Όπως και να το δει κανείς, είτε με όρους κινεζικής στρατηγικής σοφίας (ανατρέχοντας στους φιλοσόφους Λάο Τσε και Σουν Τσου), είτε με όρους… αθλητικού ρεπορτάζ (ανατρέχοντας στον διάσημο σχολιαστή της πυγμαχίας Τζιμ Λάμπλεϊ), είναι επικίνδυνο να υποτιμάει κανείς τον εχθρό.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ για το ΕΘΝΟΣ
Μια λάθος εκτίμηση αρκεί για να οδηγήσει σε μια συντριπτική ήττα, όπως έχει άλλωστε αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν στα πεδία των μαχών αλλά και των γηπέδων.
Από την άλλη βέβαια, και το να υπερεκτιμάει κανείς τον εχθρό μπορεί επίσης να αποδειχθεί εάν όχι επικίνδυνο τότε οπωσδήποτε αποπροσανατολιστικό.
Η Ελλάδα περιβάλλεται από «εχθρούς», με τον όρο να χρησιμοποιείται εντός εισαγωγικών ως διπλωματικά αδόκιμος σε καιρό παγκόσμιας ειρήνης, αλλά και καταχρηστικά δόκιμος συνάμα μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον ενδοσυμμαχικών λυκοφιλιών, αλληλοσυγκρουόμενων ανταγωνισμών και πολέμων δια αντιπροσώπου.
Οι Έλληνες, ωστόσο, έχουν την τάση άλλους από τους «εχθρούς» τους να τους υποτιμούν και άλλους να τους υπερεκτιμούν.
Κατά ένα παράδοξο τρόπο μάλιστα, είναι εκείνοι οι περισσότερο θερμόαιμοι μεταξύ των Ελλήνων που δηλώνουν αποφασισμένοι ακόμη και να πάνε σε πόλεμο… αύριο με την Τουρκία (το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ) οι ίδιοι που εμφανίζονται παράλληλα να νιώθουν «απειλή» από τα στρατιωτικά «ανύπαρκτα» Σκόπια ή τη στρατιωτικά πολύ κατώτερη (58 θέσεις πιο κάτω σε σύγκριση με την Ελλάδα, σύμφωνα με το globalfirepower.com) Αλβανία. Παράξενα πράγματα…
Η ΠΓΔΜ, μια χώρα εθνοτικά ανομοιογενής, χωρίς στρατό, χωρίς οικονομικό εκτόπισμα, χωρίς αρχαιολογικά μνημεία και χωρίς θέση στους διεθνείς οργανισμούς, εμφανίζεται στο μυαλό κάποιων να μας απειλεί σε σημείο… παλλαϊκού ξεσηκωμού.
Αλλά και δυτικότερα, το όραμα μιας «Μεγάλης Αλβανίας» εμφανίζεται έτοιμο να μας κατασπαράξει, λες και το Κόσοβο των Χαραντινάι και Θάτσι θέλει πράγματι να γίνει προτεκτοράτο του Έντι Ράμα (που στην πραγματικότητα δεν θέλει και δεν έχει κάνει καμία ουσιαστική πρόοδο προς αυτήν την κατεύθυνση, τουλάχιστον όχι προς ώρας).
Οι εξωτερικοί «μπαμπούλες» υπάρχουν (και) για να εξυπηρετούν συγκεκριμένες εκλογικές στοχεύσεις που συχνά όμως δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική προάσπιση του υπερκομματικού εθνικού συμφέροντος. Υπάρχουν (και) για να σπρώχνουν τους φοβισμένους πολίτες προς ακροδεξιές κατευθύνσεις ή μακριά από άλλα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα (ναι, συνεχίζουν να υπάρχουν και τέτοια την εποχή του Μακεδονικού).
Ορθή η εγρήγορση και απαραίτητη η επαγρύπνηση στα εθνικά θέματα. Τα δεδομένα ενδέχεται, άλλωστε, να αλλάξουν στο μέλλον, οπότε ας είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα.
Τις μάχες ωστόσο τις κερδίσουν οι καλοί υπολογισμοί και οι ορθές εκτιμήσεις, και ορθές εκτιμήσεις δεν γίνονται στη σκιά φαντασμάτων. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια… για μικρά ή μεγάλα παιδιά.
