Δεν έχει όριο και τέλος η φαρσοκωμωδία που βιώνει το Πολεμικό Ναυτικό. Προσφάτως ανακαλύφθηκε η ιδέα ναυπήγησης εθνικού πλοίου προκειμένου να καλυφθούν οι τρέχουσες ανελαστικές ανάγκες νέων μονάδων κρούσης. Διαβάζουμε σήμερα και πληροφορούμαστε πως προωθείται η ιδέα του εθνικού πλοίου ως λύση για το πρόγραμμα των κορβετών του Πολεμικού Ναυτικού. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή διότι το εθνικό πλοίο προωθείται ως μια «ρεαλιστική και άμεση λύση» για τον Στόλο. Αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν το εθνικό πλοίο να θεωρείται ως «ρεαλιστική και άμεση λύση» για τον Στόλο δεδομένων των αναγκών που υφίστανται σε επίπεδο έρευνας και ανάπτυξης, σχεδιαστικών μελετών και φυσικά ναυπηγείων ικανών να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Ειλικρινά αυτοί που τα διαδίδουν τα πιστεύουν ή απλά καλλιεργούν εντυπώσεις και επικοινωνιακές φανφάρες;
Η εθνική ναυτική ισχύς και το Πολεμικό Ναυτικό υπονομεύεται από τη πολιτική και φυσική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων η οποία συνεχίζει τα επικοινωνιακά αφηγήματα για Constellation, Ευρωκορβέτες και εθνικά πλοία αντί της υλοποίησης πραγματικά ρεαλιστικών επιλογών για την ανανέωση του Στόλου. Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται πως δεν υπάρχει πραγματική πρόθεση για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού. Και αυτό επιτυγχάνεται διαμέσου της τακτικής που αναφέρει επιλογές για το μέλλον (Constellation, ευρωκορβέτες και εθνικό πλοίο) οι οποίες είναι αβέβαιο και άγνωστο εάν μπορούν να υλοποιηθούν εντός ρεαλιστικών πλαισίων με σαφή δεδομένα κόστους, χρονοδιαγράμματος, διαμόρφωσης και ναυπηγείων. Ως εκ τούτων, οι εμπνευστές όλων αυτών των «επιλογών» (Constellation, ευρωκορβέτες και εθνικό πλοίο) επειδή δεν έχουν σκοπό να πάρουν αποφάσεις (όχι να κάνουν ανακοινώσεις αλλά να πάρουν αποφάσεις με συμβάσεις) καλλιεργούν αφηγήματα για να κοροϊδεύουν τους πάντες και φυσικά να μεταθέτουν τις όποιες αποφάσεις για το απώτερο μέλλον. Είναι η πολύ σοφή και λαϊκή ρήση που αποτυπώνεται στο ρητό: “Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει”.
Την ίδια στιγμή που προωθείται η ιδέα του εθνικού πλοίου το Πολεμικό Ναυτικό επιλέγει μεταχειρισμένα σκάφη Marine Protector και Island για τη κάλυψη των αναγκών των παράκτιων περιπολικών αντί της ναυπήγησης νέων εθνικών παράκτιων περιπολικών που στη τελική είναι εντός των ναυπηγικών ικανοτήτων πολλών ελληνικών ναυπηγείων. Και επιλέγονται αυτά τα πλοία με επιχείρημα εκ μέρους του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού πως το Πολεμικό Ναυτικό τα προμηθεύεται επειδή είναι άμεσα διαθέσιμα και αναγκαία για τον Στόλο ενώ στη περίπτωση της ναυπήγησης νέων παράκτιων περιπολικών θα υπάρξουν χρονικές καθυστερήσεις. Τελικά τι ισχύει; Εάν υπήρχε σοβαρός σχεδιασμός φυσικά και θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα για εθνικές σχεδιάσεις σκαφών και πλοίων ξεκινώντας από παράκτια περιπολικά και πυραυλακάτους μικρών εκτοπισμάτων ικανών να ναυπηγηθούν στη χώρα μας. Βασική προϋπόθεση προκειμένου το Πολεμικό Ναυτικό να προχωρήσει με τις επιλογές του μέλλοντος χρόνου (Constellation, Ευρωκορβέτες και εθνικά πλοία) θα ήταν η κάλυψη των τρεχουσών αναγκών σε άμεσο χρόνο με επιλογές ρεαλιστικού χαρακτήρα που μπορούν να αποδώσουν νέα πλοία το πολύ σε 2-3 έτη. Εφόσον είχαμε καλύψει τις βασικές και άμεσες ανάγκες τότε κάλλιστα θα είχαμε τη χρονική πολυτέλεια να αξιολογήσουμε και να εξετάσουμε λύσεις σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Αντί κατακλείδας θα γράψουμε τη πρόταση που έχουμε στην αρχή του παρόντος κειμένου: Δεν έχει όριο και τέλος η φαρσοκωμωδία που βιώνει το Πολεμικό Ναυτικό. Εμείς θα το ξανά γράψουμε και ας γινόμαστε «κακοί»: η στρατιωτική ηγεσία σε επίπεδο ΓΕΕΘΑ και ΓΕΝ έχει μεγάλες ευθύνες.
