παρά την ένταση του 2015. Τα παλαιότερα, ζητήματα όπως η Τσετσενία υποχωρούν μέρα τη μέρα. Οι δύο χώρες, παρουσιάζουν θέσεις που συγκλίνουν στο Ιράν. Ακόμα και ζητήματα προστριβών, μετά την Αραβική Άνοιξη όπως η αποκλίνουσα στάση της Ρωσίας και της Τουρκίας έναντι της Συρίας και του Κουρδιστάν γενικά δεν φαίνονται πλέον ως ένα εμπόδιο για αυτές τις δύο χώρες ώστε να αναπτύξουν τη διμερή τους σχέση με ρεαλιστικό τρόπο.
