Συγκεκριμένα αναφέρεται:
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ και το περιοδικό που εκδίδει η Υπηρεσία Ιστορίας του Ναυτικού, Ναυτική Επιθεώρηση, κατά την τελευταία δεκαετία οι παραιτήσεις στο ΠΝ όχι μόνο δεν έχουν σταθερή τάση, αλλά αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς, όπως φαίνεται και στον ακόλουθο πίνακα.
Επισημαίνουμε ότι, για το τρέχον έτος έχουν συνυπολογιστεί οι παραιτήσεις έως την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου, δηλαδή υπάρχει σοβαρό περιθώριο για αύξηση στους τελικούς αριθμούς μέχρι τα τέλη του έτους.
Ειδικώς για το έτος 2023 έχουν παραιτηθεί εκατόν τριάντα τέσσερις (134) στρατιωτικοί του ΠΝ όλων των βαθμών και προελεύσεων, ήτοι περίπου το πλήρωμα μιας Φρεγάτας. Ο αριθμός αναλύεται ως εξής:
α. Σαράντα τρεις (43) αξιωματικοί προέλευσης ΑΣΕΙ (ΣΝΔ-ΣΣΑΣ), εκ των οποίων οι είκοσι έξι (26) είναι κατώτεροι αξιωματικοί, δηλαδή νέα παιδιά, αρκετά εκ των οποίων επέλεξαν συνειδητά να πληρώσουν αποζημίωση λόγω πρόωρης αποχώρησης από το στράτευμα.
β. Είκοσι (20) αξιωματικοί, τρεις (3) ανθυπασπιστές και εννέα (9) υπαξιωματικοί από τη ΣΜΥΝ.
γ. Είκοσι πέντε (25) αξιωματικοί, τέσσερις (4) ανθυπασπιστές και πέντε (5) υπαξιωματικοί προέλευσης Εθελοντριών/Εθελοντών /Ειδικής Μονιμότητας/ΕΜΘ.
δ. Είκοσι πέντε (25) υπαξιωματικοί προέλευσης ΕΠΟΠ.
Εάν παραλληλίσουμε τους εισακτέους στη ΣΝΔ και τη ΣΜΥΝ με τους παραιτηθέντες στρατιωτικούς για το τρέχον έτος, προκύπτει ότι σχεδόν ολόκληρη η φετινή σειρά Μαχίμων της ΣΝΔ έχει «ήδη» παραιτηθεί. Αντίστοιχα, ισχύει περίπου για το 1/4 της φετινής σειράς ΣΜΥΝ (εάν συνυπολογίσουμε και τις παραιτήσεις σπουδαστών), ενώ άκρως ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι, πλέον, ιδίως τα νέα παιδιά δεν γυρίζουν την πλάτη στις ΕΔ μόνο ως προς την επιλογή των στρατιωτικών σχολών όπως αποτυπώθηκε στις φετινές βάσεις, αλλά και ως εν ενεργεία στελέχη, αφού περί τα τριάντα πέντε (35) εκ των παραιτηθέντων στελεχών έχουν γεννηθεί στη δεκαετία του 1990 (αριθμός που αντιστοιχεί στο 1/4 των έως τώρα παραιτήσεων), ακόμα κι αν απαιτηθεί να καταβάλουν αποζημίωση.
Αν και ο κ ΥΦΕΘΑ βασιζόμενος στα στατιστικά του ΓΕΕΘΑ που επικαλέστηκε, εμφανώς επιχείρησε να υποβαθμίσει το θέμα, εκτός από τους αριθμούς, δεν το επιτρέπουν ούτε τα γεγονότα, τουλάχιστον από τα μέσα του 2021 κι έπειτα. Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε ότι το μείζον θέμα των παραιτήσεων είχε αποτελέσει την αφορμή για τη θέσπιση του περιβόητου επιδόματος Στόλου, το οποίο αποτέλεσε πρωτοβουλία δύο βουλευτών της ΝΔ και εξαγγέλθηκε δις από τον κ. Πρωθυπουργό (ΔΕΘ 22 και τελετή ονοματοδοσίας της ΤΠΚ ΒΛΑΧΑΚΟΣ στο Ναύσταθμο Σαλαμίνος) και το οποίο όπως έχουμε αποδείξει κατέληξε σε μέγα φιάσκο, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις μνημονεύθηκε σε λεπτομερή αρθρογραφία πολλών ΜΜΕ, ακόμα και από μέσα που μόνο ως αντιπολιτευόμενα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Είναι δυνατόν να έχουν πέσει όλοι τόσο έξω και μόνο η Ηγεσία των ΕΔ να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει;
Ήδη από την πρώτη παράγραφο του εγγράφου υπενθυμίσαμε την ύπαρξη σχετικού εγγράφου του Αρχηγείου Στόλου, η οποία είχε αποκαλυφθεί από ιστοσελίδα του αμυντικού ρεπορτάζ. Το συγκεκριμένο έγγραφο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κάνει λόγο για σημαντική απομείωση του προσωπικού σε σχέση με τα προβλεπόκενα. Άραγε τι είναι αυτό που ανάγκασε το Στόλο να αντιδράσει «τώρα» με έναν τρόπο που δεν θεωρείται «πατροπαράδοτος» για τόσο υψηλό επίπεδο (και συμβολισμό) Διοικήσεως. Μήπως ο Στόλος δεν γνωρίζει τα στατιστικά του ΓΕΕΘΑ, τα οποία εν τέλει δεν δείχνουν να συμβαδίζουν με τους πραγματικούς αριθμούς, ή μήπως ο Στόλος γνωρίζει καλύτερα τι συμβαίνει;
Ο κ. ΥΦΕΘΑ ουσιαστικά ισχυρίστηκε ότι τα τελευταία 10 χρόνια το πρόβλημα παραμένει σταθερά αμετάβλητο. Υπό αυτή την παραδοχή, εύλογα μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι εάν μέχρι σήμερα για το 2023 υφίστανται 134 παραιτήσεις στελεχών (επαναλαμβάνουμε, σχεδόν το πλήρωμα μιας Φρεγάτας), τότε κάθε χρόνο (για μια δεκαετία) το ΠΝ πρέπει να έχανε σχεδόν ένα πλήρωμα μιας Φρεγάτας και αυτό να μην απασχολούσε την Ηγεσία των ΕΔ διότι εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχουν ληφθεί ιδιαίτερα μέτρα κατά τα τελευταία 5 έτη. Για την ακρίβεια, ακόμα και συγκεκριμένα ευεργετικά μέτρα των προηγούμενων ετών, καταργήθηκαν σταδιακά.
Είναι δυνατόν να ακούγεται μια τέτοια δημόσια παραδοχή – ομολογία αδιαφορίας εντός του Κοινοβουλίου, η οποία έρχεται να προστεθεί στην προσβολή όλων των σπουδαστών των παραγωγικών σχολών των ΕΔ συλλήβδην, για την οποίαν διαμαρτυρηθήκαμε πρόσφατα; Ή μήπως οφείλουμε όλοι να ενστερνιστούμε την εικονική πραγματικότητα που διαρκώς μας παρουσιάζεται;
Βεβαίως, τα στατιστικά (στα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποστρατείες Ανωτάτων, ο ευδόκιμος τερματισμός των σταδιοδρομιών, οι απολύσεις για λόγους υγείας, οι παραιτήσεις στις Σχολές κλπ) δείχνουν ότι η κατάσταση όχι μόνο δεν είναι σταθερή, μα τουναντίον έχει δραματική επιδείνωση: ήδη (για πρώτη φορά στη δεκαετία) υφίστανται δύο συνεχόμενες χρονιές με τριψήφιο αριθμό παραιτήσεων, ενώ ο φετινός αριθμός σε σχέση με τον χαμηλότερο (έτους 2015) είναι αυξημένος σχεδόν κατά 110%. Ακόμα σοβαρότερα, η μεταβολή δείχνει και ποιοτική επιδείνωση, πέραν της αριθμητικής. Είναι δυνατόν αυτή η αύξηση να ονομάζεται «σταθερή τάση με πολύ μικρές μεταβολές»; Δηλαδή τι ποσοστό θα άγγιζε μια μεγάλη μεταβολή;
Όλα τα προαναφερθέντα μπορούν να συμπυκνωθούν σε ένα ιδιαίτερα σοβαρό διπλό ερώτημα: Γιατί επιχειρήθηκε να υποβαθμιστεί το μείζον πρόβλημα των παραιτήσεων στο ΠΝ και ποιον εξυπηρετεί αυτή η προσπάθεια; Υπάρχει όντως έγγραφο του ΓΕΕΘΑ που διερευνά κατά πόσον από τις παραιτήσεις υπάρχει οικονομικό όφελος;
