Στη διάρκεια του συνεδρίου «Global Force 2024» ο στρατηγός James Rainey, επικεφαλής της Διοίκησης Μέλλοντος του Αμερικανικού Στρατού, η οποία διαχειρίζεται τα προγράμματα εκσυγχρονισμού του Αμερικανικού Στρατού, αναφέρθηκε στην αναμενόμενη μελέτη τακτικών πυρών του Αμερικανικού Στρατού. Η συγκεκριμένη μελέτη περιλαμβάνει συμπεράσματα από πρόσφατες συγκρούσεις, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανία, και αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία θα εξελιχθεί ο Αμερικανικός Στρατός.
Οι διαπιστώσεις των Αμερικανών έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τον Ελληνικό Στρατό (ΕΣ). Άποψη μας είναι ότι πρόκειται για διδάγματα που δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Η πρώτη αναφορά του James Rainey έγινε στο ρυμουλκούμενο πυροβολικό, για το οποίο είπε ότι «βλέπουμε το τέλος της αποτελεσματικότητας του … το μέλλον δεν είναι λαμπρό για το ρυμουλκούμενο πυροβολικό». Αιτιολόγησε την θέση αυτή λέγοντας ότι «εξετάζοντας τις επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας, ενάντια σε απειλές όπως η Κίνα, ο Αμερικανικός Στρατός χρειάζεται αυτοκινούμενα, άμεσα πυρά, ειδικά σε ελαφρύτερους σχηματισμούς».
Πρόσθεσε επίσης, ότι ο Αμερικανικός Στρατός χρειάζεται αυτόνομα, μη-επανδρωμένα πυροβόλα (δεν διευκρίνισε το διαμέτρημα τους), τα οποία θα χρησιμοποιούν το Πεζικό και οι Ειδικές Δυνάμεις στην αρχή των επιχειρήσεων, έτσι ώστε να έχουν άμεσα στη διάθεση τους υποστηρικτικά πυρά. Είπε επίσης ότι ο Αμερικανικός Στρατός χρειάζεται και αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 χιλιοστών, αλλά με καλύτερο επίπεδο προστασίας και δυνατότητα προσβολής στόχων σε αποστάσεις άνω των 70 χιλιοστών.
Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι λίγες ημέρες πριν ο Αμερικανικός Στρατός ανακοίνωσε ότι οι δοκιμές του πυροβόλου ERCA (Extended Range Cannon Artillery) ολοκληρώθηκαν και ότι δεν ήταν επιτυχημένες, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα να «παγώσει» και να μην τεθεί τελικά σε παραγωγή. Το πρόγραμμα ERCA είχε ως στόχο την αύξηση του μέγιστου βεληνεκούς του πυροβόλου M-109A7, μέσω της υιοθέτησης του νέου πυρομαχικού και μακρύτερης κάνης μήκους 58 διαμετρημάτων.
Όπως είπαμε, άποψη μας είναι ότι πρόκειται για διδάγματα που δεν πρέπει να αγνοήσουμε. Το κεντρικό ερώτημα στο οποίο απάντησε ο Αμερικανός αξιωματικός είναι αν τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα έχουν ρόλο και θέση στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Η απάντηση που έδωσε είναι ξεκάθαρη: Δεν έχουν. Και δεν έχουν γιατί τα αυτοκινούμενα πυροβόλα υπερέχουν σε ταχύτητα τάξης και μετακίνησης, αναπτύσσονται ταχύτερα, ακόμα και σε δύσκολα εδάφη, ενσωματώνουν καλύτερα συστήματα, μπορούν να γεμίσουν γρηγορότερα, άρα έχουν ταχύτερο ρυθμό βολής, και το πλήρωμα είναι καλύτερα προστατευμένο.
Μόνο σε ένα σημείο υπερέχουν τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα: Στο κόστος σχεδίασης, ανάπτυξης, παραγωγής, εκπαίδευσης, χρήσης και υποστήριξης. Αυτή η οικονομική παράμετρος είναι ελκυστική για χώρες που δεν διαθέτουν μεγάλους αμυντικούς προϋπολογισμούς για αυτοκινούμενα πυροβόλα και αναγκαστικά καταφεύγουν στα ρυμουλκούμενα. Συμπερασματικά, ενώ τα ρυμουλκούμενα πυροβόλα επαρκούν για στατική μάχη (συνθήκη σπάνια στο σύγχρονο πεδίο μάχης), είναι ακατάλληλα για μάχη μεγάλης έντασης και κινητικότητας όπου πρέπει να κινηθούν από τη μια θέση στην άλλη γρήγορα, είτε για επιχειρησιακούς, είτε για λόγους προστασίας του πληρώματος.
