Στόλος Mirage-2000: Εγκληματικές αμέλειες και διαχρονικές ευθύνες

4 Νοεμβρίου 2017 13:57

To έχουμε γράψει στο παρελθόν και το ίδιο θα κάνουμε και στο μέλλον. Το πρόγραμμα Mirage 2000-5Mk.2 και η ελληνική του ιστορία έχουν μία μοναδικότητα και μία διαχρονικότητα που απλά δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες… Και όταν έρθει η ώρα του απολογισμού και των ευθυνών, επειδή «τα γραπτά μένουν» (scripta manent), θα μπορούμε να υποστηρίξουμε με αποδείξεις ότι ΔΕΝ ΣΙΩΠΗΣΑΜΕ.

Πάμε στο δια ταύτα λοιπόν. Ποια είναι η μοναδικότητα του προγράμματος Mirage 2000-5Mk.2 + Follow On Support; Μα την γνωρίζετε όλοι ή τουλάχιστον όσοι , ακόμη και ως απλοί αναγνώστες, παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στο χώρο της άμυνας εδώ και χρόνια. Η μοναδικότητα έγκειται στο ότι το πρόγραμμα από τα αρχικά του στάδια, έχει μετατραπεί σε πρόβλημα με αποκλειστική ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Και εξηγούμαστε…

Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Σημίτη το 2000 (Αύγουστος), υπέγραψε την αγορά 15 καινούριων μαχητικών του τύπου, των όπλων τους καθώς και την αναβάθμιση στο ίδιο επίπεδο μόλις 10 εκ των 36 (32 μονοθέσια και τέσσερα διθέσια) Mirage 2000EG/BG. Σημειώστε ότι την εποχή που υπογράφηκε η σύμβαση, το κόστος εκσυγχρονισμού του κάθε αεροπλάνου ανερχόταν σε 20 περίπου εκατομμύρια ευρώ (19 κόμμα κάτι…), ενώ το κόστος αγοράς κάθε καινούριου Mirage 2000-5Mk.2 έφτανε τα 45 περίπου εκατομμύρια ευρώ.

Ο εκσυγχρονισμός των υπόλοιπων –EG/BG παραπέμφθηκε «για αργότερα» για δύο λόγους… Ή μάλλον με βάση δύο δικαιολογίες, οι οποίες ευσταθούσαν για να λέμε την αλήθεια! Η πρώτη ήταν ότι το μεγάλο δημοσιονομικό κόστος, καθώς την ίδια περίπου περίοδο, πέρα από την πλειάδα των προγραμμάτων που «έτρεχαν», είχε υπογραφεί και η σύμβαση (Μάρτιος 2000), για την προμήθεια 50 μαχητικών F-16C/D Block 52+ που προέβλεπε δικαίωμα προαίρεσης (option) για 10 ακόμα. Το οποίο τελικά ασκήθηκε.

Η δεύτερη δικαιολογία ήταν ότι και στη σύμβαση με τις γαλλικές εταιρείες (Dassault, Thales, Snecma, MBDA), υπήρχε προαίρεση διάρκειας μέχρι το τέλος του 2006, μέσω της οποίας η Ελλάδα είχε το δικαίωμα με το ίδιο κόστος (στις ίδιες τιμές με αυτές της σύμβασης του Αυγούστου του 2000!) να εκσυγχρονίσει και τα υπόλοιπα Mirage 2000EG/BG αλλά και να αγοράσει τρία ακόμα καινούρια -5Μκ.2 προς αναπλήρωση απωλειών…

Από την κυβέρνηση Σημίτη η option δεν ασκήθηκε ποτέ. Παρά το ότι πέρασαν 3,5 χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές. Το ίδιο όμως έγινε και από αυτή που την διαδέχθηκε από το Μάρτιο του 2004. Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή αν και επίσης είχε όλο το χρόνο μπροστά της, δεν έδωσε λύση στο πρόβλημα που ήδη είχε προκύψει πλέον ολοκάθαρα. Στις τότε πιέσεις των ευρωπαίων «εταίρων» μας για την προμήθεια μαχητικών Eurofighter (δέσμευση της κυβέρνησης Κ. Σημίτη) ή Rafale, η κυβέρνηση Καραμανλή απάντησε με την αγορά των 30 μαχητικών Block 52+ Advanced. Χωρίς βέβαια να διασφαλίσει και το μέλλον του δεύτερου (αριθμητικά) σημαντικότερου τύπου μαχητικού του ελληνικού οπλοστασίου.

Τη συνέχεια την γνωρίζετε όλοι… Μετά το 2007 δεν υπήρχε η δυνατότητα παραγγελίας μαχητικών Mirage 2000 διότι η γραμμή παραγωγής είχε κλείσει, ενώ για τον ίδιο λόγο είχε εκτοξευτεί και το κόστος εκσυγχρονισμού των παλαιότερων εκδόσεων.

Τα χρόνια της οικονομικής –και όχι μόνο- κρίσης

Όταν την περίοδο 2010-2011 ήταν σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση της Ινδίας για τον εκσυγχρονισμό των δικών της Mirage 2000 στο επίπεδο -5, έγινε αντιληπτό ότι τουλάχιστον από την πλευρά της ελληνικής οικονομίας, δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα καταβολής ποσών τέτοιου μεγέθους. Ως εκ τούτου αναζητήθηκαν (;) άλλες εναλλακτικές. Τα αεροπλάνα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (-9) που είναι ακριβώς ίδιας διαμόρφωσης με τα δικά μας -5Mk.2 και του Κατάρ που είναι υποδεέστερα από πλευράς εξοπλισμού αποστολής, ίδιας διαμόρφωσης με τα γαλλικά αναχαιτιστικά -5F. Αυτές ήταν οι δύο πρώτες εναλλακτικές. Η μερική αναβάθμιση των Mirage 2000EG μέσω της εγκατάστασης φωτισμού πιλοτηρίου συμβατού με τη χρήση ΝVG (Night Vision Goggles) και η πιστοποίηση του MICA IR σε αυτά ήταν μία τρίτη εναλλακτική.

Καμία απολύτως δεν υλοποιήθηκε… Έτσι πέρασαν άλλα ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ από το 2009 μέχρι το 2014 χωρίς, επίσης, οι κυβερνήσεις της περιόδου (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) να κάνουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Το 2014 βέβαια για να είμαστε ακριβείς, λίγο πριν από τις εκλογές, διαβάζαμε ότι εγκρίθηκε κονδύλι ύψους 140 περίπου εκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια ανταλλακτικών και την υλοποίηση εργασιών συντήρησης-υποστήριξης των Mirage 2000 και των δύο εκδόσεων (σκάφος-κινητήρας-συστήματα) και των όπλων τους. Είναι η γνωστή σύμβαση FOS (Follow On Support) η οποία βεβαίως ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί γιατί πολύ απλά δεν έχει υπογραφεί!!!

Τις συνέπειες τις γνωρίζει η 114 Πτέρυγα Μάχης, το ΓΕΑ και η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ. Δεν χρειάζεται –και δεν πρέπει- να τις ξέρει κανείς άλλος. Εμείς όμως από την πλευρά μας είμαστε υποχρεωμένοι να ρωτήσουμε:

–Γιατί εκεί που μιλούσαμε για οικονομική αδυναμία εκσυγχρονισμού, έχουμε –εν έτει 2017 παρακαλώ- φτάσει στο σημείο να μιλάμε για αδυναμία (;) υποστήριξης των Mirage 2000 και των όπλων τους;

–Για ποιους ακριβώς λόγους εδώ και τρία χρόνια (πάμε για τα τέσσερα σε λίγους μήνες) δεν αγοράζουμε ανταλλακτικά και υποστήριξη για μία τόσο κρίσιμη πλατφόρμα και τα όπλα της, όμοια των οποίων (από πλευράς δυνατοτήτων) δεν υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια;

–Έχουμε εναλλακτικές ίδιων δυνατοτήτων για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική προκλητικότητα από βορρά (θεωρώ ότι διαβάσατε τα περί πογκρόμ εναντίον των ομοεθνών μας στην Αλβανία) και από την ανατολή; Αν ναι, ποιες είναι αυτές;

-Τεχνικές και οικονομικές προσφορές εκσυγχρονισμού διαφόρων εκτάσεων έχουν κατατεθεί από τις γαλλικές εταιρείες προς την ΠΑ και το ΥΠΕΘΑ. Το τελευταίο έχει, σε κυβερνητικό επίπεδο πάντα, αναζητήσει διεξόδους και λύσεις χρηματοδότησης μέσω δανεισμού, ή όχι; Γιατί το κόστος είναι όντως μεγάλο. Κάτι για το οποίο –είπαμε- δεν ευθύνεται μεν η σημερινή κυβέρνηση αλλά καλείται να λύσει ως πρόβλημα…

–Δεδομένου ότι, το αργότερο μετά από πέντε ή εφτά χρόνια, θα υποχρεωθούμε να παροπλίσουμε τα F-4E AUP (εκτός αν βρούμε κάποιο μαγικό τρόπο να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ένα μαχητικό που αποσύρθηκε από την USAF πριν από 25+ χρόνια…), έχουμε αποφασίσει ότι θα διατηρήσουμε σε υπηρεσία έναν μόνο τύπο μαχητικού (F-16); Αν ναι, βασισμένοι σε ποια δεδομένα και σε ποιόν σχεδιασμό θα κάνουμε κάτι τέτοιο; Γιατί στην προχθεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων από τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, ξεκαθαρίστηκε ότι θέμα προμήθειας νέου μαχητικού δεν πρόκειται να τεθεί για τα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια… Ή μήπως δεν καταλάβαμε σωστά;

Η περίπτωση των Mirage είναι μόνον μια από τις περιπτώσεις όπου ΚΟΡΥΦΑΙΑ οπλικά συστήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απαξιώνονται τεχνολογικώς. Άλλες περιπτώσεις είναι: