Αποφασισμένο να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που δημιουργήθηκε, μετά την υπερψήφιση του East Med Act από το Αμερικανικό Κογκρέσο, είναι το Υπουργείο Άμυνας.
Γράφει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ για τη ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟΥ
Μπορεί η Αριστερά να βάλλει συχνά-πυκνά καταγγέλλοντας πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ με αρνητικές, εκτιμά, παρενέργειες, ωστόσο οι επιτελείς του στρατεύματος, σε συνεργασία με τον πολιτικό τους προϊστάμενο, βλέπουν μόνο το συμφέρον των ενόπλων δυνάμεων και ζυγίζουν τα οφέλη από το δυνητικό άνοιγμα της αμερικανικής οπλικής βιομηχανίας. Και αυτά σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι τόσο μεγάλα, που δεν αφήνουν αδιάφορο τον Υπουργό που σκέφτεται, σχεδιάζει και επιχειρεί να υλοποιήσει ένα άνοιγμα αλλαγής επιμέρους ισορροπιών.
Ανάγκες και διαδικασία…
Οι ανάγκες σε αντικατάσταση οπλικών συστημάτων ή/και πρόσθεση άλλων τελευταίας γενιάς είναι καταγεγραμμένες και αφορούν, μαθαίνει η «Σ», σε ορίζοντα οκταετίας, με προτεραιοποίηση και αξιολόγηση.
Γνωρίζοντας την αμερικανική αγορά-παρά το ότι επί δεκαετίες ήταν κλειστή για την Κυπριακή Δημοκρατία-οι επιφορτισμένοι με την αξιολόγηση του προγράμματος αμυντικής θωράκισης της Δημοκρατίας θεωρούν ότι πρέπει να γίνει κίνηση.
Πριν από αυτό, ωστόσο, προηγείται μια εξόχως πολιτική διαδικασία, που προωθεί ο ίδιος ο Υπουργός και αφορά, αυτήν την ώρα, σε λεπτομερή αξιολόγηση του αμερικανικού νόμου που έχει τρία σκέλη. Την οικονομική βοήθεια για εκπαιδεύσεις, την άρση του εμπάργκο και το απόσπασμα που θεσπίζει τη νέα στρατηγική σχέση των ΗΠΑ με Κύπρο, Ελλάδα και Ισραήλ.
Το τελευταίο λοιπόν εγείρει, μαθαίνουμε, την ανάγκη χάραξης από την Κυπριακή Δημοκρατία και δη το Υπουργείο Άμυνας, συγκεκριμένης στρατηγικής, η οποία να ανταποκρίνεται σε αυτά που ο East Med Act θέλει να προωθήσει. Αν η στρατηγική αυτή εκπονηθεί, συζητηθεί και εγκριθεί από την Κυβέρνηση, θα αρχίσει η διαδικασία συζήτησης με τον αμερικανικό παράγοντα για αγορά οπλισμού και συστημάτων.
Παράγοντας Ρωσία…
Οι αναφορές μεσοβδόμαδα του Υπουργού Εξωτερικών στην επικείμενη-τον Απρίλιο-επίσημη επίσκεψη Αναστασιάδη στη Μόσχα, αλλά και η αποκάλυψή του για την επί θύραις κάθοδο στο νησί του Ρώσου ομολόγου του Σεργκέι Λαβρόφ, δεν ήταν τυχαίες. Απαντούσαν στην ουσία στο ΑΚΕΛ που βλέπει επικίνδυνη και μονοπωλιακή πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ.
Παρά ταύτα και συνδέοντας αυτό, με τα προηγούμενα που γράψαμε, είναι αλήθεια ότι υπάρχει προβληματισμός στα δώματα της εκτελεστικής εξουσίας, ως προς το ειδικό βάρος της αναφοράς στην αμερικανική νομοθεσία στα ρωσικά συμφέροντα στο νησί. Η «απαίτηση», όπως την ερμηνεύει η αντιπολίτευση, για να μην παρέχονται διευκολύνσεις στον ρωσικό παράγοντα και να κοπεί ο όποιος ομφάλιος λώρος συντηρείται μεταξύ Λευκωσίας και Κρεμλίνου.
Παρά ταύτα, αρμόδιες πηγές του Υπουργείου Άμυνας επέμειναν, μιλώντας στην εφημερίδα μας, ότι δεν μπορεί να διαβάζονται στοιχεία του νόμου αποσπασματικά. Και υπογράμμισε ότι η ίδια η νομοθεσία ναι μεν θέτει τη στρατηγική προσέγγιση της Λευκωσίας υπό αξιολόγηση, αλλά δεν θέτει το πιο πάνω ως αυστηρή προϋπόθεση γιατί δίνει τον τελευταίο λόγο στον Αμερικανό Πρόεδρο, να κρίνει κατά περίπτωση, αν π.χ. η κίνηση αγοράς αμερικανικού οπλισμού συνάδει με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Δούναι και λαβείν…
Αναπόδραστα κατά τη συζήτηση του πιο πάνω θέματος εγείραμε στις αρμόδιες πηγές και την εξέλιξη της παροχής άδειας στον αμερικανικό στρατό για στάθμευση μονάδας άμεσης ανταπόκρισης στην Αεροπορική Βάση Ανδρέας Παπανδρέου.
Η επανάληψη των δημοσίως κατατεθεισών διαβεβαιώσεων ότι πρόκειται μόνον για ανθρωπιστικές ανάγκες ήταν δεδομένη. Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε ενδιαφέρον ήταν η ανάγνωση που έκανε ανώτατη πηγή, δίδοντας στην απόφαση των Αμερικανών να ζητήσουν τέτοια διευκόλυνση, στρατηγικό χαρακτήρα. Το γεγονός, είπε χαρακτηριστικά, ότι δεν επέλεξαν να σταθμεύσουν στις Βάσεις-όπου θα μπορούσαν να το πράξουν πολύ εύκολα-αλλά να ζητήσουν την Αεροπορική Βάση Ανδρέας Παπανδρέου δεν είναι τυχαίο. Αλλά αποτέλεσμα, συνέχισε, της βαρύτητας που δίδουν στη νέα σχέση που οικοδομούν μαζί μας και επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης με την οποία μας αντιμετωπίζουν.
Αυτό, βεβαίως, κατέληξε, συμπυκνώνοντας όλη την ουσία των εξελίξεων, δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μονόπλευρο, υπονοώντας προφανώς ότι το δούναι και λαβείν θα λειτουργήσει και σε αυτό το επίπεδο. Το αμυντικό.
ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ…
Ένα βήμα πιο κοντά στη ναυτική βάση
Η «Σημερινή» το είχε γράψει προ μερικών εβδομάδων και σήμερα έχει νεότερα να μεταφέρει. Οι σκέψεις λοιπόν για αναβάθμιση της ναυτικής βάσης στο Μαρί σε μια υπερσύγχρονη στρατιωτική βάση-με δυνατότητες εξυπηρέτησης τελευταίας γενιάς πολεμικού στόλου είναι ειλημμένη. Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, υπήρξε μια πρώτη κουβέντα μεταξύ των αρμοδίων, με τον σχεδιασμό από τη μία και το κόστος από την άλλη, Υπουργών και πλέον αναμένεται το κρίσιμο ραντεβού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η οπτική της Λευκωσίας έχει αλλάξει και στο Υπουργείο Άμυνας θεωρούν ως εκ των ων ουκ άνευ την ενίσχυση των υποδομών σε επίπεδα που να μπορούν να προσφέρουν στη νέα γεωστρατηγική τάξη της Ανατολικής Μεσογείου. Το ισοζύγιο, λένε, κόστους και οφέλους είναι ετεροβαρές υπέρ των συμφερόντων του κράτους και σημειώνουν ότι το σεβαστό κονδύλι που θα χρειαστεί θα είναι παράγοντας πολλαπλάσιας ισχύος. Και πρέπει εδώ να υπομνήσουμε πως δεν μπορεί ένα κράτος να αποφασίζει συμμετοχή σε έναν αγωγό παγκόσμιας κλάσης από τη μία, αλλά από την άλλη να σκέφτεται αν πρέπει να αναβαθμίσει τις αμυντικές του δυνατότητες που αποτελούν κορυφαία παράμετρο στην ενεργειακή σκακιέρα…
