Με το τουρκικό ερευνητικό να έφτασε στα 8,5 ναυτικά μίλια εγγύς της Μεγίστης, η ελληνική πολιτική ηγεσία είναι απολύτως αναγκαίο ξεπερνώντας τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος να προχωρήσει στην επέκταση ταυτοχρόνως των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια καθώς και του εναερίου χώρου.
Της επέκτασης της αιγιαλίτιδος ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια απαιτείται ακολούθως η έκδοση NAVTEX από το ΠΝ για εκτέλεση πυρών μεταξύ των 6 και 12 ναυτικών μιλίων ώστε να σταλεί το μήνυμα της ετοιμότητας ανάληψης στρατιωτικής δράσης απέναντι στη Τουρκία. Μήνυμα σαφές και ξεκάθαρο στην Άγκυρα. Η νομική θωράκιση μεταξύ των 6 και 12 ναυτικών μιλίων θα νομιμοποιήσει την ελληνική στρατιωτική αντίδραση και θα καταστήσει σαφές πως η ελληνική πλευρά είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί την ελληνική κυριαρχία.
Η επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων είναι μονόδρομος ως έσχατη ανάσχεση στην άκρατη τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα. Η κυβέρνηση πρέπει να διακηρύξει σε υψηλούς τόνους πως η χώρα είναι έτοιμη και αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα εθνικά της δίκαια και κεκτημένα ώστε ο διεθνής παράγοντας να πιέσει καταλυτικά το καθεστώς Ερντογάν σε αναδίπλωση.
Η κυβέρνηση διέπραξε λάθος δεδομένου πως παραχώρησε τη πρωτοβουλία των κινήσεων στη Τουρκία. Έχοντας διαγνώσει εγκαίρως τις προθέσεις της Τουρκίας θα έπρεπε διαρκώς (κάθε μήνα) να δεσμεύει με NAVTEX τη περιοχή που καλύπτει η ελληνική υφαλοκρηπίδα και να εκτελεί πυρά με πλοία του ΠΝ και αεροσκάφη της ΠΑ ώστε να διασφαλίζει και να διαφυλάττει τη προοπτική οι Τούρκοι να αποστείλουν το Oruc Reis για έρευνες εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Επιτακτική είναι ανάγκη το Υπουργείο Εξωτερικών να καταθέσει τα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (τις ακριβείς συντεταγμένες) με βάση την αρχή της μέσης γραμμής ώστε η Ελλάδα να υπερασπιστεί νομικώς την ελληνική υφαλοκρηπίδα η οποία υπάρχει ipso facto και ab initio. Το άλφα και το ωμέγα όλων είναι Αθήνα και Λευκωσία να υπογράψουν για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Το ζητούμενο για την ελληνική πλευρά είναι να περνά μήνυμα αποφασιστικότητας και πυγμής τόσο απέναντι στη διεθνή κοινότητα όσο και στη Τουρκία η οποία αντιλαμβάνεται την ελληνική «ψυχραιμία» ως αδυναμία και υποχωρητικότητα. Εξάλλου, είναι βέβαιο πως ο διεθνές παράγοντας θα πιέσει σε αναδίπλωση αυτόν που εμφανίζεται ως διατιθέμενος σε υποχωρήσεις όχι αυτόν που εμφανίζεται αποφασισμένος να κλιμακώσει.
Ιστορικώς η Τουρκία όποτε έχει συναντήσει σθεναρή διπλωματική και στρατιωτική αντίδραση έχει υποχωρήσει. Αντίστοιχα, όσες φορές η Ελλάδα έχει εμφανιστεί με φοβικά σύνδρομα υποχωρητικού και κατευναστικού χαρακτήρα, η Τουρκία έχει κλιμακώσει και έχει διευρύνει τις προκλήσεις της.
Ακόμη, η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε εθνική συσπείρωση με σύγκλιση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών με σκοπό να υπάρξει η αναγκαία διακομματική στήριξη και μια ξεκάθαρη εθνική γραμμή απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις καθώς και να λάβει χώρα συνεδριάσει του ΚΥΣΕΑ όχι στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά στο Πεντάγωνο καθώς και διάγγελμα του πρωθυπουργού ώστε να περάσει το μήνυμα που πρέπει με τη δέουσα σοβαρότητα.
Εύκολες ή ανώδυνες λύσεις δεν υπάρχουν. Το θηρίο που λέγεται Τουρκία εκτρέφεται από τα ελληνικά φοβικά σύνδρομα μιας διαχρονικής και διακομματικής εξωτερικής πολιτικής με γνώμονα τον κατευνασμό που δήθεν θα μείωνε την ένταση. Η Τουρκία μετρά και αξιολογεί τις ελληνικές αδυναμίες όπως το γεγονός πως η Ελλάδα δεν αντέδρασε στις τουρκικές υπερπτήσεις όταν ακόμα ξεκίνησαν από βράχους για να φτάσουν σήμερα σε μεγάλα νησιά. Συνεπώς, όσο η γείτονα χώρα διαπιστώνει πως δεν υπάρχει αντίδραση τόσο θα κλιμακώνει και θα διευρύνει την επεκτατική της και αναθεωρητική της εξωτερική πολιτική.
Θέλουμε να επισημαίνουμε καλοπροαίρετα και καλόπιστα στον ελληνικό πολιτικό κόσμο τη Συμφωνία του Μονάχου και τη χαρακτηριστική φράση του Τσόρτσιλ στις 3 Οκτωβρίου του 1938. «Η Αγγλία είχε να διαλέξει μεταξύ ατιμίας και πολέμου. Προτίμησε την ατιμία και θα έχει τον πόλεμο». Η συνέχεια μετά τη συμφωνία του Μονάχου είναι γνωστή.
Η φράση αυτή πρέπει να προβληματίσει πολύ σοβαρά τον ελληνικό πολιτικό και κομματικό κόσμο. Ζητείται εθνικό φρόνημα, ρεαλισμός και πατριωτική ανάταση. Πυγμή, βούληση, θέληση και αποφασιστικότητα για να υπερασπιστεί σύσσωμος ο ελληνισμός τα εθνικά του δίκαια.
