Τη στιγμή που η παρουσία των τουρκικών μη-επανδρωμένων αεροσκαφών (ΜΕΑ) τείνει να γίνει σχεδόν καθημερινή συνήθεια στο Αιγαίο θίγουμε το ζήτημα του μέλλοντος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις με έμφαση στον ΕΣ και τη ΠΑ.
Προβληματισμός επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό στα αρμόδια Γενικά Επιτελεία αναφορικά με την αντιμετώπιση της απειλής που προέρχεται από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία χρησιμοποιούνται από τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις στο Ανατολικό Αιγαίο και τη Θράκη. Η νέα ποιοτική αναβάθμιση στον τομέα συλλογής πληροφοριών από την Άγκυρα, έρχεται με τη μορφή εκμετάλλευσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών και αεροχημάτων, τα οποία με τη σημερινή διαθέσιμη τεχνολογία προσφέρουν την ικανότητα επιτήρησης-εντοπισμού στόχων ενδιαφέροντος-όχι μόνο εντός του ελληνικού FIR-αλλά και εντός του Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ).
Κύριο πλεονέκτημα των ΜΕΑ είναι ότι είναι μη επανδρωμένα-άρα και ασφαλή ώστε να πλησιάσουν επικίνδυνους στόχους-ενώ κατά κανόνα έχουν μικρό μέγεθος που συνεπάγεται από χαμηλή παρατηρησιμότητα που εξασφαλίζει αθέατη προσέγγιση και καταγραφή επίγειων εγκαταστάσεων, κινήσεις προσωπικού, οχημάτων καθώς και πλοίων. Οι δυνατότητες αυτές επιτρέπουν στην Τουρκία να τα χρησιμοποιεί με πολύ μεγαλύτερη άνεση και ευχέρεια σε σχέση με συμβατικά αναγνωριστικά αεροσκάφη, εφόσον επικρατεί άτυπα (αλλά λανθασμένα) η άποψη ότι εφόσον δε διαθέτουν χειριστές και είναι μικρού μεγέθους, διαφεύγουν της προσοχής ή δεν χαίρουν της δέουσας προσοχής, όπως μεγαλύτεροι στόχοι (πχ συμβατικά μαχητικά) από την ελληνική αεράμυνα.
Η νέα απειλή για τα νησιά
Η Τουρκία σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά έχει δοκιμάσει τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τα τελευταία χρόνια, με πτήσεις στον Έβρο και νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, καταγράφοντας θέσεις της ελληνικής αμυντικής διάταξης και οπλικά συστήματα. Η επισήμανση τους φυσικά δεν συνοδεύτηκε-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-από τη δέουσα αντίδραση η οποία θα πρέπει να είναι μόνο μία: Η άμεση κατάρριψη τους!
Την τακτική αυτή εφαρμόζει άμεσα και αποτελεσματικά το Ισραήλ, το οποίο
βιώνει αντίστοιχο επίπεδο απειλής από ιρανικά ΜΕΑ, τα οποία
χρησιμοποιούνται σε αναγνωριστικές πτήσεις εντός της επικράτειας της
χώρας. Παράλληλα έχει επιχειρηθεί η χρήση τους και ως οπλικά συστήματα
για την προσβολή ευαίσθητων εγκαταστάσεων υψηλής στρατηγικής αξίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα κατασκοπευτικής αποστολής του
ιρανικού ΜΕΑ από το Λίβανο στο Ισραήλ, το 2012, το οποίο αφού πέταξε
παράλληλα με την ισραηλινή ακτογραμμή εισήλθε στον ισραηλινό εναέριο
χώρο. Αφού παρέμεινε για πάνω από μισή ώρα πάνω από το νότιο Ισραήλ,
κατέπεσε κοντά στο πυρηνικό σταθμό της Dimona μετά από την επέμβαση
ισραηλινών μαχητικών F-16C, τα οποία αφού τα καταδίωξαν, εξαπέλυσαν
εναντίον τους δύο βλήματα αέρος-αέρος Python-5.
Αντίστοιχο περιστατικό καταγράφτηκε φέτος και στην Ελλάδα όταν το
μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης, ένα τουρκικό UAV ANKA, εντοπίστηκε από
ελληνικά ραντάρ στην περιοχή της Ρόδου.
Αμέσως, απογειώθηκαν μαχητικά F-16 της ΠΑ, τα οποία το εντόπισαν
και το έθεσαν υπό παρακολούθηση μέχρι να αποχωρήσει από το FIR,
χωρίς όμως να προβούν σε κατάρριψη.
Η κλιμάκωση των επιχειρησιακών δράσεων της γειτονικής μας χώρας,
προκαλεί πλέον σοβαρό προβληματισμό καθώς τέθηκε για πρώτη φορά το
ερώτημα, τι θα γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και κατ επέκταση αν είναι
οικονομικό-εφόσον τα τουρκικά ΜΕΑ δεν καταρρίπτονται-να δαπανώνται
τεράστια ποσά για τα καύσιμα των μαχητικών που απογειώνονται σε
Readiness συγκριτικά με το ελάχιστο κόστος ενός ΜΕΑ ανά ώρα πτήσης.
Είναι προφανές ότι η στρατηγική απλής παρακολούθησης-συνοδείας των
τουρκικών UAV δεν είναι αποτελεσματική ούτε σε επίπεδο κόστος-αποτέλεσμα, ούτε σε επίπεδο αποτροπής του αντιπάλου να διεξάγει
αντίστοιχες επιχειρήσεις. Το ζήτημα προκάλεσε προβληματισμό στο ΓΕΑ το
οποίο έχει προβεί στις απαραίτητες εισηγήσεις χωρίς να μπορεί να ειπωθεί
κάτι περισσότερο σε αυτή τη φάση.
Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα και απειλή για την Ελλάδα, με
τους αρμόδιους να παραδέχονται ότι αυτό το συμβάν, μαζί με αρκετά
άλλα που εμπίπτουν στην κατηγορία των «άγνωστων ιχνών» που
πετούν στον εναέριο χώρο του Έβρου και των νησιών του
βορειοανατολικού Αιγαίου, αποτελούν πλέον πρόβλημα για την Εθνική
Ασφάλεια. Μια έννοια απόλυτα παρεξηγημένη στη χώρα μας και το
χειρότερο άγνωστη για τους περισσότερους.
Φυσικά η παθητική στάση δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή. Μοναδική
λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την κατάρριψη των ΜΕΑ, όποτε αυτά
εισέρχονται εντός Εθνικού Εναέριου χώρου. Ιδίως όταν αυτά
επισημαίνονται κοντά η άνωθεν στρατιωτικών περιοχών.
Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια αποτελεί παραδοχή ότι ο αντίπαλος
μπορεί πρακτικά να υπερίπταται οπουδήποτε επιθυμεί με τη σιωπηρή
αποδοχή της Ελληνικής πλευράς.
Ουδείς φυσικά τουρκος αξιωματούχος θα μπορεί να έχει το θράσος να
διαμαρτυρηθεί σε αώτατο επίπεδο όταν τμήματα ενός καταρριφθέντος UAV,
θα επιδειχθούν δημόσια μετά από την ανάκτηση τους από Ελληνικό έδαφος.
Μάλλον το αντίθετο καθώς η Τουρκία θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα
καταγράφοντας μια ακόμη «ήττα» σε τακτικό επίπεδο.
H διάσταση της απειλής
Σύμφωνα με τα υφιστάμενα δεδομένα η Τουρκική Αεροπορία διαθέτει 10 ΜΕΑ τύπου ANKA με πρόθεση παράδοσης συνολικά 30. Πρόκειται για το Εθνικό πρόγραμμα ΑΝΚΑ της ΤΑΙ (Turkish Aerospace Industries) τριών συστημάτων αποτελούμενα από 10 ΜΕΑ, από το οποίο θα προκύψει αργότερα και η οπλισμένη έκδοση (UCAV : Unmanned Aerial Combat Vehicle). Πρόκειται για Τουρκικής κατασκευής κατηγορίας MALE ( Medium Altitude Long Endurance). Εκτελεί αποστολές συλλογής πληροφοριών και ναυτικής επιτήρησης και αναγνώρισης. Διαθέτει ηλεκτροπτική κάμερα ημέρας/ νύχτας, αποστασιόμετρο Laser υπέρυθρης ακτινοβολίας , καταδείκτη laser (laser designator), radar επιτήρησης εδάφους, και εξελιγμένο Radar ISAR( Inverse Synthetic Aperture Radar). Έχει μέγιστο ύψος τα 30000 πόδια με αυτονομία 24 ώρες.
Εκτός των ΜΕΑ τύπου ANKA, ο Τουρκικός Στρατός διαθέτει 62 ΜΕΑ τύπου Bayraktar εκ των οποίων τα 23 είναι οπλισμένα Bayraktar TB2 και τα υπόλοιπα αξιοποιούνται με ηλεκτροπτικό εξοπλισμό. Αξίζει να τονιστεί πως το Τουρκικό Ναυτικό έχει ήδη παραλάβει τα πρώτα και αναμένεται να παραλάβει 10 Bayraktar για αποστολές ναυτικής επιτήρησης. Σήμερα, το Τουρκικό Ναυτικό διαθέτει 5 Bayraktar TB2 και 4 ANKA-B.
Κατά τις δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και τον Αύγουστο του 2014 το τουρκικό ΜΕΑ Bayraktar TB2 κατάφερε να επιτύχει μέγιστο ύψος πτήσης 27000 πόδια και να παραμείνει στον αέρα για 24 ώρες και 34 λεπτά. To Bayraktar TB2 μπορεί να φέρει μέγιστο φορτίο 55 κιλών. Ειδικότερα, μπορεί να φέρει ηλεκτροπτικό ημέρας/ νύχτας, υπέρυθρη κάμερα και αποστασιόμετρο λέιζερ. Η έκδοση του οπλισμένου ΜΕΑ τύπου Bayraktar TB2 μπορεί να φέρει τα δυο βλήματα UMTAS ικανά να χτυπούν στόχους σε απόσταση έως 8 χιλιόμετρα.
Μια άλλη περίπτωση τουρκικού ΜΕΑ είναι το Karayel τουρκικής εταιρίας Vestel. Ο Τουρκικός Στρατός έχει προμηθευτεί τρία ΜΕΑ τύπου Karayel-S τα οποία και αξιοποιεί επιχειρησιακά. Το Karayel-S έχει μέγιστη εμβέλεια 200 χιλιόμετρα και μέγιστο ύψος πτήσης τα 23.000 πόδια. Φέρει ηλεκτροπτικό
WESCAM MX15D EO/IR ενώ μπορεί να φέρει δύο βλήματα τύπου MAM-L ή εναλλακτικά MAM-C της τουρκικής εταιρείας Rocketsan με μέγιστο βεληνεκές τα 8 χιλιόμετρα.
Επιχειρησιακές αποστολές των ΜΕΑ
Ενεργώντας είτε αυτόνομα, είτε συμπληρωματικά στη δράση άλλων επανδρωμένων μέσων, τα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη μπορούν να προσφέρουν 24ωρη κάλυψη της περιοχής ενδιαφέροντος τόσο σε ειρηνικές όσο και πολεμικές περιόδους:
α. Εκτελώντας στοχοποίηση σε σχεδόν πραγματικό χρόνο και υποστήριξη προσβολών ακριβείας με στενά χρονικά περιθώρια, παρέχουν υψηλή ανάλυση εικόνας ώστε να είναι δυνατή η υποστήριξη προσβολών από κατευθυνόμενα βλήματα ακριβείας.
β. Συμβάλλοντας στην εκτίμηση του επιτελείου περί των διεξαγόμενων επιχειρήσεων σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, μέσω της άμεσης επανατροφοδότησης με πληροφορίες για τις σχεδιαζόμενες και τις ήδη εκτελεσμένες επιχειρήσεις.
γ. Επιτυγχάνοντας άμεσο εντοπισμό της εχθρικής διάταξης.
δ. Παρέχοντας πληροφορίες για την εκτίμηση αποτελεσμάτων προσβολής για ενημέρωση σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για τις προκληθείσες ζημιές στο στόχο ώστε να επαναπροσβληθούν άμεσα αν χρειάζεται.
ε. Παρέχοντας ενδείξεις και προειδοποιήσεις κατά την προετοιμασία πριν τον αγώνα ή κατά την διεξαγωγή αμφιβίων επιχειρήσεων και αποβάσεων.
στ. Παρέχοντας δεδομένα πραγματικού χρόνου για το σχεδιασμό και εκτέλεση αποστολών ειδικής υποστήριξης.
ζ. Υποστηρίζοντας τις εθνικές ή συμμαχικές Δυνάμεις (στα πλαίσια του ΝΑΤΟ ή άλλων διεθνών οργανισμών), κατά την διενέργεια στρατιωτικών και οικονομικών αποκλεισμών.
η. Πραγματοποιώντας ειδικές επιχειρήσεις αναγνώρισης που απαιτούν ειδικό στρατιωτικό και πολιτικό χειρισμό λόγω του κινδύνου πιθανών πολιτικών επιπλοκών.
θ. Παρέχοντας υποστήριξη και πληροφορίες επί ανθρωπιστικών αποστολών (αριθμός προσφύγων, περιοχές συγκρούσεων και βιαιοπραγιών, διακίνηση ναρκωτικών, παρακολούθηση πλημμύρων, πυρκαγιές δασών, κινήσεις παγετώνων κτλ).
ι. Παρέχοντας αναφορές καιρικών συνθηκών πάνω από την περιοχή των επιχειρήσεων.
ια. Εκτελώντας αποστολές σχεδιασμού για την ανάπτυξη στρατηγικών Δυνάμεων.
ιβ. Παρέχοντας ένα σύστημα ελέγχου και μεταδόσεως εντολών, ενισχύοντας έτσι την διανομή των πληροφοριών στα αντίστοιχα επίπεδα διοίκησης.
Όπως προαναφέραμε, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και συγκεκριμένα η Πολεμική Αεροπορία υπήρξαν από τις πρώτες παγκοσμίως που εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για την απόκτηση ενός, εγχώριας κατασκευής, UAV. Oι πρώτες προσπάθειες και εισηγήσεις έλαβαν χώρα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από αξιωματικούς του ΚΕΤΑ. Μετά τη θετική έκβαση της εισηγήσεώς τους φθάσαμε στην κατασκευή των αεροσκαφών Πήγασος Ι.
Κατόπιν και λόγω ορισμένων ατυχημάτων το πρόγραμμα πάγωσε και επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο ως Πήγασος ΙΙ. Στο Πήγασος ΙΙ, το βάρος του μέγιστου ωφέλιμου φορτίου ανέρχεται στα 40 κιλά, το μέγιστο επιχειρησιακό ύψος είναι περίπου 16.000 πόδια (MALE, Medium Altitude Long Endurance), το μέγιστο βάρος απογείωσης ανέρχεται στα 250 κιλά, η μέγιστη ταχύτητα στους 100 κόμβους και η αυτονομία του ξεπερνά τις 15 ώρες.
Ο Ελληνικός Στρατός, με τη σειρά του, συνειδητοποίησε την αξία των UAV, μέσω της εκδήλωσης ενδιαφέροντος και κατόπιν παραγγελίας 2 + 2 ολοκληρωμένων συστημάτων Sperwer της Sagem. H είσοδος των Sperwer στον Ελληνικό Στρατό και συγκεκριμένα στο Δ’ Σώμα Στρατού καθώς και την ΑΣΔΕΝ αποτελεί σημαντικότατη προσθήκη στο οπλοστάσιο των Ενόπλων Δυνάμεων για δύο λόγους. Πρώτον, ο ΕΣ δεν χρειάζεται πλέον, σε καταλυτικό βαθμό, τη συνδρομή του Μεικτού Αεροφωτογραφικού Κέντρου της 110 Πτέρυγας Μάχης, στις υπηρεσίες του οποίου βασιζόταν μέχρι προ τριετίας. Η μη παροχή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα του ΜΑΦΚ, το οποίο εξαλείφτηκε με την παραλαβή των Sperwer. Δεύτερον, ο ΕΣ αποκτά δυνατότητες ISR σε τακτικό επίπεδο. Κάθε ολοκληρωμένο σύστημα αποτελείται από τέσσερα αεροσκάφη, έναν κλωβό ελέγχου εδάφους, έναν κλωβό επικοινωνιών, έναν κλωβό συντήρησης, μία πλατφόρμα εκτόξευσης και από οχήματα περισυλλογής. Ενδεικτικά, το βάρος του μέγιστου ωφέλιμου φορτίου ανέρχεται στα 58 κιλά και αποτελείται από μία θερμική κάμερα FLIR τύπου OLOSP. To μέγιστο βάρος απογείωσης ανέρχεται στα 350 κιλά, φέρει σύστημα INS / GPS, η ακτίνα μετάδοσης των πληροφοριών φθάνει τα 100 ναυτικά μίλια περίπου και η ακτίνα δράσης του τα 250 ναυτικά μίλια περίπου.
Συνολικά, ο ΕΣ έχει στη διάθεσή του 14 Sperwer. Ο αριθμός δεν είναι μικρός, αλλά ικανοποιεί μερικώς τις ανάγκες του ΕΣ. για παρουσία στη Θράκη και Αιγαίο για επιτήρηση σε βάθος. Λύσεις υπάρχουν αρκετές. Στην προκειμένη περίπτωση, η κατασκευάστρια εταιρία προτείνει το Sperwer B, μία εξελιγμένη έκδοση του Sperwer, η οποία-μεταξύ άλλων-θα φέρει δύο σημεία ανάρτησης φορτίου στις πτέρυγες μέγιστου βάρους 35 κιλών. Ήδη, η εταιρία έχει προχωρήσει στην ολοκλήρωση του αντιαρματικού πυραύλου αέρος-εδάφους, τύπου Spike-LR της Rafael, του οποίου το μέγιστο βεληνεκές αγγίζει τα 4 χλμ.
Δύο γεγονότα που πρέπει να μας προβληματίσουν
Είναι γεγονός πως ένα από τα μεγαλύτερα ποιοτικά άλματα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων πραγματοποιήθηκε στις δυνατότητες συλλογής πληροφοριών, κατάδειξης στόχων, επιτήρησης πεδίου μάχης και τακτικής αναγνώρισης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση συνεργασίας των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις πρόσφατες επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Συρία όπου τα τουρκικά ΜΕΑ συνεργάστηκαν άψογα με τις δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων και τη Τουρκική Αεροπορία πραγματοποιώντας χειρουργικά πλήγματα.
Μια άλλη ιδιαίτερα νευραλγική περίπτωση ήταν το καλοκαίρι του 2016 όταν τα Ελληνικά Apache έψαχναν Τούρκους κομάντος στις βραχονησίδες των Δωδεκανήσων λίγο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα. Μολονότι, ο ΕΣ διαθέτει τα Sperwer τα οποία αξιοποιούνται επιχειρησιακά από τη Ρόδο ενταγμένα στο 2ο Συγκρότημα Επικοινωνιών, Ηλεκτρονικού Πολέμου, Πληροφορικής και Επιτηρήσεως (2ο ΣΕΗΠΠΕΠ) ενταγμένα επιχειρησιακά στην ΑΣΔΕΝ ο ΕΣ προτίμησε την επιχειρησιακή χρησιμοποίηση των Apache. Φυσικά εκτός του ΕΣ η ΠΑ διαθέτει τα ΜΕΑ Πήγασος.
Είκοσι χρόνια μετά τη κρίση των Ιμίων φαίνεται πως το επίπεδο της τακτικής αναγνώρισης σε περιπτώσεις όπως ο εντοπισμός Τούρκων καταδρομέων σε αφύλακτες βραχονησίδες και μικρονήσια δεν έχει βελτιωθεί όσο θα έπρεπε.
Η απόσυρση των RF-4E και η περίπτωση των Ισραηλινών ΜΕΑ
Τα αεροσκάφη ήταν επιφορτισμένα με αποστολές τακτικής αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών. Το κενό που δημιουργήθηκε καλύπτεται μερικώς κυρίως από τα μόλις δύο ατρακτίδια DB-110 και τα Πήγασος. Σημειώνεται, ότι η ΠΑ προχώρησε σε σύμβαση με την οποία εκμισθώνει εφτά ισραηλινά ΜΕΑ για τρία χρόνια με κόστος 35 εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες πρόκειται για το ΜΕΑ τύπου Heron της εταιρείας Israel Aerospace Industries (IAI).
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να επισημάνουμε πως το παρόν αφιέρωμα αφορά ΜΕΑ σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο καθότι τα ΜΕΑ έχουν πολλές εφαρμογές από τον προκεχωρημένο αξιωματικών πυρών του Πυροβολικού έως τις ειδικές δυνάμεις.
Η περίπτωση της Γαλλίας
Στα τέλη του προηγούμενου μήνα αποδεχθήκαμε πρόσκληση της γαλλικής εταιρείας για να παρακολουθήσουμε μια πραγματική επίδειξη των νέων γαλλικών ΜΕΑ. Τα ΜΕΑ Patroller, της γαλλικής SAGEM, αναπτύχθηκαν ως διάδοχο σύστημα των Le Sperwer, ενώ έχουν επιλεγεί από τη Γαλλία, ακριβώς για την αντικατάσταση των Le Sperwer. Συγκεκριμένα η Γαλλία βρίσκεται σε φάση αντικατάστασης 18 Le Sperwer με 14 Patroller. Θεωρούμε πως η περίπτωση απόκτησης των Le Sperwer είναι μια καλή περίπτωση που πρέπει να εξεταστεί.
Όμως σε κάθε περίπτωση οι ΕΔ θα πρέπει άμεσα να προχωρήσουν σε εξοπλιστικό πρόγραμμα απόκτησης ΜΕΑ δεδομένων των αναγκών. Με γνώμονα τις δυνατότητες του Patroller οι οποίες είναι αξιοσημείωτες το εξετάζουμε ως επιλογή.
Επ αφορμή της επίσκεψης μας στη Γαλλική SAFRAN και του αφιερώματος που κάναμε παραπάνω σας παραθέτουμε αρκετές πληροφορίες για το γαλλικό Patroller.
Τα Patroller αναπτύχθηκαν ως πλατφόρμες εκτέλεσης πολλών και διαφορετικών αποστολών όπως συλλογή πληροφοριών, επιτήρηση συνόρων, περιοχής και πεδίου μάχης, κατάδειξη στόχων για το πυροβολικό, περιβαλλοντολογική επιτήρηση εδάφους και θαλάσσης, επιτήρηση κρίσιμων εγκαταστάσεων κ.ά.
Το αερόχημα έχει αυτονομία πτήσης 20 ωρών,ενώ είναι σπονδυλωτό και ανοιχτής αρχιτεκτονικής σύστημα με συνέπεια να εναλλάσσει συστήματα-αισθητήρες και ρόλους εύκολα. Τα Patroller ενσωματώνει ανθεκτικούς αναδιπλούμενους τροχούς, κάτι που επιτρέπει στο σύστημα να απογειώνεται και να προσγειώνεται σε διαδρόμους μικρού μήκους και με την ελάχιστη υποδομή.
Το ακουστικό και θερμικό ίχνος του συστήματος είναι μικρό, κάτι που αυξάνει την επιβιωσιμότητα του στο πεδίο της μάχης. Επίσης, έχει τη δυνατότητα αυτόματου πιλότου τόσο σε επίπεδο πτήσης, από και προς την περιοχή ενδιαφέροντος, όσο και σε επίπεδο απογείωσης και προσγείωσης.
Το Patroller μπορεί να μεταφέρει φορτίου μέγιστου βάρους 250+κιλών, ενώ μπορεί να επιχειρεί σε μέγιστο υψόμετρο 6.000 μέτρων (20.000 ποδών) με ταχύτητες από 100-200 χιλιόμετρα την ώρα, ανάλογα της αποστολής. Το αερόχημα μπορεί να δεχθεί και να διαβιβάσει πληροφορίες και δεδομένα σε αποστάσεις έως 200 χιλιόμετρα ή έως 1.000 χιλιόμετρα, μέσω δορυφορικών συστημάτων επικοινωνιών.
Για αποστολές μακράς ακτίνας-δράσης η τυπική διαμόρφωση του Patroller είναι δύο ηλεκτροπτικοί-υπέρυθροι αισθητήρες και δύο εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου. Σε αποστολές επιτήρησης εδάφους η τυπική διαμόρφωση είναι ένας ηλεκτροπτικός-υπέρυθρος αισθητήρας, ένα ραντάρ συνθετικής απεικόνισης ή αισθητήρας COMINT και μια εξωτερική δεξαμενή καυσίμου. Σε αποστολές επιτήρησης θαλάσσης η τυπική διαμόρφωση είναι ένας ηλεκτροπτικός-υπέρυθρος αισθητήρας, ένα ραντάρ έρευνας επιφανείας και μια εξωτερική δεξαμενή καυσίμου. Τέλος σε πλήρη σύνθεση το Patroller μπορεί να εφοδιαστεί με έναν ηλεκτροπτικό-υπέρυθρο αισθητήρα και δύο αισθητήρες επιλογής (COMINT, ELINT, ραντάρ συνθετικής απεικόνισης ή ραντάρ επιτήρησης επιφανείας).
To Patroller το αναφέρουμε μια ενδεικτική περίπτωση ενός αξιόλογου ΜΕΑ ενώ ασφαλώς και υπάρχουν πολλές επιλογής στην αντίστοιχη κατηγορία. Ο λόγος για τον οποίο ξεχωρίσαμε το γαλλικό Patroller ήταν ο χρόνος πτήσης του και οι πολλαπλές δυνατότητες που προσφέρει από ΜΕΑ σε αποστολές ηλεκτρονικού πολέμου έως ναυτικής επιτήρησης. Στα πλαίσια της επίσκεψης μας στις εγκαταστάσεις της Γαλλικής SAFRAN σας παραθέτουμε και το παρακάτω αποκλειστικό βίντεο από την επιχειρησιακή αξιοποίηση του γαλλικού ΜΕΑ όπως μας επιδείχθηκε:
Σε κάθε περίπτωση, η αποτελεσματική διαχείριση του πεδίου μάχης για μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία έχει να αντιμετωπίσει έναν αριθμητικά ισχυρότερο αντίπαλο επί ενός ευρέος μετώπου το οποίο περιλαμβάνει ξηρά (Έβρος), θάλασσα (Αιγαίο) και επιχειρήσεις ενίσχυσης απομακρυσμένων δυνάμεων (Κύπρος), είναι αναγκαιότητα στρατηγικής σημασίας και όχι μια απλή επιλογή. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας δεν πρέπει να επαναπαυθεί, αλλά θα πρέπει να συνεχίσει να επενδύει στις νέες τεχνολογίες, οι οποίες πάντα λειτουργούσαν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές ισχύος. Και ένας πολλαπλασιαστής ισχύος, υπό την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθεί συνετά και όταν πρέπει, μπορεί να αντισταθμίσει σε μεγάλο βαθμό την οποιαδήποτε αριθμητική υπεροχή.
