Σκέψεις για επαναφορά του ακυρωθέντος προγράμματος ανάπτυξης του πυρομαχικού αρμάτων μάχης XM-94 STAFF (XM943 Smart Target Activated Fire and Forget) υπάρχουν στον Αμερικανικό Στρατό. Οι λόγοι πίσω από την σκέψη αυτή είναι η ανάπτυξη των εκδόσεων M-1A2C και M-1A2D των αρμάτων μάχης Abrams, δηλαδή η ανάγκη για ένα νέο πυρομαχικό που θα ολοκληρώσει τα προηγμένα στοιχεία των νεότερων εκδόσεων του Abrams, οι θετικές εντυπώσεις που έχουν αφήσει, στον Αμερικανικό Στρατό τα πυρομαχικά DM-11 της γερμανικής Rheinmetall (Mk.324 σε αμερικανική υπηρεσία) και η γενίκευση της χρήσης των ενεργητικών συστημάτων αυτοπροστασίας.
Τα DM-11 είναι πυρομαχικά κατηγορίας ΗΕΑΤ (High-Explosive Anti-Tank), το οποίο παρουσιάστηκε, για πρώτη φορά, τον Φεβρουάριο του 2015. Είναι πυρομαχικό μέγιστου βεληνεκούς άνω των 5 χιλιομέτρων, ενώ ενσωματώνει και δυνατότητα προγραμματισμού του χρόνου και του σημείου πυροδότησης και της πυροδότησης στον αέρα (AirBurst). Η ικανότητα AirBurst καθιστά το DM-11 αποτελεσματικό κατά μια σειρά κρίσιμων στόχων όπως είναι τα ελαφρά οχήματα-φορείς όπλων, οι θέσεις φορητών αντιαρματικών όπλων και οι οχυρώσεων.
Το πρόγραμμα XM-943 STAFF ξεκίνησε στη δεκαετία του 1990 και είχε ως στόχο την ανάπτυξη ενός βλήματος ικανού να πυροδοτείται πάνω από το εχθρικό άρμα μάχης και να απελευθερώνει ένα υπό-πυρομαχικό προσβολής του πύργου του άρματος μάχης στην κατακόρυφο. Ωστόσο, το πρόγραμμα ακυρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για λόγους εξοικονόμησης κονδυλίων. Το XM-943 STAFF ήταν ένα εξαιρετικά προηγμένο πυρομαχικό αρμάτων μάχης για την εποχή του. Θα ενσωμάτωνε μικρό ερευνητή ραντάρ με στόχο την αναγνώριση και την επιλογή του κατάλληλου στόχου. Όπως προείπαμε, θα ενσωμάτωνε και ένα υπό-πυρομαχικό (EFP : Explosively Formed Penetrator) το οποίο θα ήταν υπεύθυνο για την προσβολή του εχθρικού άρματος μάχης.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του XM-943 STAFF ήταν ότι δεν απαιτούσε την απόλυτη ευστοχία καθώς το βλήμα θα είχε τη δυνατότητα διόρθωσης πορείας εν πτήση, μέσω του ερευνητή ραντάρ. Με άλλα λόγια το XM-943 STAFF θα ήταν ένα πυρομαχικό με την ίδια ικανότητα προσβολής υπό διαφορετικές περιπτώσεις εμπλοκής: Βολή από στατική θέση, βολή κατά την κίνηση, βολή υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες ή βολή κατά στόχων υπό κάλυψη. Επίσης, ο Αμερικανικός Στρατός είχε θέσει ως επιθυμητό μέγιστο βεληνεκές, με πιθανότητα επιτυχημένου πρώτου πλήγματος της τάξεως του 85%, τα 4 χιλιόμετρα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά φαίνεται ότι θέλει να ενσωματώσει ο Αμερικανικός Στρατός στις νέες εκδόσεις του M-1 Abrams, την M-1A2C και ιδιαίτερα στην M-1A2D, η οποία βρίσκεται υπό ανάπτυξη. Η έκδοση M-1A2C είναι η τελευταία και η πλέον σύγχρονη διαμόρφωση των Abrams, την οποία έχει ήδη υιοθετήσει ο Αμερικανικός Στρατός. Στη συγκεκριμένη έκδοση, βελτιώσεις ενσωματώνονται στους τομείς της επιβίωσης, της αποτελεσματικότερης και οικονομικότερης τεχνικής υποστήριξης, της συνολικής αποτελεσματικότητας του άρματος ως ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα και της ικανότητας του να εκτελεί δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις. Η ανάπτυξη του M-1A2C ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2015, ενώ οι δοκιμές του τον Σεπτέμβριο του 2017.
Η ανάπτυξη της έκδοσης M-1A2D ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017. Στην έκδοση αυτή το Abrams θα διαθέτει νέους αισθητήρες, αυξημένη φονικότητα και επιβιωσιμότητα. Η παραγωγή του M-1A2D αναμένεται να ξεκινήσει το 2023, ενώ η ένταξη του σε υπηρεσία προσδιορίζεται χρονικά για το 2025. Τα M-1A2D θα ενσωματώνουν αισθητήρα FLIR 3ης γενιάς, ο οποίος αναμένεται να προσδώσει στο άρμα αυξημένη φονική ικανότητα. Το νέο FLIR θα έχει ολοκληρωμένη δυνατότητα αναγνώρισης, επιτήρησης και πρόκτησης στόχου, συνεπώς το πλήρωμα θα έχει ολοκληρωμένη εικόνα του στόχου, την οποία θα μπορεί να μεταδίδει σε πραγματικό χρόνο και σε άλλα φίλια τμήματα. Επίσης τα M-1A2D θα ενσωματώνουν και ένα ολοκληρωμένο σύστημα εκπαίδευσης, έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η εξοικείωση των πληρωμάτων με το άρμα. Φυσικά, θα ενσωματώνει και ενεργητικό σύστημα αυτοπροστασίας.
Για τις ανάγκες του ΕΣ σε σύγχρονα πυρομαχικά αρμάτων μάχης και τις διαθέσιμες επιλογές μπορείτε να διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο:
