Η αναγγελία της συμφωνίας των πρωθυπουργών της Ελλάδας και των Σκοπίων για την τελική ονομασία της γειτονικής χώρας, γέμισε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της ιστοσελίδας μας με δεκάδες μηνύματα αγανακτισμένων αναγνωστών.
Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ για το HELLAS JOURNAL
Η πλειοψηφία εξέφρασε την απογοήτευσή της για το «ξεπούλημα της Μακεδονίας», όπως γράφουν, από τους εθνομηδενιστές όπως χαρακτηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά. Οι υποστηρικτές της συμφωνίας ομολογώ ότι ήταν πολύ λίγοι. Δεν θα συμφωνήσω με τους χαρακτηρισμούς για τους «προδότες του ΣΥΡΙΖΑ», όπως έγραψαν πολλοί αναγνώστες, διότι οι λέξεις «προδότες» και «προδοσία» δεν πρέπει να υπάρχουν στο λεξιλόγιο μας. Από το δικό μας είναι εξαφανισμένες.
Επίσης πιστεύουμε ότι ο διάλογος γίνεται με άλλους όρους και βασικά απαιτείται να κατατίθενται επιχειρήματα. Είναι πολύ εύκολο να εκτοξεύονται κατηγορίες και ύβρεις. Διότι είναι άλλο να διαπραγματεύεσαι και άλλο να πετάς πέτρες εκ του ασφαλούς.
Από την αρχή αυτής της διαπραγμάτευσης, προειδοποιήσαμε για την ανάγκη να υπάρξει καθολική ενότητα, για ένα ζήτημα που είναι εθνικό και αφορά τις ευαισθησίες της πλειοψηφίας των πολιτών, όπως αποδείχθηκε. Ποιος θα περίμενε ότι θα κατέβαιναν στους δρόμους χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι δεν συγκινούνται με τις απειλές και τους εκβιασμούς της Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και την Κύπρο. Αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε.
Οι αντιδράσεις για το Σκοπιανό κονιορτοποίησαν και το επιχείρημα του μακαρίτη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που πρόβλεψε ότι σε δέκα χρόνια δεν θα θυμάται κανείς το θέμα. Οι πολίτες και το θυμούνται και το κυριότερο το θυμούνται με μεγάλο θυμό.
Το «πρόβλημα της ονομασίας», όπως συνηθίσαμε να αποκαλούμε την κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς, συνεχίζει να είναι επίκαιρο και να ξεσηκώνει τους Έλληνες, όπου και αν βρίσκονται.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που εξελέγη από το λαό για να κυβερνήσει τη χώρα, έχει σίγουρα το δικαίωμα να διαπραγματεύεται. Όμως το Σκοπιανό είναι ένα σοβαρό θέμα, που χειρίστηκε μεν με υπευθυνότητα, αλλά φαίνεται πως δεν μέτρησε την αντίδραση του λαού. Και δεν ομιλούμε εδώ για τους ναζί της Χρυσής Αυγής, όπως νομίσαμε αρχικά. Αλλά για πολίτες απ’ όλα τα κόμματα-ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση έπραξε το καθήκον της, όπως η ίδια πιστεύει, και το αναγνωρίζω. Όμως, μήπως δεν έλαβε υπόψιν το λαϊκό αίσθημα; Μήπως πρέπει να δώσει την ευκαιρία στους πολίτες να εκφράσουν την άποψή τους; Είναι ένα θέμα που ίσως τώρα πρέπει να το σκεφθεί, επειδή πολλοί άνθρωποι εκφράζουν δικαιολογημένους φόβους ότι θα δοκιμαστεί η ενότητα σε μία πολύ κρίσιμη καμπή της ιστορίας, και όταν απέναντι μας έχουμε τον πραγματικό εχθρό της Ελλάδας, την Τουρκία. Εκεί πρέπει να εστιαστούμε όλοι. Διότι εάν ο Ερντογάν υλοποιήσει τις απειλές του και επιτεθεί στο Αιγαίο και την Κύπρο, πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε όλοι ενωμένοι, σαν μία γροθιά.
Τα πολιτικά κόμματα, με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία, έβγαλαν τα πιστόλια και ήδη πυροβολούν στον αέρα. Είναι μία ανεύθυνη στάση που καθοδηγείται από το κομματικό συμφέρον. Διότι στην πραγματικότητα οι νεοφιλελεύθεροι της Ελλάδας συμφωνούν απόλυτα με τη συμφωνία, στην οποία κατέληξε ο κ. Τσίπρας. Άνθρωποι οι οποίοι καθυβρίζουν καθημερινά τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, μπροστά στον καθρέφτη τους χαμογελούν από ικανοποίηση, ενώ δημόσια γίνανε «Μακεδονομάχοι». Αυτή η χώρα παράγει τους διπλοπρόσωπους. Και στα κόμματα της αντιπολίτευσης κυριαρχούν. Ξέρετε πόσοι έχουν ικανοποιηθεί με τη συμφωνία για το Σκοπιανό. Πάρα πολλοί.
Τα εθνικά θέματα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με κομματικό συμφέρον. Πρόκειται για τεράστιο λάθος, που κάνουν στην πλειοψηφία τους οι πολιτικοί μας. Όταν εισέρχεται κανείς σε μία διαπραγμάτευση, γνωρίζει ότι συνομιλεί για ένα συμβιβασμό. Διαφορετικά ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξης των μεσολαβητών. Τους ζήσαμε και στο Κυπριακό και φτάσαμε να συζητάμε πως θα επιτευχθεί η διχοτόμηση… Κάποιοι ονόμασαν το μοίρασμα του νησιού και «βελούδινο διαζύγιο» και μας είπαν να το δεχθούμε. Πολύ καλά έπραξαν οι Έλληνες της Κύπρου και είπαν όχι στην τουρκοποίηση της Κύπρου υπό τη μορφή του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν. Το συντριπτικό όχι του δημοψηφίσματος του 2004, προσπαθούν και σήμερα να το ανατρέψουν…
Οι Έλληνες της Κύπρου είχαν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους στο δημοψήφισμα. Στην περίπτωση της ονομασίας των Σκοπίων, οι πολίτες δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, σε αντίθεση με τους Σκοπιανούς. Πρέπει να το σκεφθεί η κυβέρνηση, ακόμα και αν ο κίνδυνος να χάσει είναι ορατός.
Προσωπικά, δεν θέλω να πω σε κανένα τι πρέπει να πράξει. Όπως δεν θα ήθελα να με επηρεάσει κανείς για το Κυπριακό. Το 2004, νοιώσαμε απελπιστικά μόνοι μας, όταν δεχθήκαμε αήθη επίθεση από Έλληνες πολιτικούς, καθηγητές πανεπιστημίων, αναλυτές και δημοσιογράφους. Τι δεν μας είπαν και τι δεν μας καταμαρτύρησαν. Πολλοί από αυτούς υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή τη συμφωνία του κ. Τσίπρα, αλλά δεν τολμούν να το πουν δημόσια. Διότι πρόκειται για τους ορκισμένους εχθρούς του. Σίγουρα σε ένα δημοψήφισμα θα ψηφίσουν ναι στη συμφωνία για το Σκοπιανό.
Από την άλλη πλευρά, βρίσκονται οι χιλιάδες πολίτες που δεν συμφωνούν με την απόφαση να κλείσει το Σκοπιανό, με τον τρόπο που επέλεξε η κυβέρνηση. Έχουν και αυτοί δικαίωμα να ακουστούν…
Η πολιτική ηγεσία του τόπου πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πρέπει να βρουν τον τρόπο να συνεννοηθούν και να μάθουν επιτέλους ότι τα εθνικά θέματα χρειάζεται να αντιμετωπίζονται με εθνική ευαισθησία και όχι με τον κομματικό φακό, που τυφλώνει, και σίγουρα δεν φωτίζει τα γεγονότα. Δεν λέω ότι πρέπει να δοθεί σημασία στους ξένους, που έσπευσαν να χαιρετίσουν τη συμφωνία. Αλλά να δούμε επιτέλους το συμφέρον της χώρας και τίποτα άλλο.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, μετά τις χειμαρρώδεις αρνητικές αντιδράσεις, η κυβέρνηση πρέπει να δώσει την ευκαιρία στους πολίτες να εκφραστούν. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Κοτζιάς έκαναν το καθήκον τους, όπως οι ίδιοι πιστεύουν. Έδειξαν ότι δεν φοβούνται να διαπραγματευθούν υπό πολύ αρνητικές συνθήκες. Τώρα ας κάνουν την υπέρβαση και είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες θα εκτιμήσουν ότι τους δίνουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν καταθέτοντας την άποψή τους. Έτσι κι αλλιώς, οι Σκοπιανοί που χαρακτηρίζονται από ακραίο εθνικισμό και απαίσιο αλυτρωτισμό, δεν έχουν την παραμικρή μπέσα, όπως απέδειξαν με πράξεις…
