Σήμερα οδεύουμε στην 49η ημέρα από την τουρκική εισβολή στη Συρία, και έχουν συμβεί δύο σημαντικά ζητήματα, τα οποία θα μπορούσαν να αλλάξουν γενικά την κατάσταση και να επηρεάσουν ακόμα πιο αρνητικά την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το πρώτο αφορά την αποτυχία του τουρκικού στρατού να αλώσει την Αφρίν, για την οποία αμύνονται με νύχια και με δόντια, οι Κούρδοι αντάρτες του YPG.
Αποδείχθηκαν πολύ αποτελεσματικοί καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι υποστηρίζονται από το πυροβολικό και την αεροπορία.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τη μαζική φυγή χιλιάδων Κούρδων ανταρτών από τις περιοχές όπου δρουν οι τζιχαντιστές του ISIS, οι οποίοι σπεύδουν στην Αφρίν για να υποστηρίξουν τους συμπατριώτες τους, που πολεμούν τους Τούρκους εισβολείς.
Ως αποτέλεσμα αυτής της φυγής, οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους έχουν επαναδραστηριοποιηθεί και απειλούν την Αμερική.
Χθες η τουρκική κυβέρνηση ζήτησε από την αμερικανική να σπεύσει να σταματήσει τους Κούρδους αντάρτες και να τους εμποδίσει να φτάσουν στην Αφρίν. Οι Αμερικανοί, δεν κούνησαν το μικρό τους δακτυλάκι, αφού είναι έντονα ενοχλημένοι για το γεγονός ότι ζήτησαν από τους Τούρκους να τερματίσουν την εισβολή στη Συρία αλλά αυτοί δεν το έπραξαν. Αντίθετα ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους…
Όπως καταγράψαμε πολλές φορές οι Αμερικανοί βρίσκονται σε δύσκολη θέση καθώς από τη μία εκβιάζονται από τον Ταγίπ Ερντογάν για να εγκαταλείψουν τους Κούρδους και από την άλλη δεν τους εγκαταλείπουν, διότι χωρίς αυτούς οι νίκες επί του ISIS θα σταματήσουν να υπάρχουν.
Ζούμε το θέατρο του παράλογου, που αφορά, όμως, και εμάς καθώς επικρατεί η άποψη ότι η επιθετικότητα που δείχνει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, οφείλεται στη νευρικότητα που τους προκαλούν οι δυσκολίες στην Αφρίν. Είναι μία λογική εξήγηση, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία διεκδικεί μονίμως νησιά του Αιγαίου και ο κ. Ερντογάν πιστεύει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει κανένα δικαίωμα να ερευνά στην ΑΟΖ της. Άσχετα εάν οι Αμερικανοί επιμένουν όλα αυτά τα χρόνια να στηρίζουν δημοσίως το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στον κ. Ερντογάν και στους φαύλους συνεργάτες του, οφείλουμε να μην έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη. Διότι επιβουλεύονται τον Ελληνισμό από τη Θράκη, το Αιγαίο μέχρι και την Κύπρο και είναι αποφασισμένοι να φτάσουν στα άκρα σε μία στιγμή που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ταλαιπωρημένες και το έμψυχο υλικό πολύ κουρασμένο από τις υπερπροσπάθειες.
Γιατί να κρύβουμε την αλήθεια: Η οικονομική κρίση έχει πτωχεύσει την Ελλάδα και τα ελληνικά αεροπλάνα, που προστατεύουν τη χώρα, όπως και τα πλοία, βρίσκονται σε όχι και τόσο καλή κατάσταση. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις πρέπει να προσευχόμαστε για τους άνδρες και τις γυναίκες των ΕΔ.
Μερικοί αναλυτές πιστεύουν ότι από την άλλη εβδομάδα, όταν θα φτάσουν τα πλοία της Exxon Mobil, στα κυπριακά χωρικά ύδατα, θα μετατεθεί και το κέντρο βάρους της έντασης ξανά στην κυπριακή ΑΟΖ. Ο κ. Ερντογάν είχε να αντιμετωπίσει αρχικά τους Ιταλούς της ΕΝΙ, που εγκατέλειψαν τις προσπάθειες αναζήτησης φυσικού αερίου, και τώρα έρχεται η σειρά των Αμερικανών.
Παραμένει πάντα επίκαιρο το βασανιστικό ερώτημα: Θα τολμήσει να κτυπήσει τους Αμερικανούς και μάλιστα στην ΑΟΖ ενός άλλου κράτους. Η μέρα της κρίσης είναι κοντά. Η τυχόν παρακώληση των πλοίων της Exxon Mobil δεν πρόκειται να αφεθεί ατιμώρητη από τους Αμερικανούς.
Ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται στα όριά του και χρεώνει στον πρόεδρο της Τουρκίας την κατακόρυφη άνοδο του αντιαμερικανισμού. Εάν πιστέψει ότι η Τουρκία και το Ιράν σχηματίζουν τον άξονα του «κακού» με τη βοήθεια της Ρωσίας, θα πράξει αυτά που αναμένει ο καθένας μας. Να δράσει με την παλιά αίγλη της υπερδύναμης.
Συντάκτης: Μιχάλης Ιγνατίου
Πηγή: HELLAS JOURNAL
