Με πλήρη αποτυχία ολοκληρώθηκε η συνάντηση της Βάρνας μεταξύ του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν και των ηγετών της Ευρώπης, Ντόναλντ Τουσκ και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Ήταν διάλογος …κωφών.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Διαιτητής ήταν ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, ο οποίος είχε και αυτός τα δικά του ανοικτά θέματα με τον κ. Ερντογάν, αλλά τα άφησε για αργότερα, όπως δήλωσε.

Περιέργως ο κ. Τουσκ ήταν ο πιο ειλικρινής απ’ όλους και δεν κρύφτηκε πίσω από τα χαμόγελα, όπως ο κ. Γιούνκερ, ο οποίος-όπως είδαμε στις φωτογραφίες-κρατούσε από το χέρι τον κ. Ερντογάν. Είναι και αυτή μία από τις κακές συνήθειες του, ας μην το κάνουμε θέμα… Ενώ δεν υπήρξε καμία απολύτως συμφωνία στα σοβαρά θέματα που ετέθησαν, ο πρόεδρος της Επιτροπής προσπάθησε να παρουσιάσει την αισιόδοξη, αλλά ανύπαρκτη, πλευρά της συνάντησης.

Πριν από τη συνάντηση της Βάρνας, και με αφορμή μία γραπτή δήλωση του κ. Ερντογάν, ότι η ευρωπαϊκή πορεία ης Τουρκίας συνεχίζεται(!)-άκουσα και διάβασα αναλύσεις που με εξέπληξαν. Πως είναι δυνατόν να είναι κάποιος αναλυτής που παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στην Τουρκία, και να υποστηρίζει ότι ο ισλαμιστής ηγέτης της χώρας άλλαξε θέσεις, από τη μία στιγμή στην άλλη. Είπαμε ότι ο Ερντογάν μπορεί και εκπλήσσει, αλλά ξεχάσαμε ότι μέχρι προχθές, που λέει ο λόγος, απειλούσε την Ελλάδα στο Αιγαίο, την Κύπρο στην ΑΟΖ της, εισέβαλε στη Συρία όπου ισοπέδωσε μία ολόκληρη πόλη και σκότωσε χιλιάδες Κούρδους;

Ο Ερντογάν δεν άλλαξε. Ούτε η Τουρκία θα αλλάξει αν ο σημερινός πρόεδρος της αποχωρήσει, για οποιονδήποτε λόγο, από την πολιτική σκηνή. Έχει πάρει από καιρό το δρόμο του. Απομακρύνθηκε από τη Δύση. Θεωρεί την Αμερική εχθρική χώρα και δεν υπολογίζει καν τους Ευρωπαίους.

Από την άλλη πλευρά, έχει μπολιάσει με το μίσος του για τη Δύση την πλειοψηφία του τουρκικού λαού. Οι φιλοευρωπαίοι και γενικά οι φιλοδυτικοί αποτελούν την ισχνή μειοψηφία. Θεωρώ πως ο κ. Ερντογάν έχει κάνει τα κουμάντα του, και ο διάδοχός του-που μάλλον θα είναι ο γαμπρός του-θα ακολουθήσει την ίδια και ακόμα πιο σκληρή πολιτική.

Στο σημείο που έχει φέρει τα πράγματα, πιστεύει ότι δεν έχει ανάγκη τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Η σχέση του Ερντογάν  με τη Ρωσία είναι ισχυρή, όσο και να μην θέλουμε να το χωνέψουμε. Και συμπληρώνει αυτή τη συνεργασία με τη συμμαχία του με το Ιράν.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας πήγε στη Βάρνα μόνο για να καπαρώσει μερικά ακόμα δισεκατομμύρια. Δεν βρέθηκε εκεί για να υποταχθεί στους Ευρωπαίους, τους οποίους δεν υπολογίζει καν. Οι Ευρωπαίοι αρνήθηκαν, διότι περιέργως αποφάσισαν να σταθούν σε κάποιες αρχές. Και εκεί έληξε το θέμα.

Λογικό είναι να συντηρήσουν και οι δύο πλευρές αυτόν το διάλογο. Και μακάρι να συνεχιστεί και να φέρει αποτελέσματα. Όμως, ο Ερντογάν δεν είναι του χεριού τους, και κακώς αρνούνται να τον χωνέψουν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση του για να τους πάρει και τα δισεκατομμύρια και τη συναίνεση για όσα άθλια πράττει στη Συρία και στο Ιράκ εναντίον των Κούρδων.

Ας μην έχουμε αυταπάτες: Ο Ερντογάν θα παραδώσει τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς μόνο αν πάρει ανταλλάγματα. Οι Έλληνες στρατιωτικοί θα είναι το «όχημα» για την υποχώρηση των Ευρωπαίων σε άλλα ζητήματα…

Αλλά ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν θα υποχωρήσει, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στην κυπριακή ΑΟΖ.

Δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε επειδή οι Ευρωπαίοι έκαναν αυτό που έπρεπε. Από καιρό έπρεπε να ξεκαθαρίσουν τη σχέση τους με την Τουρκία. Από καιρό έπρεπε να του δώσουν να καταλάβει ότι θα υπάρξουν επιπτώσεις για τη στάση του. Δεν το έπραξαν. Δεν αντέδρασαν όταν έστειλε τα πολεμικά του στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Δεν έβγαλαν άχνα όταν εισέβαλε στη Συρία. Άλλωστε ο ίδιος το εξέλαβε ως πράσινο φως.

Οι Ευρωπαίοι έχουν όπλα για να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ερντογάν και της σημερινής Τουρκίας. Είναι οι οικονομικές και άλλες κυρώσεις. Τι άλλο πρέπει να πράξει για να τις υποστεί κυρώσεις; Ή μήπως είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον Βλαντίμιρ Πούτιν… Όσο καιρό δεν τον αντιμετωπίζουν, όπως αυτός εκείνους, θα τους εκβιάζει, θα τους παίρνει τα δισεκατομμύρια, τα οποία χρησιμοποιεί για άλλους σκοπούς, και θα συνεχίσει να απειλεί χώρες-μέλη της Ε.Ε. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών…

Πηγή: Hellas Journal