Με την αγορά των μαχητικών αεροσκαφών EuroFighter, η Τουρκική Αεροπορία πιθανότατα θα αποκτήσει και πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς Meteor (τουρκικά μέσα ενημέρωσης προεξοφλούν ότι η Τουρκία θα παραλάβει Meteor, αλλά επίσημα δεν έχει γίνει κάποια ανακοίνωση). Έτσι, Ελλάδα και Τουρκία θα έχουν στο οπλοστάσιο του αυτόν τον ικανότατο πύραυλο, σε άγνωστη όμως ποσότητα για την κάθε χώρα. Εκτός των πυραύλων Meteor, οι δύο (2) χώρες διατηρούν στο οπλοστάσιο τους και αμερικανικής προέλευσης πυραύλους μέσου/μεγάλου βεληνεκούς AIM-120 AMRAAM (Advanced Medium Range Air-to-Air Missile), σε διάφορες εκδόσεις, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Τουρκία εντάσσει σε υπηρεσία και δικής της σχεδίασης και ανάπτυξης πυραύλους αέρος-αέρος, μικρού και μέσου/μεγάλου βεληνεκούς.
Η αγορά των EuroFighter από την Τουρκία δεν πρέπει να μας πανικοβάλει, ούτε αναγκαστικά να μας οδηγήσει σε αγορά περισσότερων μαχητικών Rafale ή F-35 Lightning II (όχι ότι θα ήταν κακή επιλογή η αγορά περισσότερων σύγχρονων μαχητικών). Κατά την άποψη μας η προτεραιότητα σήμερα, και ιδανικότερη απάντηση στην τουρκική κίνηση, είναι η απόκτηση ικανών ποσοτήτων νέων και σύγχρονων όπλων αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους, καθώς και η ενσωμάτωση νέων συστημάτων αυτοπροστασίας/ηλεκτρονικού πολέμου στα ελληνικά F-16 Viper. Σήμερα, το βασικό ζητούμενο για την Ελλάδα παραμένει η απόκτηση σύγχρονων όπλων. Τα νέα μαχητικά αεροσκάφη που έχει ή θα αποκτήσει η χώρα μας προορίζονται για πολεμικές επιχειρήσεις υψηλής έκτασης και συνεπώς δεν νοείται να παραμείνουν χωρίς τα κατάλληλα όπλα.
Είναι γνωστή άλλωστε η ελληνική παθογένεια στα εξοπλιστικά, αναφορικά με την απόκτηση οπλικών συστημάτων χωρίς όμως τα κατάλληλα όπλα (για παράδειγμα οι περιπτώσεις των αρμάτων μάχης Leopard-2HEL, της αναβάθμισης των F-16 σε Viper ή μέχρι πρόσφατα των υποβρυχίων Τ-214). Η αξία μιας εναέριας πλατφόρμας μεγιστοποιείται εάν συνοδεύεται με τα κατάλληλα όπλα. Για παράδειγμα, το ραντάρ των F-16 Viper, των Rafale ή των F-35 μπορεί να εντοπίσει έναν στόχο από μεγάλες αποστάσεις, όμως εάν δεν διαθέτει τον ανάλογο πύραυλο, η εμπλοκή του στόχου θα γίνει σε αρκετά μικρότερη απόσταση, εκθέτοντας τον πιλότο και το αεροσκάφος σε κίνδυνο. Ουσιαστικά, ισχύει ότι και στην περίπτωση των T-214, όπου μέχρι την επιλογή των σύγχρονων τορπιλών DM-2A4 ο εντοπισμός των στόχων γίνονταν από μακριά αλλά η βολή των παλαιάς γενιάς τορπιλών από κοντά.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Rafale, η αξία των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη ακριβώς λόγω των πυραύλων μακρού πλήγματος Meteor. Στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων όπλων, ένας (1) από τους πυραύλους που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) είναι ο ισραηλινός Sky Sting (παλαιότερα γνωστός ως Sky Spear). Πρόκειται για πύραυλο 6ης γενιάς, μεγάλου βεληνεκούς, ο οποίος σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από την Rafael και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης «Paris Air Show 2023». Ο Sky Sting ενσωματώνει κινητήρα τριών (3) σταδίων, ο οποίος επιτρέπει στον πύραυλο να επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 250 χιλιόμετρα. Επίσης, ενσωματώνει προηγμένο ερευνητή ραδιοσυχνοτήτων (RF : Radio Frequency), με σύγχρονο σύστημα ηλεκτρονικών αντί-αντιμέτρων ECCM (Electronic Counter-Countermeasures), το οποίο επιτρέπει στον πύραυλο την έγκαιρη και με ακρίβεια πρόσκτηση στόχου, ακόμα και σε περιβάλλον έντονων ηλεκτρομαγνητικών παρεμβολών.
Εκτός του ερευνητή ραδιοσυχνοτήτων, ο Sky Sting ενσωματώνει αδρανειακό σύστημα πλοήγησης (INS : Inertial Navigation System) και αμφίδρομο σύστημα ζεύξης δεδομένων. Ο πύραυλος έχει πιστοποιηθεί για τα μαχητικά αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35I της Ισραηλινής Αεροπορίας (δεν είναι γνωστό αν το Ισραήλ έχει εντάξει στο οπλοστάσιο του τον Sky Sting, ενώ ο πύραυλος έχει προσφερθεί στην Ινδία, για χρήση από τα μαχητικά αεροσκάφη Su-30MKI και Tejas. Ο Sky Sting ζυγίζει 170 κιλά, έχει μήκος 3,7 μέτρα, διάμετρο 180 χιλιοστά και ενσωματώνει πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας, με πυροκροτητή πυροδότησης κατά την επαφή ή προσέγγισης. O Sky Sting έρχεται να διευρύνει την γκάμα πυραύλων της Rafael, η οποία περιλαμβάνει τους πυραύλους Python-5 και I-Derby-ER. Ο Python-5 επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές περί τα 20 χιλιόμετρα, ενώ ο I-Derby-ER επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές περί τα 100 χιλιόμετρα.
