​​Ο Σεπτέμβριος αρχίζει στην Ανατολική Μεσόγειο με εκτεταμένα γυμνάσια 25 πλοίων και 30 αεροσκαφών του ρωσικού ναυτικού. Χθες, 10 από αυτά έπλεαν ανάμεσα στην Κρήτη και τη Συρία και 15 ήταν ελλιμενισμένα στην Ταρτούς. Στην περιοχή σημαντική παρουσία διαθέτει ο 6ος στόλος, ενώ τα τελευταία χρόνια ασκήσεις στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου πραγματοποιούν και πολεμικά πλοία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Μόνο χθες, στην περιοχή έπλεαν, επίσης, τέσσερα αμερικανικά και ένα γαλλικό πολεμικό, ενώ στο πλαίσιο της UNIFIL, στα ανοικτά του Λιβάνου, περιπολούσαν έξι πλοία, ανάμεσα στα οποία και μία φρεγάτα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.).

Γράφει ο Βασίλης Νέδος για τη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Παράλληλα, σε τοπικό επίπεδο, η Τουρκία έχει μετατραπεί από αγοραστής πολεμικών πλοίων σε ναυπηγική και εν μέρει εξαγωγική δύναμη. Χώρες με περιορισμένη (όπως η Αίγυπτος) ή σχεδόν ανύπαρκτη (όπως το Ισραήλ) ναυτική παράδοση επεκτείνουν τους στόλους τους. Σε αυτό τον περιφερειακό ανταγωνισμό, ο οποίος έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα είχε το σαφές προβάδισμα, ως η πιο έμπειρη ναυτική δύναμη της περιοχής, με ιδιαίτερη εκτίμηση εντός των κόλπων του ΝΑΤΟ

. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία, η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τη γήρανση του στόλου, ασκεί μεγάλες πιέσεις στο Π.Ν. και, ακολούθως, έχει επιπτώσεις στη δυνατότητα της Ελλάδας να αντέξει τον σκληρό ανταγωνισμό της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία έχει πλέον μετατραπεί σε ένα από τα πλέον «καυτά» γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη λόγω αφενός των ενεργειακών πόρων που κρύβει και αφετέρου του κενού ισχύος που αναδεικνύεται και επιχειρείται να αναπληρωθεί από παραδοσιακές, ανερχόμενες, αλλά και νέες δυνάμεις. Ως εκ τούτου το ζήτημα δεν είναι κλαδικό. Η ενίσχυση του Π.Ν. δεν συνιστά μια ανάγκη που προκύπτει από την «γκρίνια» των στρατιωτικών ή την πίεση όσων νοσταλγούν την επιστροφή στις υπόγειες διαδρομές των εξοπλιστικών. Αποτελεί ζωτικής σημασίας προτεραιότητα για την ασφάλεια της χώρας.

Το 1912 το καταδρομικό «Αβέρωφ» απωθούσε το τουρκικό ναυτικό πίσω από τα Δαρδανέλλια όχι λόγω του πληρώματός του, αλλά λόγω της τεχνολογίας αιχμής (για την εποχή) που διέθετε έναντι των αντιπάλων του. Προφανώς οι συνθήκες δεν μπορεί να συγκριθούν με εκείνη την εποχή, αλλά το γεγονός ότι πολλές από τις κύριες μονάδες κρούσης του Π.Ν. προσεγγίζουν τα 30-35 έτη λειτουργίας, ενώ τα πιο σύγχρονα έχουν αποκτηθεί, στην καλύτερη περίπτωση, στη δεκαετία του ’90, είναι στοιχεία ενδεικτικά της απόστασης που πρέπει να καλυφθεί. Εχουν γίνει βήματα τα οποία εξασφαλίζουν αποτελεσματικό έλεγχο του Αιγαίου. Αλλά μια Ελλάδα που είναι κλεισμένη στο αρχιπέλαγος, με την πλάτη γυρισμένη στην Ανατολική Μεσόγειο, θα είναι μια χώρα εκ των πραγμάτων μικρότερη.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ