Μέχρι πριν μερικά χρόνια οι ωμές παρεμβάσεις στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών ήταν σχεδόν αποκλειστικά συνυφασμένες με πρωτοβουλίες της αμερικανικής διπλωματίας. Παρεμβάσεις που μπορεί να ξεκινούσαν από ανοίκειες συστάσεις του τοπικού Αμερικανού «ανθύπατου» και να έφταναν σε… προσγειώσεις πυραύλων Κρουζ.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΒΑΛΙΑΣ για το HELLAS JOURNAL
Οι ΗΠΑ είναι μία χώρα που δείχνει ότι δεν αστειεύεται καθόλου όταν έρχεται η ώρα να προασπίσει ζωτικά εθνικά συμφέροντα ιδίως όταν αυτά έχουν να κάνουν με γεωπολιτικές επιδιώξεις. Οι εκάστοτε πρόεδροι έχουν και μια αντίληψη «χωροφύλακα του πλανήτη», αφού χρειάστηκε στο παρελθόν η δυναμική αμερικανική ανάμιξη για να επικρατήσουν οι «δυνάμεις του καλού».
Παρόλα αυτά οι υπόγειες διεργασίες ανατροπής κυβερνήσεων, αποσταθεροποίησης μη αρεστών πολιτικών ηγετών ή και επιβολής φίλο-αμερικανικών καθεστώτων, περιορίζονταν κυρίως στη σφαίρα άμεσης γεωγραφικής εγγύτητας και γεωστρατηγικής επιρροής της υπερδύναμης (όπως π.χ. στην Λατινική Αμερική) και σε περιπτώσεις κρατών που δεν είχαν να επιδείξουν ιδιαίτερες περγαμηνές… κοινοβουλευτικής κανονικότητας.
Όταν ερχόταν η ώρα δυναμικής στρατιωτικής δράσης σε περιοχές μακριά από το αμερικανικό έδαφος οι εκάστοτε κυβερνήσεις των ΗΠΑ φρόντιζαν να αναζητούν κάποια διεθνή ερείσματα επιδιώκοντας ή επιβάλλοντας πολυεθνικούς «τιμωρητικούς» συνασπισμούς, κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, του ΝΑΤΟ κλπ.
Εσχάτως και ιδιαίτερα από την περίοδο της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, την σκυτάλη της παρεμβατικής πολιτικής στην Ευρώπη έχει παραλάβει η Γερμανία. Όχι με στρατιωτικά μέσα, αφού ακόμη αγωνίζεται να ξορκίσει το αιματοβαμμένο παρελθόν της, αλλά με όρους ασφυκτικής οικονομικής ηγεμονίας. Που κατόρθωσε να πετύχει μέσω της άλωσης των ευρωπαϊκών θεσμών και του τραπεζικού συστήματος, μέσω της υποταγής κρατών και κυβερνήσεων σε ωμούς οικονομικούς εκβιασμούς, μέσω του εκμαυλισμού ξένων πολιτικών με βαλίτσες τύπου Siemens και γενικότερα με ένα πλέγμα άκρως διεφθαρμένων πρακτικών.
Ειδικότερα οι κυβερνήσεις της Μέρκελ έχουν τα τελευταία χρόνια ξεπεράσει κάθε όριο παρεμβατισμού με τον πιο άγαρμπο, κυνικό και χυδαίο τρόπο. Η αναιδής δημόσια απαίτηση του προς τον Ζάεφ να μην προχωρήσει σε εκλογές, αλλά να κόψει το κεφάλι του για να βρει τους 11 αποστάτες που του λείπουν για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι μόνο ένα μικρό δείγμα αυτής της δεσποτικής αντίληψης.
Θα μου πείτε σε μία βαλκανική… μπανανία απευθύνονται οπότε μπορούν να λένε ότι θέλουν. Δεν είναι όμως έτσι. Ανάλογες συστάσεις έγιναν και σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις του μνημονίου, ώστε να μην διαταράσσεται με εκλογικές αναμετρήσεις η υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεων». Ει δυνατόν αν μπορούσαμε να αποφεύγουμε τις εκλογές και τελείως, το Βερολίνο θα ήταν ευτυχέστατο. Εδώ έφτασε ο επικεφαλής των Χριστανοκοινωνιστών και βασικός εταίρος της Μέρκελ, Χορστ Ζεεχόφερ να πει δημόσια ότι θα ήταν καλύτερα να κυβερνούν Βαυαροί χωροφύλακες την Ελλάδα.
Όμως οι εκβιασμοί και οι υποτιμητικές αναφορές δεν περιορίζονται στα βαλκανικά φέουδα και τις τουριστικές αποικίες χρέους όπως η Ελλάδα όπου το Βερολίνο κάνει ότι θέλει. Οι Αμερικανοί για παράδειγμα, δύσκολα θα διανοούνταν να εκβιάσουν την Ιταλία. Οι Γερμανοί όχι μόνο το κάνουν, αλλά και το διατυμπανίζουν. Ο Γερμανός Επίτροπος για τον προϋπολογισμό Γκίντερ Ετιγκερ που στο πρόσφατο παρελθόν είχε αποκαλέσει Κινέζους επισήμους με το ρατσιστικό όρο «σχιστομάτηδες» είπε το αμίμητο : «Οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς να ψηφίζουν»…
Αυτή η ποιοτική αναβάθμιση των γερμανικών παρεμβάσεων που ασφαλώς προδίδει βαθιά κατάλοιπα φασιστικών αντιλήψεων φυλετικής ανωτερότητας έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική. Πρώτον επειδή η συγκεκριμένη χώρα δεν διαθέτει την ισχύ και την παγκόσμια ακτινοβολία της Αμερικής κυρίως όμως επειδή από ηθικής απόψεως έχει τόσο βεβαρημένο παρελθόν που θα έπρεπε να προσέχει ακόμη και την σκιά της.
Οι σημερινοί Γερμανοί θεωρούν ότι δεν χρωστάνε σε κανέναν και ότι όλοι τους χρωστούν. Ξέχασαν γρήγορα το παρελθόν τους και σήμερα εργάζονται πάλι για τον «ζωτικό χώρο» με άλλα μέσα. Βαθιά μέσα τους ίσως και να μην μετάνιωσαν ποτέ, γι αυτό έχουν και την απαίτηση σήμερα οι ευρωπαϊκοί λαοί τους οποίους κατάσφαξαν να τους υπηρετούν.
Κάποιοι αποδίδουν στον τεράστιο Τσόρτσιλ το τσιτάτο: «Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται ανά πενήντα χρόνια. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τον λόγο, ξέρουν εκείνοι…».
Δεν είναι βέβαιον ότι το είπε. Σίγουρα όμως έχει πει κάτι άλλο: «Το πιο ασυγχώρητο έγκλημα της Γερμανίας πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ότι προσπάθησε να αντλήσει οικονομική ισχύ παρακάμπτοντας το παγκόσμιο σύστημα εμπορίου και δημιουργώντας δικό της μηχανισμό συναλλαγών που θα στερούσε από την παγκόσμια οικονομία κάθε δυνατότητα κέρδους…»
Σας θυμίζει τίποτα αυτό;…
