Το ζήτημα της προοπτικής απόκτησης των καταδρομικών Ticonderoga είχε απασχολήσει εντόνως την ελληνική αμυντική αρθρογραφία ως μια «λύση» ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού σε άμεσο χρόνο. Φυσικά, πότε τα πλοία δεν αποδεσμεύτηκαν επισήμως από τις ΗΠΑ και δεν προτάθηκαν για το ΠΝ παρά τα όσα διακινήθηκαν. Από πλευράς Πολεμικού Ναυτικού ποτέ δεν επιδείχθηκε ενδιαφέρον για την απόκτηση αυτών των πλοίων για προφανείς λόγους: τεράστια δαπάνη ενεργοποίησης, υψηλό λειτουργικό κόστος και συνολικά κόστος κύκλου ζωής και συνάμα βραχύβιος επιχειρησιακός ορίζοντας αξιοποίησης δεδομένης της ηλικίας των πλοίων. Φυσικά, οι φωτογραφίες που ακολουθούν και δημοσιεύτηκαν από τον Αμερικανό αμυντικό συντάκτη Chris Cavas επιβεβαιώνουν αυτά που σημείωναν οι επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού: πλοία που απαιτούν τεράστια δαπάνη ενεργοποίησης, υψηλό λειτουργικό κόστος και συνολικά κόστος κύκλου ζωής. Οι φωτογραφίες είναι οι πλέον χαρακτηριστικές καθότι τα αμερικανικά πλοία είναι πλήρως απογυμνωμένα από πλευράς ηλεκτρονικών και οπλικών συστημάτων.
Συγκεκριμένα, το Αμερικανικό καταδρομικό VICKSBURG CG69 προτείνονταν για το Πολεμικό Ναυτικό και όσοι εξέφραζαν διαφορετική γνώμη χαρακτηρίζονταν ως Γαλλόφιλοι που προωθούσαν τις FDI. Είναι ηλίου φαεινότερο πως το πλοίο είναι πλήρως απογυμνωμένο από πλευράς συστημάτων μάχης και κυριολεκτικά έχει μείνει ένα «κουφάρι» που απλώς επιπλέει στη θάλασσα. Φυσικά όλα τα παραπάνω τα γράφουμε καθότι συχνά οι επιλογές μεταχειρισμένων πλοίων είτε από τις ΗΠΑ είτε από άλλα ναυτικά, παρουσιάζονται ως μοναδικές ευκαιρίες και μάλιστα χαμηλού κόστους που δεν πρέπει να χάσει το Πολεμικό Ναυτικό. Η ιστορία φυσικά έχει αποδείξει τα αντίθετα: τόσο με τις περιπτώσεις των αμερικανικών πλοίων KNOX και ADAMS κατά το πρόσφατο παρελθόν (τα πλοία παροπλίστηκαν σε ελάχιστα χρόνια) όσο και των περιπολικών ISLAND που έφτασαν να κοστίζουν όσο μια καινούργια ναυπήγηση πλοίων. Τόσο το αφήγημα των «πανίσχυρων» Ticonderoga όσο των Arleigh Burke (που επίσης ποτέ δεν αποδεσμεύτηκαν) εξυπηρετούσαν την χείριστη και εθνικά επικίνδυνη επιλογή των LCS/ MMSC. Γιατί πολύ απλά ήθελαν να «χρυσώσουν το χάπι» των LCS/ MMSC. Όσοι δε διαφωνούσαν με τις επιλογές όπως οι LCS/ MMSC και τα Ticonderoga χαρακτηρίζονταν ως «κόκκινοι ναύαρχοι» που ήθελαν ένα μικρό ναυτικό. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση ενώ γνωρίζει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού αδρανεί και καθυστερεί καλλιεργώντας νέου τύπου αφηγήματα όπως οι Constellation (επιλογή της επόμενης δεκαετίας) ή των European Patrol Corvette (επίσης επιλογή της επόμενης δεκαετίας) αντί να αποφασίσει με τις ρεαλιστικές επιλογές όπως είναι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ και το πρόγραμμα κορβετών.
