Στις 26 Σεπτεμβρίου οι Αμερικανοί Πεζοναύτες πραγματοποίησαν την επίσημη τελετή απόσυρσης των αμφίβιων τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης AAV-7 (Assault Amphibious Vehicle-7), μετά από 53 χρόνια υπηρεσίας. Παράλληλα, η τελετή σηματοδότησε και την επίσημη μετάβαση του Σώματος στα νέα αμφίβια τεθωρακισμένα οχήματα ACV (Amphibious Combat Vehicle). Η τελετή πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο Αμφίβιων Επιθέσεων των Αμερικανικών Πεζοναυτών (US Marine Corps Assault Amphibian School), στο στρατόπεδο Πέντλτον στην Καλιφόρνια. Να σημειωθεί ότι η επιχειρησιακή απόσυρση των οχημάτων πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο, ενώ η απόφαση αντικατάσταση τους είχε ληφθεί από το 2018. Τα πρώτα AAV-7 εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 1972, ως αντικαταστάτες των LVTP-5, ενώ το 1982 η FMC απέσπασε σύμβαση για την εφαρμογή του προγράμματος SLEP (Service Life Extension Program).
Το πρόγραμμα SLEP περιλάμβανε την ενσωμάτωση ενός βελτιωμένου κινητήρα και συστήματος μετάδοσης της κίνησης, ενώ βελτιώθηκε και η διαδικασία υποστήριξης των οχημάτων (εγκαταστάθηκε ο κινητήρας Cummins VT400, αντί του GM 8V53T). Επίσης, το υδραυλικό σύστημα ελέγχου κίνησης του πύργου μάχης αντικαταστάθηκε από ασφαλέστερο ηλεκτρικό. Οι αναρτήσεις και οι απορροφητές κραδασμών ενισχύθηκαν, ενισχύθηκε η ασφάλεια των δεξαμενών καυσίμου, προστέθηκε σύστημα παραγωγής καπνού και οκταπλός εκτοξευτής καπνογόνων βομβίδων και νέο σύστημα εξαερισμού. Τέλος, ο οδηγός ενισχύθηκε με βελτιωμένο πίνακα οργάνων και σύστημα νυχτερινής όρασης. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος SLEP, το 1984, τα οχήματα μετονομάστηκαν σε AAV-7A1. Το 1987 ξεκίνησε νέο πρόγραμμα αναβάθμισης με την υιοθέτηση του πύργου μάχης UGWS (Up-Gunned Weapon Station) της Cadillac Gage, ο οποίος ενσωματώνει πολυβόλο M-2HB των 12,7 χιλιοστών και αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων Mk.19 των 40 χιλιοστών.
Το 1989 ξεκίνησε η ανάπτυξη της επιπρόσθετης θωράκισης EAAK (Enhanced Applique Armor Kits), η οποία άρχισε να ενσωματώνεται στα οχήματα το 1993. Το 1997 εγκρίθηκε η εφαρμογή του εκτεταμένου προγράμματος αναβάθμισης AAV RAM/RS (Assault Amphibious Vehicle Reliability, Availability, Maintainability/Rebuild to Standard). Το πρόγραμμα αφορούσε στη βελτίωση όλων των συστημάτων των AAV-7 προκειμένου τα οχήματα να επιστρέψουν σε εργοστασιακό επίπεδο, ως προς τις επιδόσεις τους. Στο πλαίσιο εφαρμογής του προγράμματος AAV RAM/RS τα οχήματα απόκτησαν τον κινητήρα και τις αναρτήσεις των M2 Bradley (τροποποιημένα για τα AAV-7). Η απόσταση του οχήματος από το έδαφος επανήλθε στα 40,6 εκατοστά, ενώ ο λόγος ισχύος προς βάρος επανήλθε στο 17 : 1, από το 13 : 1.
Επίσης, με την εφαρμογή του προγράμματος, μειώθηκε το κόστος και ο χρόνος υποστήριξης και συντήρησης των οχημάτων. Τον Μάρτιο του 2015 η SAIC απέσπασε σύμβαση για την ανάπτυξη της συλλογής αναβάθμισης AAV SU (Survivability Upgrade). Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 2016, όπου η επιπρόσθετη θωράκιση EAAK είχε αντικατασταθεί από 49 πλάκες προηγμένης, κεραμικής θωράκισης, το όχημα ενισχύθηκε (εσωτερικά) με θωρακισμένο πλέγμα (Spall Liner), οι εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου ενισχύθηκαν με επιπλέον θωράκιση, το δάπεδο ενισχύθηκε με θωράκιση αλουμινίου για προστασία από νάρκες, ενσωματώθηκαν νέα καθίσματα, ισχυρότερος κινητήρας και νέο σύστημα ανάρτησης.
Το πρόγραμμα AAV SU αφορούσε στην αναβάθμιση 392 οχημάτων, έτσι ώστε να διατηρηθούν σε υπηρεσία μέχρι το 2035. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 2018 οι Αμερικανοί Πεζοναύτες ακύρωσαν το πρόγραμμα και ανακοίνωσαν την πρόθεση αντικατάστασης τους. Είχε προηγηθεί, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η απόφαση αντικατάσταση τους από τα οχήματα EFV (Expeditionary Fighting Vehicle), αλλά το πρόγραμμα ακυρώθηκε τον Ιανουάριο του 2011. Τον Μάιο του 2021, ο Αντιστράτηγος Gregg Olson, Διευθυντής Επιτελείων του Σώματος Πεζοναυτών, δήλωσε ότι τα AAV-7, τα οποία παραδόθηκαν στην 15η Εκστρατευτική Μονάδα Πεζοναυτών (15 Marine Expeditionary Unit), ήταν σε τραγική κατάσταση, ότι το 54% των οχημάτων που επιθεωρήθηκαν έχουν καταγράψει αστοχίες στην υδατοστεγή ικανότητα των θυρών, το 18% κατέγραψε εισροή ύδατος από τις θύρες εφοδιασμού και το 50% είχε ελλιπές σύστημα φωτισμού εξόδου από το όχημα.
Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους ανακοινώθηκε η απόφαση μη χρήσης των οχημάτων επιχειρήσεις ή εκπαιδευτικές δράσεις εντός θαλάσσης. Τα οχήματα θα ήταν διαθέσιμα για επιχειρήσεις μόνο στην ξηρά, ενώ στη θάλασσα θα είναι διαθέσιμα μόνο σε ανάγκη (κρίση, πόλεμος). Η απόφαση πάρθηκε στον απόηχο του δυστυχήματος, τον Ιούλιο του 2020, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε εννέα Πεζοναύτες. Το Σώμα δικαιολόγησε την απόφαση του λέγοντας ότι 76% της κίνησης των AAV-7 γίνεται σε ξηρά. Η κύρια έκδοση του AAV-7 είναι η μεταφοράς προσωπικού AAVP-7A1, με πολυβόλο των 12,7 χιλιοστών, αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων των 40 χιλιοστών, και ικανότητα μεταφοράς 21 πλήρως εξοπλισμένων Πεζοναυτών συν το τετραμελές πλήρωμα.
Υπάρχει και η έκδοση διοίκησης AAVC-7A1, χωρίς πύργο μάχης, αλλά με περισσότερα συστήματα επικοινωνιών, καθώς και η έκδοση περισυλλογής AAVR-7A1, χωρίς πύργο μάχης, αλλά με γερανό και υλικά, αναγκαία και υποστήριξης και επισκευής επί του πεδίου μάχης. Οι τυπικές επιδόσεις του AAV-7 είναι τα 480 χιλιόμετρα εμβέλεια ή 37 χιλιόμετρα συνεχούς πλεύσης στο νερό (μέχρι Κατάσταση Θαλάσσης 5) και 72 χιλιόμετρα την ώρα μέγιστη ταχύτητα σε οδό. Εκτός οδού η μέγιστη ταχύτητα είναι 32 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ η μέγιστη ταχύτητα στη θάλασσα είναι 13 χιλιόμετρα την ώρα. Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι τον Μάρτιο του 2023 το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενέκρινε την πώληση στην Ελλάδα 76 οχημάτων AAV-7, υλικών και υπηρεσιών υποστήριξης και εκπαίδευσης, δυνητικού κόστους $ 268 εκατομμυρίων. Από τα 76 οχήματα τα 63 είναι μεταφοράς προσωπικού (AAVP-7A1), εννέα είναι διοίκησης (AAVC-7A1) και τέσσερα είναι περισυλλογής (AAVR-7A1). Μέχρι σήμερα το πρόγραμμα δεν έχει προχωρήσει σε υλοποίηση.
