Οι κόντρες μεταξύ του προέδρου Αναστασιάδη και του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό συνεχίζονται σε υψηλούς τόνους. Κάποια στιγμή θα αρχίσουν και τα αποκαλυπτήρια. Όχι αυτά που αναφέρονται δια των υπονοουμένων, αλλά και τα υπόλοιπα, που γνώριζαν οι δυο πλευρές την περίοδο της σύμπλευσής τους στο Κυπριακό.
Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ για το SL PRESS
Έχοντας βιώσει την τουρκική αδιαλλαξία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιχειρεί να προβεί σε αναθεώρηση θέσεων και πολιτικής. Ιδιαίτερα όσον αφορά την λειτουργικότητα του κράτους, την οποία συνδέει με την απαίτηση της τουρκικής πλευράς για την κατοχύρωση της μίας θετικής ψήφου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Είναι γνωστό ότι στο Κραν Μοντάνα ήταν έτοιμος να συζητήσει αυτή την απαίτηση των Τούρκων, την περιέλαβε στις προτάσεις του. Η θετική ψήφος, όμως, δεν αφορούσε όλα τα θέματα, όλες τις αποφάσεις. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο υπάρχει κάποια πολιτική δύναμη ή ομάδα πολιτών που αποδέχεται το τουρκικό βέτο. Ή εάν θεωρείται λεπτομέρεια που θα διορθωθεί στην πορεία! Όπως θεωρούσαν πως θα διορθώνονταν οι στρεβλώσεις του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν.
Ο καυγάς Προεδρικού και ΑΚΕΛ συνιστά ουσιαστικά την επιβεβαίωση ότι απέτυχε η ακολουθούμενη πολιτική στο Κυπριακό. Η αντιπαράθεση των δυο πόλων επιβεβαιώνει την χρεοκοπία μιας πολιτικής, που υιοθετείται και ακολουθείται από τη δεκαετία του ’70 και το μόνο που πέτυχε είναι η εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. Ο μεν Πρόεδρος φαίνεται να έχει αντιληφθεί πως ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος.
Ποια πορεία θα ακολουθήσει;
Ποια πορεία θα ακολουθήσει; Έχει αναφέρει πως θα συμμετέχει και αυτή τη νέα προσπάθεια υπό της Τζέιν Χολ Λουτ των Ηνωμένων Εθνών ενώ ταυτόχρονα προβληματίζεται για την περίπτωση νέου αδιεξόδου. Σίγουρα, τα όσα ακούγονται στο παρασκήνιο για συζητήσεις με την Άγκυρα (Τσαβούσογλου), λύσης συνομοσπονδίας δυο κρατών, δεν αποτελούν διέξοδο, αλλά αυτοχειρία. Το δίλημμα δεν είναι ή παραδιδόμαστε και μας σκοτώνουν ή αυτοκτονούμε. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Στο ΑΚΕΛ, συμπεριφέρονται όπως η απατημένη σύζυγος, που κάνει θόρυβο για να εκθέσει τον πρώην. Αισθάνονται ότι τους ξεγέλασε ο Πρόεδρος; Εάν ισχύει αυτό, φταίει ο Πρόεδρος, αλλά φταίνε και αυτοί γιατί τον στήριξαν περισσότερο και από τον ΔΗΣΥ. Τι προτείνει το κόμμα της λεγόμενης κυπριακής αριστεράς; Την πεπατημένη. Δογματικά επιμένει σε ένα μοντέλο που έχει ξεπεραστεί και αποδεικνύεται από τα όσα συζητούνται ότι δεν θα είναι λειτουργικό. Είναι δικαίωμα τους να υποστηρίζουν ένα μοντέλο που θα διαιωνίζει την κρίση και θα αναπαράγει εθνικισμούς. Δεν μπορούν, όμως, να παρουσιάζονται ότι διαθέτουν την πατέντα της λύσης. Γιατί λύση δεν θα είναι.
Όσον αφορά τους λεγόμενους ενδιάμεσους, ο ύπνος είναι βαθύς και παρατεταμένος. Το πρόβλημα τους προφανώς είναι να μην βλέπουν, μετά από εκλογικό αποτέλεσμα, την πλάτη της ακροδεξιάς.
Το Κυπριακό δεν επιλύεται γιατί πρωτίστως δεν το θέλει η Τουρκία, η οποία αντιλήφθηκε πως όσο ο χρόνος περνά και επαναλαμβάνονται συζητήσεις σε αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες διαπραγματεύσεων εισπράττει, έστω και με δόσεις, τις επιδιώξεις της. Την ίδια ώρα, είναι προφανές πως μπορεί να διαμορφωθούν συνθήκες ανατροπής των κατοχικών δεδομένων.
Τα δεδομένα αλλάζουν, η Κύπρος, έχοντας μπει σε στρατηγικό παιχνίδι στην περιοχή, οφείλει να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες. Να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη που φαίνεται ότι θα υπάρξουν (από συνεργασίες και φυσικό αέριο) και να τα ρευστοποιήσει στο Κυπριακό. Οι ευκαιρίες είναι όπως τα παράθυρα που ανοίγουν αλλά και κλείνουν.
Εάν όλα γύρω μας αλλάζουν και είμαστε μέρος αυτών των αλλαγών, θα παραμείνουμε απαθείς θεατές μήπως και θυμώσει η Τουρκία; Θα παραμένουμε δογματικά προσκολλημένοι σε επιλογές που έγιναν σε άλλες συνθήκες και δεδομένα; Ευκαιρίες υπάρχουν, το ζητούμενο είναι να αξιοποιηθούν σωστά. Κι ας θυμώσουν στο ΦόρεΪν Όφις, στην Άγκυρα και στο βαθύ… κράτος του ΟΗΕ.
