Το πρόγραμμα Horizon ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως απαίτηση του βρετανικού ναυτικού για την αντικατάσταση των αντιτορπιλικών Type 42. Το 1991 η Γαλλία μπήκε στο πρόγραμμα με σκοπό την κοινή ανάπτυξη και κατασκευή μιας φρεγάτας αντιαεροπορικού πολέμου. Το πρόγραμμα ονομάστηκε A3F (Anglo French Future Frigate. Ένα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 1992 στο πρόγραμμα προσχώρησε και η Ιταλία και το πρόγραμμα μετονομάστηκε σε CNGF (Common Next Generation Frigate) ή αλλιώς project Horizon.

Το κύριο σύστημα του πλοίου θα ήταν το αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς PAAMS (Principle Anti-Air Missile System) για το οποίο αναπτύχθηκαν οι πύραυλοι Aster-15/30 και το σύστημα VLS Sylver. Το 1999 η αγγλική πλευρά μετά από διαφωνίες ως προς τη διαμόρφωση του πλοίου, αποχώρησε από το πρόγραμμα και συνέχισε μόνη της αναπτύσσοντας τα αντιτορπιλικά αντιαεροπορικού πολέμου Type 45. Από τον αρχικό σχεδιασμό για την κατασκευή οχτώ πλοίων, τελικά μόνο τέσσερα κατασκευάστηκαν και μπήκαν σε υπηρεσία, από δύο για το κάθε ναυτικό μεταξύ των ετών 2007 και 2009. Το κόστος του προγράμματος ανήλθε στα 2,8 δις ευρώ.

Τα πλοία, φρεγάτες κατά το γαλλικό ναυτικό και αντιτορπιλικά κατά το ιταλικό ναυτικό, έχουν ολικό μήκος 152,57 μέτρα, μήκος ίσαλου γραμμής 141,7, πλάτος 20,3 μέτρα, μέσο βύθισμα 5,4 μέτρα και κοίλο 11,8 μέτρα. Το μέγιστο εκτόπισμα του πλοίου με πλήρη φόρτο είναι 7050 τόνοι.

Η σχεδίαση του σκάφους είναι τέτοια ώστε να μειώνεται η αντανάκλαση της προσπίτουσας ακτινοβολίας πισω στην πηγη για τη μείωση του ηλεκτρομαγνητικού ίχνους του πλοίου. Η ύπαρξη δύο ξεχωριστών καπνοδόχων αριστερά και δεξιά, υποδηλώνει την ύπαρξη δύο ξεχωριστών μηχανοστασίων καθώς και ύπαρξη ενός υδατοστεγούς διαμέρισματος μεταξύ τους. Το πλοίο χωρίζεται σε δύο περιοχές επιβίωσης οι οποίες χωρίζονται με υδατοστεγές διάφραγμα διπλού τοιχώματος για τον περιορισμό εξάπλωσης της φωτιάς και τυχόν εισροών υδάτων μετά από πλήγμα μεταξύ των δύο περιοχών. Κάθε περιοχή επιβίωσης χωρίζεται με τη σειρά της σε δύο ζώνες ασφαλείας χωρισμένες σε στεγανά διαμερίσματα. Το πλοίο έχει τη δυνατότητα επιβίωσης με τρία παρακείμενα διαμερίσματα πλημμυρισμένα. Πολλά συστήματα, τόσο της πλατφόρμας όσο και του συστήματος μάχης, είναι διπλά, έτσι ώστε κάθε περιοχή επιβίωσης να είναι ανεξάρτητη από την άλλη.

Η πρόωση του πλοίου είναι τύπου CODOG (Combination of Diesel or Gas) και αποτελείται από δύο ναυτικούς αεροστρόβιλους LM2500 κατασκευής Avion S.p.a που αποδίδουν 20500 kW στις 3600 σ.α.λ. και δύο ντηζελομηχανές SEMT Pielstic 12 PA6 STC που αποδίδουν 3888 kW στις 1050 σ.α.λ. Αυτές καταλήγουν σε δύο πεντάφυλλες προπέλες μεταβλητου βήματος μέσω δύο αξόνων. Σε κάθε μηχανοστάσιο βρίσκεται από ένας αεροστρόβιλος και μία ντηζελομηχανή που μέσω μειωτήρα (reduction gearbox) δίνουν κίνηση σε μία προπέλα. Η μέγιστη ταχύτητα του πλοίου υπερβαίνει τους 29 κόμβους με χρήση των αεροστροβίλων ενώ με χρήση των ντηζελομηχανών πιάνει τους 18 κόμβους και έχει εμβέλεια 7000 ν.μ. Για υποβοήθηση της κίνησης σε περιορισμένα ύδατα και λιμένες το πλοίο διαθέτει έναν προωθητήρα πλώρης (bow thruster).

Η διεύθυνση του πλοίου γίνεται μέσω δύο πηδαλίων. Για την ευστάθεια εκτός απο παρατροπίδια το πλοίο διαθέτει και τέσσερα πτερύγια ενεργής σταθεροποίησης τοποθετημένα ανά ζεύγη εκατέρωθεν, πλώρα και πρίμα περίπου στο 1/3 και 2/3 του μήκους του πλοίου. Η ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια καλύπτονται από τέσσερις ηλεκτρομηχανές ντήζελ Isotta Franchini VL1716T2ME που αποδίδουν 1680 kW στις 1200 σ.α.λ. Όλα τα συστήματα του πλοίου ελέγχονται μέσω ενός ολοκληρωμένου συστήματος IPMS (Integrated Platform Management System) Shipmaster της DCNS το οποίο έχει τερματικό και στη γέφυρα.

Τα πλοία διαθέτουν ενδιαιτήσεις για 255 άτομα, ενώ το πλήρωμα αποτελείται από 230 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες. Επίσης έχουν μέγιστο χρόνο παραμονής εν πλω 45 ημέρες πριν χρειαστεί επανεξοπλισμός σε προμήθειες και καύσιμα.

Οπλισμός

Ο κύριος οπλισμός των πλοίων είναι το σύστημα PAAMS με έξι κάθετους εκτοξευτές πυραύλων Α50 των οκτώ κελιών για ΑΑ πυράυλους Aster-15 και Aster-30, τοποθετημένους στην πλώρη. Ακρίβώς πίσω ένα κατάστρωμα πιο πάνω βρίσκονται δύο ναυτικά πυροβόλα Oto Melara 76mm SR. Στην ιταλική έκδοση άλλο ένα ίδιο πυροβόλο είναι τοποθετημένο πρίμα πάνω από το υπόστεγο του ελικοπτέρου, δίνοντας έτσι στο πλοίο τεράστια ισχύ πυρός σε τόξο 360 μοιρών. Επίσης τα συγκεκριμένα πυροβόλα σε ιταλική υπηρεσία δέχθηκαν αναβάθμιση με σύστημα Strales δεύτερο χρόνο αναβαθμίζοντας κατακόρυφα την τερματική άμυνα του πλοίου. Στο μεσσόστεγο είναι τοποθετημένοι οκτώ πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας. ΜΜ-40 Exocet για τους γάλλους και Teseo Mk2 για τους ιταλούς. Τον οπλισμό συμπληρώνουν δύο πυροβόλα OTO Melara 25/80 για την ιταλική έκδοση και τρία πυροβόλα Narwal 20mm για τη γαλλική. Επίσης τα πλοία διαθέτουν και δύο διπλούς τορπιλοσωλήνες Eurotorp 515 για τορπίλες MU-90. Ως τελευταία γραμμή άμυνας τα πλοία διαθέτουν τους εκτοξευτές αντιμέτρων SCLAR-H οι οποίοι είναι τοποθετημένοι στα ιταλικά πλοία και τους NGDS αντίσοιχα στα γαλλικά. Κατά των επερχόμενων τορπιλών και οι δύο εκδόσεις φέρουν τους εκτοξευτές αντιμέτρων SLAT. Στην πρύμνη του πλοίου υπάρχει το ελικοδρόμιο και το υπόστεγο του ελικοπτέρου με ικανότητα εξυπηρέτησης ενός ανθυποβυριακού ελικοπτέρου κλάσης 10 τόνων.

Ηλεκτρονικός Εξοπλισμός

Οι κύριοι αισθητήρες του πλοίου είναι τα δύο ραντάρ μέρος του ολοκληρωμένου συστήματος PAAMS. Είναι το παθητικό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης EMPAR της Selex που εκπέμπει στη ζώνη G και το ραντάρ μεγάλης εμβέλειας και έρευνας όγκου S1850M ή αλλιώς SMART-L της ολλανδικής Thales το οποίο εκπέμπει στη ζώνη D. Τα πλοία φέρουν επίσης το ραντάρ ναυτιλίας Selex GEM SPN 753G (V)10. Η ιταλική έκδοση διαθέτει επιπλέον το ραντάρ 2D έρευνας επιφανείας Selex RAN-30X/I. Όσον αφορά το ραντάρ διεύθυνσης πυρός, η ιταλική έκδοση φέρει δύο Selex NA-25X με ενσωματωμένο Η/Ο ενώ η γαλλική έκδοση φέρει ένα Selex NA-30S με ενσωματωμένο Η/Ο. Για ηλεκτρονικό πόλεμο τα πλοία διαθέτουν πλήρες σύστημα που καλύπτει C-ESM, E-ESM και R-ΕCM με τον ηλεκτρονικό παρεμβολέα Nettuno 4100. Η κλάση φέρει πλήρεις επικοινωνίες καθώς και δορυφορικές επικοινωνίες μέσω INMARSAT και συστήματος SATCOM. Επίσης διαθέτει ζεύξη δεδομένων Link11 και Link16. Για ανθυποβρυχιακό πόλεμο διαθέτει το σόναρ γάστρας UMS 4110 CL το οποίο βρίσκεται τοποθετημένο στον βολβό της πλώρης. Τέλος διαθέτει για σύστημα IRST διαθέτει το Sagem Vampir.

Όλα τα ηλεκτρονικά και όπλα είναι ενσωματωμένα στο σύστημα διαχείρισης μάχης που αναπτύχθηκε από την EuroSysNav με βάση το Senit 8. Το σύστημα διαθέτει 24 πολυλειτουργικές κονσόλες από τις οποίες οι 19 βρίσκονται εγκατεστημένες στο κέντρο πληροφοριών μάχης.

Πρόγραμμα αναβάθμισης

Το καλοκαίρι το 2023 ο OCCAR υπέγραψε συμβόλαιο με τη Naviris και τη Eurosam ύψους 1,5 δις ευρώ για την αναβάθμιση των τεσσάρων πλοίων της κλάσης. Οι κύριοι ανάδοχοι του προγράμματος είναι οι Fincantieri, Naval Group, MBDA και Thales. Οι κύριοι τομείς της αναβάθμισης είναι η αντικατάσταση των δύο κύριων ραντάρ, η αναβάθμιση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου και η ενσωμάτωση του νέου πυραύλου Aster 30B1NT ώστε τα πλοία να αποκτήσουν και αντιβαλλιστικές ικανότητες.

Όσον αφορά τα ραντάρ αποφασίστηκε η αντικατάσταση του ραντάρ μεγάλης εμβέλειας και έρευνας όγκου S1850M από τη νέα έκδοση SMART-L MM/N. Η νέα έκδοση είναι ένα περιστρεφόμενο 3D ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης τεχνολογίας νιτριδίου του γαλίου με δυνατότητα ανίχνευσης και στοχοποίησης βαλλιστικών πυραύλων. Έχει μέγιστη θεωρητική εμβέλεια αποκάλυψης στα 2000 χλμ για βαλλιστικούς πυραύλους, στα 480 χλμ για εναέριους στόχους, στα 60 χλμ για στόχους επιφανείας και μπορεί να διαχειριστεί μέχρι 1000 στόχους ταυτόχρονα. Όσον αφορά το ραντάρ EMPAR, αποφασίστηκε η αντικατάστασή του από το πολυλειτουργικό ραντάρ ενεργής διάταξης φάσης KRONOS Grand Naval της Selex/Leonardo, το οποίο εκπέμπει στη ζώνη C, έχει μέγιστη εμβέλεια στα 300 χλμ και μπορεί να διαχειριστεί μέχρι 300 στόχους.

Ο δεύτερος τομέας είναι η αναβάθμιση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου και κατά βάση η αντικατάσταση του συστήματος R-ECM Nettuno 4100. Η ιταλική πλευρά φαίνεται ότι κλίνει προς την εγκατάσταση μιας αναβαθμισμένης έκδοσης του Nettuno 4100 ενώ οι γάλλοι θεωρούν ότι το συγκεκριμένο σύστημα δεν μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες και μελλοντικές απαιτήσεις ηλεκτρονικού πολέμου και γι αυτό κλίνουν προς την εγκατάσταση του νέου υπερσύγχρονου συστήματος R-ECM που βρίσκεται υπό ανάπτυξη και θα εξοπλίσει και τις φρεγάτες FDI του γαλλικού και ελπίζουμε και ελληνικού πολεμικού ναυτικού.

Ο τρίτος τομέας είναι η αναβάθμιση των εκτοξευτών Sylver A50 VLS έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να βάλουν τους νέους πυραύλους Aster 30 B1NT.

Τέλος η ιταλική πλευρά θα προχωρήσει στην συντήρηση των δύο αεροστροβίλων LM2500 και του μειωτήρα ενώ στις δύο ντηζελομηχανές SEMT Pielstic 12 PA6 STC θα γίνει αναβάθμιση του συστήματος καυσίμου με σύστημα common rail και ηλεκτρονική έκχυση το οποίο θα προσφέρει μείωση κατανάλωσης καυσίμου και εκπομπής ρύπων και θα επιτρέψει μεγαλύτερα διαστήματα μεταξύ κύριας συντήρησης. Επομένως, μεγαλύτερη διαθεσιμότητα των μηχανών. Επίσης οι τέσσερις ηλεκτρομηχανές του πλοίου Isotta Franchini VL 1716T2 ME, θα αντικατασταθούν από το νεότερο μοντέλο VL 1716C2 ME της ίδιας εταιρίας, προσφέροντας μεγαλύτερη διαθεσιμότητα και χαμηλότερη κατανάλωση καυσίμου. Οι VL 1716C2 ME αποδίδουν 1670 kW στις 1200 σ.α.λ.