Σύμφωνα με πολλούς λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και αναφορές σε εφημερίδες παγκόσμιας εμβέλειας, όπως οι «Financial Times», στην πρόσφατη επιδρομή στο Ιράν, το Ισραήλ χρησιμοποίησε μεταξύ άλλων τον πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς ROCKS. Ο πύραυλος βρίσκεται σε υπηρεσία από το 2019 και έχει πιστοποιηθεί στα ισραηλινά F-16 Fighting Falcon και F-35A Lightning II. Ο ROCKS αναπτύχθηκε από την Rafael Advanced Defense Systems και μέχρι σήμερα το Ισραήλ είναι ο μοναδικός του χρήστης. Σχεδιάστηκε για να προσβάλει στρατηγικούς στόχους υψηλής επιχειρησιακής αξίας από απόσταση και με ακρίβεια. Εκτός από στατικούς στόχους μπορεί να προσβάλει και κινούμενους, ενώ παραμένει επιχειρησιακός ακόμα και σε περιβάλλον άρνησης σήματος GPS (Global Positioning System : Σύστημα Παγκόσμιου Προσδιορισμού Θέσης). Το ακριβές μέγιστο βεληνεκές του ROCKS δεν είναι γνωστό, αλλά διάφορες πηγές εκτιμούν μέγιστο βεληνεκές πολύ άνω των 300 χιλιομέτρων. Ο πύραυλος ενσωματώνει τεχνολογίες από τον πύραυλο Popeye, μέγιστου βεληνεκούς 78 χιλιομέτρων, και τις κατευθυνόμενες βόμβες SPICE (Smart, Precise Impact, Cost-Effective), μέγιστου βεληνεκούς 150 χιλιομέτρων στην έκδοση SPICE-250ER (Extended Range). Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρία ο ROCKS έχει Πιθανότητα Κυκλικού Σφάλματος (CEP : Circular Error Probability) της τάξεως των τριών (3) μέτρων στο μέγιστο βεληνεκές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ημέρα και νύχτα, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και είναι ανθεκτικός στις ηλεκτρονικές παρεμβολές. Ως προς την πολεμική κεφαλή ο χρήστης μπορεί να επιλέξει διατρητική, για την καταστροφή υπόγειων ή καλά προστατευμένων στόχων, είτε με θραυσμάτων για την προσβολή στόχων επιφανείας. Για πλοήγηση και πρόσκτηση στόχου ο ROCKS συνδυάζει Αδρανειακό Σύστημα Πλοήγησης (INS : Inertial Navigation System), GPS και ηλεκτροπτικό αισθητήρα, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά την τερματική φάση, προκειμένου να εξασφαλιστεί η καταστροφή του στόχου και ο πύραυλος να μην επηρεαστεί από πιθανή άρνηση σήματος GPS.
Άποψη μας είναι ότι το ROCKS θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετική λύση για την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) και την ικανότητα της να προσβάλει στρατηγικής σημασίας στόχους βαθιά στην τουρκική ενδοχώρα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη είναι μόνο μια παράμετρος. Η άλλη είναι τα όπλα μακρού πλήγματος. Αναγκαία και ορθή η απόφαση απόκτησης νέων μαχητικών αεροσκαφών, αλλά από μόνα τους δεν κάνουν τη διαφορά. Με σύγχρονα όπλα μακρού πλήγματος, όχι μόνο σας το ROCKS, αλλά και άλλες σχεδιάσεις, αμερικανικές ή ευρωπαϊκές, η ΠΑ θα έχει στο οπλοστάσιο της ολοκληρωμένες λύσεις προσβολής κρίσιμων τουρκικών στόχων. Υπάρχει και το ζήτημα της επιβίωσης των σύγχρονων αεροσκαφών. Γιατί να στείλουμε ένα Rafale ή F-35 Lightning II (αν και εφόσον το αποκτήσουμε) να χτυπήσει στόχους βαθιά μέσα στην Τουρκία, εκθέτοντας τα σε κίνδυνο; Γιατί να μην μπορούν αυτά τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη να αφήνουν τα όπλα τους από μακριά, δηλαδή από ασφάλεια; Το ίδιο ισχύει και για τα ελληνικά F-16 Viper. Αεροσκάφη με εξαιρετικές δυνατότητες, αλλά πάλι χωρίς όπλα μακρού πλήγματος. Η σημασία ένταξης τέτοιων όπλων σε υπηρεσία από την ΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για την επικράτηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μία σύρραξη. Πέρα από τη μεγάλη ισχύ της πολεμικής τους κεφαλής, τη μεγάλη ακρίβεια προσβολής, ακόμη και καλά προστατευμένων στόχων, τη μεγάλη απόσταση που διανύουν και βέβαια τη μεγάλη ψυχολογική τους επίδραση στον αντίπαλο, μέσω του κορεσμού της αντιαεροπορικής άμυνας του, έχουν και άλλο ένα σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα. Η φιλοσοφία Fire-and-Forget που ενσωματώνουν αποδεσμεύει τα μαχητικά-φορείς αμέσως μετά την άφεση τους. Η πρόσφατη χρήση του πυραύλους ROCKS από το Ισραήλ ήταν μόνο η αφορμή γι’ αυτό το σύντομο άρθρο-σχόλιο. Αιτία είναι η αδράνεια της χώρας μας στον τομέα την απόκτησης σύγχρονων όπλων αέρος-εδάφους μεγάλου βεληνεκούς, τομέα στον οποίο δυστυχώς υστερούμε και πρέπει να καλύψουμε το χαμένο έδαφος με γοργά βήματα, πριν είναι πολύ αργά για την άμυνα μας.
