Κυριολεκτικά θεωρούμε και πιστεύουμε πως ο τίτλος του παρόντος άρθρου περιγράφει στο ακέραιο τη κατάσταση: «Κλειδί η διατήρηση των F-16 Block 50 και των F-16 Block 30 για τη διατήρηση των επιθυμητών οροφών μαχητικών συνδυαστικά με την απόκτηση νέων όπλων». Ως εκ τούτων, σε συνέχεια του άρθρου του Αναστάσιου Παπανδρέου θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά πως η διατήρηση σε υπηρεσία τόσο των F-16 Block 50 και των F-16 Block 30 είναι μονόδρομος για την επίτευξη οροφών της τάξης των 200 μαχητικών από τη ΠΑ. Συνδυαστικά πάντα με την απόκτηση των ενδεδειγμένων όπλων τα μαχητικά μπορούν να αποτελέσουν μια ισχυρή δύναμη κρούσης παράλληλα με τα F-16 Viper της ΠΑ. Οι Ισραηλινοί ενδεχομένως και οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικανοί κάλλιστα μπορούν να προσφέρουν έξυπνες λύσεις για την ολοκλήρωση νέων όπλων κρούσης στα μαχητικά F-16 Block 50 και F-16 Block 30 της ΠΑ.
Τα ισραηλινά αερομεταφερόμενα όπλα που ήδη έχουν ενσωματωθεί στο F-16, καθιστούν το στόλο των ελληνικών μαχητικών του τύπου πολλαπλάσια αποτελεσματικό, ιδίως σε αποστολές αέρος – εδάφους και αέρος – επιφανείας, μεγάλων αποστάσεων. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι κεφαλαιώδους σημασίας ο στόλος αυτός να εκσυγχρονιστεί στο σύνολό του (153 μονάδες). Υπάρχει όμως και ένας άλλος, εξίσου σημαντικός, λόγος που επιβάλλει τον εκσυγχρονισμό όχι μόνο των 38 παλιότερων Block 50, αλλά και των 32 Block 30. Που δεν είναι άλλος από το πως αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί το υπερπολύτιμο μονοκινητήριο μαχητικό. Τα αμερικανικά F-16 που θα παραμένουν σε υπηρεσία, είναι περισσότερα από 800 Block 40/42 και Block 50/52. Τα παλιότερα Block 25 θα αποσυρθούν. Κύριο χαρακτηριστικό της έκδοσης αυτής, το πρώτο αεροσκάφος της οποίας παραδόθηκε στην USAF το 1984, ήταν η αντικατάσταση του ραντάρ ΑΝ/APG-66 των παλαιότερων Block από το ΑΝ/ΑPG-68(V). Aξιοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο από την USAF και ήταν πανομοιότυπη με την έκδοση Block 30 που αποκτήθηκε από τις αεροπορικές δυνάμεις της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Τουρκίας, της Αιγύπτου, της Νοτίου Κορέας και του Ναυτικού των ΗΠΑ (Aggressor Squadrons). H μόνη αναβάθμιση που έχουν υποστεί τα ελληνικά Block 30, ήταν η απόκτηση (μέσω ενσωμάτωσης λογισμικού) ικανότητας βολής του ΑΙΜ-120C AMRAAM στα τέλη της δεκαετίας του ‘90.
Ενώ τα αμερικανικά Block 25 είχαν αναβαθμιστεί δομικά στο παρελθόν στο πλαίσιο προγράμματος Falcon UP, προκειμένου να επιτευχθεί το αρχικά σχεδιαζόμενο όριο ζωής των 8000 ωρών πτήσης (διαπιστώθηκε ότι στην πραγματικότητα έφτανε με ασφαλείς προϋποθέσεις μόλις μέχρι τις 5500 ώρες πτήσης!), τα ελληνικά Block 30 πέρα από Falcon UP, υπέστησαν και δεύτερη δομική αναβάθμιση στο πλαίσιο προγράμματος Falcon STAR (STructural Augmentation Roadmap). Δομικά επομένως έχουν έρθει σε επίπεδο ανώτερο (από πλευράς διαμόρφωσης…) σε σχέση με τα F-16 Block 50. Τα οποία θα χρειαστεί να αναβαθμιστούν δομικά πριν εκσυγχρονιστούν. Το DefenceReview.gr ήταν ο πρώτος αμυντικός ιστοχώρος που ανέδειξε την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού και των 32 Block 30 μαζί με τα Block 50, μέσω της αξιοποίησης των συστημάτων που θα προέλθουν από τον εκσυγχρονισμό των 83 (πλέον…) F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced. Με βάση τα παρακάτω δεδομένα:
1. Τα μαχητικά αυτά βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση και στη δεκαετία του 2000 είχαν αναβαθμιστεί και οι κινητήρες τους (F110 της GE). Μέσω της ομογενοποίησης τους με τα Block 50 θα αυξηθεί και η διαθεσιμότητά τους, ώς ένας τύπος μαχητικού πλέον….
2. Μέσω του παράλληλου εκσυγχρονισμού επιτυγχάνεται ομοιογένεια στόλου (με τα Block 50) με τεράστιες οικονομίες κλίμακας. Παράλληλα θα εξοικονομηθούν σημαντικά κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών και των άλλων δύο Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και ειδικά του ΕΣ.
3. Το επιχειρησιακό όφελος θα είναι επίσης πολύ μεγάλο για την Πολεμική Αεροπορία από τη στιγμή που θα βρεθεί με επαρκή αριθμό μαχητικών στη διάθεσή της για σκοπούς εκπαίδευσης σε σενάρια αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους/επιφανείας και αστυνόμευσης του FΙR Αθηνών.
4. Εκμετάλλευση όλων των όπλων, ήδη διαθέσιμων (JSOW, JDAM, Enhanced Paveway II, CBU-87, BLU-109, AIM-120C, IRIS-T) και μελλοντικών (Rampage, SPICE καθώς και άλλων όπλων ισραηλινής προέλευσης) με ταυτόχρονη δυνατότητα ασφαλούς επικοινωνίας σε πραγματικό χρόνο και ανταλλαγής δεδομένων (LINK 16), τόσο με τα ΑΣΕΠΕ, όσο και με τα μαχητικά Rafale F3R, F-16V, τα εκσυγχρονισμένα Block 50 και τα εκσυγχρονισμένα P-3H και τις Belharra FDI του Πολεμικού Ναυτικού.
Από τη στιγμή που η USAF αντιμετωπίζει με απόλυτο σεβασμό το F-16 και βασίζεται σε αυτό για να ανταπεξέλθει επιχειρησιακά μέχρι το 2050 (!), η Ελλάδα απλά δεν έχει την πολυτέλεια να πράξει τo αντίθετο. Το κόστος της αντικατάστασης των 32 F-16 Block 30 με F-35A, με βάση τα στοιχεία του πρόσφατου ελληνικού προγράμματος, θα ανέλθει σε 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Το αντίστοιχο κόστος του εκσυγχρονισμού των 32 Block 30, δεν θα ξεπεράσει τα μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, οπότε είναι μικρότερο από το κόστος πρόσκτησης ισάριθμων F-35A… Το ίδιο ισχύει και για τη περίπτωση των 38 F-16 Block 50 το οποίο κοστολογείται στα 900 εκατομμύρια ευρώ για εκσυγχρονισμό στο επίπεδο Viper. Δυστυχώς, παρά τα όσα δήλωνε η Lockheed Martin περί της αξιοποιήσης απαρτίων από τα F-16 που θα εκσυγχρονιστούν στο επίπεδο Viper (Block 70), εντούτοις αποδεικνύεται πως κάτι τέτοιο είναι τεχνικά αδύνατο ή τουλάχιστον δεν φαίνεται τέτοια προοπτική.
Δυστυχώς, αντί της εξασφάλισης του μέλλοντος των F-16 Block 50 και F-16 Block 30 προτιμήθηκε η προμήθεια των F-35. Με άλλα λόγια, 70 μαχητικά κινδυνεύουν να απαξιωθούν τη στιγμή που έχουν πολλά να προσφέρουν στην ελληνική αποτροπή, ειδικά αν λάβουν τα κατάλληλα όπλα σε συνεργασία με τους Ισραηλινούς ή τους Αμερικανούς. Αντί της εξασφάλισης του μέλλοντος των F-16 Block 50 και F-16 Block 30 προτιμήθηκε η προμήθεια των F-35 (20 αεροσκάφη). Με άλλα λόγια, 70 μαχητικά κινδυνεύουν να απαξιωθούν τη στιγμή που έχουν πολλά να προσφέρουν στην ελληνική αποτροπή, ειδικά αν λάβουν τα κατάλληλα όπλα σε συνεργασία με τους Ισραηλινούς ή τους Αμερικανούς. Για πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται η άποψη που υποστηρίζει πως οπλικά συστήματα και πλατφόρμες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων οδηγούνται στην απαξίωση προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα οδηγήσουν στην απόκτηση νέων μέσων και οπλικών συστημάτων. Επαναλαμβάνουμε πως μια εναέρια πλατφόρμα εάν εξοπλίζεται με τα κατάλληλα όπλα κρούσης μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην ελληνική αποτροπή. Ειδικά εάν λάβουμε υπόψιν τα προγράμματα δομικής αναβάθμισης και την ικανότητα να υποστηρίζεται απρόσκοπτα. Το παράδειγμα της Ισραηλινής Αεροπορίας που αξιοποιεί F-16 με τα κατάλληλα όπλα είναι χαρακτηριστικό.
