Την τελευταία εβδομάδα η πατρίδα μας ζει μια εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση όχι τόσο ως προς το μέγεθος των προσφύγων – μεταναστών που επιχειρούν τη βίαια είσοδο τους στη χώρα – εξάλλου το 2015 ζήσαμε ανάλογες καταστάσεις υποδεχόμενοι περί τους 900.000 πρόσφυγες – αλλά ως προς το γεγονός της απροκάλυπτης πλέον εργαλειοποίησης τους και τη μετατροπή του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος σε ασύμμετρη απειλή από το επίσημο Τουρκικό κράτος.
Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α Χρήστος Δρίβας
Ταυτόχρονα οι εξελίξεις σε Λιβύη και Συρία δεν ευνοούν τα σχέδια της γείτονος αφού από τη μία η διαρκώς αναβαθμιζομένη θέση του Χαφτάρ και από την άλλη οι αυξημένες απώλειες Τούρκων στρατιωτών στην επαρχία του Ιντλίμπ – σε συνάρτηση πάντα με τη στήριξη της Ρωσίας προς το καθεστώς του Άσσαντ και τη στάση του Ιράν – δημιουργούν κρίσιμα αδιέξοδα για τον Ερντογάν, η δημοτικότητα του οποίου καταρρέι. Ήδη για πρώτη φορά ακούγονται εντός και εκτός τουρκικού κοινοβουλίου αλλά και μέσα στο ίδιο το στράτευμα οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας.
Μπροστά σε αυτή τη δυσμενή κατάσταση και προκειμένου να ανακτήσει το, σε αμφισβήτηση πλέον, γόητρο του ο Ερντογάν προέβη στο απονενοημένο και υλοποίησε την απειλή του οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες από Αφρική και Ασία, μεταξύ δε αυτών και πολλούς ποινικούς κρατούμενους στα σύνορα της πατρίδας μας. Και τούτο καταστρατηγώντας τη συμφωνία του 2016 με την Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με την οποία η Τουρκία κοντολογής αποδέχθηκε τις επαναπροωθήσεις όλων εκείνων των μεταναστών των οποίων οι αιτήσεις ασύλου δεν θα γίνονταν αποδεκτές στο έδαφος της.
Ο Ερντογάν δεν υλοποίησε απλά την απειλή του. Την αναβάθμισε ανάγοντας την σε ανοικτό ασύμμετρο πόλεμο κατά της πατρίδας μας. Βλέπουμε έτσι το επίσημο τουρκικό κράτος να συνοδεύει, καθοδηγεί και υποστηρίζει τις ορδές των μεταναστών, να τους εξοπλίζει με δακρυγόνα και άλλα χημικά, βλέπουμε στρατιώτες του να κόβουν τα συρματοπλέγματα των συνόρων μας στον ΄Εβρο, τις τουρκικές ακταιωρούς να συνοδεύουν τις φουσκωτές λέμβους των προσφύγων μέχρι τα ελληνικά χωρικά ύδατα και συχνά να εμπλέκονται με σκάφη του λιμενικού σώματος.
Και όλα τα παραπάνω να συνδυάζονται με απροκάλυπτες επιχειρήσεις επιρροής της κοινής γνώμης, με φτηνής ποιότητας fake news και προπαγάνδα για δήθεν νεκρούς και πνιγμένους με υπαιτιότητα της πατρίδας μας. Ακροατήριο – στόχος της τουρκικής προπαγάνδας πρωτίστως η τουρκική κοινή γνώμη την οποία και αποπλανούν συστηματικά και συνειδητά προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή της από τα αδιέξοδα στη Λιβύη, τη Συρία και τις σωρούς των νεκρών παιδιών τους. Δευτερευόντως οι ορδές των προσφύγων – μεταναστών τους οποίους και εργαλειοποιούν στον ανοικτό πόλεμο κατά της πατρίδας μας με σκοπό την αποδυνάμωση, εξάντληση και κατάρρευση της χώρας αλλά και τον ωμό εκβιασμό της ευρωπαϊκής ένωσης για να πληρώσει περισσότερα λύτρα για τη στυγνή ομηρεία της. Τέλος η παγκόσμια κοινή γνώμη στην οποία δεν έχουν απήχηση.
Την τελευταία εβδομάδα ζήσαμε μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση της κυβέρνησης και των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας της χώρας μας που με αποφασιστικότητα διαχειρίζονται αποτελεσματικά μια πραγματικά κρίσιμη κατάσταση. Η πολιτεία με τις ένοπλες δυνάμεις της, τα σώματα ασφαλείας και συμπαραστάτη τον απλό λαό αποδείχθηκε πολύ καλά προετοιμασμένη. Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από την πρώτη στιγμή, την Κυριακή 1η Μαρτίου, στο ξέσπασμα της κρίσης, βρέθηκε στα ελληνοτουρκικά σύνορα σύσσωμη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Υπουργείων Άμυνας και δημόσιας τάξης. Η χώρα δεν αιφνιδιάστηκε, αντίθετα παρουσιάσθηκε έτοιμη, με ξεκάθαρες θέσεις και συγκροτημένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Αξιοσημείωτη είναι η αντίδραση μας στη διαχείρηση του πληροφοριακού περιβάλλοντος, όπου οι φορείς ενημέρωσης της κοινής γνώμης ήταν σταθερά ένα βήμα μπροστά από την γείτονα αντικρούοντας άμεσα και μεθοδικά τα μυθεύματα της.
Η άμεση κινητοποίηση των ιθυνόντων και η διεθνοποίηση του προβλήματος σε ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΟΗΕ και οι οργισμένες αντιδράσεις των ευρωπαϊκών θεσμών και των ευρωπαίων ηγετών έχουν δημιουργήσει αμηχανία στην τουρκική ηγεσία η οποία στην παρούσα φάση καλείται να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά μέτωπα στα οποία έχει εγκλωβιστεί. Εκτός της Λιβύης και της Συρίας, η επανεκλογή του Νετανιάχου στην Προεδρία του Ισραήλ δημιουργεί ισχυρό πονοκέφαλο στον Τούρκο ηγέτη όπως και οι πρόσφατες εξελίξεις με το Ιράν. Εξελίξεις όμως που δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζουν. Όποιος είναι σε θέση να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι είναι αρκετά πιθανό να αυξήσει την ένταση των ενεργειών του προκειμένου να εξισορροπήσει τις ¨απώλειες¨ σε Λιβύη και Συρία, όπου ¨δεν του βγαίνει¨. Η περίπτωση προβοκάτσιας (στη σφαίρα δεν αναγράφεται όνομα) από πλευράς Τουρκίας θα πρέπει να θεωρείται ενδεχόμενη. Ο Ερντογάν, όντας εκρηκτικός χαρακτήρας, σε περίπτωση που αντιληφθεί ότι χάνει την εξουσία, με δεδομένο τον εμφύλιο σπαραγμό χωρίς τέλος που θα ακολουθήσει, θα προτιμήσει, χωρίς δεύτερη σκέψη να πάει σε πόλεμο για να κρατήσει το λαό του ενωμένο.
Για όλα αυτά και άλλα πολλά που είναι δυνατόν να προκύψουν από τους χιλιάδες, αγνώστου ταυτότητας και αγνώστου προέλευσης μετανάστες – πρόσφυγες η χώρα οφείλει να τηρεί στρατηγική ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και υψηλή ετοιμότητα. Στο μεταξύ απαιτείται η τάχιστη υλοποίηση των σε εξέλιξη στρατιωτικών προγραμμάτων για την περαιτέρω αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων μας.
Η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι εκλέχθηκε από το λαό και σε αυτόν απολογείται. Πρώτιστο καθήκον της είναι η διαφύλαξη της ακεραιότητα, της ασφάλειας και του συμφέροντος της πατρίδας. Αγνοώντας κάθε πολιτικό κόστος.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημμερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 8/3/2020
