Τη δεκαετία του 1990 το γερμανικό ναυτικό έψαχνε τον αντικαστάτη των υποβρυχίων Τ-206 που βρίσκονταν σε υπηρεσία. Η σύμπραξη με την Ιταλία δημιούργησε το U-212A ένα υποβρύχιο ικανό να επιχειρεί τόσο στο στενό περιβάλλον της Βαλτικής όσο και στα βαθιά ύδατα της Μεσογείου. Ένα σύνολο δέκα μονάδων κατασκευάστηκε μεταξύ του 2005-2017 για τα δύο ναυτικά, έξι μονάδες για το Kriegsmarine και τέσσερις μονάδες για το Marina Militare.
Τα κύρια χαρακτηριστικά του υποβρυχίου είναι: ολικό μήκος 57,15μ, μέγιστη διάμετρος 7μ, ύψος 11,87μ, εκτόπισμα στην επιφάνεια 1509 τόνους και εκτόπισμα κατάδυσης 1720 τόνους. Έχει μέγιστη ταχύτητα στην επιφάνεια 12 κόμβους και σε κατάδυση 16 κόμβους ενώ η εμβέλεια με ταχύτητα 8 κόμβων αγγίζει τα 8000 ν.μ. Το μέγιστο επιχειρησιακό βάθος είναι τα 250 μέτρα. Το πλήρωμα αποτελείται από 27 άτομα, 9 αξιωματικούς και 15+3 υπαξωματικούς.
Το σκάφος είναι κατασκευασμένο από αμαγνητικό χάλυβα και χωρίζεται σε δύο καταστρώματα και πέντε κύρια τμήματα. Στην πλώρη βρίσκεται το τμήμα των τορπιλοσωλήνων όπου βρίσκονται οι έξι τορπιλοσωλήνες των 533 χιλιοστών, ακολουθεί το τμήμα των ενδιαιτήσεων του πληρώματος, στο μέσο βρίσκεται το κέντρο διεύθυνσης του σκάφους και το κέντρο πληροφοριών μάχης, ακολουθεί το μηχανοστάσιο με τις κυψέλες καυσίμου και την ηλεκτρομηχανή και τέλος τον ηλεκτροκινητήρα permasyn και το σύστημα χειρισμού των ουραίων πηδαλίων. Η διαμόρφωση των ουραίων πιδαλίων είναι τύπου Χ επιτρέποντας στο σκάφος να κάνει κινήσεις ακριβείας πράγμα θεμιτό σε κλειστές αβαθείς θάλασσες όπως η Βαλτική όπου το μέσο βύθισμα είναι στα 51 μέτρα. Επίσης επιτρέπει στο υποβρύχιο την ομαλή επικάθηση στον πυθμένα της θάλασσας εάν αυτό χρειαστεί κατά τη διάρκεια απόκρυψης του υποβρυχίου από εχθρικά υποβρύχια και σκάφη επιφανείας.
Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του Τ-212Α αποτελείται από μία ηλεκτρομηχανή τύπου MTU 396 16V ισχύος 1060 kw, 2 συστοιχίες μπαταριών μολύβου οξέος και το σύστημα ΑΙΡ PEMFC που αποτελείται από εννέα κυψέλες των 34kw έκαστη. Τα παραπάνω συστήματα κινούν έναν ηλεκτροκινητήρα Permasyn της Siemens τύπου FR6439 των 2850 kw που είναι συνδεδεμένος με μία επτάφυλλη προπέλα.
Το υποβρύχιο είναι εξοπλισμένο με ενσωματωμένο σύστημα σόναρ DBQS-40FTC, το οποίο διαθέτει κυλινδρική διάταξη για παθητική ανίχνευση μέσης συχνότητας, σόναρ ρυμουλκούμενης συστοιχίας χαμηλής συχνότητας TAS-3, σόναρ πλευρικής διάταξης FAS-3-1 για ανίχνευση χαμηλής / μεσαίας συχνότητας, παθητικό σόναρ μέτρησης απόστασης PRS 3-15. Το ενεργό σόναρ ανίχνευσης ναρκών υψηλής συχνότητας είναι το Atlas Elektronik MOA 3070.
Το υποβρύχιο φέρει περισκόπιο αναζήτησης της Zeiss Optronik SERO 14 με οπτικό αποστασιόμετρο, θερμικό σύστημα απεικόνισης και παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης. Το περισκόπιο επίθεσης είναι το Zeiss SERO 15 και είναι εξοπλισμένο με αποστασιόμετρο λέιζερ. Το ραντάρ ναυτιλίας είναι το Type 1007 της Kelvin Hughes και το σύστημα ESM είναι το FL 1800U της EADS μία έκδοση του αντίστοιχου συστήματος ESM των φρεγατών τύπου Brandenburg και Bremen. Το υποβρύχιο φέρει επίσης τέσσερις εκτοξευτές αντιμέτρων κατά τορπιλών τύπου TAU 2000 των δέκα δολωμάτων της Atlas Electronics. Το σύστημα διαχείρισης μάχης είναι το ISUS 90-20. Ο οπλισμός του αποτελείται από 12 τορπίλες DM2A4 ή BlackShark.
U-212 Νέας Γενιάς
Type 212 NFS
Η γερμανο-ιταλική συνεργασία ανανεώθηκε με τη συμφωνία πλαίσιο της 10ης Μαρτίου 2017. Το Type 212 CD (Common Development) και το Type 212 NFS (Near Future Submarine) διαφέρουν, αλλά οι εταίροι επιθυμούσαν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τη συνεργασία τους. Το Βερολίνο και η Ρώμη αναζήτησαν συνέργειες μεταξύ του Type 212 CD και του Type 212 NFS, παρά τις διαφορές στο σχεδιασμό των δύο σκαφών. Η συνεργασία Γερμανίας-Νορβηγίας παρουσιάζεται ως μη ανταγωνιστική με αυτή που συνδέει τη Γερμανία και την Ιταλία. Επιδιώκεται η προσέγγιση των δύο συνεργασιών, όπως και επιπλέον εταίροι μέσω του OCCAR. Ήδη η Ολλανδία έχει εκδηλώσει εδιαφέρον να προσχωρήσει στη συνεργασία Γερμανίας-Νορβηγίας, η οποία όμως πρόσφατα διάλεξε την συμβατική έκδοση του γαλλικού Barracuda. Ενώ η Ρώμη δήλωσε ότι θα αυξήσει το μερίδιο της ιταλικής βιομηχανίας στο Type 212 NFS σε περίπου 40 – 50% έναντι 15% στο Type 212A.
Όσον αφορά το Type 212 NFS η βελτιωμένη υδροδυναμική της γάστρας του θα επωφεληθεί από την υιοθέτηση ενός Propeller Boss Cap Fins (PBCF) και ενός νέου σχήματος των ουραίων πηδαλίων έτσι ώστε το νερό που ρέει κατά μήκος της γάστρας να τίθεται σε κίνηση («προστροβιλίζεται») πριν φτάσει στα πτερύγια της έλικας προκειμένου να μειωθεί ο θόρυβος που δημιουργείται από τη σπηλαίωση. Η πλώρη του Type 212 NFS έχει επανασχεδιαστεί. Μια νέα βαφή βασισμένη σε «μετα-υλικά» (φθόριο-πολυμερές) αναπτύχθηκε και στη συνέχεια δοκιμάστηκε στο Sciré. Η ακουστική διακριτικότητα στοχεύει στην προστασία του Type 212 NFS από πολυστατικά σόναρ. Και ο χάλυβας που χρησιμοποιείται για τη γάστρα θα είναι ιταλικής κατασκευής και όχι πλέον γερμανικής, ενώ στοχεύει να διατηρήσει τις ιδιότητες αυτού που χρησιμοποιείται για το Type 212A: δηλαδή να παραμείνει μη μαγνητικός, με υψηλό όριο ελαστικότητας (HY100) για να υποστηρίξει επιχειρησιακή κατάδυση σε μεγαλύτερα βάθη μεταξύ 350 και 400 μέτρων. Το μήκος του σκάφους θα είναι επιμηκυμένο κατά περίπου 1,2 μέτρα σε σχέση με το Type 212A και το εκτόπισμα στην επιφάνεια θα φτάσει τους 1600 τόνους περίπου. Το Ιταλικό Ναυτικό σχεδιάζει τη ναυπήγηση 3+1 υποβρυχίων. Η ναυπήγηση του πρώτου της κλάσης ξεκίνησε στις 11 Ιανουαρίου 2022.
Σύμφωνα με το OCCAR, τα δύο πρώτα σκάφη διατηρούν το ίδιο σύστημα πρόωσης diesel-electric και AIP του σχεδίου U212A, αλλά εισάγουν ένα νέο σύστημα αποθήκευσης και διαχείρισης ενέργειας που βασίζεται σε μπαταρίες λιθίου-φωσφορικού σιδήρου, μια τεχνολογία αιχμής στον υποβρύχιο τομέα.
Το σύστημα πληροφοριών μάχης είναι το Athena Mk2/U της ιταλικής Leonardo. Το σύστημα αποτελείται από εννιά κονσόλες με δύο κάθετες οθόνες 4K των 27 ιντσών πολλαπλής αφής, οι κονσόλες διαφέρουν από αυτές που είναι εγκατεστημένες στις επίγειες μονάδες, καθώς πρέπει να ταιριάζουν στους περιορισμούς του υποθαλάσσιου περιβάλλοντος (π.χ. μειωμένος χώρος, απαιτήσεις χαμηλού επιπέδου θορύβου, ανάγκη περιορισμού της κατανάλωσης ενέργειας κ.λπ.). Όλοι οι περιορισμοί που αποτελούν τη βάση της αρχιτεκτονικής για το υλικό του CMS. Στην πραγματικότητα, οι κονσόλες είναι υδρόψυκτες για μείωση του θορύβου και είναι κατασκευασμένες από ειδική ίνα άνθρακα για να συμμορφώνονται με τις προαναφερθείσες περιβαλλοντικές απαιτήσεις.
Η σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου (EW) θα είναι της Elettronica SpA. Μέσω ενός πολύ υψηλού επιπέδου λειτουργικής ολοκλήρωσης, η σουίτα είναι σε θέση να εκτελεί εργασίες αυτοπροστασίας, επιτήρησης και πληροφοριών παρέχοντας εξαιρετικές επιδόσεις σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, από την επικοινωνία έως τις ζώνες ραντάρ. Η σουίτα EW διαθέτει μια ενσωματωμένη κεραία RESM/CESM, δύο επιπλέον κεραίες αποτελούν επίσης μέρος του συστήματος, η πρώτη με λειτουργίες επιτήρησης και ανίχνευσης στη ζώνη ραντάρ και η δεύτερη ως κεραία προειδοποίησης. οι κεραίες τροφοδοτούν τους δέκτες RESM και CESM, οι οποίοι στέλνουν τις πληροφορίες τους μέσω μιας Μονάδας Διαχείρισης Ηλεκτρονικού Πολέμου (EWMU) που ενσωματώνει τις πληροφορίες του ESM για περαιτέρω επεξεργασία και σύντηξη μέσω του συστήματος διαχείρισης μάχης (CMS) του υποβρυχίου. Επιπλέον, η EW Suite του U212 NFS εφαρμόζει τεχνολογίες που επιτρέπουν πολύ υψηλό επίπεδο ψηφιοποίησης επιτρέποντας εξαιρετικές επιδόσεις σε ένα πολύ πυκνό και πολύπλοκο ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον.
Type 212 CD
Από την άλλη το Γερμανό-Νορβηγικό Type 212 CD (Common Design) θα είναι ένα υποβρύχιο 30% μακρύτερο (γύρω στα 73 μέτρα μήκος), 30% φαρδύτερο με πλάτος ανθεκτικού σκάφους στα 10 μέτρα και ύψος 13 μέτρα και 60% βαρύτερο με εκτόπισμα στην επιφάνεια που θα φτάνει τους 2500 τόνους. Ο κατασκευαστής έχει υιοθετήσει μία γάστρα σχήματος Diamond η οποία σύμφωνα με την ThyssenKrupp θα έχει απαρράμιλες stealth ικανότητες.
Υπάρχουν δύο βασικές λειτουργίες σόναρ που μπορεί να έρθει αντιμέτωπο ένα υποβρύχιο. Το ενεργό σόναρ το οποίο εκπέμπει θορύβους και ακούει τις ηχώ όταν αναπηδούν από τα αντίπαλα υποβρύχια. Και το παθητικό σόναρ το οποίο ακούει τυχόν ήχους που εκπέμπονται από τα αντίπαλα υποβρύχια, όπως αντλίες, κινητήρες, ακόμη και τη ροή του νερού πάνω από την επιφάνεια του κύτους. Για χρόνια τα παθητικά σόναρ θεωρούνταν ο βασιλιάς του υποβρυχιακού πολέμου επειδή δεν προδίδει τη θέση του υποβρυχίου. Καθώς όμως τα υποβρύχια έχουν γίνει πολύ πιο αθόρυβα, η αποτελεσματικότητα των παθητικών σόναρ έχει μειωθεί. Για την ανίχνευση των πιο αθόρυβων υποβρυχίων, μπορεί να χρειαστεί η χρησιμοποίηση του ενεργού σόναρ. Επομένως, το να είσαι αόρατος στα ενεργά σόναρ μπορεί να προσφέρει ένα τακτικό πλεονέκτημα. Ένα κανονικό κύτος υποβρυχίου με κυλινδρική διατομή αντανακλά τα εισερχόμενα κύματα σόναρ σχεδόν από κάθε κατεύθυνση. Ωστόσο, μια επίπεδη επιφάνεια, θα αντανακλά τον ήχο προς μία διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη της πηγής. Αυτή είναι η ίδια βασική αρχή που χρησιμοποιείται στα αεροσκάφη stealth.
Το CMS του υποβρυχίου θα κατασκευαστεί από την κοινοπραξία KTA Naval Systems μία σύμπραξη των εταιριών Kongsberg, TKMS και STN Atlas Elektronik. Σύμφωνα με την KTA Naval System, το σύστημα μάχης του Type 212CD θα υποστηρίζει τις ακόλουθες λειτουργίες: Επίγνωση κατάστασης, διαχείριση ιχνών, ανάλυση κίνησης στόχου, έλεγχο όπλων, επισκόπηση συστήματος μάχης, ταξινόμηση και εγγραφή / επανάληψη.
Η νορβηγική Kongsberg επιλέχθηκε να προσφέρει το σύστημα πλοήγησης και αποφυγής ναρκών. Το πακέτο της Kongsberg περιλαμβάνει το SA9510S MKII, Mine Avoidance and Navigation Sonars (MANS) και ένα υποβρύχιο σύστημα πλοήγησης (BNS) που περιέχει ηχώ πολλαπλής δέσμης EM2040 MIL καθώς και μια σουίτα echo sounder EA640.
Το τμήμα οπτικών της HENSOLDT έχει αναλάβει την παροχή του ηλεκτρο-οπτικού ιστού. Η παραγγελία περιλαμβάνει έξι συστήματα optronic, που αποτελούνται από ένα σύστημα optronic ιστού OMS 150, ένα OMS 300 και ένα σύστημα πανοραμικής επιτήρησης i360°OS για καθένα από τα έξι υποβρύχια του νορβηγικού και του γερμανικού ναυτικού. Ο συνδυασμός OMS 150 και OMS 300 τίθεται σε λειτουργία για πρώτη φορά για την κατηγορία U212 CD. Το OMS 150, στην πολυφασματική του έκδοση, θα χρησιμοποιηθεί ως οπτικός ιστός έρευνας και επιτήρησης. Ο stealth optronic ιστός OMS 300 θα αναλαμβάνει τη λεγόμενη λειτουργία «επίθεσης».
Το Type 212 CD θα διαθέτει ραντάρ ζώνης X της Indra, ένα ραντάρ διπλού συνεχούς κύματος που περιλαμβάνει παλμό ανίχνευσης υψηλής ακρίβειας και χαμηλής πιθανότητας υποκλοπής. Είναι ένα ψηφιοποιημένο σύστημα στερεάς κατάστασης με ευελιξία και εύρος ζώνης υψηλής συχνότητας, ικανό να ανιχνεύει στόχους με χαμηλή διατομή ραντάρ στις χειρότερες συνθήκες ηλεκτρομαγνητικού θορύβου περιβάλλοντος και να αντιστέκεται σε προσπάθειες παρεμβολής από αντίπαλα συστήματα.
Η συμφωνία μεταξύ των δύο μερών περιλαμβάνει την κατασκευή σε πρώτη φάση τεσσάρων μονάδων για το Νορβηγικό Ναυτικό και δύο για το Γερμανικό Ναυτικό. Το πρώτο σκάφος αναμένεται να παραδωθεί στο Νορβηγικό Ναυτικό το έτος 2029 ενώ τα σκάφη 3 και 5 της σειράς που είναι για το Γερμανικό Γαυτικό αναμένεται να παραδωθούν το 2032 και 2034 αντίστοιχα. Οι αρχικές εκτιμήσεις για το κόστος του προγράμματος ήταν στα 5,5 δις ευρώ.
